Ανακοίνωση της Αγωνιστικής Παρέμβασης Εκπαιδευτικών Λάρισας που χαρακτηρίζει επαίσχυντη την απόφαση της ΕΕ της ΑΔΕΔΥ να αναβάλλει την απεργία στις 3/6
Είναι γνωστό ότι η ΑΔΕΔΥ είχε κηρύξει 24ωρη πανδημοσιοϋπαλληλική απεργία για την Πέμπτη 3 Ιουνίου ενώ την ίδια απόφαση είχαν πάρει τα Εργατικά Κέντρα Αθήνας – Πειραιά μαζί με δεκάδες σωματεία και συνδικάτα.
Παραμονές λοιπόν της απεργίας ενώ ήταν σε εξέλιξη όλη η προσπάθεια για την μεγαλύτερη δυνατή επιτυχία αναδεικνύοντας παράλληλα την επιτακτική ανάγκη κλιμάκωσης, με νέες μαζικές συγκεντρώσεις και νέα απεργία απέναντι στο ιστορικής πρόκλησης νόμο που καταργεί το 8ωρο, μεγιστοποιεί την εκμετάλλευση του εργαζόμενου με την παραπέρα κλοπή του εργάσιμου χρόνου, ορίζει με ωμό τρόπο την παρέμβαση της εργοδοσίας και του κράτους στο συνδικαλισμό και βάζει απεργίες και συνδικάτα στο γύψο, που διαλύει τις Συλλογικές συμβάσεις, μετατρέποντας τον εργαζόμενο σε σκλάβο η συνδικαλιστική πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ και του ΕΚΑ προχώρησαν σε ένα απαράδεκτο συνδικαλιστικό πραξικόπημα.
Με συνοπτικές διαδικασίες, οι συνδικαλιστικές δυνάμεις της ΝΔ, του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ συνεπικουρούμενοι από το ΠΑΜΕ/ΚΚΕ σαν έτοιμες από καιρό προχώρησαν σε στροφή 180 μοιρών και μέσα σε κλίμα «ομοψυχίας» ανέβαλαν την απεργία και την μετέθεσαν για τις 10 Ιούνη! Αιφνιδιαστικά επιχειρεί να δημιουργήσει τετελεσμένα μπροστά στις αποφάσεις δεκάδων σωματείων και ομοσπονδιών.
Αφορμή στάθηκε η απόφαση της ΓΣΕΕ να κηρύξει απεργία στις 10 Ιουνίου. Είναι γνωστός ο βρώμικος και προδοτικός ρόλος που παίζει η συνδικαλιστική ηγεσία της ΓΣΕΕ η οποία ξεπουλά τα συμφέροντα των εργαζομένων, έχει μετατραπεί σε συνώνυμο του περίφημου «κοινωνικού εταιρισμού» ενώ μόλις πρόσφατα ανακάλυψε και «θετικές πλευρές» στο νομοσχέδιο.
Με την απόφαση αυτή οι κυρίαρχες συνδικαλιστικές δυνάμεις της ΝΔ, του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με το ΠΑΜΕ/ΚΚΕ σε ρόλο συμπληρώματος, βαθαίνουν την κρίση και υποχώρηση του εργατικού – συνδικαλιστικού κινήματος. Αυτές οι συνδικαλιστικές δυνάμεις της ήττας και της υποταγής αναπαράγουν για μια ακόμα φορά σαν φάρσα την απεργία – φάντασμα ενάντια στο ν. Κατρούγκαλου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, με μοναδικό επιχείρημα για να «μην τα χαλάσουμε με τη ΓΣΕΕ» όπως έλεγαν και τότε, με οδυνηρές συνέπειες για τους εργαζόμενους.
Γίνεται φανερό ότι η μετάθεση της απεργιακής απάντησης όλο και πιο πίσω χρονικά υπονομεύει κι άλλο την αξιοπιστία των συνδικάτων και των αποφάσεων τους. Προσφέρει πολύτιμο χρόνο στην κυβέρνηση της ΝΔ ενώ της δίνει την πρωτοβουλία των κινήσεων. Μετατρέπει τα συνδικάτα σε παρακολουθητές της κυβερνητικής πολιτικής, υποσκάπτει την ανάπτυξη ενιαίου και κλιμακούμενου πανεργατικού αγώνα. Στην πραγματικότητα ισοδυναμεί με σχέδιο υποταγής του εργατικού κινήματος στις συμβιβαστικές εξωνημένες άσφαιρες λογικές της ηγεσίας της ΓΣΕΕ και του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού που προσχηματικά «αντιδρά» με μια 24ωρη μετατρέποντας μάλιστα την απεργία σε «κινητή εορτή», σε ξέπνοη τυπική κινητοποίηση «για να βγει η υποχρέωση» και με ένα πλαίσιο διαχείρισης «επί τα βελτίω» του νομοθετικού εκτρώματος αντί της συνολικής και εκ βάθρων απόρριψής του, αποδεχόμενο ηττοπαθώς τη εργασιακή ζούγκλα, με τη μιζέρια του αιτήματος για τη μη χειροτέρευσή της.
Καλλιεργούν την αίσθηση της αναποτελεσματικότητας των αγώνων για να ανατραπεί η πολιτική κυβέρνησης – ΕΕ – κεφαλαίου. Η γραμμή των κυρίαρχων συνδικαλιστικών δυνάμεων καλλιεργεί την ηττοπάθεια, το συμβιβασμό, δείχνει την έλλειψη πίστης στη δύναμη των εργατικών κινητοποιήσεων πως μπορεί να ανατραπεί το νομοσχέδιο -τερατούργημα βάζοντας έτσι πλάτη στην κυβερνητική πολιτική.
Οι πολιτικές – συνδικαλιστικές δυνάμεις κρίνονται όχι μόνο από το τα λόγια αλλά και από τις επιλογές και τις πράξεις τους. Το ΠΑΜΕ φέρει βαρύτατη πολιτική ευθύνη γι’ αυτή την κατάσταση. Παρά τα παχιά λόγια για τη μεγάλη μάχη ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο, τον δήθεν ανυποχώρητο αγώνα για να μην φτάσει τάχα στη Βουλή, στην πράξη όχι μόνο δε στήριξε σχέδιο απεργιακής κλιμάκωσης, όχι μόνο δεν οργάνωσε τα 500 σωματεία, Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα που συσπειρώνονται σ’ αυτό, αλλά αντίθετα συμφώνησε στην ΑΔΕΔΥ και στο ΕΚΑ για την αναβολή και μετάθεση της απεργίας. Ακόμα και στη ΓΣΕΕ υποτάχθηκε και συναίνεσε αμέσως στην πρόταση της ηγετικής κλίκας του Παναγόπουλου για απεργία στις 10 Ιούνη. Αντί να μεγιστοποιήσει την πίεση ώστε να αναπτυχθεί, να συνεχιστεί και κλιμακωθεί απεργιακά ο αγώνας, επιλέγει να σύρει τα συνδικάτα που ελέγχει σε αδιέξοδα μονοπάτια που καλλιεργούν κοινοβουλευτικές αυταπάτες όμοιες με αυτές που έσπειρε ο ΣΥΡΙΖΑ, με την λεγόμενη «πρόταση νόμου των συνδικάτων» για το 8ωρο.
Σε όσους απολογούνται τώρα για τη στάση τους λέγοντας ότι «δεν υπήρχε επιλογή» απαντάμε ότι δεν υπάρχει καμία δικαιολογία. Υπήρχε επιλογή. Η απεργία στις 3 Ιούνη έπρεπε να πραγματοποιηθεί και να κλιμακωθεί στις 10 Ιούνη μπροστά μάλιστα στην ενδεχόμενη κατάθεση του ν/σ στη Βουλή.
Μπροστά στην ιστορική πρόκληση και το νέο αντεργατικό έκτρωμα απαιτείται ενιαίος αγώνας διάρκειας και έντασης!
Ο λόγος πέφτει στους εργαζόμενους, στα πρωτοβάθμια σωματεία, στις Γενικές Συνελεύσεις και τις επιτροπές αγώνα! Να πλημυρίσουμε τους δρόμους, να απαντήσουμε με αγωνιστικό πνεύμα ανάλογο των μέτρων που παίρνουν!
Οι Παρεμβάσεις ΠΕ – ΔΕ καλούν τις δύο Εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες ΟΛΜΕ – ΔΟΕ, τα πρωτοβάθμια σωματεία (ΕΛΜΕ – ΣΕΠΕ) να μην συμβιβαστούν, να μην παζαρέψουν, να μην συναινέσουν υπογράψουν στις επαίσχυντες αποφάσεις της συνδικαλιστικής γραφειοκρατείας. Να κηρύξουν πανελλαδικά 3ωρη στάση εργασίας και να οργανώσουν συλλαλητήρια στο κέντρο της Αθήνας και στις άλλες μεγάλες πόλεις της χώρας την Πέμπτη 3 Ιούνη υλοποιώντας στην πράξη την απεργιακή κινητοποίηση.
Ενώνουμε τη φωνή μας και τη δύναμή μας!
Για να μην κατατεθεί το αντεργατικό τερατούργημα της κυβέρνησης – Να ανατραπεί η κυβερνητική πολιτική!
Για την ελεύθερη συνδικαλιστική δράση – τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες!
Για μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους! Για Συλλογικές συμβάσεις εργασίας!
Όλοι ενωμένοι στον αγώνα για να έχει δουλειά ο άνεργος, να ζουν με αξιοπρέπεια από το μισθό και τη σύνταξη ο εργαζόμενος και ο συνταξιούχος που μόχθησαν και μοχθούν μια ζωή για τα κέρδη των άλλων! Για να ‘ναι ελεύθερα, δημόσια και δωρεάν όλα τα κοινωνικά αγαθά!
Μόρφωση, υγεία, ασφάλιση για όλους!
Να συντρίψουμε τον συνδικαλισμό της υποταγής στις επιταγές της κυβέρνησης και του κεφαλαίου που εκφράζουν οι ηγεσίες των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ!
ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑΝΕ ΟΥΤΕ ΑΝΑΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ ΗΓΕΣΙΕΣ ΤΩΝ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΕΝΩΝ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΝ
ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟΥΣ!
