Ανακοίνωση – κάλεσμα των Εργατικών Κινήσεων – Παρεμβάσεων γι ατην αυριανή απεργιακή κινητοποίηση στη Λάρισα
ΟΛΕΣ/ΟΙ στη ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ στις 10/6, στις 10:00 στην Κεντρική Πλατεία Λάρισας
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ 8ΩΡΟ, ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ!
Κατατέθηκε την Παρασκευή 4 Ιούνη το αντεργατικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «για την Προστασία της Εργασίας» (!), με την κυβέρνηση να έχει ως στόχο την ψήφισή του έως τις 17 Ιουνίου. Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που εφαρμόζει ό,τι εδώ και χρόνια το κεφάλαιο «οραματίζεται» για τους εργαζόμενους. Ό,τι προσπαθούν να εφαρμόσουν οι μνημονιακές κυβερνήσεις των τελευταίων ετών. Δείχνει το πώς εννοεί η ελληνική αστική τάξη την ανάπτυξη.
Πυξίδα των αντεργατικών μέτρων είναι οι πολιτικές κατευθύνσεις της ΕΕ. Το γενικό πνεύμα του νομοσχεδίου αποθεώνει την ατομική «διαπραγμάτευση» εργαζόμενου – εργοδότη ως μέσο ρύθμισης των εργασιακών σχέσεων που οδηγεί στην εργασιακή ζούγκλα.
Ενδεικτικά οι βασικές αντεργατικές διατάξεις του νομοσχεδίου:
- Κατάργηση του οκταώρου και επιβολή 10ωρης εργασίας και εβδομάδας 50 ωρών εργασίας, μέσω ατομικών συμβάσεων. Οι επιπλέον ώρες δεν θα αμείβονται αλλά θα μετατρέπονται σε χρωστούμενα ρεπό, ή μειωμένες ώρες. Ξέρουμε πολύ καλά ότι η «ευέλικτη» ρύθμιση του ωραρίου σημαίνει ότι θα δουλεύουμε όποτε, όπου, ότανκαι όσο συμφέρει την επιχείρηση ή το έργο ενώ θα βρισκόμαστε σε συνεχή εκβιασμό.
- Το καθεστώς αργίας της Κυριακής δέχεται ένα ακόμα σκληρό χτύπημα, καθώς προστίθενται πολλοί νέοι κλάδοι (courier, αποθήκες και logistics, παραγωγής και διανομής υγειονομικών και φαρμακευτικών υλικών, πληροφορική, τηλεφωνικά κέντρα, data centers, βιομηχανία σκυροδέματος, εξορυκτικές δραστηριότητες κ.ά.).
- Μονιμοποίηση και επέκταση της τηλεργασίας χωρίς εργατικά δικαιώματαπου αυξάνει την εντατικοποίηση της εργασίας και σβήνει τα όρια μεταξύ εργάσιμου και μη εργάσιμου χρόνου. Πολλά τα παραδείγματα για απλήρωτες υπερωρίες και εργασία το Σαββατοκύριακο, μέσω της τηλεργασίας. Παράλληλα οι υποτιθέμενες «υποχρεώσεις» του εργοδότη θα μπορούν εύκολα να παρακαμφθούν εάν υπάρχει «συμφωνία» εργοδότη-εργαζόμενου.
- Κατάργηση του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας, με περαιτέρω υποβάθμισή του και μετατροπή του σε «Ανεξάρτητη Αρχή», ώστε καμιά κυβέρνηση να μην αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη αφήνοντας την εργοδοτική ασυδοσία να ξεσαλώσει σε χώρους δουλειάς και εργοτάξια, την ώρα που τα εργατικά «ατυχήματα» αυξάνονται.
- Απλοποίηση των απολύσεωνγια τους εργοδότες καθώς τους δίνεται η δυνατότητα να καταβάλλουν την προβλεπόμενη αποζημίωση μέχρι και τέσσερις μήνες αργότερα. Το διευθυντικό δικαίωμα της απόλυσης δεν θα αναιρείται πλέον ούτε από τα δικαστήρια καθώς καταργείται ουσιαστικά η δυνατότητα νομικής διεκδίκησης της επαναπρόσληψης, μέσω της καταβολής μίας μικρής επιπλέον αποζημίωσης, δίνοντας στο κεφάλαιο πλήρη ασυλία για τις απολύσεις όποιου και όποιας αντιδράσει, ατομικά ή συλλογικά.
- Υπονόμευση των κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίαςκαι αντίστοιχα προώθηση των ατομικών συμφωνητικών και των ΔΠΥ.
- Αύξηση των υπερωριών σε ετήσια βάσησε 150 ώρες με ταυτόχρονη μείωση, έως 20% της προσαύξησης στην αξία τους, οδηγώντας σε μείωση μισθού.
- Νέο χτύπημα του δικαιώματος στην απεργία και στη συνδικαλιστική δράσημε ηλεκτρονικό φακέλωμα, ποινικοποίηση της απεργιακής περιφρούρησης, αύξηση του προσωπικού ασφαλείας σε ποσοστό που πρακτικά ακυρώνει την απεργία. Ταυτόχρονα επιβάλλεται στα σωματεία η εφαρμογή ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, η οποία θα «ελέγχεται» από κράτος και εργοδότες.
Το νομοσχέδιο επιδιώκει να επιβάλει τα συμφέροντα των αφεντικών. Το κεφάλαιο για να ξεπεράσει την κρίση και για να μπορέσει να διατηρήσει και να αυξήσει τα κέρδη του, θέλει να αλυσοδέσει τους εργαζόμενους, να δουλεύουν σύμφωνα με τις ανάγκες της επιχείρησης, χωρίς δικαιώματα, χωρίς ωράριο, με μισθούς πείνας. Θέλουν ένα συνδικαλισμό όπως αυτός της ηγεσίας της ΓΣΕΕ, που βρίσκεται σε διατεταγμένη υπηρεσία στη διάθεση της κυβέρνησης και των εργοδοτικών ενώσεων, Αρχικά αρνούνταν ότι υπάρχει νομοσχέδιο, αν και το θέμα ήταν γνωστό ήδη από το φθινόπωρο του 2020, κατόπιν εντόπισαν θετικά σημεία σε αυτό, τώρα δηλώνουν ότι συζητούν εδώ και καιρό με την κυβέρνηση και προσπαθούν να το “βελτιώσουν».
Τη Δευτέρα στις 31 Μάη, η φιλοεργοδοτική και φιλοκυβερνητική πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, πήρε απόφαση, γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια τις αποφάσεις εκατοντάδων σωματείων για απεργία στις 3 του Ιούνη και την αντίστοιχη προετοιμασία τους, για απεργία στις 10 Ιούνη με ένα απαράδεκτο πλαίσιο, που αντιτίθεται σε ορισμένες μόνο πλευρές του νομοσχεδίου – εκτρώματος Χατζηδάκη.
Δίνουμε αποφασιστικά τη μάχη για την απεργία της 10 Ιούνη, δεν τη χαρίζουμε στην ηγεσία της ΓΣΕΕ και στον υποταγμένο συνδικαλισμό. Παλεύουμε για νέα απεργιακή κλιμάκωση με στόχο την ανατροπή του νόμου.
Καμιά αναμονή – Ταξική ενότητα και αγώνας για την ανατροπή της επίθεσης
Το νομοσχέδιο είναι αιτία πολέμου για τους εργαζόμενους. Απαιτείται λαϊκός, πανεργατικός ξεσηκωμός για να μην περάσει αυτό το νομοθετικό τερατούργημα. Η απόπειρα ψήφισης του νόμου αυτού πρέπει να σημάνει την αρχή του τέλους της κυβερνητικής και αντιλαϊκής πολιτικής. Η εμπειρία της Πρωτομαγιάτικης απεργίας στις 6 Μάη κόντρα στις υποταγμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, αλλά και οι λαϊκές και νεολαιίστικες αντιστάσεις του προηγούμενου διαστήματος έδειξαν ότι υπάρχει αγωνιστικό δυναμικό που αναζητά δρόμους ανατροπής. Δεν περιμένουμε από την ΓΣΕΕ η οποία είναι σε διάλογο με την κυβέρνηση και τους εργοδότες και έχει εδώ και χρόνια παραδώσει τα όπλα.
Αγωνιστικός συντονισμός όλων των ταξικών αγωνιστικών σωματείων για να ανατρέψουμε τον νόμο
Με τις ανάγκες μας μπροστά! Απαιτούμε εδώ και τώρα:
Να πάρει πίσω η κυβέρνηση το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο.
Μείωση του χρόνου εργασίας. 5νθήμερο-7ωρο-35ωρο. Υπογραφή κλαδικής συλλογικής σύμβασης εργασίας με ριζικές αυξήσεις στους μισθούς. Κατάργηση του ΔΠΥ και κάθε μορφής ελαστικής εργασίας. Μόνιμη και σταθερή δουλειά με συμβάσεις αορίστου χρόνου.
Ουσιαστικά μέτρα για την προστασία της υγείας και της ασφάλειας στους χώρους δουλειάς και τα σχολεία.
Κανένας χωρίς αξιοπρεπές εισόδημα! Έκτακτο επίδομα 800 Ευρώ για την κάλυψη των επειγουσών αναγκών της πανδημίας στους άνεργους και με χαμηλό εισόδημα εργαζόμενους. Χορήγηση σταθερού επιδόματος ανεργίας για τους μισθωτούς με ΔΠΥ και αυτοαπασχολούμενους.
Ενίσχυση του Δημόσιου συστήματος Υγείας. Άμεση επίταξη των ιδιωτικών κλινικών και θεραπευτηρίων χωρίς αποζημίωση.
Κάτω τα χέρια από τα συνδικάτα και την οργάνωση των εργαζομένων.
Όχι στη μονιμοποίηση της τηλεργασίας μετά το πέρας της πανδημίας.
