Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση τιμής και μνήμης για τους εκτελεσθέντες από τους Γερμανούς κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους (ΕΑΣΑΔ), το Μάη του ’44, που διοργάνωσε η ΚΟ Αμπελώνα Λάρισας του ΚΚΕ, το Σάββατο 12 Ιούνη, στην κεντρική πλατεία της πόλης.
Την κεντρική ομιλία έκανε ο Γιάννης Παντελίδης, μέλος της ΕΠ Θεσσαλίας του ΚΚΕ, επισημαίνοντας μεταξύ άλλων:
«Ως ΚΚΕ δεν θα κουραστούμε να κάνουμε το χρέος μας απέναντι στους νεκρούς συντρόφους μας, εδώ στον Αμπελώνα, αλλά και σε όλη την Ελλάδα. Όχι γιατί τους πρέπουν μνημόσυνα. Αλλά γιατί πρέπει οι τόποι, τα γεγονότα, οι μαχητές, τα έργα και οι θυσίες τους να προβάλλονται και να λάμπουν, απέναντι στην προσπάθεια παραχάραξης και διαστρέβλωσης της Ιστορίας, που επιχειρούν συστηματικά τα αστικά επιτελεία, οι αστικοί κρατικοί θεσμοί.
Και τότε και τώρα συγκρούονται δύο κόσμοι. Οι πολιτικοί – στρατιωτικοί εκπρόσωποι της αστικής τάξης δεν παρασύρθηκαν στη λογική της “εθνικής ενότητας” και “εθνικής ομοψυχίας”, ούτε στις πιο δύσκολες στιγμές του ελληνικού έθνους. Παρέμειναν ταξικά προσηλωμένοι, ακόμα και όταν το ΕΑΜ – ΕΛΑΣ απελευθέρωνε από τους ξένους κατακτητές, χωρίς να θέτει στόχο ανατροπής της αστικής εξουσίας, κατάργησης της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας.
Και στην περίοδο της ΕΑΜικής Αντίστασης και αργότερα στην κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης του ΔΣΕ συγκρούστηκαν δύο διαφορετικοί και αντίθετοι κόσμοι. Από τη μια ήταν οι κομμουνιστές που αντιπροσώπευαν και πάλευαν για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και του εργαζόμενου λαού και, από την άλλη, ο καταπιεστικός μηχανισμός της αστικής τάξης που υπερασπιζόταν το εκμεταλλευτικό σύστημα.
Από τη μία ήταν η περηφάνια, η λεβεντιά, η αντοχή, η ανιδιοτέλεια και ο ηρωισμός των πιο μεγάλων πράξεων για την κοινωνική απελευθέρωση. Από την άλλη, ήταν ο κόσμος των εκμεταλλευτών, αυτός της αγριότητας των βασανιστών και των χαφιέδων, του ψέματος και της διαφθοράς του σάπιου και άδικου συστήματός τους.
Όπως και τότε δεν υπήρξε εθνική ομοψυχία, δεν υπήρξαν κοινοί εθνικοί στόχοι, έτσι και σήμερα δεν μπορούν να υπάρξουν κοινοί στόχοι για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα με την αστική τάξη, τους καπιταλιστές. Αυτοί οι δύο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι συνεχίζουν και σήμερα να συγκρούονται και δεν μπορούν να γίνουν “ένα”.
Από τη μια πλευρά είναι αυτοί που υπερασπίζονται τον γερασμένο καπιταλισμό που γεννά μόνο κρίσεις, πολέμους, βαρβαρότητα για τους λαούς.
Από την άλλη, είναι ο κόσμος των πολλών, της εργατικής τάξης, που, με το μυαλό, τα χέρια και τους κόπους της παράγει τα πάντα και μπορεί να ζήσει αφάνταστα καλύτερα και να εξασφαλίσει ένα φωτεινό μέλλον για όλο το λαό, αν πάρει στα δικά της χέρια την εξουσία και μετατρέψει σε κοινωνική ιδιοκτησία τις μεγάλες επιχειρήσεις, το φυσικό και ορυκτό πλούτο της χώρας.
Το Κόμμα μας έχει την εμπειρία, είναι διδαγμένο, γίνεται Κόμμα που μπορεί να δουλεύει σε κάθε καιρό και συνθήκη. Διδαγμένο έχοντας αξιοποιήσει κάθε μικρή και μεγάλη μάχη, κάθε νίκη και κάθε ήττα. Ως Κόμμα νιώθουμε βαθιά την ευθύνη για να ανταποκριθούμε ως φορέας επαναστατικών ιδεών και οργανωτής της εργατικής – λαϊκής πάλης για τη μόνη κοινωνία που μπορεί να απαλλάξει τον άνθρωπο από κάθε μορφή οικονομικής εκμετάλλευσης και κοινωνικής καταπίεσης, τη σοσιαλιστική – κομμουνιστική.
Σε αυτόν το στόχο βαδίζουμε και προς το 21ο Συνέδριο του Κόμματος».
Στη συνέχεια έγινε προσκλητήριο νεκρών ενώ η εκδήλωση έκλεισε με κατάθεση στεφανιού από την ΚΟΒ Αμπελώνα.
ΟΙ ΦΟΝΕΥΘΕΝΤΕΣ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ
Γεωργιος Κωνσταντίνου Πούλιος
Βάιος Παναγιώτη Γκουλέτσας
Γεώργιος Κωνσταντίνου Καρανίκας
Γεώργιος Νικολάου Λαρίγκας
Γεώργιος Ιωάννη Ροκάς
Δημήτριος Γεωργίου Βιρβίλης
Δημοσθένης Μιχαήλ Παπαϊωάννου
Βασίλειος Αθανασίου Μούζας
Φίλιππος Δημοσθένη Βλαχόπουλος
Κωνσταντίνος Φιλίππου Βλαχόπουλος
Γεώργιος Κωνσταντίνου Ψύλας
Νικόλας Παπακωνσταντίνου
Αγνώστου ταυτότητος
Κωνσταντίνος Αθανασίου Πούλιος
Βασίλειος Κωνσταντίνου Ζαμπούκας
Αθανάσιος Δημοσθένη Ζεστός
Λάζαρος Ευαγγέλου Μπότσκαρης
Ανδρέας Αθανασίου Μπιτούνης
Γιάννης Παναγιώτη Γιαννόπουλος
Γιάννης Ούρδας
Γιάννης Θεοχαρούλης
Κωνσταντίνος Σβώλας
