Ο τραγέλαφος με την πτώση του πίνακα του σπουδαίου καλλιτέχνη μας εξέθεσε διεθνώς. Μένει να μάθουμε αν αυτός που τον έπιασε με γυμνά χέρια είχε φάει νωρίτερα σουβλάκι με λαδωμένη πίτα!
Από τον κήπο ενός παμπάλαιου οχυρωμένου πύργου στην κοινότητα Βοβενάργκ, πολύ κοντά στο Εξ αν Προβάνς, ακούγονται συνεχώς παράξενοι ήχοι και κάποια τριξίματα.
Πολλοί θεωρούν ότι είναι η διαστολή στα δέντρα του γερασμένου τόπου, αλλά μια είδηση από την Ελλάδα τους έκανε να σκεφτούν διαφορετικά.
«Τρίζει ο τάφος του Πικάσο, τρίζει! Προσπαθεί να βγει έξω ο άμοιρος, να αντιδράσει, να διαμαρτυρηθεί!»
Σαράντα οκτώ χρόνια μετά τον θάνατό του -8 Απριλίου 1973- ο σπουδαίος Ισπανός καλλιτέχνης ακόμα δεν μπορεί να βρει αναπαμό με τη συμπεριφορά της Ελληνικής Αστυνομίας, την οποία σατιρίζει πια όλος ο πλανήτης!
Υπερβολή; Όχι δα! Ποιος θα μπορούσε να διανοηθεί τέτοια ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ προχειρότητα μπροστά σε ένα τόσο σπουδαίο έργο τέχνης;
Η Αστυνομία λοιπόν οργάνωσε συνέντευξη Τύπου για να παρουσιάσει τους κλεμμένους πίνακες από την Εθνική Πινακοθήκη πριν από εννέα χρόνια, το «Γυναικείο κεφάλι» του Πάμπλο Πικάσο (φιλοτεχνημένος το 1939) και τον «Ανεμόμυλο Στάμμερ» του επίσης σπουδαίου Ολλανδού Πιέτ Μοντριάν του 1905.
Κι επειδή ο διάολος έχει πολλά ποδάρια, ο Πικάσο έπεσε, σαν να ήταν ένα ανεπιθύμητο διαφημιστικό φυλλάδιο!
Κι ήρθαν και ακόμα χειρότερα! Ο αστυνομικός, σαν να μη συμβαίνει τίποτα, έσκυψε, έπιασε τον πίνακα με γυμνά χέρια και τον έβαλε στο ίδιο σημείο! Ε, δεν τρέχει και τίποτα!
Πάλι καλά που δεν ακούμπησε κι ένα ποτήρι με φραπέ για να μην κατρακυλήσει ξανά ο πίνακας! Να τον βάλει σαν φρένο!
Με αυτά τα χέρια –χωρίς γάντια φυσικά- μπορεί να είχε φάει ένα σουβλάκι λίγο πριν, να είχε πάει στην τουαλέτα, να είχε βάλει αντισηπτικό, να είχε ιδρωμένα χέρια, χίλια δυο μπορεί να είχαν γίνει!
Και δεν φταίει βέβαια ο άνθρωπος, εντολές εκτέλεσε. Και προφανώς δεν είχε κάποια διαφορετική.
Αν ζούσε η Ντόρα Μααρ, η κοπέλα από την οποία εμπνεύστηκε τον πίνακα, μούσα του επί οκτώ χρόνια, θα… χαστούκιζε τον υπεύθυνο γι’ αυτή την ιερόσυλη συμπεριφορά.
Η πτώση του πίνακα έγινε θέμα σε πολλές χώρες, με την εικόνα –και τα λόγια που την «έντυσαν»- να είναι άκρως ταπεινωτικά για την Ελλάδα.
Για να βάλουμε τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση: προφανώς αξίζουν συγχαρητήρια στην Αστυνομία που μετά από εννιά ολόκληρα χρόνια εξιχνίασε αυτή την ανήκουστη κλοπή.
Η σύλληψη του δράστη δείχνει ότι η Αστυνομία κράτησε ζωντανή την υπόθεση και δικαιώθηκε.
Από εκεί και πέρα έγινε μια σειρά τραγικών παραλείψεων και λαθών. Μα κανείς από τα συναρμόδια υπουργεία δεν σκέφτηκε να διαφυλαχτούν κάπως αλλιώς οι πίνακες; Να μπουν εν πάση περιπτώσει σε κάποιο πρόχειρο πλαίσιο «δια παν ενδεχόμενο».
Κανείς δεν φρόντισε να πει ότι όσοι είχαν την ευθύνη των πινάκων όφειλαν να φοράνε γάντια;
Τι είναι οι πίνακες –και μάλιστα τόσο σπάνιοι- για να τους πιάνει ο καθένας με τα χέρια;
Ο διεθνής αντίκτυπος είναι τόσο έντονος κι είναι για γέλια και για κλάματα, όπως άλλωστε και τα διάφορα σχόλια.
*1901-1904: Η Μπλε Περίοδος
1905-1907: Η Ροζ Περίοδος
1909-1915: Κυβισθική Περίοδος
2021: Η Πτώση!
*Στήσανε τον Πικάσο λες και είναι πινακίδα «Ταβέρνα το Λιόγερμα» κι ο άλλος τον σήκωσε λες και τους πήρε τον κατάλογο ο αέρας!
*Αν ρωτήσεις τον αστυνομικό ποιος ήταν ο Πικάσο, θα σου πει δεξί μπακ της Λα Κορούνια!
Τελικά ο Πικάσο θα πάει από κλέψιμο ή από πέσιμο!
Το «αστείο» συνεχίστηκε και μετά την πτώση. Σε χρόνο μηδέν το Πλαίσιο αλλά και το ΙΚΕΑ έκαναν καμπάνια των προϊόντων τους το απαράδεκτο γεγονός με τον πίνακα.
«Στηρίζουμε ότι έχει αξία», ανέφερε το Πλαίσιο, με hashtag «Δεν θα πέσει ποτέ»!
Το ΙΚΕΑ διαφημίζει ράφια στήριξης κορνίζας με hashtag Πικάσο ουπς!
Το λέει κανείς και ανέκδοτο!
Στην εικαστική γλώσσα (και όχι μόνο…), ο Πικάσο είναι κάτι σπουδαίο, μεγαλειώδες.
Αλλά πέρα απ’ αυτό, σε κανένα έργο τέχνης δεν μπορούν να συμπεριφέρονται σαν να είναι τιμοκατάλογος χασαποταβέρνας!
Και κάτι ακόμα, για όσους υπεύθυνους αυτής της παρωδίας μπορούν να καταλάβουν.
Εκτός από την μεγάλη έτσι κι αλλιώς καλλιτεχνική του αξία, το έργο του Πικάσο έχει ξεχωριστή σημασία για τους Έλληνες: ο περίφημος Ισπανός καλλιτέχνης, εξαιρετικά επηρεασμένος από την φρίκη της Γκουέρνικα, το αφιέρωσε στον αγώνα του ελληνικού λαού εναντίον του φασιστικού άξονα. Μάλιστα φέρει την ιδιόχειρη αφιέρωση του Ισπανού, που αναφέρει:
«Pour le Peuple Grec, Hommage de Picasso» (Για τον ελληνικό λαό, Φόρος Τιμής από τον Πικάσο)
Τελικά, μετά τα όσα συνέβησαν, τρίζει ο τάφος του; Είναι πολύ πιθανόν…
Υστερόγραφο: για όσα δεν ξέρουμε –και δεν είναι κακό- ενημερωνόμαστε, ρωτάμε τους ειδικούς.
Αλλά οι ειδικοί της τέχνης είναι στην εντατική μετά το συμβάν.
Και, σε κάποιες περιπτώσεις απαγορεύεται το «δεν βαριέσαι, δεν έγινε και κάτι»!
Αρθρο του Μένιου Σακελλαρόπουλου που δημοσιεύθηκε στο thecaller.gr
