Ανακοίνωση της επιτροπής Παιδείας του Συντονισμού Κομμουνιστικών Δυνάμεων Λάρισας που ζητά η αξιολόγηση – εμπορευματοποίηση να γίνει λαϊκή υπόθεση
Με τα σχολεία κλειστά η κυβέρνηση προσθέτει έναν ακόμη κρίκο στην προσαρμογή της εκπαίδευσης στις ανάγκες των επιχειρήσεων (δεν είναι τυχαίες οι παρεμβάσεις του ΣΕΒ) μέσω του νομοσχεδίου του Υπουργείου Παιδείας που φέρει τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Αναβάθμιση του Σχολείου – Ενδυνάμωση των Εκπαιδευτικών».
Το νομοσχέδιο είναι κομβικό γιατί η αξιολόγηση είναι προαπαιτούμενο για την κατηγοριοποίηση σχολείων και εκπαιδευτικών, για απολύσεις προσωπικού και ακόμη μεγαλύτερη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, για τον ανταγωνισμό των σχολικών μονάδων και τη λειτουργία τους με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια όπου η μόρφωση θα είναι εμπόρευμα και ο γονέας πελάτης που αγοράζει σχετικές εκπαιδευτικές υπηρεσίες.
Μέσα από τις διατάξεις του ξεπροβάλλει ένα σχολείο αυταρχισμού, εμπορευματοποίησης, ένα σχολείο ανισοτήτων και πνευματικής χειραγώγησης, επαγγελματικής εξουθένωσης και αποστράγγισης των εκπαιδευτικών από τους χυμούς της παιδαγωγικής αναζήτησης που γεννά η αμφισβήτηση. Ένα σχολείο συμμορφωμένο στις παραγγελιές του ΣΕΒ στο οποίο η νέα βάρδια των εκμεταλλευόμενων θα εκπαιδεύεται σε δεξιότητες χρήσιμες για τη διαιώνιση της εκμετάλλευσης, αλλά δεν θα κατακτά τη γνώση.
Ένα πολυάριθμο σώμα εποπτών, συμβούλων και διευθυντών, προσεχτικά επιλεγμένων μέσα από τις τάξεις των προθύμων, θα ελέγχει τους εκπαιδευτικούς της τάξης και της πράξης κατά πόσο βγάζουν λαγούς από το καπέλο τους, δουλεύοντας σε 25αρια τμήματα, σε σχολεία χωρίς υποδομές, πολλοί χωρίς σταθερή εργασία και σύνδεση με τη σχολική μονάδα. Οι εκπαιδευτικοί θα ελέγχονται για την προθυμία τους να παρέχουν κάθε είδους υπηρεσία στη σχολική μονάδα εντός ή εκτός εργασιακού ωραρίου. Η δε ρητή αναφορά ότι η συμμετοχή στην αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας είναι ένα από τα τέσσερα κριτήρια υπηρεσιακής συνέπειας, αποκαλύπτει πέρα από κάθε αμφιβολία ότι η αξιολόγηση στρέφεται εναντίον του – ήδη σε απίστευτο βαθμό δυσκολεμένου – συνδικαλιστικού κινήματος.
Το σχέδιο νόμου επιφυλάσσει για τον διευθυντή το ρόλο μάνατζερ της σχολικής μονάδας ενώ ταυτόχρονα απογυμνώνει και υποβαθμίζει από αρμοδιότητες τον σύλλογο διδασκόντων. Αυτονομία της σχολικής μονάδας σημαίνει περισσότερες αρμοδιότητες και εξουσίες στη διεύθυνσή της. Από τη συμμετοχή του σχολείου σε προγράμματα και δράσεις με φορείς του ιδιωτικού ή δημόσιου τομέα, τη συγκρότηση εκπαιδευτικών ομίλων, τον ορισμό των Παιδαγωγικών Συντονιστών και Μεντόρων, τον προγραμματισμό της διδακτέας ύλης έως την εισαγωγή καινοτόμων εκπαιδευτικών εργαλείων και τις εξετάσεις των μαθητών. Οι εκπαιδευτικοί μετατρέπονται σε απλούς εντολοδόχους χάνοντας πολύ μεγάλο μέρος της παιδαγωγικής ελευθερίας τους, αν όχι ολόκληρη.
Η κατηγοριοποίηση των σχολικών μονάδων προωθείται εκτός των άλλων και με τις εθνικού χαρακτήρα ετήσιες εξετάσεις για την ΣΤ΄τάξη Δημοτικού και την Γ΄Γυμνασίου. Για να χρυσώσει το χάπι το σχέδιο νόμου αναφέρει ότι οι εξετάσεις αυτές θα είναι ανώνυμες και διαγνωστικού χαρακτήρα.
Τελικά καθώς φαίνεται η σχολική μονάδα δεν θα είναι και τόσο αυτόνομη, όσο διαφημίζει το Υπουργείο, γιατί στο τέλος της χρονιάς «θα γίνεται ταμείο» και εκεί εκτός από το καλό ή λιγότερο καλό σύγγραμμα που η σχολική μονάδα διάλεξε για να δουλέψει, εκτός από τους προικισμένους ή λιγότερο προικισμένους εκπαιδευτικούς θα μετράει και το κοινωνικό στάτους της γειτονιάς. Αλίμονο στα παιδιά που δεν θα μπορούν με τις επιδόσεις τους στις εθνικές εξετάσεις να δώσουν στο σχολείο τις επιτυχίες εκείνες που χρειάζεται για να
αποδείξει την αξία του. Η διεθνής εμπειρία είναι συντριπτική για τις παιδαγωγικές συνέπειες από τέτοια μέτρα. Σε πολιτείες της Αμερικής πολλές αυτόνομες σχολικές μονάδες πιεζόμενες να πιάσουν καλές επιδόσεις στις εθνικές εξετάσεις, στέρησαν τα διαλείμματα έως του παραλογισμού τη δεκαετία του ΄90 στην Ατλάντα τα σχολικά κτήρια να χτίζονται χωρίς αυλόγυρους!
Το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Παιδείας, δεν επιδέχεται βελτιώσεις. Είναι βαθύτατα αντιδραστικό και πρέπει να συναντήσει την σύσσωμη και ενωμένη αντίσταση του κόσμου της εκπαίδευσης και της εργασίας.
Η αντίσταση σε αυτό το ν/σ δεν αφορά μόνο τους εκπαιδευτικούς αλλά πρώτα και κύρια τους γονείς που σταδιακά θα βάζουν πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη. Η εμπειρία με το τι έγινε, μέσα στο πέρασμα των χρόνων, με τις δομές προσχολικής αγωγής στους Δήμους είναι ενδεικτική. Κουπόνια, δίδακτρα, το χέρι στην τσέπη για
εκπαιδευτικές δραστηριότητες και αγορά υλικών.
Καλούμε τις ομοσπονδίες ΔΟΕ και ΟΛΜΕ να σπάσουν το ιδιόμορφο «συνδικαλιστικό λοκντάουν» και να προχωρήσουν το Σεπτέμβριο σε συνέδρια οργάνωσης του αγώνα.
Καλούμε σε κοινό μέτωπο για κοινό μακρόπνοο σχεδιασμό όλες τις αγωνιστικές συνδικαλιστικές δυνάμεις στους εκπαιδευτικούς και στους φορείς των γονέων. Καλούμε σε ενεργοποίηση, ενημέρωση και κοινή δράση όλες τις δημοτικές και τοπικές κινήσεις που διαφωνούν με την «αυτονομία» της σχολικής μονάδας, δηλαδή με τη σταδιακή απόσυρση του κράτους από τη χρηματοδότηση των σχολείων και τη λειτουργία των σχολείων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.
- Η συγκέντρωση δυνάμεων σε όλα τα επίπεδα, είναι αναγκαίος όρος για να νικήσουν οι αγώνες σήμερα.
- Ο αγώνας για δημόσια και δωρεάν παιδεία, είναι αγώνας όλης της κοινωνίας.
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΔΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ
