Γράφει ο Αναστάσιος Ελευθέρογλου*
Οι Milwaukee Bucks κατάφεραν να κατακτήσουν τον τίτλο του NBA εκστασιάζοντας τους 65.000 οπαδούς τους που βρίσκονταν στη Deer District έξω απο το Fiserv Forum καθώς και τους Έλληνες ξενύχτηδες που έμελλε να εμφανιστούν στη δουλειά με έναν μισοτελειωμένο καφέ στο χέρι και ένα τεράστιο χαμόγελο στο στόμα τους.
Μετά από την ανατροπή 4-2 επί των Suns με τέσσερις συνεχείς νίκες, η ομάδα του coach Budenholzer κατόρθωσε το ακατόρθωτο σε αυτή τη νέα εποχή του μοντέρνου NBA με την κινητικότητα των παικτών και τη δημιουργία υπερομάδων, να κατακτήσει το πρωτάθλημα μια ομάδα που βασιζόταν στον κορμό της από το Draft , ένα project που ξεκίνησε από το 2013 και ολοκληρώνεται απολύτως επιτυχημένα φέτος.
Θα εστιάσουμε λιγότερο στις λεπτομέρειες του τελικού, εκεί που οι Bucks πίκραναν τον Chris Paul και την ομάδα του αξιόλογου Monty Williams, αλλά κυρίως στις αλλαγές που χρειάστηκε να κάνουν οι Bucks τα τελευταία 2-3 χρόνια ώστε να κάνουν το βήμα παραπάνω.
Everything starts in the holidays (Jrue that!)
Όλα τα καλά πράγματα στο NBA ξεκινάνε στην offseason, τις καλοκαιρινές διακοπές. Τα τελευταία 2 πρωταθλήματα πριν το 2021 το απέδειξαν περίτρανα, με τους Raptors το καλοκαίρι του 2018 να κάνουν δικό τους τον Kawhi Leonard μετά από ανταλλαγή, δίνοντας στους Spurs τον Jacob Poetl και κυρίως τον πρώτο σκόρερ όλων των εποχών για τον οργανισμό, τον Demar Derozan. Μια κίνηση που είχε αρχικά επικριθεί έντονα καθώς οι Raptors “πρόδωσαν” τον καλύτερό τους παίκτη για χάρη ενός σταρ τον οποίο ούτε οι Spurs του Popovich δε μπόρεσαν να διαχειριστούν. Ο Mesiah Ujiri όμως, general manager των Raptors, έβλεπε μακριά. Πέρα από τον Derozan, απομάκρυνε και τον προπονητή της χρονιάς 2017-2018 Dwayne Casey και τον αντικατέστησε με τον βοηθό του, Nick Nurse, σε μια προσπάθεια να αλλάξει τακτικά και αμυντικά και να μπει all in για τον τίτλο. Εν πολλοίς τα κατάφεραν, αν και η κίνηση τους φαινόταν τρομερά ριψοκίνδυνη τότε.
Fast forward μια χρονιά αργότερα, οι Lakers του Lebron James αποφασίζουν να ξηλώσουν οποιοδήποτε νεανικό ταλέντο στο ρόστερ τους δίνοντας τους Brandon Ingram, Josh Hart, Lonzo Ball καθώς και 4 picks των επόμενων ετών για τον Anthony Davis. Η αξία του power forward των Pelicans γνωστή, αλλά η θυσία των Lakers μεγάλη καθώς έδωσαν το νo 2 του draft 2016 και το νο 2 του 2017, ο Ingram δε, χρειάστηκε μόλις μια χρονιά για να χριστεί All star. Οι γνωστές σειρήνες εξ Αμερικής πλευράς έλεγαν πως οι Lakers έχασαν την ανταλλαγή. Να μην τα πολυλογούμε, μερικούς μήνες μετά η συζήτηση ήταν αν θα έπρεπε ο Lebron James ή ο Anthony Davis να αναδειχθεί Finals MVP. Δεύτερη σερί επιτυχημένη ανταλλαγή με όλα τα ρίσκα που έρχονταν με αυτή.
Και πάμε στο περασμένο καλοκαίρι (ευφημισμός καθώς λόγω των ιδιαιτεροτήτων της χρονιάς η offseason ήταν Οκτώβριος-Δεκέμβριος). Εκεί που οι Bucks, με την πίεση της επικείμενης free agency του Γιάννη να γίνεται αισθητή, αποφασίζουν να δώσουν δυο σημαντικά κομμάτια του κορμού τους, τον Eric Bledsoe, τον George Hill καθώς και τέσσερα συνολικά picks των επόμενων χρόνων ώστε να εντάξουν στο δυναμικό τους τον Jrue Holiday. Οι Bucks χρυσοπλήρωσαν τον Jrue αλλά ήξεραν πως με αυτή την κίνηση θα έπειθαν και τον Γιάννη να υπογράψει τη supermax επέκταση του συμβολαίου του, κάτι που έγινε. Μερικούς μήνες μετά ο Jrue θα έπαιζε το παιχνίδι της ζωής του μέσα στο Phoenix παίζοντας φοβερή άμυνα ολόκληρου γηπέδου πάνω στους εξαιρετικούς χειριστές των Suns, κάνοντας το ιστορικό κλέψιμο πάνω στον Booker και στη συνέχεια περίμενε τον Γιάννη να τρέξει στον αιφνιδιασμό και να πετάξει τη μπάλα στους αιθέρες, εκεί που μόνο ο Greek Freak μπορούσε να… απογειωθεί και να την πιάσει.
Klutch Money Middleton
Οι αδυναμίες του παιχνιδιού του Γιάννη έγιναν χτυπητές στα προηγούμενα playoffs. Η έλλειψη αξιόπιστου σουτ, τα χαμηλά ποσοστά στις βολές και το μειωμένο επιθετικό ρεπερτόριο έκαναν τον Αντετοκούνμπο αρνητικό πρωταγωνιστή των Bucks πολλές φορές στην τέταρτη περίοδο.
Όταν οι άμυνες στο NBA σφίγγουν, συνήθως αποφασίζουν να στερήσουν από την αντίπαλη ομάδα τα δυο πιο αξιόπιστα σουτ στο σημερινό παιχνίδι, το layup και το τρίποντο (κυρίως από τη γωνία). Πολλές φορές το μόνο καλό σουτ που δίνεται σε μια ομάδα είναι αυτό της μέσης απόστασης και εκεί βγάζει τα λεφτά του o Kash Money. Μετά από ασταθείς χρονιές στα playoffs, κακά νούμερα στις δυο καθοριστικές σειρές με Toronto (2019) και Miami (2020), παρά την σημαντική βελτίωση στη regular season (επιλέχθηκε στην All star ομάδα το 2019 και το 2020) και την αύξηση των αριθμών του σε κάθε τομέα, ήρθε η ώρα του Khris να αποδείξει πως μπορεί να είναι η δεύτερη επιλογή σε μια ομάδα πρωταθλήματος.
Και το έκανε με τον πιο εμφατικό τρόπο! Έγινε στα playoffs του 2021 ο παίκτης με τα περισσότερα clutch καλάθια (στα τελευταία λεπτά του παιχνιδιού σε παιχνίδια που η διαφορά δεν είναι πάνω απο 5 πόντους για οποιαδήποτε ομάδα) μετά τον Lebron James και τα ιστορικά playoffs του 2007 που “κουβάλησε” στις πλάτες του τους μέτριους Cavs στους τελικούς του NBA! Ο Middleton είχε ένα τρομερό game 4 όπου αντάλλαζε καλάθια με τον φανταστικό Devin Booker για να τελειώσουν και οι δυο το ματς με 40+. Έβαλε τα κρίσιμα σουτ στο game 5 ενώ η συνεισφορά του ήταν μεγάλη σε κάθε ματς των Bucks που η επίθεση κολλούσε και χρειάζονταν ένα μεγάλο σουτ.
Σπίτι χωρίς Γιάννη, προκοπή κάνει(?)
Φυσικά και οι Bucks δεν θα ήταν πουθενά χωρίς τον Γιάννη, αυτό είναι δεδομένο. Όμως φέτος στα playoffs η ομάδα κλήθηκε να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα και το έκανε επιτυχημένα. Στο game 4 με τους Hawks στους τελικούς της Ανατολής ο Γιάννης χτύπησε το γόνατο του (hyper extension) σε μια φάση που πάγωσε το NBA. Οι ειδικοί έσπευδαν να δώσουν το στέμμα του πρωταθλητή στους Suns οι οποίοι είτε θα έπαιζαν με τους άπειρους Hawks με τον ηγέτη τους (Trae Young) να έχει τα δικά του θέματα τραυματισμού είτε με τους κουρασμένους Bucks χωρίς επίσης τον ηγέτη τους.
Ο Γιάννης δεν έπαιξε στα ματς με τους Hawks με το σκορ στο εύθραυστο 2-2 . Όμως οι παίκτες των Bucks συσπειρώθηκαν, ο Brook Lopez θυμήθηκε τα νιάτα του στο Brooklyn (33 πόντους, 7 ριμπάουντ και 14/18 δίποντα στο Game 5), Holiday και Middleton έφεραν ηρεμία, playmaking και σκορ όταν το χρειάστηκε η ομάδα ενώ το βάθος που απέκτησαν κατά την offseason επέδρασε με τον Pj Tucker να “σκυλιάζει” στην άμυνα (ειδικά στη σειρά με τους Nets) και τον Bobby Portis να γίνεται μια “αίρεση” των φίλων των Bucks, με το “Bobby, Bobby” να ηχεί στο Fiserv Forum δυνατότερα και από το Bucks in Six! Ο Pat Connaughton αποδείχθηκε καθοριστικός από τον πάγκο με τρίποντα-μαχαιριές και τρομερή ενέργεια στις διεκδικήσεις, ο Bryn Forbes σκόραρε περισσότερο από τον Jimmy Butler(!) στη σειρά με το Miami, ο Jeff Teague, αν και αδύναμος κρίκος της ομάδας, έδωσε ανάσες στον Holiday και κυρίως ο coach Bud επιτέλους προσαρμοζόταν παιχνίδι με παιχνίδι.
Ο κρυπτονίτης του Superman
Με αυτά και με αυτά οι Bucks έφτασαν στους τελικούς, πρώτη φορά από το 1974, για να διεκδικήσουν τον δεύτερο τίτλο τους μετά το 1971. 50 χρόνια αναμονής για μια περιοχή που ναι μεν είχε τους Packers στο NFL αλλά δε τη λέει και κανείς “αθλητικομάνα”. Κι εκεί ο Γιάννης θα αντιμετώπιζε αυτό που αντιμετωπίζει στα κρίσιμα παιχνίδια στα playoffs: the Giannis Wall (το τείχος του Γιάννη).
Πίσω στα playoffs του 2019 οι Raptors με τον Siakam, τον Leonard ή τον Ibaka σαν πρωτεύοντα αμυντικό οδηγούσαν τον Γιάννη πάνω στη βοήθεια που περίμενε, με τρίτο παίκτη πολλές φορές να καραδοκεί. Αυτό σημαίνει φυσικά πως υπάρχουν στο γήπεδο ελεύθεροι συμπαίκτες έτοιμοι να τιμωρήσουν αυτή την τακτική, κάτι που δε συνέβαινε όμως με συνέπεια ώστε να προσαρμοστεί η άμυνα. Καταρχάς ο Bledsoe ως κυρία επιλογή στον άσο δεν απειλούσε στο τρίποντο με αποτέλεσμα ο παίκτης του να δίνει βοήθεια στο drive του Γιάννη. Επίσης ο ίδιος ο Γιάννης δεν είχε ακόμα μάθει να διαβάζει αυτές τις άμυνες, τα ένστικτα του και η πάσα του δεν ήταν έτοιμα ακόμα. Αυτό το αμυντικό πλάνο ακολούθησαν και οι Heat πέρυσι, αποτέλεσμα 4-1 νίκη απέναντι στο φαβορί.
Η μεγάλη αλλαγή στο παιχνίδι του φέτος είναι η λήψη αποφάσεων: ξέρει πότε πρέπει να σουτάρει και πότε όχι, με το που βλέπει τη βοήθεια πασάρει έξω με αυτοπεποίθηση στους συμπαίκτες του. Δεν κουτουλάει στα drives αλλά επιτίθεται όταν βλέπει ανοιχτούς διαδρόμους, αποφεύγει τα επιθετικά φάουλ που τόσο του κόστισαν στο Παγκόσμιο του 2019 και έχει υπομονή και κυρίως πίστη στους συμπαίκτες του πως θα βάλουν τα σουτ και πως θα τον βρουν στα συνεχή κοψίματα και screen n roll που θα κάνει. Αυτό φάνηκε ειδικά στη σειρά με το Miami, το οποίο έμεινε πιστό στο περσινό του πλάνο, να έχει πλήρως την προσοχή του στον Γιάννη με αποτελέσματα οι συμπαίκτες του να “ζεσταθούν” και συνολικά σαν ομάδα να κυριαρχήσουν απέναντι στους Heat. Δεν είναι τυχαίο που σε αυτή τη σειρά είχε τις περισσότερες ασσίστ από τις τέσσερις φετινές σειρές με 7,8 ασίστ και τους λιγότερους πόντους με 23,5, ενώ στη σειρά που ο αντίπαλος επέλεξε να αμυνθεί ένας εναντίον ενός απέναντι του, στους τελικός απέναντι στους Suns, είχε το υψηλότερο μέσο όρο του σε πόντους με 35 πόντους μ.ο
Ο Shaquille O’Neal έχει δηλώσει πως αν έπαιζε στο NBA σήμερα θα ήταν ο Γιάννης ενώ του έδωσε και το προσωνύμιο Superman. Όπως όμως ο Superman είχε αδυναμία στον Κρυπτονίτη, έτσι και ο Γιάννης είχε σαν αδυναμία του παιχνιδιού του τη διαχείριση του τείχους της αντίπαλης άμυνας – μέχρι τα φετινά playoffs.
Γιάννης ο Στωικός
Μετά το τέταρτο παιχνίδι των τελικών ο Γιάννης ρωτήθηκε για την πνευματική του προσέγγιση, καθώς ένας ρεπόρτερ πρόσεξε πως σπάνια οι μεγάλοι σταρ στο NBA είχαν λύσει το θέμα με το “εγώ” τους πριν τα 30. Η απάντηση του παραλλαγμένη λέει πως όταν σκέφτεσαι για τα σπουδαία επιτεύγματα που πέτυχες στο παρελθόν δε θα αποδώσεις καλά την επόμενη μέρα. Όταν αναπολείς τα θετικά του παρελθόντος αυτό είναι το εγώ σου. Όταν όμως προτρέχεις στο μέλλον σκεπτόμενος τα μεγαλεία που θα πετύχεις τότε μιλάει η περηφάνεια σου. Ο μόνος σωστός, προσγειωμένος τρόπος σκέψης είναι να σκέφτεσαι μόνο το παρόν ώστε να αποδώσεις το 100% που μπορείς. Αυτό δείχνει ταπεινότητα και μετριοφροσύνη ενώ σε βοηθάει να πετύχεις τους στόχους σου χωρίς πίεση.
Η απλή αυτή καθημερινή φιλοσοφία δεν ταιριάζει καθόλου στη φιλοσοφία του NBA και αυτό την κάνει τόσο γοητευτική. Αυτή ήταν που βοήθησε τον Γιάννη να συνεχίσει παρά τις airball βολές του, το συνεχές πικάρισμα σε κάθε έδρα που πάτησε, στο σφυροκόπημα των Αμερικανών media σε κάθε κακό του παιχνίδι και την αδιαφορία τους όταν πετύχαινε τους εντυπωσιακούς μέσους όρους του. Αυτή η στωικότητα τον έκανε να αποφεύγει τις υποσχέσεις, τις μεγάλες δηλώσεις και προσηλωμένος στον στόχο του να μας καταπλήξει με την καλύτερη εμφάνιση ποτέ σε ματς που έκρινε τίτλο (ναι, τολμάω να πω καλύτερη και από την εμφάνιση του Michael Jordan με τους Jazz το ‘98) και αυτή που έκανε ένα παιδί σαν τον Γιαννάκη από τα Σεπόλια πρωταθλητή του NBA.
Η κατάκτηση του πρωταθλήματος από τους Bucks έδειξε πως υπάρχει χώρος για ρομαντισμό στο NBA και στον σύγχρονο αθλητισμό, πως όταν τα άστρα στοιχηθούν και οι προϋποθέσεις το επιτρέψουν, ακόμα μπορούμε να δούμε όμορφες ιστορίες που εμπνέουν ακόμα και ανθρώπους έξω από τον χώρο του μπάσκετ. Κι αυτό είναι μεγαλύτερο κατόρθωμα και από το ίδιο το πρωτάθλημα.
*Φοιτητής στη Νομική Σχολή Κομοτηνής, εισακτέος 2010, επί πτυχίω.
Πτυχίο Profficiency του Michigan στα Αγγλικά.
Πτυχίο ECDL στην πληροφορική, με γνωστικά πεδία σε Excel, Powerpoint, Access, Word κλπ.
Επαγγελματική εμπειρία: 2015 έως και σήμερα, διοικητικό στέλεχος της οικογενειακής επιχείρησης Σουπερμάρκετ Ελευθέρογλου, ιδιοκτήτης μειοψηφίας από το 2020.
