Γράφει η Ειρήνη Παπουτσή
Στα απόνερα των απαράδεκτων επεισοδίων που έλαβαν χώρα στη Λάρισα κατά την έλευση της Αμάλ γράφονται τούτες οι αράδες, καθώς οι πέτρες και τα αυγά με τα οποία κάποιοι επέλεξαν να εκφράσουν την αντίθεσή τους σε μια εκδήλωση στην οποία συμμετείχε πλήθος μικρών παιδιών- πέρα από την πανελλήνια διάσταση που πήρε- δεν έδειξε να κινητοποιεί και πολλούς στην πόλη!
Καταγράφοντας αντιδράσεις, πλην των ανακοινώσεων της δημοτικής αρχής, της προσωπικής δήλωσης του αντιδημάρχου Π. Σάπκα, του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ και αλληλέγγυων και μελών της Αντιρατσιστικής ουδείς μπήκε σε διαδικασία δημόσιου διαλόγου για πράξεις και καταστάσεις που «πλήγωσαν» την πόλη αναδεικνύοντας μια χυδαία πλευρά της, που έστω και αν εκπροσωπείται από μικρή μερίδα της είναι ΥΠΑΡΚΤΗ και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που δεν επιτρέπει σε κανέναν να την παραβλέπει.
Αλήθεια τι λένε φορείς της εκπαίδευσης, πολιτιστικοί σύλλογοι, θεσμικοί παράγοντες, εκπρόσωποι της τοπικής Εκκλησίας και ΚΥΡΙΩΣ οι εκπρόσωποί μας στο Κοινοβούλιο; Δεν τους αφορά, δεν είδαν και δεν άκουσαν τίποτα για τα αίσχη και τα κλάματα μικρών παιδιών και την αγωνία των γονιών τους που έτρεχαν να τα προστατεύσουν από το μένος και τη μισαλλοδοξία των φασιστοειδών που αλώνιζαν για ώρες στη Λάρισα, ορισμένοι μάλιστα «με τον σταυρό στο χέρι»;
Επιτέλους πότε θα… σπάσουμε αυγά στην πόλη, γιατί όπως αποδεικνύεται το μόνο που έσπασε εδώ και καιρό είναι το αυγό του φιδιού, που παρά τις δικαστικές αποφάσεις ζει και βασιλεύει και στη Λάρισα.
ΦΩΤΟ: Δ. Καστανάρας
