Της Φωτεινής Καλογερογιάννη, Δρ. Επιστημών της Αγωγής*
Τ’ αγάλματα μιλούν, τ’ αγάλματα χορεύουν, τ’ αγάλματα επικοινωνούν, τ’ αγάλματα αισθάνονται τ’ αγάλματα ακόμη περιμένουν. Τι άραγε περιμένουν; Να βγουν από το σκοτάδι, να έρθουν στο φως, να τ’ ανακαλύψει ο άνθρωπος, να παραμείνουν αγάλματα, να ακουστεί η φωνή τους, να διαβαστεί η ιστορία τους, να τ’ αγγίξει ο χρόνος!
Μια θεατρική παράσταση που δίνει ζωή στα αγάλματα και με αφορμή τις αποκρύψεις των αρχαίων θησαυρών μέσα στη γη κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου προκειμένου να προστατευθούν από τους Γερμανούς κατακτητές, θέτει το μεγάλο ερώτημα: «εμείς τι θα σώζαμε σήμερα σε περίπτωση ενός μεγάλου κινδύνου;».
Κατά τη διάρκεια του έργου ξετυλίγεται η σχέση του ανθρώπου με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του και η σχέση με τα αγάλματα και ό, τι αυτά εκπροσωπούν –την γλώσσα, την ιστορία, την σκέψη, το συναίσθημα, τους φόβους και τις προσδοκίες. Παράλληλα, προβάλλεται και η στάση του κάθε ατόμου απέναντι σ’ αυτά – διάσωση, απόκρυψη, εκμετάλλευση, αδιαφορία, έμπνευση. Το άτομο άλλοτε ταυτισμένο με το συλλογικό «εγώ» και άλλοτε εγκλωβισμένο στο δικό του «εγώ» έρχεται αντιμέτωπο με τα αγάλματα επιδιώκοντας κάθε φορά ένα διαφορετικό «κέρδος».
Τελικά, αναρωτιέσαι, καθώς φεύγεις από την παράσταση, αν τα αγάλματα πρέπει να μείνουν ή να φύγουν από τα μουσεία, αν το παρελθόν πρέπει να διασωθεί ή να θαφτεί, αν η σχέση με την αρχαιότητα μας δίνει υπόσταση στο μέλλον ή μας εγκλωβίζει στο παρελθόν, αν ο πολιτισμός ενός λαού ανήκει στον τόπο του ή είναι οικουμενικός και αν η σχέση μας με το παρελθόν μας οδηγεί στην αυτογνωσία και την ετερογνωσία ή στην εμμονική αντίληψη του εαυτού.
Μια θεατρική παράσταση που γεννά ερωτήματα, αναδεικνύει οπτικές και στάσεις, απαντά σε διλήμματα και συγκινεί. Το εξαιρετικό καστ ηθοποιών, η σύγχρονη σκηνοθετική ματιά, τα λιτά σκηνικά, η εναρμονισμένη μουσική επένδυση και ο κατάλληλος φωτισμός συνδυάζονται αρμονικά και συνηγορούν σε ένα τολμηρό και καινοτόμο αποτέλεσμα προσκαλώντας τον θεατή σε μια μοναδική εμπειρία μέθεξης.
*Η Φωτεινή Καλογερογιάννη είναι πτυχιούχος του Τμήματος Φιλολογίας του ΕΚΠΑ. Πραγματοποίησε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στο Τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του ιδίου πανεπιστημίου και από το 2020 είναι διδάκτωρ του Παιδαγωγικού Τμήματος Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης της Φιλοσοφικής Σχολής όπου εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή με θέμα «Διερεύνηση των παραγόντων βελτίωσης των γλωσσικών ικανοτήτων σε Ρομά μαθητές Γυμνασίου». Έχει συμμετάσχει από το 2014 σε ευρωπαϊκά ερευνητικά προγράμματα για την ένταξη και την εκπαίδευση των μαθητών Ρομά και έχει εργαστεί ως καθηγήτρια στον ιδιωτικό τομέα με αντικείμενο διδασκαλίας το μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας. Από το 2017 συμμετέχει ως προσκεκλημένη ομιλήτρια σε μαθήματα Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης του Τμήματος Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας τόσο σε προπτυχιακό, όσο και σε μεταπτυχιακό επίπεδο με αντικείμενο την διαπολιτισμική επικοινωνία και το εκπαιδευτικό υλικό, ενώ στο χειμερινό εξάμηνο 2020/21 συνεργάζεται με το Παιδαγωγικό Τμήμα Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του ΕΚΠΑ για την υλοποίηση της πρακτικής άσκησης των φοιτητών του ΠΜΣ «Θεωρία, Πράξη & Αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου: Διαπολιτισμική εκπαίδευση». Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζουν στη διαπολιτισμική επικοινωνία, στην διαπολιτισμική εκπαίδευση, με έμφαση στην διαμόρφωση της ιδιότητας του πολίτη, και τη διδακτική της γλώσσας σε περιβάλλοντα πολιτισμικής ετερότητας.
ΦΩΤΟ από την παράσταση στο Β΄ Αρχαίο θέατρο Λάρισας: Eric Antoniou
