Βρήκαν τη χαρά τους οι χρήστες του διαδικτύου με την πινακίδα που τοποθετήθηκε στην οδό Παλαιών Πατρών Γερμανού στη Θεσσαλονίκη με πληροφοριακά στοιχεία για τη ζωή του η οποία κατά γενική ομολογία τα έκανε σαλάτα και ευτυχώς αποσύρθηκε και αντικαταστάθηκε πολύ γρήγορα.
Ενας από τους διαλόγους που συνοδεύουν τη λανθασμένη πινακίδα και “τα σπάει” είναι ο παρακάτω:
– Ρε μ@λ@κ@, πού με είπες είναι η 4, χάθηκα.
– Α, πήγες για τα διαρκείας, επιτέλους.
– Ε, αφού σε είπα θα πάω.
– Εκατό φορές σε το είπα. Παλαιών Πατρών Γερμανού είναι η 4.
– Εδώ είμαι, ρε μ@λ@κ@, αλλά δεν τη βλέπω.
– Ωωω, ρε μ@λ@κ@, τι να σε πω, μια ζωή προβλήματα με βγάζεις.
– Εγώ τι να σε πω, ρε μ@λ@κ@, Παλαιών Πατρών Γερμανού με είπες, Παλαιών Πατρών Γερμανού ήρθα.
– Κανόνισε να μη βγάλεις τα διαρκείας.
– Εγώ τι σε φταίω, είπα θα έρθω και ήρθα. Τώρα τι κάνω;
– Η πινακίδα του Δήμου Θεσσαλονίκης τι λέει; Έχει κάτι λουξ καινούργιες στρόγγυλες, στο χρώμα της γριάς, με δικό μας χρώμα να σκανάρεις κάτω κάτω.
– Α, τη βλέπω, κάτσε να πάω κοντά.
– Άντε πάνε.
– Στρόγγυλες ή στρογγυλές είναι, ρε μ@λ@κ@;
– Στρόγγυλες. Άμα ήταν στρογγυλές θα ήσουν στην Ομόνοια τώρα.
– Καλά λες. Λοιπόν, γράφει κομπλέ, κανονικά, για τον Παλαιών Πατρών Γερμανό.
– Του 1821;
– Όχι, τον άλλον, που εκτελέστηκε στο Γουδί το 1922.
– Ποιο Γουδή, ρε μαλάκα; Ο Γερμανός πέθανε εκατό χρόνια πριν.
– Έτσι λέει εδώ, τι να σε πω. Έζησε 55 χρόνια και τον σκότωσαν στα 151. Ζόμπι, μαλάκα.
– Ρε μ@λ@κ@, είπαμε θα το κόψουμε, πάλι πήρες πράμα;
– Ρε ξενέρωτος είμαι, σε στέλνω και φωτογραφία άμα θες, έτσι τα γράφει.
– Και πώς θα τη δω, ρε μαλάκα, αφού μιλάμε;
– Καλά λες.
– Εμ.
– Ααα, γι’ αυτό ιδρύθηκε ο ΠΑΟΚ το 1926, επειδή πέθανε ο Γερμανός εκατό χρόνια πριν;
– Μπορεί, τι να σε πω. Πότε πέθανε τελικά, το 1826 ή το 1922;
– Μία το 1826, μία το 1922. Μεγάλος μάγκας.
– Ανατρίχιασα, ρε.
– Αυτό λέει πάντως, εκτελέστηκε στο Γουδί το 1922, πρώην πρωθυπουργός.
– Ρε μ@λ@κ@, αυτός είναι ο Γούναρης που εκτελέστηκε στο Γουδή το 1922.
Ναυαρίνο είσαι.
– Πού το ξέρεις, ρε μ@λ@κ@;
– Το είδα στο γκουγκλ.
– Αφού μιλάμε.
– Το έψαξα στο λάπτοπ. Η δίκη των έξι, στην περιοχή του Γουδή, εθνικός διχασμός και τέτοια.
– Ποια δίκη, η Δίκη της Δευτέρας;
– Δεν λέει ποια μέρα, τι να σε πω.
– Άρα δεν είμαι Παλαιών Πατρών Γερμανού;
– Όχι, για τον Γούναρη σε λέει, άρα Γούναρη είσαι.
– Ήταν πρωθυπουργός ο προδότης;
– Όχι αυτός, ο άλλος, ο Ναυαρίνος.
– Άρα Ναυαρίνο είμαι.
– Ναι.
– Ω, ρε μ@λ@κ@, δώσε κατευθύνσεις τώρα.
– Βλέπεις θάλασσα ή Καμάρα;
– Τίποτα από τα δύο. Βλέπω ένα βιβλιοπωλείο και κάτι κρέπες.
– Πάρε καμιά κρέπα, δεν είσαι για βιβλία εσύ.
– Και πώς θα μπω στην 4 με την κρέπα, ρε μ@λ@κ@, θα λερώσω, θα φάω φάπες.
– Πρώτα πάρε τα διαρκείας και μετά πάνε για κρέπα.
– Θα λερώσω τα διαρκείας.
– Πρώτα πάνε σπίτι τα διαρκείας και μετά πάνε για κρέπα.
– Εγώ ένα πράμα ξέρω, όταν πίναμε καλύτερη συνεννόηση βγάζαμε.
– Μπορείς να σκανάρεις ρε εκεί πέρα στο ασπρόμαυρο;
– Μπορώ, έμαθα από τα περσινά εισιτήρια.
– Για σκάναρε γιατί θα με τρελάνεις.
– Κάτσε να σκανάρω.
– Άντε, σκάναρε.
– Τσιμισκή με λέει, ρε μ@λ@κ@.
– Τι Τσιμισκή;
– Έβγαλε πληροφορίες, Τσιμισκής Ιωάννης, αυτοκράτορας του Βυζαντίου.
– Άρα Τσιμισκή έφτασες.
– Έτσι λέει εδώ.
– Κάτσε σε ένα σημείο, ρε μ@λ@κ@.
– Στο ίδιο σημείο είμαι.
Αρε τί έμελλε να πάθει ο ήρωας σχεδόν 200 χρόνια μετά το θάνατό του και να φανταστεί κανείς ότι σαν χώρα γιορτάζουμε τα 200 χρόνια από την επανάσταση…
