Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες για την κατασκευή Μνημείου Εκτελεσθέντων της περιόδου 1946 – 1950 στον λόφο του Μεζούρλου. Με την ανέγερση του Μνημείου και την εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 17 Οκτώβρη, στις 11 π.μ., όπου θα γίνει η αποκάλυψη του Μνημείου, με ομιλητή τον ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Δημήτρη Κουτσούμπα. Θα ακολουθήσει μουσικό πρόγραμμα με την Ρίτα Αντωνοπούλου και τον Μανόλη Ανδρουλιδάκη. Εκπληρώνεται ένα χρέος, αποδίδοντας φόρο τιμής στους αγωνιστές και αλύγιστους της ταξικής πάλης, αυτούς που έγραψαν με το αίμα τους το βιβλίο του αγώνα, για να καλυτερέψει η ζωή των ανθρώπων. Το ηθικό τους μεγαλείο, η ανωτερότητα και ο ηρωισμός, η ακλόνητη πίστη τους εμπνέουν τους σημερινούς αγώνες.
Το Μνημείο στο Μεζούρλο εντάσσεται σε ένα δίκτυο ιστορικών χώρων και μνημείων που φιλοτέχνησε το ΚΚΕ, συμβάλλοντας στην καταγραφή της Ιστορίας της χώρας μας, της Ιστορίας των αγώνων του λαϊκού κινήματος, στην καταγραφή της ιστορικής αλήθειας. Άλλωστε, το ΚΚΕ είναι το μοναδικό κόμμα που μελετά την Ιστορία του μακριά από ωραιοποιήσεις και λαθολογία, τη μελετά με τα θετικά και τα αρνητικά της, τα λάθη και τις αδυναμίες. Κι αυτό γιατί θεωρεί πως τα συμπεράσματα από τη μελέτη της Ιστορίας του λαού μας, της πείρας των ταξικών αγώνων, ειδικά της πείρας του αγώνα του ΔΣΕ, αλλά και του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ, αποτελούν πολύτιμη παρακαταθήκη για τις νέες γενιές. Με οδηγό την προσπάθεια αυτή, διαχρονική ήταν και στην περίπτωση του Μεζούρλο η προσπάθεια ανάδειξης του χώρου, γνωριμίας με την Ιστορία του. Και στο Μεζούρλο είναι χαραγμένη βαθιά η κόκκινη γραμμή που χωρίζει αυτούς τους ριζικά διαφορετικούς δύο κόσμους: Από τη μία πλευρά είναι η ανιδιοτελής στάση των κομμουνιστών, το ηθικό τους μεγαλείο, η αντοχή και ο ηρωισμός που επέδειξαν στην πάλη για την κοινωνική απελευθέρωση από τα δεσμά της εκμετάλλευσης. Και, από την άλλη, οι πιέσεις και η αγριότητα που ασκήθηκαν από την πλευρά του αστικού κράτους ενάντια στο λαϊκό κίνημα, φτάνοντας μέχρι την εκτέλεση εκατοντάδων κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών.
Αυτήν τη σύγκρουση των δύο κόσμων την αντιλαμβάνεται ο καθένας ακόμα καλύτερα μέσα από τις ιστορίες επώνυμων και ανώνυμων αγωνιστών που εκτελέστηκαν στον τόπο αυτό. Όπως του Τάκη Γαργαλιάνου, προέδρου του Εργατικού Κέντρου Λάρισας, που αφού πρώτα τον έφεραν από την Ικαρία, όπου ήταν εξόριστος, στο Έκτακτο Στρατοδικείο Λάρισας και τον περάσαν από εικονική δίκη, τον Απρίλη του 1949 αντιμετώπισε όρθιος και περήφανος το εκτελεστικό απόσπασμα στα 37 του χρόνια. Όπως ο Γιώργος Παπαδημητρίου – «Βύρωνα», 27 ετών, Διοικητή Τάγματος του Δημοκρατικού Στρατού, από τη Ρέτσανη, ο οποίος καταδικάστηκε 31 φορές σε θάνατο τον Σεπτέμβρη του ’49. Τον Νίκο Μπάλαλα-«Μπαντέκο», 33 ετών, από την Τσαριτσάνη, Συνταγματάρχης και Διοικητής της 192 Ταξιαρχίας του ΔΣΕ μαζί με την έγκυο τριών μηνών γυναίκα του η οποία όταν ο πρόεδρος του Στρατοδικείου πρότεινε στην Ευτυχία να αποκηρύξει τον άνδρα της ώστε να «γλιτώσει», δεδομένου ότι ήταν έγκυος τριών μηνών. Η Ευτυχία αρνήθηκε κατηγορηματικά .Η Ευτυχία και ο Νίκος έπεσαν κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου, ζητωκραυγάζοντας μαζί με τους υπόλοιπους 15 συντρόφους τους για το Κόμμα, τον ΔΣΕ και τον ελληνικό λαό…Ο «Μπαντέκος» είχε καταδικαστεί 17 φορές σε θάνατο και ο Γιώργος Παπαδημητρίου – «Βύρωνας», 31 φορές σε θάνατο. Ο «Μπαντέκος» Απευθυνόμενος στον μελλοθάνατο «Βύρωνα», είπε: «Ε ρε Βύρων, μ’ έφαγες. Ταγματάρχης εσύ, καταδικάστηκες 31 φορές σε θάνατο. Ταξίαρχος εγώ, μόνο 17 φορές». Η παροιμιώδης ψυχραιμία του δεν τον εγκατέλειψε ούτε την τελευταία στιγμή: Όταν δόθηκε το παράγγελμα «πυρ» στο εκτελεστικό απόσπασμα, υπήρξαν κάποια δευτερόλεπτα δισταγμού από την πλευρά των στρατιωτών. Ο «Μπαντέκος» τούς «παρότρυνε»: «Βαράτε βρε, μη φοβάστε».
Απευθύνουμε κάλεσμα στο λαό της περιοχής να συμμετέχει μαζικά στην εκδήλωση την ν Κυριακή 11 πμ στο λόφο του Μεζούρλου.
