Η φεμινιστική συλλογικότητα Μέδουσες για την καθηγήτρια που έκανε καταγγελία για βιασμό της στη Λάρισα
Πριν λίγες μέρες είδε το φως της δημοσιότητας η καταγγελία μιας καθηγήτριας σε περιφερειακή δομή εκπαίδευσης ενάντια στον προϊστάμενό της για βιασμό. Και επειδή ζούμε σε αυτή την πόλη αρχίζουμε να διαπιστώνουμε ότι σιγά- σιγά αρχίζει να ξετυλίγεται όλο το κουβάρι της αντιστροφής του ρόλου του θύτη και θύματος.
Αρχίζει να διαχέεται όλη η κουλτούρα του βιασμού. Αυτή η κουλτούρα που μας έχει διαποτίσει από γενιά σε γενιά, όπου η αντρική έκφραση βίας θεωρείται κάτι φυσιολογικό, σωστό, βιολογικά λογικό, ενώ η γυναίκα είναι πάντα το σεξουαλικό αντικείμενο.
Το περιμέναμε. Ο βιασμός είναι το μοναδικό έγκλημα όπου ενοχοποιείται το θύμα και όχι ο θύτης.
Τα σώματα που βιάζονται πρέπει τα ίδια να αποδείξουν τον βιασμό τους, να περάσουν από το μικροσκόπιο αστυνομικών, ιατροδικαστών, δικαστών, να διαπομπευτούν από τα μίντια και τη γειτονιά, να απολογηθούν επειδή βιάστηκαν και ενδεχομένως στο τέλος να μάθουν από ένα δικαστήριο ότι δεν βιάστηκαν.
Ειδικά αν οι θύτες κατέχουν κάποια εξουσία και πληρούν την νόρμα του ευυπόληπτου πολίτη και καλού οικογενειάρχη, θεωρούνται υπεράνω υποψίας.
Είναι όμως έτσι; Μία έρευνα του εγκληματολόγου Άγγελου Τσιγκρή επιβεβαιώνει ότι : το 50,9% των βιαστών προέρχεται από τη μεσαία κοινωνική και οικονομική τάξη. Είναι οι άνθρωποι που ζουν γύρω μας. Φαίνονται συμπαθητικοί και ίσως ανίκανοι για οτιδήποτε κακό. Το 31% από αυτούς, είναι αρκετά μορφωμένοι.
Για τον βιασμό δεν ευθύνεται κάποια διαταραχή του θύτη αλλά η πατριαρχία, συστατικό της οποίας είναι η έμφυλη ανισότητα και καταπίεση.
Απέναντι σε όλα αυτά δεν μπορούμε να σιωπήσουμε και θα φωνάζουμε με όλη μας τη δύναμη:
Εμείς σε πιστεύουμε
Για τον απλό λόγο ότι καμία γυναίκα δεν θα εμπλακεί στην τόσο ψυχοφθόρα διαδικασία καταγγελίας ενός βιασμού, απλά και μόνο για να πει ψέματα.
Γιατί ξέρει ότι θα στιγματιστεί η ίδια και όχι ο θύτης.
Γιατί ξέρει πόσο ψυχοφθόρα, επώδυνη και εξευτελιστική είναι αυτή η διαδικασία, για την ίδια και το κοινωνικό της περιβάλλον ειδικά σε μια κλειστή κοινωνία.
Γιατί ξέρει πως στο δικαστήριο, όπως και στην αστυνομία και στα ΜΜΕ οι ερωτήσεις θα θέτουν σε αμφιβολία την ύπαρξη του βιασμού, υπονοώντας ουσιαστικά ότι έφταιγε η ίδια: τι φορούσε, τι έκανε τόσο αργά έξω, μήπως είχε πιει ή μήπως διατηρούσε κάποια σχέση μαζί του, γιατί δεν αμύνθηκε, μήπως έχει άλλους λόγους να διαβάλλει τον θύτη.
Γιατί ξέρει πως ο κοινωνικός περίγυρος δεν θα την πιστέψει εφόσον ο θύτης δεν φαίνεται διαταραγμένος και ανώμαλος, αλλά ένας ευυπόληπτος άνθρωπος και καλός οικογενειάρχης.
Γιατί ξέρει πως θα προσπαθήσουν να αποδείξουν τα πάντα, εκτός του ότι για τον βιασμό, φταίει ο βιαστής. Και στο τέλος, ο βιαστής μπορεί να μείνει ατιμώρητος.
Εμείς σε θαυμάζουμε.
Γιατί γνωρίζοντας όλα αυτά τόλμησες.
Και αν τολμούσαμε όλες τα πράγματα θα ήταν καλύτερα.
Δεν θα σε αφήσουμε μόνη.
Μάθαμε ότι υπάρχουν ανώνυμες καταγγελίες εναντίον του φερόμενου ως θύτη.
Απευθύνουμε έκκληση και σε άλλες γυναίκες να μιλήσουν.
Ξέρουμε ότι είναι δύσκολη η ορατότητα.
Γιατί μας καθιστά ευάλωτες κι είμαστε ήδη.
Αλλά ταυτόχρονα είναι η ορατότητα που μας δίνει δύναμη.
Η φωνή μας που ακούγεται μας δίνει δύναμη.
