Μία ανησυχητική και επικίνδυνη για τα συμφέροντα της χώρας και του λαού θέση έχει πάρει το τελευταίο διάστημα ο ευρωβουλευτής και υποψήφιος πρόεδρος του ΚΙΝ.ΑΛ. Νίκος Ανδρουλάκης ο οποίος έχει ταχθεί ανοικτά υπέρ της κατάργησης της αρχής της ομοφωνίας στη λήψη των αποφάσεων σε όλα τα όργανα της Ε.Ε. που ουσιαστικά σημαίνει κατάργηση του δικαιώματος του βέτο (αρνησικυρίας) που έχουν όλα τα κράτη που μετέχουν στην Ε.Ε. και κυρίως τα μικρότερα όπως η Ελλάδα, για τα οποία το βέτο είναι ίσως το μοναδικό όπλο απέναντι στα σχέδια και στα συμφέροντα των πλούσιων χωρών του Βορρά, που διαθέτουν πολλούς δορυφόρους και συμμάχους.
Η επικίνδυνη αυτή θέση του κ. Ανδρουλάκη αναδείχθηκε στις τελευταίες συνεντεύξεις του Γ. Παπανδρέου ο οποίος τάχτηκε ξεκάθαρα υπέρ του βέτο θυμίζοντας ότι αν δεν είχε η Ελλάδα το δικαίωμα του Βέτο τότε η Κύπρος δεν θα έμπαινε στην Ε.Ε.
Και φυσικά η υπόθεση της Κύπρου δεν είναι η μοναδική αφού δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ένας από τους ηγέτες που χρησιμοποίησε πολλές φορές την απειλή του Βέτο ήταν ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου ο οποίος με την απειλή αυτή κέρδισε για τη χώρα μας τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα, πέτυχε συμφωνίες για ζωτικά θέματα στην οικονομία και την εξωτερική πολιτική της χώρας και όχι μόνο.
Και φυσικά είναι να απορεί κανείς με την ελαφρότητα με την οποία παρουσίασε αυτή του τη θέση ο κ. Ανδρουλάκης. Αγνοια σε τέτοιο επίπεδο όπως και επιπολαιότητα σε εθνικά θέματα δεν δικαιολογούνται και μάλιστα από ένα άτομο που φιλοδοξεί να ηγηθεί μίας πατριωτικής – δημοκρατικής παράταξης την οποία όπως υποστηρίζει θέλει να φέρει και πάλι σε τροχιά εξουσίας.
Και φυσικά εδώ είναι να απορεί κανείς με τους υπόλοιπους διεκδικητές και ειδικά με τον κ. Ανδρέα Λοβέρδο ο οποίος έχει εκφράσει τη διαφωνία του για τη Συμφωνία των Πρεσπών, ενώ έχει πάθει αφωνία για την θέση του κ. Ανδρουλάκη.
Τί να συμβαίνει άραγε με αυτούς τους δύο;
Κυριακή κοντή γιορτή λέει ο λαός…, αν και το μόνο σίγουρο είναι ότι η τοποθέτηση Ανδρουλάκη ανοίγει επικίνδυνους δρόμους.
Γιάννης Παιδής
