Ανακοίνωση της Αντιρατσιστικής πρωτοβουλίας Λάρισας που συγκεντρώνει τρόφιμα για άτομα που έχουν ανάγκη
Ασφυξία είναι ίσως η μόνη λέξη που περιγράφει αυτό που ζούμε.
Είμαστε πλέον αναλώσιμοι. Οι ζωές μας διαχωρίζονται με εργαλειακό τρόπο και εγκαταλείπονται ως περιττές και εξοντώσιμες και μάλιστα χωρίς λογοδοσία.
Οι πρόσφυγες και οι Ρομά απανθρωποιούνται, είτε ως ασύμμετρη απειλή, είτε ως κίνδυνος για την ασφάλεια, ώστε να δικαιολογηθούν οι κατάφωρες παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων ακόμα και οι εγκληματικές πολιτικές του κράτους. Εγκληματικές επαναπροωθήσεις στα σύνορα, επιβολή θανατικής ποινής στον Ρομά Νίκο Σαμπάνη. Άνθρωποι φυλακισμένοι στα στρατόπεδα της ντροπής, να καίγονται ζωντανοί, έφηβοι να μαχαιρώνονται, γυναίκες και παιδιά να βιάζονται και χιλιάδες άλλοι να αργοπεθαίνουν βλέποντας το χρόνο να κυλάει βασανιστικά.
Οι ανεμβολίαστοι γίνονται το μαύρο πρόβατο για να δικαιολογηθεί η καταστροφή του δημόσιου αγαθού της υγείας που οδηγεί στο θάνατο χιλιάδες ανθρώπους ανεμβολίαστους, εμβολιασμένους, φτωχούς και αποκλεισμένους.
Οι φτωχοί και οι αποκλεισμένοι αποστερούνται τη στήριξη για τη ζωή τους μέσα στη ζοφερή οικονομική συνθήκη, της ανεργίας, της επισφάλειας της έκρηξης του κόστους ζωής, της κοινωνικής απομόνωσης, με πρόσχημα την πανδημία.
Οι θηλυκότητες εκτεθειμένες διαρκώς στο κίνδυνο έμφυλης βίας και της πατριαρχίας που ενισχύεται διαρκώς από τους θεσμούς, τους νόμους και τα μμε
Το κράτος απροκάλυπτα τιμωρητικό εμπεδώνει την κυριαρχία του με την εγκαθίδρυση του φόβου και του εγκλεισμού. Η δικαστική εξουσία, που είναι κομμάτι του, είναι τυφλή κατά περίπτωση.
Μα αν είναι κάτι πιο βαθύ που μας λερώνει, είναι η κοινωνική αναλγησία, η απραξία, η έλλειψη ανθρωπιάς.
Όμως δεν υπάρχει ανθρώπινη φύση «καλή» ή «κακή» , αλλά κοινωνίες και ο τρόπος που οργανώνονται.
Η βαρβαρότητα που οργανώνεται από τους «από πάνω» , μας διαπερνά καταστρέφοντας κάθε κοινωνικό δεσμό, μας κάνει να συνηθίζουμε τη βία προς κάθε άνθρωπο που δείχνει «άλλος» ή «διαφορετικός» Η κοινωνία μας σαπίζει μαζί με το σύστημα που την οργανώνει.
Για να διαπραχθούν τερατωδίες, έγραφε μια φιλόσοφος μελετώντας τον ναζισμό, δεν χρειάζονται τέρατα, αντίθετα υπερβολικά, τρομερά, τρομακτικά “φυσιολογικοί” άνθρωποι.
Όπως αυτοί που παρατηρούσαν ένα μικρό παιδί την Όλγα να συνθλίβεται και δεν έκαναν τίποτα, παρά μόνο να ενημερώσουν τους ανωτέρους τους και να τη κλωτσήσουν, σαν να ήταν μήτε άνθρωπος, μήτε ζώο.
Η πορεία προς την αποκτήνωση, προς την απανθρωποίηση είναι άλλωστε σύμφυτη με τον καπιταλισμό, δεν άρχισε χθες και ούτε θα τελειώσει, αν εμείς που ασφυκτιούμε δεν εξεγερθούμε.
Το αντίδοτο στην ασφυξία, το μόνο οξυγόνο, είναι η αλληλεγγύη.
Ο μόνος δρόμος για να μην ζήσουμε ανελεύθεροι, είναι η απειθαρχία μας, η αυτοργάνωση, οι κοινότητες μας οι κοινωνικές σχέσεις που δημιουργούμε με άλλες αξίες και συναισθήματα, πέρα από το κράτος και την αγορά. Είναι ο μόνος τρόπος για να πάρουμε πίσω τις ζωές μας και το χρόνο που μας έχουν κλέψει.
Μέσα σε αυτές τις κοινότητες, μπορούν να υπάρξουν τα σπέρματα μιας διαφορετικής οργάνωσης της κοινωνίας.
Η αλληλεγγύη δεν είναι φιλανθρωπία. Είναι η αντίληψη του συν-διαμορφώνειν της κοινωνίας που θέλουμε, μια κοινωνίας που θα δομείται πάνω σε δίκτυα αλληλοπροσφοράς με θεμέλια αξία το “εμείς” και το “για όλους” ανεξαρτήτως καταγωγής, χρώματος, θρησκείας, φύλου, πεποιθήσεων.
Η αλληλεγγύη δεν είναι η καλή πράξη της ημέρας, δεν είναι μια πράξη για να εφησυχάσουμε. Είναι η έμπρακτη αντίσταση στην εξουσία και τους διαχωρισμούς που επιβάλλει.
Η αλληλεγγύη είναι η βάση της αυτοδιάθεσης και της κατανομής των πόρων με βάση τις αρχές της ισότητας, με βάση τις ανάγκες και τις δυνατότητες κάθε ανθρώπου, μακριά από καπιταλιστικές λογικές συσσώρευσης πλούτου και αγαθών που χαρακτηρίζουν τις πολιτικές όλων των σύγχρονων κρατών. Δεν θέλουμε απλώς να κάνουμε βιώσιμο τον βίο των δυστυχισμένων, θέλουμε να ανατρέψουμε το σύστημα εκμετάλλευσης που γεννά και συντηρεί τις ανισότητες.
Παίρνουμε την πρωτοβουλία για την δημιουργία ενός δικτύου αλληλεγγύης στη πόλη μας και καλούμε ατομικότητες και συλλογικότητες να συμβάλλουν.
Ο πρώτος στόχος μας είναι η κάλυψη των αναγκών των προσφύγων που ζούν στην πόλη, που ενώ ανήκουν σε ευάλωτες ομάδες καλούνται μέσω εξώδικων να φύγουν και από τα διαμερίσματα που διαμένουν όταν εγκρίνεται ή απορρίπτεται η αίτηση τους για άσυλο.
Οι πρόσφυγες πετιούνται κυριολεκτικά στο δρόμο ενώ δεν τους χορηγείται εδώ και αρκετούς μήνες το ελάχιστο επίδομα για την κάλυψη των στοιχειωδών αναγκών τους, από τα κονδύλια της ΕΕ που έχουν ήδη χορηγηθεί. «Να γίνει ο βίος τους αβίωτος» αυτή είναι η πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση.
Να μην αφήσουμε τους πρόσφυγες/γισσες μόνους απέναντι σε αυτή τη βαρβαρότητα.
Να κάνουμε πράξη την αλληλεγγύη όπως και το 2015, να αντισταθούμε στη θανατοπολιτική
Ότι έχουμε είμαστε εμείς.
Συλλέγουμε τρόφιμα μακράς διάρκειας (πχ ρύζι, όσπρια, ζυμαρικά, λάδι, γάλατα κά) και είδη υγιεινής
Πέμπτη 9/12 και 16/12 12.00-19.00
Σάββατο 11/12 και 18/12 12.00- 15.00
Στο στέκι paratod@s Φαρμακίδου 4
Η στήριξη της καμπάνιας μπορεί να γίνει και μέσω οικονομικής ενίσχυσης
Επικοινωνία μέσω inbox facebook Αντιρατσιστική πρωτοβουλία Λάρισας
Επειδή η προσπάθεια αυτή είναι συλλογική και θέλουμε να παραμένει συλλογική καλούμε τόσο οσ@ μπορούν και θέλουν να στηρίξουν αυτή την καμπάνια όσο και τους πρόσφυγες/προσφύγισσες να πάρουν ενεργό μέρος και στη συλλογή και διανομή των αγαθών, ως μέρος αυτής της κοινότητας αλληλεγγύης.
