ΓΡΑΦΕΙ Η Αννα Βαγενά βουλευτής Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ.
Λένε ό,τι θέλουν και το προβάλουν ως πραγματικότητα, μέσα από τα παπαγαλάκια των καλοπληρωμένων ΜΜΕ. Κρίμα! Μόνο το Παρίσι ήταν τόπος εξορίας. Στον Άι Στράτη παραθέριζαν υποχρεωτικά οι αριστεροί…
«Όποιος δε γνώρισε τη βροχή του Άι Στράτη δεν ξέρει τι θα πει θάνατος», είπε ο Κώστας Βάρναλης.
Αν, κύριε Μητσοτάκη, είχατε πάει στον Άι Στράτη για να δώσετε ένα μήνυμα ενότητας και σεβασμού στην ιστορική μνήμη, αν δεν είχατε πάει σε ένα τόπο μαρτυρίου για να εξισώσετε θύματα και θύτες, μιλώντας για «τοπόσημο διχασμού και δοκιμασίας».
Αν είχατε ψελλίσει έστω και μια κουβέντα για το ποιοι έσπειραν και χρησιμοποίησαν τον διχασμό για δεκαετίες, ως σημαία ευκαιρίας και άλλοθι εκδίκησης, και ποιοι μέσα στην πιο σκληρή δοκιμασία κράτησαν αναμμένο το κεράκι της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της δημοκρατίας.
Αν είχατε σταθεί με σεβασμό μπροστά στις βασανισμένες μορφές του Ρίτσου, του Βάρναλη, του Κατράκη, του Λουντέμη, του Λειβαδίτη, του Κορνάρου, του Σαράφη, του Μπακιρτζή και χιλιάδων άλλων γνωστών και αγνώστων Ελλήνων, που δοκίμασαν το αγκαθωτό σύρμα της τότε Δεξιάς.
Αν δεν επιχειρούσατε να οικειοποιηθείτε ακόμα και αυτό το νησί του μαρτυρίου για λογαριασμό της εικόνας σας.
Αν….
Τότε θα μπορούσε κανείς, ακόμα και πολιτικός αντίπαλός σας, να επιδοκιμάσει τη γενναιότητα της πράξης.
Γιατί, το παρελθόν των διώξεων αριστερών και δημοκρατικών πολιτών από την τότε Δεξιά το πλήρωσε ακριβά η πατρίδα μας. Γιατί, αυτό που χρειαζόμαστε είναι στοιχειώδης σύμπνοια μπροστά στις σημερινές δυσκολίες. Αυτό όμως, προϋποθέτει και συνεπάγεται στοιχειώδη ενσυναίσθηση και σεβασμό στην Αλήθεια και την Ιστορία.
Δυστυχώς, για άλλη μια φορά, αποδειχθήκατε πολύ λίγος και πολύ Μητσοτάκης…
Στον Άι Στράτη βασανίστηκαν άνθρωποι για τις απόψεις τους. Όχι για τις πράξεις τους: χαρακτηριστικό των ολοκληρωτικών καθεστώτων.
Υ.Γ. Αυτό το κείμενο το αφιερώνω στη συντρόφισσα Ρίτσα Μπετσιμέα, που στάθηκε πάντα πιστή στα οράματα και στους καημούς της αριστεράς.
