Νέα παρέμβαση συμπληρωματική της προηγούμενης του Α. Αλεξίου, Πιανίστα, καθηγητή πιάνου και θεωρητικών, διευθυντή του Δημοτικού Ωδείου Λάρισας
Στη συνέχεια των παραπάνω, θα τοποθετηθώ και επί του θέματος των πανεπιστημιακών τίτλων ‘βασικός’ και ‘μεταπτυχιακός’. Οι έννοιες αυτές κανιβαλίστηκαν κατά την αντιπαράθεση, με εμμονή στην απαξίωση του μεταπτυχιακού τίτλου όταν είναι ‘άλλλης ειδικότητας’ σε σχέση με τον βασικό. Πόσο ‘άλλη ειδικότητα’ είναι λοιπόν ένα μπάτσελορ ή μάστερ στο πιάνο σε σχέση με ένα μάστερ στη διεύθυνση ορχήστρας, ή π.χ. στη σύνθεση;
Η απάντηση γι’αυτούς που είναι κολημένοι με τους τύπους, είναι ότι οι παραπάνω ειδικότητες έχουν σε μεγάλο βαθμό κοινά μαθήματα Η συνάφεια είναι τεράστια. Επι της ουσίας, ας κοιτάξουμε στην ιστορία της μουσικής μέχρι και σήμερα:
Αυτοί που έγραψαν και αυτοί που γράφουν ιστορία σαν μαέστροι ή συνθέτες ήταν και είναι σε συντριπτική πλειοψηφία βιρτουόζοι πιανίστες, με την υπόσταση του πιανίστα να είναι η βάση για τα άλλα. Δεν με παραξενεύουν λοιπόν οι ατυχείς και γελοίοι παραλληλισμοί που άκουσα από κάποιους που δεν έχουν ιδέα περι μουσικών σπουδών, αλλά και από ανθρώπους που δραστηριοποιούνται στο χώρο μας έχοντας κάνει μικρές μουσικές σπουδές, ούτε αξίζει να τους αναφέρω.
