Συνάδελφοι – συναδέλφισσες!
Μετά από δύο χρόνια πανδημίας, η κυβέρνηση μας οδηγεί στην εγκληματική ανοσία αγέλης. Αφού άφησε tο δημόσιο σύστημα υγείας χωρίς καμία στήριξη, αφού δεν πήρε κανένα μέτρο -εκτός του εμβολιασμού- για να προστατεύσει τη ζωή του λαού, αφού ανοιγοκλείνει την κοινωνία με κριτήριο τον τουρισμό, τώρα μετράει 70-100 νεκρούς την ημέρα. Η κυβέρνηση πρέπει να λογοδοτήσει για αυτή την εξέλιξη!
Το σύστημα και η κυβέρνησή του, όχι μόνο άφησαν τον λαό απροστάτευτο, αλλά και χρησιμοποίησαν και αυτή την «κρίση» ως ευκαιρία για να συντρίψουν κάθε κοινωνικό δικαίωμα. «Αξιοποιώντας» την πανδημία επιτάχυναν την προσπάθεια κατάργησης ακόμα και των στοιχειωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων. Ο νόμος Χρυσοχοΐδη ουσιαστικά απαγορεύει τις διαδηλώσεις και ο νόμος Χατζηδάκη βγάζει στην παρανομία τις απεργίες και την αγωνιστική δράση των σωματείων.
Ιδιαίτερο μένος έχει επιδείξει η κυβέρνηση απέναντι στα δικαιώματα μαθητών και εκπαιδευτικών. Η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής και η Τράπεζα Θεμάτων οδηγούν χιλιάδες μαθητές εκτός τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ενώ, την ίδια στιγμή συγχωνεύονται τμήματα και πανεπιστημιακές σχολές. Η αξιολόγηση σχολείων και εκπαιδευτικών είναι ένα αντιδραστικό πολυεργαλείο, που έρχεται να υπηρετήσει τον στόχο της κατηγοριοποίησης σχολείων και της μετατροπής των εκπαιδευτικών σε απλούς ιμάντες μεταβίβασης της αντιδραστικής κρατικής πολιτικής απέναντι στους μαθητές.
Όλη η προηγούμενη περίοδος, μαζί με τις πολύ μεγάλες δυσκολίες, μας έχει προσφέρει πολύ πλούσια πείρα σχετικά με την λειτουργία και τον ρόλο του σωματείου μας. Την πείρα αυτή καλούμαστε να αξιοποιήσουμε καθώς βρισκόμαστε μπροστά στις εκλογές για την ανάδειξη του νέου ΔΣ. Είναι, λοιπόν, σκόπιμο να ξαναδούμε κριτικά την περίοδο αυτή και να τοποθετήσουμε τα γεγονότα στις πραγματικές τους διαστάσεις.
Αυτό που χαρακτήρισε, κατά την άποψή μας, την προηγούμενη περίοδο είναι το απόλυτο ξεγύμνωμα του -κάθε απόχρωσης- κυβερνητικού συνδικαλισμού από το όποιο φύλλο συκής είχε απομείνει. Ακόμα κι αν κανείς δεν θέλει να δει την πραγματική εικόνα, δεν μπορεί να αρνηθεί τα ίδια τα γεγονότα. Η μάχη για την απόκρουση της δυσώνυμης “αξιολόγησης – αυτοαξιολόγησης” συσπείρωσε το σύνολο των μάχιμων εκπαιδευτικών της τάξης. Πέρα από τις όποιες διαφωνίες και διαφορετικές εκτιμήσεις, πρακτικά όλοι συμφωνούμε στον καταστροφικό ρόλο που θα παίξει η “αξιολόγηση – αυτοαξιολόγηση” σε περίπτωση που εδραιωθεί στο εκπαιδευτικό μας σύστημα. Κορύφωση αυτής της μάχης αλλά και ασφαλής δείκτης της συσπείρωσης όλων των μάχιμων εκπαιδευτικών είναι η συμμετοχή -καθολική σχεδόν- στην απεργία -αποχή αλλά και το πρωτοφανές ποσοστό συμμετοχής στην απεργία του Οκτώβρη.
Κι εδώ, συνάδελφοι και συναδέλφισσες, αρχίζει να φαίνεται ο βρώμικος ρόλος του κυβερνητικού συνδικαλισμού. Μετά από κομματικές εντολές -ενάντια στο συμφέρον και την βούληση των συναδέλφων- με πραξικοπηματικό τρόπο ακυρώνεται ο μεγαλειώδης αγώνας των εκπαιδευτικών. Οι κυβερνητικές παρατάξεις στην ΟΛΜΕ (ΔΑΚΕ, ΣΥΝΕΚ και ΠΕΚ) μετατρέπουν την ομοσπονδία από όπλο στα χέρια των εκπαιδευτικών σε κυβερνητικό βραχίονα για την άσκηση τρομοκρατίας στον κλάδο. Φρενάρουν τον αγώνα και υπονομεύουν την αγωνιστική διάθεση των συναδέλφων. Δεν προτείνουν τίποτα, δεν επαναπροκηρύσ-σουν την απεργία-αποχή και αφήνουν το χρόνο να κυλάει. Βγάζουν έτσι το υπουργείο από την δύσκολη θέση στην οποία έχει περιέλθει. Εκεί που βρισκόταν στριμωγμένο στην γωνία, με μικρά περιθώρια κινήσεων, με την πολύτιμη βοήθεια των ΔΑΚΕ, ΣΥΝΕΚ και ΠΕΚ και την θλιβερή αυτουργία των προέδρων κάποιων ΕΛΜΕ (ανάμεσά τους και η δική μας) ανακτά την πρωτοβουλία των κινήσεων και αρχίζει την άσκηση πιέσεων.
Ο ρόλος της κάθε μιας συνδικαλιστικής δύναμης αρχίζει να φαίνεται καθαρά στις συνθήκες αυτές. Εμείς, ως Αγωνιστική Παρέμβαση, δώσαμε την μάχη για την απόκρουση της κυβερνητικής επίθεσης στην εκπαίδευση. Δεν υποστείλαμε την σημαία του αγώνα, δεν είχαμε και δεν έχουμε κανένα πολιτικό φορέα να μας υπαγορεύει τις κινήσεις μας. Δεν απολογούμαστε σε κανένα κόμμα. Παλέψαμε και καταφέραμε στην ΕΛΜΕ Λάρισας να κηρυχθεί με απόφαση Γ.Σ απεργία – αποχή εκ νέου. Καλύψαμε συνδικαλιστικά, με τον τρόπο αυτό, όλους τους συναδέλφους που εξακολουθούν να συμμετέχουν στην απεργία-αποχή. Σταθήκαμε δίπλα σε όσους αισθάνθηκαν σαν προσβολή στην νοημοσύνη τους και περιφρόνηση της βούλησής τους τις κινήσεις των ΔΑΚΕ, ΣΥΝΕΚ και ΠΕΚ. Δεν μείναμε στην γωνία απλώς καταγγέλλοντας τον
κυβερνητικό συνδικαλισμό χωρίς καμιά πρόταση αγώνα, χωρίς να προτείνουμε καμιά διέξοδο. Παλέψαμε να ενεργοποιήσουμε τους συναδέλφους και με διαδικασίες στην βάση του σωματείου, στην Γενική Συνέλευση, να αντισταθούμε στην προωθούμενη διάλυσή του. Καταφέραμε με βάση τις προτάσεις μας το σωματείο μας να συμμετέχει στον συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων -περίπου είκοσι σε ΠΕ και ΔΕ- που εξακολουθούν να αγωνίζονται ενάντια στην διάλυση της δημόσιας παιδείας κηρύσσοντας απεργία-αποχή. Στο διάστημα αυτό ο κυβερνητικός συνδικαλισμός έφτασε σε νέο επίπεδο το ξεπούλημα του κλάδου. Αποτελεί έσχατη κατάπτωση για εργατικό σωματείο η απόπειρα τρομοκράτησης των συναδέλφων μέσω των κατά παραγγελία γνωματεύσεων με στημένα ερωτήματα. Αποτελεί έσχατη κατάπτωση η εκτόξευση απειλών εναντίον των εκπαιδευτικών όχι από την διοίκηση αλλά από συνδικαλιστικές δυνάμεις. Κι όλα αυτά για να υπηρετήσουν τα συμφέροντα των πολιτικών τους φορέων και να πιστωθούν “μονάδες” στις εσωκομματικές τους αντιπαραθέσεις και διαγκωνισμούς; Ίσως όχι μόνο. Πολλές φορές στην δράση των κυβερνητικών παρατάξεων μετράνε κι άλλοι παράγοντες. Οι προσωπικές φιλοδοξίες των στελεχών τους. Οι βλέψεις τους για κατάληψη θέσεων στην διοίκηση. Οι καρέκλες και τα αξιώματα. Μπροστά στις κομματικές εντολές και τις προσωπικές φιλοδοξίες δεν διστάζουν να ποδοπατήσουν βασικές συνδικαλιστικές αρχές, την ίδια την θέληση των εργαζομένων.
Με δεδομένη την προδοτική δράση του κυβερνητικού συνδικαλισμού, είναι αναμενόμενη η αντίδραση των εκπαιδευτικών. Γι’ αυτό και οι δυνάμεις αυτές προσπάθησαν να αφαιρέσουν την όποια δυνατότητα έκφρασης από την βάση του σωματείου μας. Ακόμα και για το στοιχειώδες, την διενέργεια των εκλογών, χρειάστηκε να δοθεί αγώνας. Ο φόβος τους μπροστά στις εκλογές και την έκφραση της βούλησης των συναδέλφων έγινε φανερός όταν αντιτάχθηκαν σε πρόταση συναδέλφισσας για τον προγραμματισμό της διεξαγωγής των εκλογών από την Γενική Συνέλευση. Ακολούθησαν κωμικοτραγικές παλινωδίες και κωλοτούμπες που θα προκαλούσαν άφθονο γέλιο αν οι καταστάσεις δεν ήταν τόσο κρίσιμες και το διακύβευμα τόσο μεγάλης σημασίας. Από την πρώτη στιγμή δηλώσαμε καθαρά πως πρέπει να δοθεί στους εκπαιδευτικούς η δυνατότητα έκφρασης της βούλησής τους. Υποστηρίξαμε κάθε πρόταση από την βάση του σωματείου προς την κατεύθυνση αυτή. Κόντρα στον κυβερνητικό συνδικαλισμό που πότε αποχωρούσε από την ΓΣ (ΔΑΚΕ,ΣΥΝΕΚ,ΠΕΚ) για να μην παρθεί απόφαση για εκλογές και πότε ζητούσε να συγκληθεί ΓΣ για να αποφασίσει την διενέργεια εκλογών! Κόντρα στο κυβερνητικό συνδικαλισμό που την μια Κυριακή ψήφιζε ως κομματικό μέλος στις εσωκομματικές εκλογές και την άλλη αρνούνταν την διενέργεια εκλογών στο σωματείο μας με πρόσχημα την πανδημία.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι! Όλα τα παραπάνω τα γνωρίζουμε. Είναι γνωστά σε όλους, ακόμα και σε όσους τα προηγούμενα χρόνια -από “κομματικό πατριωτισμό”- ψήφιζαν στις εκλογές του σωματείου με βάση την κομματική τους ταυτότητα. Δεν υπάρχει κανείς με στοιχειώδη έστω επαφή με την πραγματικότητα που βιώνουμε καθημερινά στα σχολεία, που να μην είναι βέβαιος πως η εγκληματική διαχείριση της υγειονομικής κρίσης, τα 50%+1 και η κυβερνητική επίθεση θα συνεχιστούν και μετά τις εκλογές του σωματείου μας. Το ερώτημα είναι αν στις τρέχουσες συνθήκες μπορούμε να παραδώσουμε και πάλι το σωματείο στα χέρια του κυβερνητικού συνδικαλισμού. Η δική μας εκτίμηση είναι πως όχι, δεν μπορούμε συνάδελφοι να φερθούμε σαν να μην έγινε τίποτα, σαν να μην πρόδωσε κανείς το σωματείο, σαν καμιά συνδικαλιστική δύναμη να μην στράφηκε εναντίον των συναδέλφων. Η πείρα των προηγούμενων μηνών πρέπει να αξιοποιηθεί! Οι συσχετισμοί στο ΔΣ της ΕΛΜΕ πρέπει να αλλάξουν! Πρέπει να αποκτήσουμε ένα σωματείο που θα είναι όπλο και ασπίδα των εκπαιδευτικών και όχι μέσο άσκησης πιέσεων, τρομοκρατίας και εκβιασμών εναντίον τους. Πρέπει να αποκτήσουμε ένα αγωνιστικό σωματείο στα χέρια των εργαζομένων και όχι ένα σωματείο που θα χρησιμοποιείται ως μέσο συναλλαγής και εξαργύρωσης θέσεων στη διοίκηση! Ο κυβερνητικός συνδικαλισμός (ΔΑΚΕ, ΣΥΝΕΚ και ΠΕΚ) πρέπει να ηττηθεί! Οι εντολοδόχοι της κυβερνητικής πολιτικής -μασκαρεμένοι σε συνδικαλιστές- πρέπει να απομονωθούν.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, σας καλούμε να ενισχύσετε τις δυνάμεις που σταθερά, χωρίς ταλαντεύσεις και εξαρτήσεις βρέθηκαν πάντα δίπλα σε κάθε αγωνιζόμενο εκπαιδευτικό. Ενισχύστε τις δυνάμεις που δεν περιορίστηκαν σε καταγγελίες αλλά, με τις προτάσεις τους και την συμμετοχή τους στις διαδικασίες της βάσης του σωματείου, έδωσαν διέξοδο και χάραξαν ξανά το δρόμο του αγώνα για το σωματείο μας σε συντονισμό και με άλλα πρωτοβάθμια σωματεία στην εκπαίδευση. Ενισχύστε τις δυνάμεις της Αγωνιστικής Παρέμβασης στην ΕΛΜΕ Λάρισας!
Στα επείγοντα καθήκοντα απαντάμε καθαρά!
Να προετοιμαστεί ο κλάδος για παρατεταμένο και πολύμορφο αγώνα με βασικούς άξονες την ανατροπή της αξιολόγησης, της τράπεζας θεμάτων, της ΕΒΕ, του ν. Χατζηδάκη. Με την απεργία/αποχή, με απεργία & διαδηλώσεις, με συγκρότηση επιτροπών αγώνα και απεργιακών ταμείων.
Αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις – Μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης.
Δεν συμμετέχουμε σε διαδικασίες αυτοαξιολόγησης / αξιολόγησης – δεν ανεβάζουμε δείκτες – συντονισμός ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ που πρέπει να πάρουν επάνω τους την οργάνωση του αγώνα.
Ενάντια στην πολιτική των ταξικών φραγμών, της πειθάρχησης και της κατηγοριοποίησης σχολείων
Κατάργηση των νόμων Κεραμέως.
Μέτρα για προστασία της ζωής του λαού, των εκπαιδευτικών και των μαθητών. Μικρά τμήματα – μαζικά τεστ με ευθύνη του ΕΟΔΥ – προσλήψεις εκπαιδευτικών και υγειονομικών/γιατρών.
Μαζικοί μόνιμοι διορισμοί. Μονιμοποίηση των αναπληρωτών. Κατάργηση του προσοντολόγιου. Πλήρη εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα στους αναπληρωτές. Να καλυφθούν τώρα όλα τα κενά. Καμία αύξηση ωραρίου, όχι στις υποχρεωτικές υπερωρίες.
Δημοκρατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα και ελευθερίες. Κάτω ο νόμος Χρυσοχοΐδη για τις διαδηλώσεις και ο αντιαπεργιακός αντισυνδικαλιστικός νόμος Χατζηδάκη.
Ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης, κεφαλαίου, ΕΕ. Αποχώρηση από τους ιμπεριαλιστικούς σχηματισμούς. Ενάντια στον πόλεμο, τον φασισμό, τον ιμπεριαλισμό, τον ρατσισμό.
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΕΚΛΟΓΟΑΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 7/2, 18:00 μ.μ., στο αμφιθέατρο του 6ου ΓΕΛ (δεν δόθηκε συνδικαλιστική άδεια).
ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΓΙΑ ΝΕΟ Δ.Σ. ΤΗΣ ΕΛΜΕ, ΤΕΤΑΡΤΗ 9/2, 14:00 μ.μ. – 19:30 μ.μ. ΣΤΟ 1Ο ΓΕΛ ΛΑΡΙΣΑΣ
Στην προσπάθεια απαξίωσης και κατάργησης των σωματείων απαντάμε με τη μαζική συμμετοχή μας!
Στις εκλογές για ΔΣ της ΕΛΜΕ, στηρίξτε τη γραμμή του αγώνα.
ΨΗΦΙΣΤΕ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ
ΓΙΑ ΤΟ ΔΣ
Επώνυμο Όνομα Ειδικότητα Σχολείο
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΠΕ02 8Ο ΓΕΛ
ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΙΩΑΝΝΑ ΠΕ02 ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
ΔΙΒΡΑΜΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΕ11 ΓΥΜΝΑΣΙΟ &ΛΤ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ
ΘΕΟΧΑΡΗ ΙΩΑΝΝΑ ΠΕ87.02 ΕΠΑΛ ΤΥΡΝΑΒΟΥ
ΙΑΣΩΝΙΔΟΥ ΕΥΓΕΝΙΑ ΠΕ87.02 ΕΠΑΛ ΤΥΡΝΑΒΟΥ
ΚΑΖΑΝΤΖΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΕ82 ΕΠΑΛ ΕΛΑΣΣΟΝΑΣ
ΚΑΚΑΓΙΑΝΝΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΠΕ79.01 ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
ΚΑΛΑΙΤΖΙΔΟΥ ΣΟΦΙΑ ΠΕ02 ΓΥΜΝΑΣΙΟ &ΛΤ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ
ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ ΒΑΣΩ ΠΕ02 7ο ΕΠΑΛ
ΚΑΡΑΝΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΕ04 7ο ΕΠΑΛ
ΚΑΤΣΑΝΤΑΜΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ ΠΕ02 10ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ
ΚΟΝΤΕΛΕΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΕ82 7ο ΕΠΑΛ
ΛΙΑΠΗ ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΤΕ01.19 7ο ΕΠΑΛ
ΜΙΧΑΛΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΕ82 1ο ΕΠΑΛ
ΜΟΥΣΤΑΚΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΕ03 2ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ
ΝΤΑΚΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΕ08 11ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ – ΓΥΜΝ. ΠΛΑΤΥΚΑΜΠΟΥ
ΝΤΡΙΓΚΟΓΙΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΔΕ02.02 2ο ΕΠΑΛ
ΠΑΠΑΔΌΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΕ80 ΓΕΛ ΣΥΚΟΥΡΙΟΥ – ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΜΑΚΡΥΧΩΡΙΟΥ
ΡΕΜΠΑΠΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΕ03 6ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ
ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΠΕ02 ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
ΤΑΖΕ ΒΑΣΩ ΠΕ89.01 4ο ΕΠΑΛ
ΤΣΙΜΠΟΛΗ ΚΙΚΗ ΠΕ01 1ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΕΛΑΣΣΟΝΑΣ
ΧΑΡΧΑΡΙΔΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΠΕ86 7ο ΕΠΑΛ
ΓΙΑ ΤΗΝ Ε.Ε.
ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΠΕ02 ΓΥΜΝΑΣΙΟ & ΛΤ ΜΑΚΡΥΧΩΡΙΟΥ
ΜΠΙΚΑ ΔΗΜΗΤΡΑ ΠΕ11 2ο ΓΕΛ – 1ο ΕΠΑΛ
ΣΤΟΓΙΑΝΝΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΠΕ01 ΓΥΜΝΑΣΙΟ &ΛΤ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ
ΨΑΡΡΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΠΕ06 2ο ΕΠΑΛ
