Ανακοίνωση της παράταξης Αριστερή Παρέμβαση στη Θεσσαλία – Ανταρσία για την Ανατροπή
Πώς είναι δυνατόν να ανήκουν στην «πιο πράσινη περιφέρεια», κατά την προσφιλή έκφρασή του κ. Αγοραστού, οι 2 πόλεις ουραγοί στην έκθεση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Περιβάλλοντος για την δενδροκάλυψη του αστικού ιστού; Στην εν λόγω έρευνα με θέμα: «Ποιος ωφελείται από το πράσινο στις πόλεις; Οι κοινωνικές ανισότητες στην πρόσβαση σε αστικό πράσινο στην Ευρώπη», η Λάρισα (4,9 από τα 88,3 τ. χλμ. κάλυψη με δέντρα) και ο Βόλος (1,3 από 27 τ. χλμ. κάλυψη με δέντρα) βρίσκονται στις τελευταίες θέσεις με τα χαμηλότερα ποσοστά δενδροκάλυψης.
Αν συνυπολογίσουμε πως στην περιοχή της Θεσσαλίας υλοποιούνται ή βρίσκονται στα σκαριά κάποια από τα μεγαλύτερα περιβαλλοντικά εγκλήματα (καύση σκουπιδιών – ΑΓΕΤ- εργοστάσιο επεξεργασίας απορριμμάτων, ανεμογεννήτριες- ΒΑΠΕ) για ποιο ακριβώς «πρασίνισμα» μιλάμε;
Τη Δευτέρα 07/02 ο υπουργός Ανάπτυξης Αδ. Γεωργιάδης δήλωνε από το Βόλο, πως η περιφέρεια Θεσσαλίας είναι πρώτη σε απορρόφηση κονδυλίων από το ΕΣΠΑ. Τι πράσινο χρηματοδοτεί το ΕΣΠΑ; Το ΕΣΠΑ 2021 -2027 κατανέμει 26,2 δις. στις επενδύσεις για τη διείσδυση των ΑΠΕ! Τι σημαίνει αυτό; Τα αιολικά που σήμερα πολλά από αυτά αποτελούν απλά κόκκινα σημάδια στους χάρτες της ΡΑΕ, θα αποκτήσουν έναν ακόμα χρηματοδότη για να «στολίσουν» όλες τις βουνοκορφές… Χρηματοδοτεί με 41 εκ. το εργοστάσιο επεξεργασίας σκουπιδιών στο Βόλο για τη μόνιμη εξασφάλιση της καύσης σκουπιδιών και των συμφερόντων της Lafarge. Δίνει 690.000 ευρώ στο πλαίσιο της «Στρατηγικής Βιώσιμης Αστικής Ανάπτυξης» για να ανακατασκευάσει έναν ήδη υφιστάμενο χώρο πρασίνου (πλ. Πανεπιστημίου στο Βόλο) που σύμφωνα με τη μελέτη τα 2/3 της έκτασής του θα εμπεριέχουν: γραμμικά μαρμάρινα καθιστικά, σιντριβάνι και πλακόστρωτους διαδρόμους (δηλαδή τσιμέντο…), ξεριζώνοντας τα υφιστάμενα δέντρα για να φυτευτούν περίπου ισάριθμα νέα…!!!
Η αστική πολιτική κάνει κάτι πολύ απλό. Χωρίζει τομείς προτεραιοτήτων στη βάση των δικών της ιεραρχήσεων (πχ αναδιάρθρωση στο χώρο της ενέργειας), τους τιτλοφορεί με κάποιο υποτιθέμενο κοινωνικό περιεχόμενο (βλ «πράσινη ανάπτυξη»), που αντανακλά ανησυχίες και ανάγκες της κοινωνίας και με αυτό τον τρόπο κατορθώνει δυο πράγματα. Πρώτον και κυριότερο προωθεί τα στρατηγικά της συμφέροντα ενάντια στις ελευθερίες, τα κοινωνικά και οικονομικά δικαιώματα της εργαζόμενης πλειοψηφίας και της νεολαίας. Δεύτερον αρχίσει ένα τεράστιο οικονομικοπολιτικό αλισβερίσι ανάθεσης έργων, το οποίο απλά «λαδώνει τη μηχανή».
Ταυτόχρονα προωθείτε τάχιστα το μοντέλο των πόλεων εμπορεύματα. Οι βασικές αλλαγές που γίνονται στις πόλεις, τόσο της Θεσσαλίας, όσο και σε άλλες περιοχές, βασικό στόχο δεν έχουν να απαντήσουν στο ερώτημα της ποιότητας ζωής, αλλά να δημιουργήσουν ένα αγοραστικό προϊόν στη μορφή της πόλης. Τι ήταν άραγε ο “μεγάλος περίπατος στην Αθήνα’; Ο “μύλος των ξωτικών” στα Τρίκαλα; Οι πολυποίκιλες “διακοσμήσεις”, το “μουσείο της Αργός” και άλλα πολλά στο Βόλο; Είναι η προσέγγισή του κεφαλαίου για τις πόλεις, που θα είναι μέρος της μηχανής του κέρδους. Ενός κέρδους που παρόλες τις διακηρύξεις, δεν ακουμπάει ούτε στο ελάχιστό τη διαρκώς υποβαθμιζόμενη κοινωνική πραγματικότητα της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Μπορεί να υπάρξει όραμα για μια πόλη που θα καλύπτει τα εργατικά, λαϊκά και νεολαιίστικά συμφέροντα; Ναι, αλλά αυτό απαιτεί το σπάσιμο των υφιστάμενων προτεραιοτήτων της αστικής πολιτικής. Δεν γίνεται να έχουμε μια απο απ όλα. Και ποιότητα ζωής και επιχειρηματικότητα. Και καύση σκουπιδιών και πράσινές πόλεις. Και αστικές αναπλάσεις στα πλαίσια των εμπορευματοποιημένων πόλεων και ελεύθερους και επαρκείς χώρους πρασίνου για την κοινωνική πλειοψηφία. Και φτηνή και όσο το δυνατόν καθαρότερη ενέργεια και ιδιωτικοποίηση, παραμάγαζα πώλησης και ανεξέλεγκτες επενδύσεις όπου υπάρχει ορεινός όγκος και κάμπος. Και “real estate” και φτηνές κατοικίες.
Αυτή για εμάς είναι η ενοποίηση των περιβαλλοντικών κινημάτων με την ταξική και κοινωνική τους βάση. Για να ζήσουμε σε έναν πιο πράσινο κόσμο, δεν αρκεί να διεκδικήσουμε περισσότερα δέντρα, πρέπει να γυρίσουμε τον κόσμο ανάποδα, να αλλάξουμε τις καθορισμένες προτεραιότητες του υφιστάμενου συστήματος και να χτίσουμε ένα άλλο. Καπιταλισμός και αξιοβίωτη ζωή, σε κάθε της μορφή, είναι 2 ασύμβατες και ανειρήνευτες έννοιες.
Διεκδικούμε τη δημιουργία ελεύθερων, δημόσιων, πραγματικών χώρων πρασίνου σε κάθε πόλη και σε κάθε γειτονιά με δικαίωμα ελεύθερης πρόσβασης σε όλους και όλες, έξω από κάθε «επιχειρηματική» λογική και σχέδιο. Χώρων πρασίνου που θα βελτιώνουν τις φυσικές συνθήκες του αέρα, της θερμοκρασίας και του νερού, που θα λειτουργούν ως καταφύγια της βιοποικιλότητας εντός του αστικού ιστού και που θα συμβάλλουν σημαντικά στην ποιότητα της ζωής των κατοίκων των πόλεων μέσα από τη δυνατότητα αναψυχής, χαλάρωσης, άθλησης και κοινωνικής συναναστροφής, αναβαθμίζοντας την έννοια της γειτονίας και των κοινωνικών σχέσεων στις πόλεις.
