ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ/ΦΥΛΟΥ ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ.
8 ΜΑΡΤΗ 2022 – ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
ΙΣΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΦΥΛΩΝ 50-50 ΠΑΝΤΟΥ
Η 8η Μάρτη είναι ημέρα μνήμης, αναστοχασμού, αλληλεγγύης και ενδυνάμωσης των γυναικείων αγώνων.
Η φετινή 8η Μάρτη βρίσκει την ανθρωπότητα να πλήττεται ταυτόχρονα από την πανδημία και από την λαίλαπα του πολέμου. Οι γυναίκες σε όλο τον κόσμο, βγαίνουν και πάλι στους δρόμους για να διεκδικήσουν και να απαιτήσουν : Ισότητα των φύλων, κοινωνική δικαιοσύνη και ειρήνη.
Η συνεχιζόμενη υγειονομική κρίση που προκάλεσε η πανδημία του Covid19, όπως σημειώνεται και στα αποτελέσματα πρόσφατης έρευνας του Ευρωβαρομέτρου, έχει επηρεάσει τις γυναίκες και τα κορίτσια σε δυσανάλογο βαθμό και με ποικίλους τρόπους. Από την αύξηση της έμφυλης βίας μέχρι την αύξηση των βαρών της οικιακής και οικογενειακής φροντίδας και από τις δυσμενείς οικονομικές επιπτώσεις σε τομείς που απασχολούν κυρίως γυναίκες, μέχρι τις επισφαλείς συμβάσεις εργασίας.
Στη χώρα μας, μετά από την τεράστια οικονομική κρίση της τελευταίας δεκαετίας και μέσα στη ζοφερή πραγματικότητα της πανδημίας και της ανασφάλειας του πολέμου, βιώνουμε και μια άνευ προηγουμένου κρίση ακρίβειας με τις τιμές των βασικών αγαθών και της ενέργειας να εκτινάσσονται στα ύψη, βυθίζοντας στη φτώχεια και στην ανέχεια όλο και μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας και ιδιαίτερα τις γυναίκες.
Ταυτόχρονα, αντιμετωπίζουμε ολομέτωπη επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων και ειδικότερα των γυναικών και κρίσιμες κατακτήσεις του εργατικού και του φεμινιστικού κινήματος τίθενται σε διακινδύνευση.
Ειδικότερα στο πεδίο της εργασίας, οι αντεργατικοί νόμοι της κυβέρνησης Μητσοτάκη ανέτρεψαν κατακτήσεις και δικαιώματα δεκάδων ετών του εργατικού κινήματος, όπως το οκτάωρο, τις υπερωρίες (εισάγοντας νέες ρυθμίσεις για μη αμειβόμενες υπερωρίες και αύξηση της ευέλικτης εργασίας), τη δημόσια κοινωνική ασφάλιση, με την παράδοση της Επικουρικής Ασφάλισης στα ιδιωτικά οικονομικά συμφέροντα.
Όλες αυτές οι αντεργατικές διατάξεις έχουν ως συνέπεια τη μείωση του εισοδήματος των εργαζόμενων και ιδιαίτερα των γυναικών που απασχολούνται σε ήδη κακοπληρωμένες και επισφαλείς θέσεις εργασίας, ενώ η αύξηση των ωρών εργασίας και η ευελιξία στον χρόνο εργασίας, υπονομεύει ουσιαστικά τον στόχο για την εναρμόνιση επαγγελματικής και προσωπικής/ οικογενειακής ζωής.
Επιπλέον, βαρύτατο πλήγμα στο πιο αδύναμο τμήμα των συνταξιούχων, τις χήρες και τους/τις αναπήρους/ες, επέφερε η εγκύκλιος Τσακλόγλου, που περικόπτει παραπέρα τις ήδη πενιχρές συντάξεις οδηγώντας τους σε ακόμα μεγαλύτερη φτωχοποίηση , εν μέσω της τεράστιας κρίσης ακρίβειας.
Συγχρόνως, η κύρωση της Διεθνούς Σύμβασης 190 της ΔΟΕ για την εξάλειψη της βίας και της παρενόχλησης στο χώρο εργασίας, έγινε χωρίς να ληφθούν και τα αναγκαία μέτρα για την εφαρμογή της, ώστε να αντιμετωπισθεί αποτελεσματικά η σεξουαλική παρενόχληση των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς.
Επιπροσθέτως, ο νόμος 4800/2021 του κ. Τσιάρα ανέτρεψε το προοδευτικό νομοθετικό πλαίσιο του οικογενειακού δικαίου (ν. 1329/1983) εισάγοντας τις διατάξεις της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας, κατά παράβαση της Συνθήκης της Κωνσταντινούπολης όσο και της Σύμβασης του ΟΗΕ για τα δικαιώματα του παιδιού.
Ταυτόχρονα σημειώνεται διαρκώς ένταση της έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας σε όλη την περίοδο της πανδημίας, διεθνώς και στη χώρα μας, με μεγάλη αύξηση των γυναικοκτονιών (17 στη διάρκεια του 2021 και ήδη 2 μέσα στο 2022), ενώ καθημερινά καταγράφονται νέες απόπειρες γυναικοκτονιών και πολλά περιστατικά σεξιστικής βίας.
Μέσα σε αυτό το ζοφερό περιβάλλον της διαρκούς επισφάλειας για τις ζωές των γυναικών, εκδηλώνονται συνεχώς νέες απόπειρες αμφισβήτησης αυτονόητων δικαιωμάτων τους, μέσα από διάφορα «συνέδρια» όπου με θεωρίες της Alt Right επιχειρείται η διαιώνιση των πατριαρχικών στερεοτύπων που ταυτίζουν τον ρόλο της γυναίκας με την οικογένεια και τη μητρότητα και χρεώνουν στις γυναίκες την ευθύνη του δημογραφικού προβλήματος.
Είναι φανερό, ότι τα 2,5 τελευταία χρόνια, αντιμετωπίζουμε στη χώρα μας μια ολομέτωπη επίθεση στα δικαιώματα των γυναικών και ραγδαία οπισθοδρόμηση στις κατακτήσεις του φεμινιστικού κινήματος..
Με ενότητα, αλληλεγγύη και αποφασιστικότητα, συνεχίζουμε τον αγώνα για να βάλουμε φρένο στην οπισθοχώρηση της ισότητας και των γυναικείων δικαιωμάτων.
Διεκδικούμε:
Επανασύσταση της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων με στόχο την ενίσχυση των πολιτικών ισότητας.
Ισάριθμη συμμετοχή (50-50) των φύλων σε όλα τα κέντρα λήψης των αποφάσεων
Κατάργηση του Νόμου 4800/2021 περί υποχρεωτικής συνεπιμέλειας.
Νομική αναγνώριση του εγκλήματος της γυναικοκτονίας με την εισαγωγή του στον Ποινικό Κώδικα.
Προώθηση των αναγκαίων αλλαγών στον Ν.3500/2005 για την ενδοοικογενειακή βία.
Πλήρη κύρωση της Διεθνούς Σύμβασης Εργασίας 190 σχετικά με την εξάλειψη της βίας και της παρενόχλησης στο χώρο της εργασίας.
Πλήρη εργασία και ίση αμοιβή, με ασφάλιση και ίσα εργασιακά δικαιώματα.
Ενδυνάμωση και ενίσχυση των γυναικών στην εργασία, αντιμετώπιση της αθέατης οικιακής εργασίας, του μισθολογικού και συνταξιοδοτικού χάσματος .
Ίση κατανομή της μη αμειβόμενης φροντίδας και οικιακής εργασίας.
Λήψη ουσιαστικών μέτρων συμφιλίωσης επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής χωρίς ελαστικές εργασιακές σχέσεις και ενίσχυση των κοινωνικών δομών (παιδικών, βρεφονηπιακών σταθμών, κοκ).
Ενίσχυση των μέτρων και των πολιτικών για την πρόληψη και καταπολέμηση της έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας, με πλήρη εφαρμογή του ν.4531/18, ενίσχυση και στήριξη του Δικτύου Δομών και αύξηση των τμημάτων Ενδοοικογενειακής Βίας της Ελληνικής Αστυνομίας.
Εξάλειψη του σεξισμού και των διακρίσεων με βάση το φύλο. Εφαρμογή του ν.4604/19 στο σύνολό του.
Ένταξη των σπουδών φύλου και της σεξουαλικής αγωγής στη μαθησιακή ύλη όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΜΕΣΟ ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗ ΛΗΨΗ ΑΜΕΣΩΝ ΜΕΤΡΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ.
ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΜΦΥΛΩΝ ΑΝΙΣΟΤΗΤΩΝ.
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΣΟΤΗΤΑ ΣΗΜΕΡΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΕΝΑ ΒΙΩΣΙΜΟ ΑΥΡΙΟ.
ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ Κ.Ε. ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
Η φετινή 8η Μάρτη, Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, βρίσκει για ακόμα μια χρονιά τις εργάτριες και υπαλλήλους, τις επιστήμονες, τις επαγγελματίες αυτοαπασχολούμενες, τις αγρότισσες, τις άνεργες και συνταξιούχους, τις νέες μητέρες, τις μαθήτριες – φοιτήτριες, τις πρόσφυγες – μετανάστριες, ανήσυχες και ανασφαλείς από το ξέσπασμα ενός νέου ιμπεριαλιστικού πολέμου. Δεν αφορά μόνο τις γυναίκες στην Ουκρανία, στις οποίες εκφράζουμε την αναμφισβήτητη αλληλεγγύη μας.
Αφορά και τις γυναίκες, τον λαό στη χώρα μας, γιατί το αστικό κράτος ως μέλος του ΝΑΤΟ, με τις αμερικάνικες βάσεις και άλλες ΝΑΤΟικές υποδομές, με τις άμεσες στρατιωτικές αποστολές του εμπλέκεται στο κουβάρι των οικονομικών και γεωπολιτικών ανταγωνισμών.
Αυτοί οι ανταγωνισμοί ανάμεσα σε ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ από τη μια και την καπιταλιστική Ρωσία, τους συμμάχους της από την άλλη, οξύνονται με επίκεντρο τον έλεγχο των ενεργειακών υλών, των δρόμων μεταφοράς τους, των αγορών, των σφαιρών επιρροής, τον πλούτο του υπεδάφους χωρών, ανάμεσά τους και της Ουκρανίας. Ήδη ο λαός μας πληρώνει τα «σπασμένα» με την αφάνταστη αύξηση του ηλεκτρικού ρεύματος, με την αύξηση των τιμών σε άλλα αναγκαία βασικά προϊόντα.
Οι λαοί δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν μεταξύ τους. Μοναδικός φωτεινός δρόμος διεξόδου από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, τις καπιταλιστικές οικονομικές κρίσεις, την ακρίβεια, την ανέχεια είναι ο εργατικός – λαϊκός αγώνας απέναντι στους καπιταλιστές, στα κράτη και στις ιμπεριαλιστικές τους συμμαχίες.
Αυτός ο αγώνας τόσο στην Ελλάδα όσο και στις γειτονικές χώρες πρέπει να έχει στόχο την απεμπλοκή από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, το κλείσιμο των αμερικανοΝΑΤΟικών στρατιωτικών βάσεων, με τον λαό σε κάθε χώρα νοικοκύρη στον τόπο του. Και σε αυτόν τον αγώνα οι γυναίκες έχουν τη δική τους θέση, δυναμώνοντας και την αλληλεγγύη στις πρόσφυγες και μετανάστριες, με αγωνιστικές διεκδικήσεις για την ολόπλευρη στήριξη και προστασία τους.
Η ΚΕ του ΚΚΕ απευθύνεται στις γυναίκες που ανησυχούν, αγανακτούν και δεν συμβιβάζονται με τη σημερινή κατάσταση: Τις καλεί να αντλήσουν δύναμη, κουράγιο από το ιστορικό αποτύπωμα της πάλης του εργατικού κινήματος για την ισοτιμία της γυναίκας, που διατηρεί άσβεστη τη φλόγα του αγώνα για την απαλλαγή από την ταξική εκμετάλλευση, από κάθε μορφή καταπίεσης, βίας, ανισοτιμίας.
Το ΚΚΕ καλεί τις γυναίκες των εργατικών – λαϊκών δυνάμεων να απορρίψουν τον εγκλωβισμό του αγώνα για τα δικαιώματα των γυναικών σε συνθήματα που η «φεμινιστική», «δημοκρατική» φρασεολογία τους δεν αμφισβητεί στο ελάχιστο τον πυρήνα της γυναικείας ανισοτιμίας και της εκμετάλλευσης. Είναι συνθήματα που αξιοποιούνται και προεκλογικά για την αλλαγή κυβερνητικού διαχειριστή, στο πλαίσιο της ίδιας πολιτικής που αναπαράγει τις διακρίσεις σε βάρος των γυναικών.
Όλες οι εκδοχές της αστικής διακυβέρνησης – νεοφιλελεύθερες, σοσιαλδημοκρατικές όλων των αποχρώσεων – δεν υπηρέτησαν τις ανάγκες των μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων γυναικών, αλλά τη διάσωση του συστήματος της εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Ας θυμηθούμε ότι η κυβέρνηση της ΝΔ πήρε τη σκυτάλη από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, για να τσακίσει ακόμη περισσότερο τον σταθερό εργάσιμο χρόνο, που πλήττει ιδιαίτερα τις εργαζόμενες (κατάργηση κυριακάτικης αργίας, νόμος Χατζηδάκη κ.ά.).
Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ ψήφισαν εκατοντάδες νόμους της κυβέρνησης της ΝΔ, που επιδεινώνουν τους όρους ζωής των μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων γυναικών. Τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα στην Ελλάδα εκθειάζουν τον νόμο της βέλγικης κυβέρνησης που θεσμοθετεί την επέκταση του ωραρίου εργασίας από τις 5 το πρωί μέχρι τις 11 το βράδυ για τις τηλεργαζόμενες, σμπαραλιάζοντας την προσωπική, οικογενειακή ζωή των γυναικών.
Αυτά τα μέτρα δεν αποτελούν διευκόλυνση της εργαζόμενης μητέρας, αλλά συνιστούν διαχρονικές αντιδραστικές προσαρμογές της ΕΕ, των αστικών κυβερνήσεων, των καπιταλιστικών επιχειρήσεων στην επέκταση της μισθωτής γυναικείας εργασίας. Στο όνομα της «ισότητας των φύλων» επιδιώκουν να μοιράσουν τα βάρη ανάμεσα στη γυναίκα και τον άνδρα, και όχι να ελαφρύνουν και τους δύο από τις αβάσταχτες καθημερινές υποχρεώσεις της ατομικής – οικογενειακής ευθύνης για τη φροντίδα των παιδιών, των ηλικιωμένων, των ΑμεΑ.
Αυτή η επιθετική πολιτική που κομματιάζει την κοινωνική ζωή της γυναίκας δεν είναι κάποια παρέκκλιση της κυβέρνησης της ΝΔ από την «ευρωπαϊκή κανονικότητα». Ο διεθνής καπιταλιστικός ανταγωνισμός και η στρατηγική για ένταση της εκμετάλλευσης και καταπίεσης των εργαζόμενων γυναικών δεν είναι αποτέλεσμα των «νεοφιλελεύθερων εμμονών». Είναι οι «σύγχρονοι» αντιδραστικοί κανόνες δουλειάς και ζωής που επιβάλλονται σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως στην Ισπανία, στην Ιταλία, στην Πορτογαλία και αλλού.
Η ΚΕ του ΚΚΕ καλεί τις γυναίκες που ασφυκτιούν από τις σύγχρονες συνθήκες ανασφάλειας, ανισοτιμίας και βίας κάθε μορφής, να αντισταθούν στις «σειρήνες» όλων των αποχρώσεων του αστικού φεμινισμού, που παρουσιάζουν την «πατριαρχία» ως κύρια αιτία για τις κοινωνικές διακρίσεις σε βάρος τους. Πρόκειται για θεωρίες που τη σχετική καθυστέρηση της γυναικείας συμμετοχής στα όργανα εξουσίας και τις επιβιώσεις ανισότιμης συμπεριφοράς από άνδρες προς γυναίκες τις αποσπούν από την ιστορική προέλευσή τους: Την ατομική ιδιοκτησία και την ανάγκη του άνδρα ιδιοκτήτη να είναι βέβαιος ότι οι κληρονόμοι του είναι τα γνήσια παιδιά του.
Η πατριαρχία προβάλλεται ως ένα αυτόνομο σύστημα, αποσπασμένο από τις εκμεταλλευτικές σχέσεις, στο οποίο κυριαρχεί, όπως υποστηρίζουν, η «εξουσία του αντρικού φύλου στο γυναικείο», τόσο στην οικογένεια όσο και στο κράτος, στην κοινωνική ζωή, αποσιωπώντας τον εκμεταλλευτικό τους χαρακτήρα.
Σ’ αυτό το έδαφος γεννιούνται και οι ανορθολογικές αντιλήψεις για τις σχέσεις των δύο φύλων στις διαπροσωπικές σχέσεις, στην οικογένεια, που αναπαράγονται και ως αξίες από όλους τους μηχανισμούς του αστικού κράτους, καλλιεργώντας τον ανταγωνισμό ανάμεσα σε γυναίκες και άνδρες. Αυτές οι αντιλήψεις αναπαράγονται όχι μόνο από τα κεντρικά, περιφερειακά, τοπικά όργανα, την Εκπαίδευση, τη Δικαιοσύνη, τον στρατό, αλλά και από τα ΜΜΕ και τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, την πολιτιστική βιομηχανία, τα θρησκευτικά δόγματα, που δημιουργούν μαζικά πρότυπα διαπροσωπικών σχέσεων και οικογένειας.
Καμία από αυτές τις λειτουργίες του καπιταλιστικού κράτους, αλλά και από τις κυρίαρχες αστικές αντιλήψεις, που σε νομικό – πολιτικό επίπεδο υποστηρίζονται ακόμα και από γυναίκες, δεν μπορεί να απομονωθεί, να «μεταμορφωθεί» χωρίς να αλλάξουν εκ βάθρων οι εκμεταλλευτικές οικονομικές σχέσεις, στις οποίες στηρίζονται. Οι αστικές πολιτικές δυνάμεις παρουσιάζουν ως «ριζοσπαστική πρόταση» μόνο κάποια ισότιμη ποσοστιαία εκπροσώπηση των γυναικών στους αστικούς θεσμούς και στα ΔΣ επιχειρηματικών κολοσσών.
Το ΚΚΕ καλεί τις γυναίκες του λαού να σκεφτούν την αιτία που δημιουργεί τα προβλήματά τους και να βγάλουν πολιτικά συμπεράσματα με βάση την καθημερινότητά τους. Η καπιταλιστική εξουσία επιβεβαιώνει τον σκληρό χαρακτήρα της ακόμα και με «άρωμα γυναίκας» στη Βουλή, στην Ευρωβουλή, στις διευθύνσεις επιχειρήσεων, κρατικών μηχανισμών, ενώσεις καπιταλιστών και ιμπεριαλιστικών οργανισμών.
Για παράδειγμα, οι γυναίκες υπουργοί και βουλευτές των αστικών κομμάτων, όπως και τα γυναικεία διευθυντικά στελέχη, είναι εξίσου υπεύθυνες για την αντιλαϊκή πολιτική υποστελέχωσης και συνολικής υπολειτουργίας των δημόσιων νοσοκομείων και Κέντρων Υγείας, επιχειρηματικής λειτουργίας των ιδιωτικών δομών Υγείας και Πρόνοιας (βρεφονηπιακοί σταθμοί, εξειδικευμένα κέντρα για ΑμεΑ, για αποκατάσταση, δομές για ηλικιωμένους κ.λπ.), αλλά και της βιομηχανίας Φαρμάκου. Τσακίζουν την υγεία και την «τσέπη» γυναικών και ανδρών για λογαριασμό της κεφαλαιακής συσσώρευσης.
Τον 21ο αιώνα υπάρχουν οι επιστημονικές, τεχνολογικές και παραγωγικές προϋποθέσεις και δυνατότητες, ώστε κάθε γυναίκα να ζει χειραφετημένη, χωρίς να εξαρτάται από οικονομικούς, κοινωνικούς παράγοντες και εμπόδια η πορεία της στις σπουδές, στην εργασία, η απόφασή της για δημιουργία οικογένειας. Όμως, αυτές οι δυνατότητες μετατρέπονται σε νέα δεσμά εκμετάλλευσης και καταπίεσης των γυναικών στις συνθήκες της «ψηφιακής οικονομίας» και της «πράσινης μετάβασης», που στηρίζεται στην καπιταλιστική κερδοφορία με αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης ανδρών και γυναικών και με νέα βάρη στη λαϊκή οικογένεια.
Η επέκταση της γυναικείας εργασίας συνοδεύεται από τις εργασιακές σχέσεις – λάστιχο, τα σπαστά και ακανόνιστα ωράρια, την υποαπασχόληση και την ανεργία. Η πληροφορική και οι εφαρμογές της αξιοποιούνται για να ενισχύονται η δουλειά από το σπίτι μέσω της τηλεργασίας και η διευθέτηση του χρόνου εργασίας των γυναικών, ακόμα και την περίοδο της άδειας μητρότητας. Ως αποτέλεσμα χάνεται κάθε διάκριση ανάμεσα στον εργάσιμο και μη εργάσιμο χρόνο των γυναικών, αυξάνεται η εντατικοποίηση της εργασίας, όπως επιβεβαιώθηκε και στα δύο χρόνια της πανδημίας.
Το ΚΚΕ απευθύνεται στις εργαζόμενες και άνεργες γυναίκες στην πόλη και στην ύπαιθρο με εμπιστοσύνη στη δύναμη της εργατικής – λαϊκής πάλης, για να απαλλαγούν από το άγχος, τη ζωή με υποχρεώσεις και χωρίς δικαιώματα. Με τη θέληση και δράση των εργαζόμενων, συνταξιούχων, άνεργων γυναικών, μαθητριών, φοιτητριών, μπορούν να πολλαπλασιαστούν οι αγωνιστικές εστίες σε χώρους δουλειάς, Υγείας, σε γειτονιές, σε σχολεία και σχολές, αντλώντας πείρα και από τους πρόσφατους αγώνες των υγειονομικών, των εργατών και των γυναικών συντρόφων τους στη ΛΑΡΚΟ, στην COSCO, στα «Πετρέλαια Καβάλας», στην «e-food», στα μπλόκα των αγροτών.
Η συμμετοχή των γυναικών στο εργατικό – λαϊκό κίνημα, στο ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα μπορεί να πυκνώσει το ποτάμι της συλλογικής αγωνιστικής διεκδίκησης, ώστε να διευρυνθεί το πρωτοπόρο ρεύμα της αντεπίθεσης στην πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων.
Ο δρόμος του αγώνα για να φέρουμε τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες στο προσκήνιο μπορεί να αγκαλιάσει όλο και περισσότερες εργατικές – λαϊκές δυνάμεις, ανεξάρτητα από φύλο, θρησκεία, εθνική ή εθνοτική καταγωγή, σεξουαλικό προσανατολισμό και άλλα ατομικά γνωρίσματα, τα οποία δεν πρέπει να γίνονται αφορμή κοινωνικής απομόνωσης και διακρίσεων. Ωστόσο, από μόνη της η καταδίκη τέτοιων διακρίσεων με βάση ατομικά γνωρίσματα δεν συνιστά ξεχωριστό «κίνημα» και μάλιστα σε αντιπαράθεση με την εργατική – λαϊκή πάλη. Αυτό επιδιώκουν σοσιαλδημοκρατικές και οπορτουνιστικές πολιτικές δυνάμεις και κινήματα, που αποθεώνουν την «ατομικότητα» και την «ατομική ευθύνη», τον «ατομικό δικαιωματισμό» σε αντιπαράθεση με τον αγώνα για τα σύγχρονα κοινωνικά δικαιώματα για όλες και όλους.
Το ΚΚΕ καλεί ιδιαίτερα τις νέες γυναίκες να ανακαλύψουν τον δρόμο της ισοτιμίας με τους άνδρες, της χειραφέτησης, με τη συμμετοχή τους στον αγώνα για την κοινωνική ανατροπή, για τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό. Σ’ αυτόν τον δρόμο η γυναίκα θα νιώσει δυνατή να επιλέξει τον σύντροφό της ικανοποιώντας την ανάγκη της για αγάπη και αμοιβαίο σεβασμό, να αποφασίσει πότε θα δημιουργήσει οικογένεια, διεκδικώντας και την ανάλογη επιστημονική κρατική στήριξη (σεξουαλική αγωγή, συμβουλευτική, δημόσια, δωρεάν και ασφαλή άμβλωση).
Μέσα απ’ αυτόν τον δρόμο θα πληθαίνουν οι γυναίκες και οι άνδρες που θα αποκαλύπτουν τον ανορθολογισμό και την αντιδραστικότητα των συνθημάτων «περί αυτοδιάθεσης του σώματος», γενικά «περί ελευθερίας», συνθήματα που δεν συγκρούονται με τη σήψη της σύγχρονης εκμεταλλευτικής κοινωνίας και τον οικονομικό, κοινωνικό καταναγκασμό.
Σε αυτήν την κοινωνία όλες οι εκδηλώσεις της κοινωνικής ζωής, όχι μόνο οι υλικές, αλλά και οι πνευματικές – πολιτιστικές, αθλητικές, ο μη εργάσιμος χρόνος δεν καθορίζονται «ελεύθερα», αλλά υποτάσσονται στο καπιταλιστικό κέρδος. Πάνω σ’ αυτό το έδαφος αναπτύσσεται το εμπόριο της σεξουαλικότητας και η πορνεία, η ναρκωκουλτούρα, η σεξουαλική βία, η κακοποίηση γυναικών που φτάνει μέχρι και τη δολοφονία τους. Στον δρόμο της γνώσης και του αγώνα, η γυναίκα μπορεί να απορρίψει την αντιδραστική «παλέτα των επιλογών», από την οποία δήθεν ελεύθερα μπορούν να διαλέξουν οι νέες και οι νέοι.
Το ΚΚΕ καλεί τις αγωνίστριες γυναίκες να πρωτοστατήσουν με αισιοδοξία, σταθερότητα στον αγώνα για να αδυνατίσει και να σπάσει το κλίμα ηττοπάθειας, συμβιβασμού στη λογική του αρνητικού συσχετισμού. Τις καλεί να εμπνευστούν από τις πιο δυναμικές και ηρωικές φάσεις του ταξικού αγώνα. Τέτοια είναι και η Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, που καθιερώθηκε πριν από 112 χρόνια με απόφαση της Β’ Διεθνούς Συνδιάσκεψης σοσιαλιστριών γυναικών, αφιερωμένη στους σκληρούς ταξικούς αγώνες των εργατριών για ίση αμοιβή με τους άντρες, ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, δικαίωμα ψήφου για τις γυναίκες.
Η Ιστορία του ΚΚΕ, του επαναστατικού εργατικού κινήματος, έχει αποδείξει πως στην κοινή πάλη αντρών και γυναικών πάνω στη βάση των κοινών ταξικών συμφερόντων σπάνε στην πράξη οι αντιδραστικές κοινωνικές αντιλήψεις για τις σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων, διαμορφώνονται ισότιμες σχέσεις μεταξύ των συντρόφων που έχουν το ίδιο κοινωνικό όραμα, τις ίδιες ανησυχίες. Η συμμετοχή στην ταξική πάλη αναπτύσσει ολόπλευρα την προσωπικότητα καθενός και καθεμιάς. Σφυρηλατεί τις αξίες της συλλογικότητας, της συντροφικότητας, του αμοιβαίου σεβασμού, της ανιδιοτέλειας, την ικανότητα κάθε προσωπικότητας να βελτιώνεται συνεχώς, χωρίς να συμβιβάζεται με ό,τι έχει καταφέρει, χωρίς να εγκλωβίζεται στις κυρίαρχες αξίες του ατομισμού, του εγωιστικού τρόπου ζωής και στα κοινωνικά στερεότυπα για τον άνδρα και τη γυναίκα.
Η ΚΕ του ΚΚΕ απευθύνει κάλεσμα αγωνιστικής συμπόρευσης στις γυναίκες της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, για να ανοίξει ο δρόμος για την ελπιδοφόρα διέξοδο της σοσιαλιστικής – κομμουνιστικής κοινωνίας, για μια αξιοπρεπή ζωή με ικανοποίηση των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών της γυναίκας στην εργασία, στην κοινωνική προστασία της μητρότητας, στη δημιουργική αξιοποίηση του μη εργάσιμου χρόνου, μέσω ενός δικτύου δωρεάν κρατικών δομών για τη φροντίδα των παιδιών, των χρόνιων ασθενών και υπερηλίκων.
Τις καλεί να γνωρίσουν τις θέσεις του ΚΚΕ για την απελευθέρωση της γυναίκας από κάθε κοινωνική καταπίεση και εκμετάλλευση, για την ισοτιμία και τη χειραφέτησή της στην κομμουνιστική κοινωνία. Την κοινωνία που ο πλούτος που παράγεται, αξιοποιώντας τα επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματα, έχει ως κίνητρο την όλο και μεγαλύτερη ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, με κοινωνική ιδιοκτησία, επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό, ώστε κανείς και καμιά να μην περισσεύει.
Έτσι, οι ικανότητες όλων των ανθρώπων εξελίσσονται συνεχώς κι όλοι απολαμβάνουν την όλο και μεγαλύτερη μείωση του υποχρεωτικού εργάσιμου χρόνου. Η συμμετοχή όλων των εργαζομένων στις συνελεύσεις των εργασιακών χώρων και η διευρυμένη συμμετοχή της γυναίκας στα όργανα του εργατικού κράτους αποκτούν ουσιαστικό -και όχι τυπικό- χαρακτήρα. Προϋπόθεση για μια τέτοια σοσιαλιστική – κομμουνιστική προοπτική, για έναν τέτοιο τιτάνιο αγώνα είναι η επαναστατική αλλαγή στη σκέψη, στη στάση, στη δράση και της γυναίκας.
ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΛΑΡΙΣΑΣ
8η Μάρτη 2022, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας
Η συλλογική-οργανωμένη πάλη για τη χειραφέτηση και γυναικεία ισοτιμία ασπίδα προστασίας απέναντι στην εκμετάλλευση, τους εκβιασμούς και την βία κατά των γυναικών!!!
Η 8η Μάρτη, εξακολουθεί να εμπνέει και σήμερα την οργάνωση και την πάλη των γυναικών ενάντια στην εκμετάλλευση, που γεννά συνεχώς μεγαλύτερα προβλήματα και χειροτερεύει τους όρους ζωής της εργαζόμενης γυναίκας και συνολικά της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων. Οι αγώνες των εργατριών του 19ου και του 20ου αιώνα για ισότιμα δικαιώματα στην εργασία και στην κοινωνική δράση φωτίζουν το δρόμο της αγωνιστικής διεκδίκησης για τη ζωή που έχουμε ανάγκη.
Απεμπλοκή της χώρας μας από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο
Ο φετινός εορτασμός της 8ης Μάρτη συμπίπτει με την απαράδεκτη ιμπεριαλιστική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, που είναι αποτέλεσμα των σφοδρών ανταγωνισμών, των αντιθέσεων μεταξύ των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ από τη μια πλευρά και της Ρωσίας από την άλλη.
Οι αιτίες του πολέμου είναι οι ίδιες που γεννούν και πολλαπλασιάζουν τα προβλήματα του λαού, των γυναικών, της νεολαίας και στην περίοδο της ιμπεριαλιστικής ειρήνης που οι ιμπεριαλιστές προσπαθούν να γεφυρώσουν τις αντιθέσεις τους με διπλωματικά μέσα και συμφωνίες.
Μετατρέπουμε το θυμό και την αγανάκτησή μας σε συλλογική δράση και αγώνα!
Δε συμβιβαζόμαστε τον 21ο αιώνα να στερούμαστε τα αναγκαία μέτρα προστασίας της Υγείας, ιδιαίτερα της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, της μητρότητας. Αυτά τα δύο χρόνια της πανδημίας φανερώθηκαν με τραγικό τρόπο οι συνέπειες από την ανυπαρξία μέτρων υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους εργασίας, από την έλλειψη μέτρων προστασίας στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στα σχολεία και τις σχολές. Την ώρα που υποβαθμίζονται τα δημόσια μαιευτήρια και τα παιδιατρικά νοσοκομεία, ενισχύεται με κάθε τρόπο η επιχειρηματική δράση στο χώρο της υγείας.
Δε συμφιλιωνόμαστε με την πολιτική που τσακίζει από δέκα μεριές το εισόδημά μας με τους λογαριασμούς ενέργειας, τους άμεσους κι έμμεσους φόρους στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, ενώ οι μισθοί μας είναι καθηλωμένοι.
Δυναμώνουμε τον αγώνα απέναντι σε κάθε μορφή βίας σε βάρος των γυναικών, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική όλων των κυβερνήσεων και στην επίθεση κράτους και εργοδοσίας στα δικαιώματά μας. Αντιπαλεύουμε όλους τους παράγοντες- οικονομικούς, κοινωνικούς- που “γεννούν” τους δράστες- τέρατα και αφήνουν τις γυναίκες εκτεθειμένες στην πολύμορφη βία, που φτάνει μέχρι τη σεξουαλική παρενόχληση, την ενδοοικογενειακή βία, το βιασμό, ακόμα και τη δολοφονία.
Καταδικάζουμε την ιμπεριαλιστική επέμβαση της Ρωσίας στο έδαφος της Ουκρανίας, η οποία τροφοδοτήθηκε και από τους γεωπολιτικούς και οικονομικούς ανταγωνισμούς των αστικών τάξεων των της Ρωσίας και της Ουκρανίας με τη συμμετοχή ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ.
Η εργατική τάξη, οι λαοί της Ρωσίας και της Ουκρανίας δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα. Οι εργάτες της Ελλάδας δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα ούτε με τους Ρώσους, ούτε με τους Ουκρανούς εργάτες. Δε διαλέγουμε ποιος ιμπεριαλιστής είναι καλύτερος, παλεύουμε εναντίον τους! Άλλωστε επί 70 και πλέον χρόνια στην ΕΣΣΔ, αυτοί οι λαοί έζησαν ειρηνικά και ευημερούσαν. Ο πόλεμος γίνεται για το ξαναμοίρασμα αγορών και κερδών ανάμεσα σε επιχειρηματικούς κολοσσούς.
Μέσα στο συλλογικό, οργανωμένο αγώνα των Συνδικάτων μπορεί κάθε εργαζόμενη να βρει τη δύναμη ώστε με τη δική της αποφασιστική θέληση, στάση, δράση να αντιπαλέψει την εκμετάλλευση, κάθε είδους διάκριση, τη βία, την ανισότητα.
Δυναμώνουμε τον συλλογικό αγώνα για :
Άμεση απεμπλοκή της Ελλάδας από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο μεταξύ των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ και της Ρωσίας στην Ουκρανία. Καμιά συμμετοχή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Να ξηλωθούν όλες οι ευρωατλαντικές βάσεις και υποδομές .
Μόνιμη και σταθερή εργασία για όλες και όλους με όλα τα ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα, με σταθερό ωράριο εργασίας, με μείωση των ωρών εργασίας, χωρίς μείωση αποδοχών, για 35ωρο, 7ωρο-5ημερο.
Κατάργηση των νόμων που προωθούν τις “ελαστικές” εργασιακές σχέσεις και την κατάργηση της Κυριακής αργίας! Όχι στη μονιμοποίηση της τηλεργασίας. Υπογραφή συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις.
Άδεια κύησης, τοκετού, λοχείας, μητρότητας με πλήρεις αποδοχές και ασφαλιστικά δικαιώματα, ανεξαρτήτως εργασιακής σχέσης.
Μέτρα προστασίας της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, για την προστασία του γυναικείου οργανισμού, της μητρότητας.
Κρατική χρηματοδότηση και ουσιαστική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, των Νοσοκομείων και ΠΦΥ με προσλήψεις μόνιμου υγειονομικού και λοιπού προσωπικού. Επαναλειτουργία των Νοσοκομείων που έκλεισαν τα τελευταία χρόνια.
Δημόσιες και δωρεάν δομές συμβουλευτικής γονέων, παιδιών, οικονομικής, κοινωνικής στήριξης των διαζευγμένων γονιών, ιδιαίτερα των μονογονεϊκών οικογενειών.
Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης κατάργηση των φόρων στα καύσιμα και συνολικά στην ενέργεια. Κανένα λαϊκό σπίτι χωρίς ρεύμα, νερό, τηλέφωνο. Όχι στις κατασχέσεις και στους πλειστηριασμούς της λαϊκής περιουσίας.
Χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό για τη δημιουργία και λειτουργία των κρατικών κοινωνικών υπηρεσιών και υποδομών για την πρόληψη του φαινομένου της βίας κατά των γυναικών και για τη στήριξη των κακοποιημένων γυναικών. Ενημερωτικά προγράμματα σε σχολεία, σχολές, σε χώρους νεολαίας από επιστημονικούς κρατικούς φορείς.
ΤΟ Ν.Τ. ΛΑΡΙΣΑΣ ΤΗΣ ΑΔΕΔΥ
H 8 Μαρτίου δεν είναι γιορτή είναι η συνέχεια των διαρκών αγώνων των γυναικών για ισότητα, για έξοδο από την εκμετάλλευση και την καταπίεση.
Ήταν 8 Μαρτίου του 1857, όταν οι γυναίκες εργάτριες στην κλωστοϋφαντουργία της Νέας Υόρκης κατέβηκαν σε απεργία και διαδήλωσαν απαιτώντας βελτίωση των απάνθρωπων συνθηκών εργασίας, μείωση των ωρών εργασίας τους και εξίσωση των μισθών τους με αυτούς των ανδρών.
Από τότε η 8η Μαρτίου είναι μία ημερομηνία άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορία και τους αγώνες του γυναικείου και του εργατικού κινήματος.
Γνωρίζουμε καλά ότι τα αιτήματα για ισότητα είναι και θα εξακολουθούν να είναι επίκαιρα, όσο το παραγωγικό μοντέλο εστιάζει στα κέρδη των λίγων από την εκμετάλλευση των πολλών, όσο οι κυβερνήσεις επιμένουν ιδεοληπτικά να επιλέγουν να εφαρμόζουν νεοφιλελεύθερες πολιτικές, βάζοντας τα δικαιώματα και τις ζωές των ανθρώπων σε δεύτερη μοίρα.
Σ’ αυτή την αέναη αλυσίδα εκμετάλλευσης οι γυναίκες παραμένουν ο αδύναμος κρίκος, οι φτωχότερες και οι πιο υπερεκμεταλλευόμενες. Η αφόρητη δυσωδία από τις καταγγελίες για σεξουαλική κακοποίηση και βιασμούς που έρχονται στο φως σημαδεύει και την φετινή επέτειο της Ημέρας της Γυναίκας. Πρόκειται για εγκλήματα που βαραίνουν όμως πάνω στη συλλογική συνείδηση ως εγκλήματα κατά των γυναικών.
Ταυτόχρονα, παρατηρείται μία συνεχώς αυξανόμενη προώθηση της πατριαρχικής σεξιστικής κουλτούρας από τα ΜΜΕ, που τυφλά αναπαράγουν τις ιδεοληψίες της κυρίαρχης πολιτικής τάξης, δίνουν άφεση αμαρτιών στους θύτες κατηγορώντας τα θύματα κακοποίησης και προβάλλουν αναχρονιστικά και επικίνδυνα σεξιστικά πρότυπα ως προς το ρόλο της γυναίκας κλπ.
Οι εργαζόμενες σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα παλεύουν για να καταργήσουν την επισφάλεια στους χώρους εργασίας που, αν και δεν είναι η μόνη αιτία, διευκολύνει τις κακοποιητικές συμπεριφορές.
Παλεύουν για μαζικές και μόνιμες προσλήψεις στην υγεία, την παιδεία, την πρόνοια, τους δήμους και σε όλους εκείνους τους κρίσιμους τομείς που αναδείχθηκαν μέσα στην πανδημία.
Διεκδικούμε δημόσιους και δωρεάν παιδικούς σταθμούς με ολοήμερη λειτουργία.
Παλεύουν για σωματεία που να είναι στήριγμα και οι οργανωτές της συλλογικής απάντησης για κάθε περιστατικό παρενόχλησης, για να μην στοχοποιούνται τα θύματα αλλά να βρίσκουν δικαίωση χωρίς για να μην χρειάζεται να περάσουν χρόνια.
Παλεύουν για τη διαρκή στήριξη των θυμάτων έμφυλης βίας με ψυχολογική, νομική, πρακτική βοήθεια. Απαιτούμε τη διασφάλιση και ενίσχυση του δικτύου των δομών για την αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών (Συμβουλευτικά Κέντρα Γυναικών, Ξενώνες Φιλοξενίας, Γραμμή 15900) και του δημόσιου χαρακτήρα τους και την επέκταση του Δικτύου Δομών και σε άλλες πόλεις, ώστε κάθε γυναίκα, σε κάθε γωνιά της Ελλάδας να έχει άμεση πρόσβαση.
Παλεύουν για να καταρρίψουν τα στερεότυπα που εγκλωβίζουν τους ανθρώπους, κάθε φύλου, σε ιδεολογίες και συμπεριφορές που τελικά στρέφονται ενάντια τους, ακρωτηριάζοντας τους ψυχικά και μην αφήνοντας τους να αναπτυχθούν ως πρόσωπα, ως εκείνοι και εκείνες που θα ήθελαν αλλά και θα μπορούσαν να είναι.
Η κατάρριψη των στερεοτύπων αυτών προϋποθέτει πληθώρα θεσμικών και νομικών αλλαγών αλλά και βαθιές τομές στο εκπαιδευτικό σύστημα. Προϋποθέτει την επανασύσταση της Γραμματείας Ισότητας των Φύλων ως αυτοτελή, διακριτή και ορατή κρατική δομή. Προϋποθέτει βασικές μεταρρυθμίσεις στην εκπαίδευσηόπως η ένταξη συμπεριληπτικής σεξουαλικής εκπαίδευσης σε όλη τη διάρκεια του σχολικού βίου, σχολικά εγχειρίδια με συμπεριληπτική γλώσσα και εικονογράφηση, αναμόρφωση των αναλυτικών προγραμμάτων.
Το Δ.Σ του Μορφωτικού Συλλόγου Τσαριτσάνης
Η παγκόσμια ημέρα της εργαζόμενης γυναίκας, τιμάται στις 8 Μάρτη,την ημέρα όλων εκείνων των γυναικών που αγωνίζονται και πρωτοστατούν ώστε να δυναμώσει ο αγώνας για τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες των γυναικών στην εργασία,εμπνεόμενος από τον αγώνα των εργατριών στη Ν. Υόρκη, που τον προηγούμενο αιώνα διεκδίκησαν ίσες αμοιβές για ίση δουλειά,αγώνας και διεκδίκηση που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Η σημερινή ισοτιμία της γυναίκας, σε μεγάλο βαθμό, είναι τυπική.
Η 8 του Μάρτη είναι γιορτή της γυναίκας του αγώνα:
Της γυναίκας που αντιμετωπίζει τη βια, την κακοποίηση ακόμη και την δολοφονία.
Της γυναίκας που δουλεύει 4ωρα,που απολύεται όταν μείνει έγκυος.
Της γυναίκας που κυρίως σηκώνει στους ώμους της τα καθήκοντα της φροντίδας των άλλων μελών της οικογένειας.
Της γυναίκας που εισπράττει χαμηλότερες συντάξεις -αν καταφέρει να πάρει ποτέ- όταν τελειώσει τον εργασιακό της βίο.
Της γυναίκας που βοηθάει στο χωράφι, στο οικογενειακό μαγαζί,στα ζώα για να μειώθουν τα οικογενειακά έξοδα μπας και βγει ο μήνας!
Σε όλες εσάς λοιπόν Χρόνια Πολλά
Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΛΑΡΙΣΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
8 ΜΑΡΤΗ : ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΡΩΤΟΠΟΡΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΙΣΟΤΗΤΑ, ΕΡΓΑΣΙΑ, ΕΙΡΗΝΗ. Ενάντια στην εκμετάλλευση, καταπίεση και την εμπλοκή της χώρας στον Ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Συμπληρώθηκαν165 χρόνια από την πρώτη καταγεγραμμένη απεργία των γυναικών (08/03/1857) με αιτήματα τη μείωση των ωρών εργασίας, την ίση αμοιβή με τους άνδρες, τις ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης και εργασίας.
Έκτοτε η 8η Μάρτη καθιερώθηκε ως διεθνής ημέρα μνήμης των αγώνων των γυναικών για καλύτερες συνθήκες εργασίας, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, ισότητα αντρών και γυναικών.
Σήμερα που οι δυνάμεις του κεφαλαίου εντείνουν την εκμετάλλευση του κόσμου της εργασίας, αναδιοργανώνουν αντιδραστικά τους όρους εργασίας, συμπιέζουν τους μισθούς, καταργούν εργατικές κατακτήσεις, ιδιωτικοποιούν δημόσια αγαθά, η γυναίκα βρίσκεται πρώτη στο στόχαστρο.
Με την πανδημία και τον τρόπο διαχείρισής της από την Κυβέρνηση με την άρνηση ενίσχυσης του Ε.Σ.Υ. , πάλι η γυναίκα βρίσκεται στο στόχαστρο. Η διάλυση του συστήματος υγείας, του κράτους πρόνοιας, η έλλειψη δημόσιων κοινωνικών δομών συνεχίζουν να φορτώνουν τις γυναίκες με τις αβάσταχτες καθημερινές υποχρεώσεις της ατομικής – οικογενειακής ευθύνης, τη φροντίδα των παιδιών, των ηλικιωμένων, των ΑμεΑ.
Η οικονομική κρίση έφερε νέες δυσκολίες για την εργασία και τη ζωή των γυναικών. Στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη, οι γυναίκες κατέχουν τη δραματική πρωτιά στην ανεργία, στους μισθούς, στις ελαστικές σχέσεις εργασίας, στη φτώχεια.
Η αποσάθρωση του εργατικού δικαίου, η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, η επιβολή των ελαστικών σχέσεων εργασίας πλήττουν τις εργαζόμενες γυναίκες και τα αναπαραγωγικά τους δικαιώματα. Γυναίκες έχουν απολυθεί λόγω εγκυμοσύνης επειδή τα αφεντικά δε θέλουν να επιβαρυνθούν τα όποια επιδόματα. Σε συνεντεύξεις για δουλειά ερωτώνται αν σκοπεύουν να κάνουν παιδιά ή αν είναι «ελεύθερες» , «χωρίς υποχρεώσεις» για να «αφοσιωθούν» στη δουλειά .
Η έξαρση των γυναικοκτονιών και των περιστατικών έμφυλης βίας αλλά και η συνεχής επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα, είναι η πραγματικότητα της διπλής καταπίεσης των γυναικών σήμερα.
Η βία κατά των γυναικών όσο κι αν αποκρύπτεται από τις Κυβερνήσεις και τα καθεστωτικά μίντια, δεν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό. Είναι καθημερινότητα για εκατομμύρια γυναίκες ανά το κόσμο. Και θα αναπαράγεται όσο η κοινωνία κλείνει τ’ αυτιά της κι όσο το κράτος αδιαφορεί μη θεσπίζοντας το κατάλληλο νομικό πλαίσιο για την τιμωρία των δραστών, μη διαμορφώνοντας εκείνο το ασφαλές πλαίσιο με κατάλληλες δομές ολόπλευρης στήριξης των γυναικών. Είναι χαρακτηριστικό πως τις περιόδους σκληρού λοκ ντάουν και καραντίνας οι κλήσεις στις γραμμές στήριξης για τις γυναίκες που υφίσταντο ενδοοικογενειακή βία διπλασιάστηκαν, όπως και οι καταγγελίες.
Οι παρενοχλήσεις στους χώρους δουλειάς : Μία συζήτηση που έπρεπε να ανοίξει !
Μετά την καταγγελία της Σοφίας Μπεκατώρου για το βιασμό της άνοιξε ο ασκός του Αιόλου για ένα ζήτημα που κρύβονταν κάτω από το χαλί για δεκαετίες. Ακολούθησαν εκατοντάδες καταγγελίες, άνοιξαν τα στόματα, γυναίκες βρήκαν το θάρρος να μιλήσουν και ν’ ακουστούν. Όμως οι παρενοχλήσεις δεν αφορούν μόνο το χώρο του αθλητισμού και της τέχνης. Είναι πραγματικότητα για χιλιάδες γυναίκες εργαζόμενες σε όλους τους χώρους εργασίας. Παρενοχλήσεις που μένουν ατιμώρητες γιατί οι γυναίκες εκβιάζονται ότι θα στιγματιστούν, θα απολυθούν, θα τα χάσουν όλα. Παρενοχλήσεις από εργοδότες, προϊστάμενους και διευθυντικά στελέχη αποτυπώνουν με το πιο χαρακτηριστικό τρόπο τις σχέσεις εξουσίας στους χώρους δουλειάς και το σάπιο «πολιτισμό» της βίας και της καταπίεσης που διέπει την κοινωνία .
Να Ορθώσουμε το ανάστημα μας ! Ν’ ακουστεί η φωνή των Γυναικών !
Η φωνή της γυναίκας εργαζόμενης δεν εκπροσωπείται όσο της αναλογεί στους μαζικούς φορείς και στα συνδικάτα που είναι ανάγκη επιτέλους να παίξουν τον κοινωνικό ρόλο που έχουμε ανάγκη όλες και όλοι. Να αποτελέσουν το κύτταρο ενότητας, συλλογικότητας κι αλληλεγγύης που δε θα διεκδικεί μόνο τα εργασιακά μας δικαιώματα αλλά θα μπαίνει ασπίδα ενάντια σε κάθε μορφή καταπάτησης των δικαιωμάτων και της ζωής μας. Ασπίδα ενάντια σε κάθε επίθεση στην αξιοπρέπεια και τη ζωή των εργαζόμενων γυναικών. Κύτταρο διεκδίκησης για να χτυπήσουμε την ανισότητα στους χώρους εργασίας.
Καμία γυναίκα μόνη της απέναντι στη βία, τον εκβιασμό, την φτώχεια και την ανισότητα. Όλες μαζί είμαστε πιο δυνατές. Όλες και όλοι στον αγώνα!
Για ίσα δικαιώματα στη δουλειά, στο σπίτι, στην κοινωνία.
Για την υπεράσπιση των εργασιακών, αναπαραγωγικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Για την προστασία της μητρότητας.
Για Δημόσια υγεία, πρόνοια, παιδεία, βρεφονηπιακή φροντίδα και προσχολική αγωγή.
Για την υπεράσπιση του σώματός , της ζωής , της Ειρήνης .
Για ένα θεσμικό και νομικό πλαίσιο που θα ενισχύει τον αγώνα ενάντια σε κάθε είδους διάκριση με βάση το φύλο ή το σεξουαλικό προσανατολισμό.
Ο αγώνας ενάντια στο νομοσχέδιο Τσιάρα για την αντιδραστική αλλαγή του οικογενειακού δικαίου, οι μεγάλες διαδηλώσεις στήριξης των επιζωσών έμφυλης βίας, και η ισχυρή παρουσία εργαζόμενων γυναικών στις κινητοποιήσεις για την κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη αλλά και στις αντιπολεμικές κινητοποιήσεις ενάντια και στην εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο, δείχνουν πως το γυναικείο κίνημα είναι παρόν και δυναμικό..
Η πάλη των γυναικών για κοινωνικά δικαιώματα, για δημοκρατία, ισότητα, χειραφέτηση είναι δημιουργικά δεμένη με τον αγώνα συνολικά της εργατικής τάξης για απελευθέρωση από το σύστημα της εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Είναι δεμένη με την ανάγκη να φτιάξουμε έναν άλλο πολιτισμό ενάντια στην εμπορευματοποίηση της γυναίκας, της σεξουαλικότητας, την εμπορευματοποίηση των πάντων. Ενάντια στον ακραίο ατομισμό και ανταγωνισμό, στον πολιτισμό της βίας, του δόγματος της «επιβίωσης του ισχυρού». Για να οικοδομήσουμε έναν πολιτισμό της ισότητας, της αρμονικής συνύπαρξης, της δημοκρατίας, που θα εκφράζει την ανάγκη χειραφέτησης των δυνάμεων της εργασίας που παράγουν και δημιουργούν τον πλούτο .
Η γυναίκα εργαζόμενη, η μετανάστρια, η πρόσφυγας, η νέα γυναίκα, μπορούν να γίνουν η κινητήριος δύναμη για τη διεκδίκηση και την ανατροπή !
Η Αγωνιστική Παρέμβαση Εκπαιδευτικών Λάρισας με αφορμή την 8η Μάρτη απευθύνει θερμό χαιρετισμό σε όλες τις γυναίκες, που διεκδικούν ίσα δικαιώματα στην εργασία, στην επαγγελματική εξέλιξη, στην ελπίδα για μια καλύτερη ζωή.
ΤΟ ΝΑΡ ΚΑΙ Η ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΓΙΑ 8 ΜΑΡΤΗ 2022
Αγώνας ενάντια στην ανισότητα, την έμφυλη βία, τις διακρίσεις και την καταπίεση, στη δουλειά στο δρόμο, στο σπίτι.
Μας χωρίζουν 165 χρόνια από την απεργία των εργατριών στη κλωστοϋφαντουργία και τα ραφτάδικα της Ν. Υόρκης που διεκδίκησαν ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, 10ωρη εργασία, ίση αμοιβή με τους άντρες συναδέλφους τους. Ο αγώνας τους βάφτηκε στο αίμα από τις αστυνομικές δυνάμεις. Περισσότερα από 110 χρόνια έχουν περάσει μετά την καθιέρωση της 8ης Μάρτη, το 1910 ως μέρα της γυναίκας, με πρόταση της Γερμανίδας κομμουνίστριας Κλάρα Τσέτκιν κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Διεθνούς, και η πάλη για τη χειραφέτηση των γυναικών δεν είναι απλά ακόμα επίκαιρη, αλλά ενισχύεται η ανάγκη για διαρκή αγώνα για ίσα δικαιώματα, ενάντια σε κάθε μορφής έμφυλη ανισότητα, καταπίεση και διάκριση.
Ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός για να ξεπεράσει τη πολύπλευρη κρίση του επιτίθεται με σφοδρότητα στην εργατική τάξη και ιδιαίτερα στα πιο εκμεταλλευόμενα κομμάτια της τάξης μας, τις γυναίκες και τα ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτομα.
Οι πολεμικές επιχειρήσεις που πραγματοποιούνται στην Ουκρανία για την επίλυση των ενδοκαπιταλιστκών και ενδοιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών μας φέρνουν πάλι τις εικόνες και τη τραγική πραγματικότητα των προσφυγισσών με τα μωρά στα χέρια που ζήσαμε πρόσφατα στον πόλεμο της Συρίας. Η ακρίβεια και η φτώχεια που έφεραν οι κρίσεις και οι πολιτικές όλων των αστικών κυβερνήσεων μαστίζουν σε μεγάλο βαθμό κυρίως τις γυναίκες και τα ΛΟΑΤΚΙΑ+ της τάξης μας καθώς αυτά τα κομμάτια βρίσκονται συχνότερα στην ασθενέστερα οικονομική και εργασιακή θέση.
Ο νόμος Χατζηδάκη για τα εργασιακά επιτίθεται διπλά στις γυναίκες, αφού εντείνει την ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας που πλήττει ιδιαίτερα αυτές. Είναι τουλάχιστον υποκριτική η προσπάθεια που γίνεται από κυβερνητικούς και μη παράγοντες να πείσουν περί της δήθεν προοδευτικότητας του νόμου σχετικά με την έμφυλη βία στην εργασία (με την ένταξη της συνθήκης του ILO για την έμφυλη και σεξουαλική βία στη δουλειά) την ίδια στιγμή που οι μηχανισμοί που κατεξοχήν γεννούν την έμφυλη βία ενισχύονται. Την ίδια στιγμή που αποδυναμώνουν κι άλλο τις εργαζόμενες απέναντι σε εργοδότες, διευθυντές και προϊσταμένους, λένε ότι τις προστατεύουν απέναντι στην εξουσία που οι νόμοι τους θεσμοθετούν, πολύ περισσότερο που δεν υπάρχουν αντίστοιχα εργαλεία για να υποστηρίξουν την όποια προσπάθεια.
Η ολόπλευρη επίθεση που γίνεται ενάντια σε κάθε προηγούμενη κατάκτηση του φεμινιστικού και του εργατικού κινήματος αποτυπώνεται σε νόμους (ν. Τσιάρα) όπως αυτός των αλλαγών στο οικογενειακό δίκαιο (υποχρεωτική συνεπιμέλεια), σε προσπάθειες απονομιμοποίησης των εκτρώσεων, σε απόπειρες συνεδρίων για την υπογεννητικότητα και την γονεϊκότητα που αναπαράγουν και ενισχύουν τα σεξιστικά πρότυπα κατανομής ρόλων επιβαρύνοντας τις γυναίκες με το βάρος των οικιακών εργασιών και της ανατροφής των παιδιών.
Οι γυναικοκτονίες και γενικά η οξυμένη έμφυλη κακοποίηση, οι βιασμοί, που αποκαλύπτονται από τις καταγγελίες καθημερινά, τα κυκλώματα των βιαστών που κράτος και κυβερνώντες προσπαθούν να συγκαλύψουν, συνθέτουν το τοπίο της βαρβαρότητας του καπιταλισμού και των πατριαρχικών σχέσεων εξουσίας. Η ομοφοβία, η τρανσφοβία, ο σεξισμός σηκώνουν κεφάλι και δίνουν ανοχή στην ατιμωρησία που επιχειρείται ακόμη και στους δολοφόνους του Ζακ.
Αυτή η ζωή δεν μας αξίζει! Παλεύουμε για ένα ταξικό φεμινιστικό/γυναικείο κίνημα που θα δίνει αγώνες για τα εργασιακά, οικονομικά, κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα γυναικών και ΛΟΑΤΚΙΑ+ ατόμων, που θα παλεύει ενάντια στις έμφυλες διακρίσεις και στις κακοποιήσεις σε κάθε εργασιακό χώρο, σε κάθε γειτονιά. Που θα συμπαρατάσσεται με τις ταξικές δυνάμεις του εργατικού κινήματος σε κοινή πάλη για τη κατάργηση κάθε ανισότητας εις βάρος των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙΑ+, για τη κατάργηση κάθε έμφυλης καταπίεσης και διάκρισης και παράλληλα θα προσπαθεί να δημιουργήσει ασφαλείς χώρους για τα θύματα της έμφυλης κακοποίησης. Που θα στηρίζει την προσπάθεια αποκάλυψης κάθε κακοποιητή, κάθε σεξιστή εργοδότη, κάθε βιαστή.
Ο αγώνας ενάντια σε κάθε καταπίεση είναι στην προμετωπίδα ενός κινήματος που θα τσακίσει αυτό το εκμεταλλευτικό σύστημα και θα κάνει πραγματικότητα το μέλλον της χειραφέτησης και της ισότητας. Ενός σύγχρονου κομμουνιστικού απελευθερωτικού κινήματος που θα καταργήσει κάθε καταπίεση και διάκριση με βάση το φύλο και το σεξουαλικό προσανατολισμό.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ – ΙΣΟΤΗΤΑ – ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ
8 ΜΑΡΤΗ :
ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΡΩΤΟΠΟΡΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΙΣΟΤΗΤΑ, ΕΡΓΑΣΙΑ, ΕΙΡΗΝΗ. Ενάντια στην εκμετάλλευση, καταπίεση και την εμπλοκή της χώρας στον Ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Συμπληρώθηκαν165 χρόνια από την πρώτη καταγεγραμμένη απεργία των γυναικών (08/03/1857) με αιτήματα τη μείωση των ωρών εργασίας, την ίση αμοιβή με τους άνδρες, τις ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης και εργασίας.
Έκτοτε η 8η Μάρτη καθιερώθηκε ως διεθνής ημέρα μνήμης των αγώνων των γυναικών για καλύτερες συνθήκες εργασίας, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, ισότητα αντρών και γυναικών.
Σήμερα που οι δυνάμεις του κεφαλαίου εντείνουν την εκμετάλλευση του κόσμου της εργασίας, αναδιοργανώνουν αντιδραστικά τους όρους εργασίας, συμπιέζουν τους μισθούς, καταργούν εργατικές κατακτήσεις, ιδιωτικοποιούν δημόσια αγαθά, η γυναίκα βρίσκεται πρώτη στο στόχαστρο.
Με την πανδημία και τον τρόπο διαχείρισής της από την Κυβέρνηση με την άρνηση ενίσχυσης του Ε.Σ.Υ. , πάλι η γυναίκα βρίσκεται στο στόχαστρο. Η διάλυση του συστήματος υγείας, του κράτους πρόνοιας, η έλλειψη δημόσιων κοινωνικών δομών συνεχίζουν να φορτώνουν τις γυναίκες με τις αβάσταχτες καθημερινές υποχρεώσεις της ατομικής – οικογενειακής ευθύνης, τη φροντίδα των παιδιών, των ηλικιωμένων, των ΑμεΑ.
Η οικονομική κρίση έφερε νέες δυσκολίες για την εργασία και τη ζωή των γυναικών. Στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη, οι γυναίκες κατέχουν τη δραματική πρωτιά στην ανεργία, στους μισθούς, στις ελαστικές σχέσεις εργασίας, στη φτώχεια.
Η αποσάθρωση του εργατικού δικαίου, η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, η επιβολή των ελαστικών σχέσεων εργασίας πλήττουν τις εργαζόμενες γυναίκες και τα αναπαραγωγικά τους δικαιώματα. Γυναίκες έχουν απολυθεί λόγω εγκυμοσύνης επειδή τα αφεντικά δε θέλουν να επιβαρυνθούν τα όποια επιδόματα. Σε συνεντεύξεις για δουλειά ερωτώνται αν σκοπεύουν να κάνουν παιδιά ή αν είναι «ελεύθερες» , «χωρίς υποχρεώσεις» για να «αφοσιωθούν» στη δουλειά .
Η έξαρση των γυναικοκτονιών και των περιστατικών έμφυλης βίας αλλά και η συνεχής επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα, είναι η πραγματικότητα της διπλής καταπίεσης των γυναικών σήμερα.
Η βία κατά των γυναικών όσο κι αν αποκρύπτεται από τις Κυβερνήσεις και τα καθεστωτικά μίντια, δεν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό. Είναι καθημερινότητα για εκατομμύρια γυναίκες ανά το κόσμο. Και θα αναπαράγεται όσο η κοινωνία κλείνει τ’ αυτιά της κι όσο το κράτος αδιαφορεί μη θεσπίζοντας το κατάλληλο νομικό πλαίσιο για την τιμωρία των δραστών, μη διαμορφώνοντας εκείνο το ασφαλές πλαίσιο με κατάλληλες δομές ολόπλευρης στήριξης των γυναικών. Είναι χαρακτηριστικό πως τις περιόδους σκληρού λοκ ντάουν και καραντίνας οι κλήσεις στις γραμμές στήριξης για τις γυναίκες που υφίσταντο ενδοοικογενειακή βία διπλασιάστηκαν, όπως και οι καταγγελίες.
Οι παρενοχλήσεις στους χώρους δουλειάς : Μία συζήτηση που έπρεπε να ανοίξει !
Μετά την καταγγελία της Σοφίας Μπεκατώρου για το βιασμό της άνοιξε ο ασκός του Αιόλου για ένα ζήτημα που κρύβονταν κάτω από το χαλί για δεκαετίες. Ακολούθησαν εκατοντάδες καταγγελίες, άνοιξαν τα στόματα, γυναίκες βρήκαν το θάρρος να μιλήσουν και ν’ ακουστούν. Όμως οι παρενοχλήσεις δεν αφορούν μόνο το χώρο του αθλητισμού και της τέχνης. Είναι πραγματικότητα για χιλιάδες γυναίκες εργαζόμενες σε όλους τους χώρους εργασίας. Παρενοχλήσεις που μένουν ατιμώρητες γιατί οι γυναίκες εκβιάζονται ότι θα στιγματιστούν, θα απολυθούν, θα τα χάσουν όλα. Παρενοχλήσεις από εργοδότες, προϊστάμενους και διευθυντικά στελέχη αποτυπώνουν με το πιο χαρακτηριστικό τρόπο τις σχέσεις εξουσίας στους χώρους δουλειάς και το σάπιο «πολιτισμό» της βίας και της καταπίεσης που διέπει την κοινωνία .
Να Ορθώσουμε το ανάστημα μας ! Ν’ ακουστεί η φωνή των Γυναικών !
Η φωνή της γυναίκας εργαζόμενης δεν εκπροσωπείται όσο της αναλογεί στους μαζικούς φορείς και στα συνδικάτα που είναι ανάγκη επιτέλους να παίξουν τον κοινωνικό ρόλο που έχουμε ανάγκη όλες και όλοι. Να αποτελέσουν το κύτταρο ενότητας, συλλογικότητας κι αλληλεγγύης που δε θα διεκδικεί μόνο τα εργασιακά μας δικαιώματα αλλά θα μπαίνει ασπίδα ενάντια σε κάθε μορφή καταπάτησης των δικαιωμάτων και της ζωής μας. Ασπίδα ενάντια σε κάθε επίθεση στην αξιοπρέπεια και τη ζωή των εργαζόμενων γυναικών. Κύτταρο διεκδίκησης για να χτυπήσουμε την ανισότητα στους χώρους εργασίας.
Καμία γυναίκα μόνη της απέναντι στη βία, τον εκβιασμό, την φτώχεια και την ανισότητα. Όλες μαζί είμαστε πιο δυνατές. Όλες και όλοι στον αγώνα!
Για ίσα δικαιώματα στη δουλειά, στο σπίτι, στην κοινωνία.
Για την υπεράσπιση των εργασιακών, αναπαραγωγικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Για την προστασία της μητρότητας.
Για Δημόσια υγεία, πρόνοια, παιδεία, βρεφονηπιακή φροντίδα και προσχολική αγωγή.
Για την υπεράσπιση του σώματός , της ζωής , της Ειρήνης .
Για ένα θεσμικό και νομικό πλαίσιο που θα ενισχύει τον αγώνα ενάντια σε κάθε είδους διάκριση με βάση το φύλο ή το σεξουαλικό προσανατολισμό.
Ο αγώνας ενάντια στο νομοσχέδιο Τσιάρα για την αντιδραστική αλλαγή του οικογενειακού δικαίου, οι μεγάλες διαδηλώσεις στήριξης των επιζωσών έμφυλης βίας, και η ισχυρή παρουσία εργαζόμενων γυναικών στις κινητοποιήσεις για την κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη αλλά και στις αντιπολεμικές κινητοποιήσεις ενάντια και στην εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο, δείχνουν πως το γυναικείο κίνημα είναι παρόν και δυναμικό..
Η πάλη των γυναικών για κοινωνικά δικαιώματα, για δημοκρατία, ισότητα, χειραφέτηση είναι δημιουργικά δεμένη με τον αγώνα συνολικά της εργατικής τάξης για απελευθέρωση από το σύστημα της εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Είναι δεμένη με την ανάγκη να φτιάξουμε έναν άλλο πολιτισμό ενάντια στην εμπορευματοποίηση της γυναίκας, της σεξουαλικότητας, την εμπορευματοποίηση των πάντων. Ενάντια στον ακραίο ατομισμό και ανταγωνισμό, στον πολιτισμό της βίας, του δόγματος της «επιβίωσης του ισχυρού». Για να οικοδομήσουμε έναν πολιτισμό της ισότητας, της αρμονικής συνύπαρξης, της δημοκρατίας, που θα εκφράζει την ανάγκη χειραφέτησης των δυνάμεων της εργασίας που παράγουν και δημιουργούν τον πλούτο .
Η γυναίκα εργαζόμενη, η μετανάστρια, η πρόσφυγας, η νέα γυναίκα, μπορούν να γίνουν η κινητήριος δύναμη για τη διεκδίκηση και την ανατροπή !
Η Αριστερή Πρωτοβουλία Διαλόγου και Δράσης με αφορμή την 8η Μάρτη απευθύνει θερμό χαιρετισμό σε όλες τις γυναίκες, που διεκδικούν ίσα δικαιώματα στην εργασία, στην επαγγελματική εξέλιξη, στην ελπίδα για μια καλύτερη ζωή.
