ΓΡΑΦΕΙ Η Μαρία Παιδή – Νασίκα δημοτική σύμβουλος δήμου Τυρνάβου
Έγραψε ο Κούντερα. « Δεν υπάρχει τίποτα πιο βαρύ από την συμπόνια. Ούτε ο ίδιος μας ο πόνος δεν είναι τόσο βαρύς, όσο ο πόνος που μοιραζόμαστε με έναν άλλο, για έναν άλλο στη θέση ενός άλλου, πολλαπλασιασμένος από τη φαντασία, σε εκατοντάδες αντίλαλους»
Δεν είναι πολύ μακριά μας ο πόλεμος που μαίνεται. Αυτός που μας ξυπνάει τη συμπόνια. Είναι στην μεγάλη μας πατρίδα, την Ευρώπη. Την ωραία κοιμωμένη του παραμυθιού. Αυτή που βυθισμένη στο λήθαργο της κατανάλωσης, της επίπλαστης ευδαιμονίας, του νεοπλουτισμού, του νεοφιλελευθερισμού, της άκρατης αισχροκέρδειας, μετράει τώρα ανθρώπινες απώλειες. Ενεργειακούς αποκλεισμούς, ελλείψεις δημητριακών .Ερχεται αντιμέτωπη με την ακρίβεια, τη φτωχοποίηση και την εξαθλίωση. Και η δημοκρατία μετράει και η ίδια τις πληγές της. Και γεννάται το ερώτημα¨ γιατί η Ευρώπη δεν ήταν έτοιμη για ένα τέτοιο απευκταίο σενάριο; Γιατί η Ευρώπη χρειάζεται τόσα αθώα θύματα; Γιατί η Ευρώπη έχει ανάγκη από τόσους ήρωες; Τι συμβαίνει;
Το πρώτο πράγμα που πληγώνεται και πεθαίνει σε έναν πόλεμο είναι η αλήθεια. Τα ΜΜΕ μας ενημερώνουν τόσο όσο χρειάζεται για να καταφέρουμε για άλλη μια φορά να μπερδέψουμε ιστορικά γεγονότα παρελθόντων ετών ,μνήμες και συναισθήματα. Από το σαλόνι ,ξαπλωμένοι στον καναπέ μας ,βλέπουμε πόλεμο. Τώρα πια ως ιστορικοί και διεθνολόγοι αναλύουμε τα γεγονότα με την ίδια ευκολία που πριν από λίγο καιρό ως έγκυροι λοιμωξιολόγοι αναλύαμε τα του ιού και των εμβολίων.
Και χωρίς εξειδικευμένες γνώσεις η απλή, η κοινή λογική καταλήγει στο λυπηρό συμπέρασμα πως οι λαοί έχουν ανάγκη από ηγέτες, αλλά και από ήρωες .Ανίκανοι να ορίσουν την μοίρα τους, την αποδέχονται και τότε ως συμβιβασμένοι και υποταγμένοι πορεύονται σε ένα κόσμο στον οποίο θα έπρεπε να ισχύει πως οι ευτυχισμένοι είναι οι ελεύθεροι και ελεύθεροι είναι οι γενναίοι.
