Ανακοίνωση της Αγωνιστικής Παρέμβασης Εκπαιδευτικών που καλεί τους καθηγητές να βάλουν φραγμό στον κατήφορο, την υποταγή και τα πραξικοπήματα της αυτοδιορισμένης πλειοψηφίας της ΟΛΜΕ!
Στις 2 Απριλίου πραγματοποιήθηκε η Γενική Συνέλευση Προέδρων των ΕΛΜΕ έπειτα από αίτημα δεκάδων ΕΛΜΕ, που βλέποντας την αφωνία της Διορισμένης Διοίκησης της ΟΛΜΕ την επέβαλλαν ενεργοποιώντας το καταστατικό της Ομοσπονδίας. Η πλειοψηφία της Διορισμένης Διοίκησης της ΟΛΜΕ μην μπορώντας να κάνει διαφορετικά, εξήγγειλε την Γ.Σ προέδρων αλλά παράλληλα προσπάθησε να την σαμποτάρει. Επενδύοντας στον κατακερματισμό των αποφάσεων δεν αποδέχτηκε να γίνει ενιαία συζήτηση στις Γ.Σ των ΕΛΜΕ που να περιλαμβάνει και την θεματολογία που ζήτησαν οι ΕΛΜΕ στο αίτημα τους για την Γ.Σ προέδρων, ώστε οργανωθεί ο αγώνας:
• Ενάντια στην αξιολόγηση με την απεργία – αποχή,
• Να ζούμε με αξιοπρέπεια από το μισθό μας! Ενάντια στη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, ιδιαίτερα τώρα που η ακρίβεια, η κατάργηση των κοινωνικών αγαθών και η ιδιωτικοποίηση τους, οδηγούν σε απόγνωση όλους τους εργαζομένους.
• Ενάντια στα αντιεκπαιδευτικά μέτρα και τους εξεταστικούς φραγμούς (τράπεζα θεμάτων, Ε.Β.Ε., PISA, ύλη μαθημάτων)
• Ενάντια στον αυταρχικό κατήφορο του ΥΠΑΙΘ με τις εγκυκλίους Κόπτση, και τις διώξεις των 114 διευθυντών/ντριων που αρνήθηκαν να κάνουν πράξη την αυταξιολόγηση της σχολικής μονάδας, ακολουθώντας τις αποφάσεις των σωματείων τους.
• Ενάντια στον ν. Χατζηδάκη: ώστε καμία ΕΛΜΕ να μην εγγραφεί στο ΓΕΜΗΣΟΕ – Δεν ενσωματώνουμε/εφαρμόζουμε τις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες! Ακυρώνουμε στην πράξη το ν. «Χατζηδάκη»! Να ανατραπεί το αντεργατικό έκτρωμα!
• Για την Ειρήνη και Φιλία των Λαών! Να σταματήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία! Να σταματήσει τώρα η εισβολή της Ρωσίας και κάθε επέμβαση των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ!
Καμία εμπλοκή της χώρας μας στο πλευρό του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε, με τις βάσεις και την αποστολή πολεμικού υλικού!
Παρ’ όλες τις προσπάθειες της Διορισμένης Διοίκησης η Γ.Σ των προέδρων των ΕΛΜΕ
• Καταψήφισε την εισήγηση και το πρόγραμμα δράσης που κατέθεσαν ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ – ΠΕΚ
• Υπερψήφισε με 51% την Απεργία – Αποχή από τις διαδικασίες της αξιολόγησης.
• Αποφασίστηκε χωρίς την αντίθετη άποψη καμίας ΕΛΜΕ και ομόφωνα, το Συνέδριο και οι εκλογές στις ΕΛΜΕ να γίνουν με βάση τα καταστατικά τους, να μην εφαρμοστεί καμία διάταξη του νόμου Χατζηδάκη (ηλεκτρονικές εκλογές, τηλεσυνελεύσεις, εγγραφή στο ΓΕΜΗΣΟΕ), να μπλοκαριστούν στην πράξη όλες οι αντεργατικές διατάξεις του νόμου Χατζηδάκη.
Όμως το προεδρείο και η πλειοψηφία της αυτοδιορισμένης διοίκησης της ΟΛΜΕ συνέχισε τον αντιδημοκρατικό κατήφορο της. Έφτασαν στο σημείο να αρνηθούν το αυτονόητο δημοκρατικό δικαίωμα που έχουν οι ΕΛΜΕ να θέσουν σε ψηφοφορία αιτήματα τους, όπως αυτά που έχουν αποτυπωθεί στις Γ.Σ τους, χρησιμοποιώντας ως απειλή την διάλυση της Γ.Σ των προέδρων και την αποχώρησή τους. Χαρακτηριστικά της αντιδημοκρατικής στάσης του προεδρείου της ΓΣ ήταν τα εξής:
• Αρνήθηκε να βάλει σε ψηφοφορία την πρόταση της ΕΛΜΕ Πειραιά, με βάση την οποία, η Γενική Συνέλευση Προέδρων θα καλούσε τις ίδιες τις ΕΛΜΕ να προκηρύξουν Απεργία – Αποχή! Πρόταση που σύμφωνα με την ΕΛΜΕ Πειραιά απαιτούσε απλή πλειοψηφία και όχι τα 2/3.
• Αρνήθηκε να βάλει σε ψηφοφορία κείμενο συμπαράστασης που κατέθεσαν 24 ΕΛΜΕ για την δίωξη των 114 διευθυντών. Η Διορισμένη Διοίκηση έφτασε στο επαίσχυντο σημείο, μετά από 4 μέρες, να παρουσιάσει, από το πουθενά, ως απόφαση της Γ.Σ των Προέδρων ένα κείμενο δήθεν συμπαράστασης που αποτελεί όμως την θέση των ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ και όχι την εκφρασμένη και ψηφισμένη θέση των δεκάδων ΕΛΜΕ. Ένα κείμενο που με απαράδεκτο τρόπο προσπαθεί να ξεπλύνει την υπονόμευση της Α-Α από τις δυνάμεις ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ – ΠΕΚ αρχικά στην ΟΛΜΕ και μετέπειτα στις ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ που την πραγματοποιούν, και την απόφαση αυτή ακολουθούν οι 114 διευθυντές/ντριες.
• Αρνήθηκε όχι μόνο να υπάρξουν ψηφοφορίες αλλά και να συζητηθούν προτάσεις και μορφές δράσεις που κατέθεσαν οι ΕΛΜΕ, οι Γ.Σ και τα Δ.Σ για να προασπίσουν τους μαθητές/τριες, το παιδαγωγικό και εκπαιδευτικό έργο των εκπαιδευτικών, απέναντι στην εφαρμογή της τράπεζας θεμάτων, την «PISA», την διογκωμένη ύλη που στραγγαλίζουν την καθημερινότητα, εντείνουν τους αποκλεισμούς, την ταξική κατηγοριοποίηση, υποβαθμίζουν το εκπαιδευτικό έργο.
• Αρνήθηκε και απαγόρευσε μετά το τέλος των τοποθετήσεων των εκπροσώπων των ΕΛΜΕ, στον εκλεγμένο κι όχι αυτοδιορισμένο εκπρόσωπο των Παρεμβάσεων, της 3ης δύναμης στην ΟΛΜΕ, να τοποθετηθεί. Η φίμωση κι ο αποκλεισμός των Παρεμβάσεων για να μην ακουστεί ο λόγος τους, αποτελεί απαράδεκτη καταπάτηση της ισχυρής δημοκρατικής παράδοσης, που έχει εμπεδωθεί στις ΓΣ προέδρων ώστε να ακούγονται όλες οι απόψεις για τα προβλήματα και την αγωνιστική απάντηση και στάση του κλάδου. Το προεδρείο έφτασε δε στο σημείο να αρνηθεί πρόταση που κατατέθηκε από προέδρους ΕΛΜΕ για να τεθεί το ζήτημα στο σώμα της ΓΣ και με ψηφοφορία να ξεκαθαριστεί αν θα δινόταν ο λόγος στις Αγωνιστικές Παρεμβάσεις ή όχι.
Δεν μπορούμε όμως να αντισταθούμε στον πειρασμό να κρίνουμε και την ανακοίνωση του ΠΑΜΕ που κουνώντας το δάκτυλο στις Παρεμβάσεις τις κατηγορεί ως «θλιβερό συμπλήρωμα του κυβερνητικού συνδικαλισμού, για ακραίους τυχοδιωκτισμούς, θεατρινισμούς» κλπ, κάνοντας μερικές παρατηρήσεις:
Παρατήρηση 1η
Η υπογραφή και το αίτημα για αυτοδιορισμό του Δ.Σ της ΟΛΜΕ από τα δικαστήρια για να διατηρήσουν την θέση τους για ένα χρόνο δεν φέρει την υπογραφή των Παρεμβάσεων αλλά δυστυχώς δίπλα στις υπογραφές των ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ υπάρχει και η υπογραφή των μελών του ΠΑΜΕ. Έτσι προάγουν την εργατική δημοκρατία, αυτό είναι το παράδειγμα τους απέναντι στον ν. Χατζηδάκη; Αυτό είναι το παράδειγμα που προτάσσουν για την δημοκρατική λειτουργία του σ/κ μακριά και έξω από την κρατική παρέμβαση;
Παρατήρηση 2η
Οι Παρεμβάσεις μετά και την υπονόμευση του αγώνα από την ΟΛΜΕ δεν υπέστειλαν την σημαία του αγώνα ενάντια στην αξιολόγηση, και στην τρομοκρατία του ν. «Χατζηδάκη» που κήρυσσε παράνομη την απεργία. Βγήκαν με το βασικό σύνθημα ο αγώνας στα χέρια των Α΄θμιων σωματείων, και στον συντονισμό τους. Στήριξαν με νύχια και με δόντια τις αποφάσεις των ΕΛΜΕ για απεργία – αποχή στις περιοχές ευθύνης τους, απαίτησαν το ίδιο να κάνει και η ΟΛΜΕ. Αλήθεια ποια η γραμμή του ΠΑΜΕ απέναντι σ’ αυτά τα δεδομένα; Αλλά ακόμα κι όταν το ΥΠΑΙΘ έσερνε τον κλάδο στα δικαστήρια τον περασμένο Σεπτέμβρη κρίνοντας την απεργία – αποχή ως «παράνομη», από την πρώτη κιόλας στιγμή(1 Οκτώβρη 2021) οι Παρεμβάσεις κάλεσαν την ΟΛΜΕ να συνεχίσει τον αγώνα και να καταγγείλει την καταστολή και την τρομοκρατία; Ποια ήταν αλήθεια η θέση του ΠΑΜΕ απέναντι σ’ όλα αυτά; Ιδού η απάντηση: «Συνεχίζουμε με όλα τα μέσα» έγραφαν στις κεντρικές τους ανακοινώσεις την 1/10 διαγράφοντας από το λεξιλόγιό τους την απεργία – αποχή. Το μοναδικό που είδαμε στην πράξη από μέρους τους ως άμεση γραμμή αντιπαράθεσης με την κυβερνητική πολιτική ήταν τα διαβόητα «ενιαία κείμενα», μια παραλλαγή της πρότασης των ΣΥΝΕΚ και η έλλειψη πίστης ότι τα Α΄Θμια σωματεία μπορούν και πρέπει να αλλάξουν την θλιβερή κατάσταση που επικρατεί στις Ομοσπονδίες. Τώρα που – πολύ σωστά αλλά αργά – το ΠΑΜΕ κατάλαβε ότι υπάρχει υπονόμευση, αντιδημοκρατικό ολίσθημα, ότι οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από την Διορισμένη Διοίκηση της Ομοσπονδίας και τις δυνάμεις που κυριαρχούν θα συνεχίσει να στέκεται εχθρικά απέναντι στις αποφάσεις των Α΄θμιων σωματείων;
Παρατήρηση 3η
Ποια η γραμμή αντιπαράθεσης της ΑΣΕ – ΠΑΜΕ για τις εξετάσεις, την τράπεζα θεμάτων την Pisa; Οι Παρεμβάσεις έχουν κάνει συγκεκριμένες προτάσεις σε όλες τις ΕΛΜΕ και την ΟΛΜΕ από τον περασμένο Φλεβάρη. Με σιωπές και απουσίες δεν μπορεί να υπάρξει αγώνας.
Παρατήρηση 4η
Οι Παρεμβάσεις στηρίζουν και καλούν τον κλάδο σε αγώνα με διάρκεια, επιμονή, συνέχεια, μαχητικότητα και αποφασιστικότητα, σε μάχες που να επιδιώκουν την νίκη, σε σύγκρουση με την κυβερνητική πολιτική. Όχι σε μάχες διαμαρτυρίας και εκλογικής ψήφου. Πως συμβαδίζει το ΠΑΜΕ, των 16 Ομοσπονδιών και των 350 σωματείων, από τη μια να αυτοαναγορεύεται στο «ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα» και από την άλλη να μετατρέπεται σε ουρά της ξεπουλημένης ηγεσίας της ΓΣΕΕ και της συμβιβασμένης ΑΔΕΔΥ;
Η επίθεση που δεχόμαστε στα δικαιώματα μας, στην ζωή μας, στο μέλλον μας, είναι ανελέητη και βρίσκει το επίσημο συνδικαλιστικό κίνημα να βρίσκεται σε κρίση, υποταγμένο στις κυβερνητικές επιλογές, τις κομματικές σκοπιμότητες, στην συνδιαλλαγή και ενσωμάτωση, στις «θεσούλες». Όμως υπάρχει ελπίδα, και αυτή βρίσκεται στην αναζωογόνηση των σωματείων μας. Βρίσκεται στην ενότητα και τον συντονισμό της δράσης των α/θμιων σωματείων κόντρα στην υπονόμευση και τα αναχώματα που θέτει η συνδικαλιστική γραφειοκρατία στην Ομοσπονδία. Βρίσκεται στην συζήτηση και τις αγωνιστικές αποφάσεις μας. Βρίσκεται στην αντίληψη ότι κριτήριο και βάση της ενότητας των εργαζομένων αποτελούν οι ανάγκες μας, για μια ζωή με αξιοπρέπεια, με δουλειά για όλους, με ελευθερία, δημοκρατία και δημόσια αγαθά, στο όνειρο για μια άλλη κοινωνία, και όχι στο όνειρο της ψήφου στο εκλογικό παραβάν.
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ Σ’ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΑΧΕΣ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΝΙΚΗΤΕΣ!!!
