Χρόνια πολλά στις Μαρίες και τους Μάριους, στους Παναγιώτες και τις Παναγιώτες. Χρόνια πολλά σ’ όλους τους Έλληνες για τη μεγάλη αυτή γιορτή.
Πολύ θα ήθελα αυτό το μήνυμα να είναι μόνο γιορτινό, αλλά δυστυχώς η πραγματικότητα το ανατρέπει.
Η Παναγία για μένα σήμερα είναι η μάνα πρόσφυγας που έθαψε με τα χέρια της το πεντάχρονο παιδί της, το οποίο πέθανε από τσίμπημα σκορπιού, σε μια νησίδα στον Έβρο. Η μάνα αυτή επί μέρες προσπαθούσε να διατηρήσει το νεκρό σώμα του παιδιού της αναλλοίωτο, βουτώντας το στο νερό του ποταμού.
Η γυναίκα αυτή, μαζί με άλλους 40 περίπου πρόσφυγες, έχει εγκλωβιστεί εδώ και μέρες σε αυτή τη νησίδα στον Έβρο, στα σύνορα με την Τουρκία, και παραμένουν εκεί σε τραγικές συνθήκες, γιατί και η Ελλάδα και η Τουρκία δηλώνουν αναρμόδιες για το θέμα.
Αυτό το νεκρό παιδάκι είναι η ντροπή για όλο τον «πολιτισμένο κόσμο». Είναι η ντροπή όσων δηλώνουν θεοσεβούμενοι και προσκυνούν με μεγάλους σταυρούς ενώ την ίδια στιγμή αδιαφορούν για τα εγκλήματα που γίνονται δίπλα τους.
Η Παναγία, αν ζούσε σήμερα, θα πήγαινε η ίδια να σώσει το προσφυγάκι στον Έβρο.
