ΓΡΑΦΕΙ Η Ελένη Αναστασοπούλου, Εκπαιδευτικός, συγγραφέας, MΕd Οργάνωση και Διοίκηση στην Εκπαίδευση, Ψυχολογική και Διδακτική Μεθοδολογία της Εκπαίδευσης
Οι υποκλοπές είναι το σύμπτωμα μιας μόλυνσης που πυοφορεί εδώ και αρκετό καιρό. Δεν εμφανίστηκε ξαφνικά σ’ ένα υγιές, καθαρό και αμόλυντο πολιτικοκοινωνικό περιβάλλον.
Προηγήθηκαν πολλά σημάδια που προμήνυαν την ανεπιστρεπτί πορεία προς τη σήψη. Προηγήθηκαν ερωτήματα που όχι μόνο δεν απαντήθηκαν, αλλά ούτε καν αρθρώθηκαν από τους περισσότερους πολίτες αυτής της χώρας, υπονομεύοντας έτσι το δικαίωμά τους στη σκέψη και την κριτική, απ’ τον φόβο της αμφισβήτησης μιας κατεστημένης και αδίστακτης τάξης.
Χάσκουμε μπροστά στις οθόνες, «άβουλοι τηλεθεατές του μέλλοντός μας», και του παρόντος μας, που ορίζεται από το στερητικό πρόθεμα -α- και μας αφήνει ενοχικά αμήχανους – «ααα»!-μπροστά στους τηλεοπτικούς και πολιτικούς ντελάληδες. Ενός παρόντος που προοιωνίζει ένα ζοφερό μέλλον. Ενός παρόντος παγιδευμένου από προθέσεις στην υπηρεσία των επινοήσεων, των παρανοήσεων και των παραπλανήσεων.
Α-διευκρίνιστα (ποσά) και
Α-καταδίωκτα(μέλη της επιτροπής διαχείρισης της πανδημίας αλλά όχι των μαχόμενων γιατρών)
Α-ρχειοθετησεις (υποθέσεων) και α-παλλαγή (κατηγοριών).
Α-ποφυλακίσεις (ενόχων) και παρα- γραφές (αδικημάτων).
Απ-ευθείας ανα-θέσεις (7.5 δισεκατομμυρίων ευρώ)
Επι-συνδέσεις (αντί τηλεφωνικές υπο-κλοπές).
Κάποτε, ωστόσο, ξεσκεπάστηκε ο ρόλος των προθέσεων και των επιρρηματικών παραπλανήσεων, όχι από την εγχώρια ερευνητική δημοσιογραφία, αφού αυτή είναι φιμωμένη και η υπόλοιπη μπουκωμένη, όχι. Το χαστούκι ήρθε, πυρ ομαδόν, εξ εσπερίας (BBC, NYT…) Ένα ηχηρό χαστούκι, που φωνάζει για «σήψη» και «διαφθορά» και ξεμπροστιάζει την «γύμνια του βασιλιά».
Οι αποδέκτες του χαστουκιού και της γενικής κατακραυγής, αντί να παραιτηθούν όπως γίνεται σε όλο τον πολιτισμένο και δημοκρατικό κόσμο, για να σταματήσει να ρέει το πύον, αντεπιτίθενται, με θράσος περισσό, στους εχθρούς που επιβουλεύονται το «αθάνατο ελληνικό δαιμόνιο» και χαλούν τον μύθο των αρίστων με τον οποίο νανούρισαν τα πλήθη.
Φοβούνται μην αφυπνιστεί ο «περιούσιος» λαός απο τον λήθαργο και τις φαντασιώσεις μεγαλείου, Μωυσέως, Ηρακλέους και κάθε αλλού ψευδεπίγραφου κλέους και τους στείλει εκεί που τους ταιριάζει.
Αν και, εδώ που τα λέμε, η αφύπνιση του λαού, θα συμβεί θέλοντας και μη, αφού ο πανάκριβος και παγωμένος χειμώνας που έρχεται δεν θα αφήσει να κοιμηθεί κανείς τον ύπνο του δικαίου και θ’ ανοίξουν μάτια, στόματα και μυαλά.
Και τότε…
