Η Π.Ε.Κ. για το πρόβλημα της στέγασης των εκπαιδευτικών
Οι πρόσφατοι διορισμοί 8.487 εκπαιδευτικών φέρνουν στη επικαιρότητα ένα ιδιαίτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν όχι μόνο οι εκπαιδευτικοί αλλά και άλλες κατηγορίες κρατικών λειτουργών όταν καλούνται από την Πολιτεία να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε τουριστικούς προορισμούς της επικράτειας: την εύρεση κατοικίας.
Όπου είναι δυνατόν να βρεθεί αξιοπρεπής κατοικία αυτή προσφέρεται σε εξωφρενικές τιμές και μόνον για ένα διάστημα 8-9 μηνών προκαλώντας τεράστια προβλήματα κυρίως για τους εκπαιδευτικούς και τις οικογένειες τους.
Σε περιοχές όπου η προσφορά στέγης είναι μηδαμινή, οι νεοδιόριστοι εκπαιδευτικοί αλλά και οι αναπληρωτές καλούνται να καταβάλουν ενοίκια που ξεπερνούν το μισό και παραπάνω του μηνιαίου μισθού τους.
Συχνές είναι οι περιπτώσεις παραίτησης και η απροθυμία κάλυψης των κενών θέσεων με συνέπεια να απορρυθμίζεται η λειτουργία των σχολείων και των τοπικών κοινωνιών.
Το ζήτημα αναδεικνύει τον αδιάφορο και απαξιωτικό τον τρόπο με τον οποίο η Πολιτεία αντιμετωπίζει το πολύτιμο ανθρώπινο κεφάλαιο της, ενώ θα μπορούσε να παρέμβει με διάφορες τρόπους.
Κτίρια που ανήκουν στο Δημόσιο θα μπορούσαν , σύμφωνα και με τις προτάσεις που έχουν γίνει εδώ και χρόνια και δεν αξιοποιήθηκαν, να ανακατασκευαστούν, να αναβαθμιστούν ενεργειακά και να παραχωρηθούν είτε στην τοπική Αυτοδίοικηση είτε σε Φορέα που θα συσταθεί για τη διαχείριση του όλου προγράμματος. Χρηματοδότηση θα μπορούσε να υπάρξει από το Ταμείο Ανάκαμψης η άλλα ευρωπαϊκά προγράμματα.
Η παραμονή των εκπαιδευτικών σε τουριστικές και νησιωτικές αλλά και σε παραμεθόριες και ακριτικές περιοχές μπορεί και πρέπει να ενισχυθεί με κίνητρα όπως αυξημένα επιδόματα παραμεθορίων περιοχών, επίδομα ενοικίου για όσους διαμένουν μακριά από την μόνιμη κατοικία τους, επιδότηση εισιτηρίων για τις μετακινήσεις τους προς και από την μόνιμη κατοικία τους, εξασφάλιση ποιοτικών υπηρεσιών δωρεάν υγείας κ.α..
Η εικόνα απελπισίας των εκπαιδευτικών που δεν μπορούν στοιχειωδώς να επιβιώσουν δεν αφήνει ανέγγιχτη τη λειτουργία του σχολείου. Δεν μπορεί να αφήνει αδιάφορη την κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας που επιδίδονται συστηματικά στη δημαγωγία και στα επικοινωνιακά τεχνάσματα.
Έχουν πολιτική ευθύνη να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα.
