Γράφει ο Βαγγέλης Τσόκος
Είναι τελικά συνήθεια κάθε χρόνο να γίνονται Αγροτικές κινητοποιήσεις;
Το ερώτημα είναι : πρέπει να γίνονται , και γιατί γίνονται οι κινητοποιήσεις;
Οι αγρότες ,λοιπόν ,αποφασίζουν να κινητοποιηθούν γιατί αναγκάζονται και όχι επειδή έγινε εθιμοτυπικός θεσμός.
Ας πάρουμε κάποια πράγματα με την σειρά.
Α) Κόστος Παραγωγής. Δυστυχώς έφτασε να είναι το κόστος σε κάποιες καλλιέργειες , μάλλον σε όλες, απαγορευτικό και να είναι σε πολλές περιπτώσεις ισοσκελισμένο με τα κέρδη που σημαίνει «μια η άλλη» και μένει στον χιλιο ταλαιπορημένο αγρότη μόνο «η χαμάλα». Αρκεί μια συγκριτική ματιά στις τιμές εφοδίων ,όχι πριν πέντε χρόνια , αλλά της περσινής χρόνιας ,είναι αρκετή για να αντιληφθεί κάποιος τι συμβαίνει. Χωρίς να είμαι ειδικός υπολογίζω περίπου σε μια αύξηση της τάξης του 30% έως 40% και σε άλλες περιπτώσεις το 50 % και βάλε ,ανάλογα με το εφόδιο. Συνολικά να υπολογίσει κάνεις και κόστη πέρα από τα εφόδια , το εργατικό δυναμικό , τα καύσιμα, το ρεύμα , την συντήρηση των γεωργικών μηχανημάτων κλπ. επίσης, τους αστάθμητους παράγοντες καιρικών φαινομένων, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα στο σημείο αυτό αλλά όμως συμβάλλει αρνητικά στο ήδη βεβαρημένο οικονομικά πρόβλημα.
Να σημειώσω εδώ και το κακόγουστο ανέκδοτο των αποζημιώσεων.
(Από αύριο αντιμεθαύριο τον άλλο μήνα τον παρά άλλο μήνα……)
Απορίας άξιο, πως όλα αυξάνονται , από είδη πρώτης ανάγκης ,είδη εφοδίων, ενέργεια ,καθημερινότητα κλπ και οι τιμές αγροτικών προϊόντων καθηλωμένες;
Β) Διάθεση Παραγόμενου Προϊόντος. Εδώ ισχύουν όλοι οι εξοντωτικοί κανόνες της καπιταλιστικής αγοράς. «Προσφορά & ζήτηση» o ανελέητος νόμος του καπιταλισμού. Τεχνητή πόλωση υπέρ των χονδρεμπόρων , με την δήθεν υπερπαραγωγή (άλλοτε τεχνητή, άλλοτε υπαρκτή), το αζήτητο προϊόν , το υποβαθμισμένο προϊόν, τάχα, με αποτέλεσμα την καταβαράθρωση της τιμής. Άκουσα έμπορο να λέει το έξης , «το κέρδος στον αγροτικό τομέα είναι μετά τον παράγωγο». Φυσικά μιλούσε για εκείνον για την δίκη του δραστηριότητα ,μου προξένησε δε, απορία η ειλικρίνεια του.
Δεν είναι απορίας άξιο το εξής; Πως είναι δυνατόν ο παράγωγος να μην μπορεί να λειτουργήσει και ο έμπορος να επεκτείνεται σημαντικά (Νέοι Ψυκτικοί χώροι, κλπ) Αξίζει να αναφερθούμε και στο τρόπο πληρωμής, θριαμβεύει η «αλητεία» , εδώ συμβαίνουν ανήκουστα πράγματα. Οι καπιταλιστικοί κανόνες στο μεγαλείο τους , αλητεία , εκμετάλλευση και σε πολλές περιπτώσεις και ωμή τρομοκρατία. Πάντα ο έμπορος έχει δίκαιο και ο παράγωγος μη έχοντας τι άλλο να κάνει, δέχεται την μοίρα του.
Θα μπορούσε κάποιος να γράφει ώρες για την κακή κατάσταση που επικρατεί στο χώρο. Καλώς λοιπόν κινητοποιείται ο αγροτικός κόσμος και ας αρχίσει να σκέπτεται και την αυτοοργανωση του. Να καταλάβει ποιος είναι και με ποιους είναι. Όχι όταν δουλεύει η αγορά η ελεύθερη όλα καλά και όταν η ίδια η αγορά επιβάλλει τους δικούς της εξοντωτικούς κανόνες ρωτά ρητορικά: «Μα καλά τη κάνει το κράτος;» Εν ολίγοις σοσιαλισμό στα δύσκολα ,ελεύθερη αγορά στα εύκολα. Εδώ θέλει δουλειά από τους παραγωγούς-Αγρότες, να κατανοήσουμε σε απόλυτο βαθμό τι τελικά θέλουμε.
Η μεγάλη απούσα θεσμικά είναι η Πολιτεία, αυτή ξέρει πολύ καλά με ποιον είναι, επίσης ξέρει και γιατί απουσιάζει, θωρακίζει με νόμους τα μεγάλα συμφέροντα ,είναι απλό, με αυτούς είναι. Δυστυχώς ο αγρότης θα άγεται και θα φέρεται όπως γουστάρει το κεφάλαιο του χώρου. Δεν υπάρχει ιδεολογικός προσανατολισμός. Κατά την γνώμη μου επιβάλλεται να υπάρχει.
Αρκετά μέτρα στήριξης θα μπορούσε να παραθέσει κάποιος για τον αγροτικό κόσμο, με μια προϋπόθεση, προς ποια κατεύθυνση θα πρέπει να είναι τα μετρά αυτά.
Επιδοτήσεις; Ποιος αποφασίζει ,πως δίνονται και με ποια κριτήρια. Ενισχύσεις; ποιες και ποιοι θα τις πάρουν. Αλλαγή του κανονισμού του ΕΛΓΑ, προσαρμογή στα νέα δεδομένα. Ευχής έργο η διατίμηση των προϊόντων ,όρια τιμής ,(μια επεξήγηση: Ο προκαθορισμός από το κράτος της (συνήθως ανώτερης) τιμής πώλησης προϊόντος πρώτης ανάγκης, με βάση προκαθορισμένα στοιχεία (π.χ. τιμή αγοράς, σημείο πώλησης κλπ.))
νομοθετικά δεν ισχύει ,λόγο των θιασωτών της ελεύθερης αγοράς, αλλά υπό προϋποθέσεις μπορεί να εφαρμοστεί και με νομοθετική προσέγγιση. Πολιτική Βούληση χρειάζεται. Πως είπατε; Ναι αλλά Μόνο για τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και μόνο.
Όλα είναι σε συνάρτηση με την αγοραστική δύναμη του καταναλωτή, η οποία τον τελευταίο καιρό ελαττώθηκε σημαντικά . Δεν είναι άμοιρη των ευθυνών της η πολιτική ηγεσία, διαχρονικά, με τις πολίτικες της επιλογές. Εναρμονισμένη με τα οικονομικά συμφέροντα από τα οποία και αυτή άγεται και φέρεται ,φυσικά , από δίκη της όμως επιλογή και δεν την ενοχλεί καθόλου αυτή η επιλογή.
Ένα παράδειγμα, επίκαιρο και σημαντικό για την τοπική μας κοινωνία, η αλλαγή της ονομασίας του Τσίπουρου, ποια η ανάγκη για την αλλαγή. Ποιος θα ωφεληθεί στο εγγυς μέλλων , ποιοι θα τύχουν της εύνοιας αυτού του νομοθετήματος; Στην αντίπερα όχθη ποιοι θα υποστούν τις καταστροφικές συνέπειες του εν λόγο νομοθετήματος. Προφανώς η μικρής έκτασης αμπελουργία ,η αμπελουργία γενικότερα, η μικρομεσαία αγροτιά. Η ραχοκοκαλιά της υπαίθρου την οποία δεν την ξεχνούν ,μάλλον, την θυμούνται μόνο προεκλογικά.
Η δε πρόσφατη διευκρινιστική εγκύκλιος ως ταφόπλακα στην αμπελουργία μου μοιάζει. Αναφέρομαι στους Διήμερους που πρόσφατα έχασαν τον ύπνο τους και με αυτούς και όλη η πόλη.
Βέβαια ,σαφώς και δεν έπρεπε να φτάσουν τα πράγματα εκεί για να καταλάβουμε την σημαντική αξία του καζανιού . Ευτυχώς δραστηριοποιείται ο τοπικός σύλλογος εντατικά μάχεται στην κυριολεξία σε άνιση μάχη , ο καπιταλισμός είναι, όπως και να το κάνουμε, θηρίο ανήμερο. Στο πλευρό τους όλοι μας . Να μην το ξεχνάμε ποτέ , η πόλη και η περιοχή ζει, αναπνέει από την αγροτιά και ειδικά στις μέρες μας και από την αμπελουργία.
Όλα συμπυκνώνονται σε μια φράση .
Κόστος παραγωγής, διάθεση προϊόντος και ένα αξιοπρεπές εισόδημα για τον αγρότη .
Αξιοπρεπή διαβίωση και όχι ζήτουλας στις ορέξεις της εκάστοτε διοίκησης. Το έλεγε παλαιοτέρα ,Αγροτοσυνδικαλιστης άξιο άτομο, όχι γιαλατζη αγρότης και εισέπραξε χλεύη και σχόλια του τύπου αυτό δεν γίνεται. Κλπ. Βέβαια να αναφερθούμε και στους κατά καιρούς λαλίστατους επαγγελματίες αγροτοσυνδικαλιστες, που κρατούσαν ψηλά την σημαία της ελεύθερης αγοράς, τώρα μεγαλοαγρότες, που επένδυσαν στην συνδικαλιστική τους τότε δράση, μάλλον την ξεπούλησαν , για ίδια οφέλη.
Επιβάλλονται οι κινητοποιήσεις ,όπως επιβάλλονται κινητοποιήσεις σε κάθε είδους επαγγέλματα, που τεχνηέντως αφήνονται στην τύχη τους χωρίς θεσμική θωράκιση, χωρίς προσανατολισμό και κυρίως χωρίς σεβασμό & αξιοπρέπεια
