ΓΡΑΦΕΙ Ο Χρήστος Τσιόπας δημοτικός σύμβουλος με τη ΣΥΝ Πολιτεία δήμου Τυρνάβου
«Πως θα καλλιεργήσουμε τα αμπέλια του χρόνου;» είναι μια φράση που την ακούς σε όλες τις παρέες στο χωριό. Είναι μια φράση που εκφράζει την αγωνία τους, για την επόμενη μέρα.
Εδώ και δύο χρόνια ζουν υπό το βάρος του μεγάλου σεισμού και με το τον φόβο ενός νέου. Και τώρα ο φόβος επιτείνεται για τη χρονιά που έρχεται. Γιατί τα σταφύλια μένουν στα κούτσουρα. Γιατί ένα μεγάλο μέρος της παραγωγής, αυτή τη στιγμή είναι αδιάθετο με μόνη λύση ίσως να πουληθούν με 18 λεπτά το κιλό.
Αυτό είναι το αποτέλεσμα της ‘’αγοράς’’ όταν την ‘’αγορά’’ την ορίζουν λίγοι.
Αυτό είναι το αποτέλεσμα της εγκατάλειψης που ‘’εισπράττουν’’ οι παραγωγοί από την κυβέρνηση.
Αυτό σημαίνει μεγάλη απώλεια του εισοδήματος και αδυναμία κάλυψης των εξόδων καλλιέργειας και διαβίωσης.
Αυτό γεννάει φόβο.
Και βέβαια η απραξία και ανυπαρξία του Δημάρχου, τους απογοητεύει ακόμα περισσότερο.
Που είναι ο Δήμαρχος να τρέξει για δίκαιες και γρήγορες αποζημιώσεις από το ΕΛΓΑ;
Που είναι να ασκήσει πίεση στην κυβέρνηση για μέτρα ανακούφισης των αγροτών και ιδιαίτερα των μικρών που είναι και πιο ευάλωτοι;
Είναι κρίμα να απαξιώνεται η εργασία και η παραγωγή τους και κανείς να μην κάνει τίποτα.
Το Δαμάσι ήταν τόπος ζωντανός με αισιόδοξους ανθρώπους και τώρα κινδυνεύει με εγκατάλειψη.
Από την ημέρα που απελευθερώθηκε το Δαμάσι πολλές γενιές κατάφεραν να προκόψουν στον τόπο και τώρα δοκιμάζεται και κινδυνεύει με μαρασμό.
