Το μήνυμα της Πρωτοβουλίας Διαλόγου για ένα σύγχρονο Κομμουνιστικό Πρόγραμμα και Κόμμα για την επέτειο του μεγάλου ΟΧΙ του λαού
Συμπληρώνονται 82 χρόνια από τότε που ο ελληνικός λαός αρνήθηκε να παραδώσει τη ζωή και την ελευθερία του στο φασισμό. Ο αγώνας του στο αλβανικό μέτωπο ήταν το πρώτο του ΟΧΙ γραμμένο με το αίμα του και την πίστη του πως όσα φάνταζαν αδύνατα μπορούσαν να γίνουν δυνατά. Και γι’ αυτό νίκησε.
Το ΟΧΙ του λαού συνεχίστηκε με τον αγώνα του στην ναζιστική κατοχή. Αντιστάθηκε μαζικά μέσα από τις μεγαλύτερες αντιστασιακές οργανώσεις: το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝ. Το ΟΧΙ του λαού μας έγινε η λέξη, η εικόνα, το τραγούδι, ο πίνακας, ο λυγμός, το γέλιο που αντανακλούν ένα μεγάλο ΝΑΙ στην «χιλιάκριβη τη λευτεριά».
Έγινε κάθε δυνατή προσπάθεια από την αστική τάξη του τόπου μας και από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που τη στήριξαν, να σβηστεί, να χαθεί, να ξεχαστεί αυτό το ΟΧΙ και -ταυτόχρονα- αυτό το ΝΑΙ.
Υπονόμευσαν με ένοπλο τρόπο το λαϊκό αντιστασιακό κίνημα και η ανταμοιβή που επεφύλαξαν σε όσους αρνήθηκαν να υποταχθούν ήταν οι διώξεις, οι εκτελέσεις, οι εξορίες, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, η πολιτική προσφυγιά και η συκοφάντηση. Το ελληνικό μετεμφυλιακό κράτος ήταν το μοναδικό που δεν αναγνώρισε την Αντίσταση, το μοναδικό που επικεφαλής του τέθηκαν οι απόντες από τον τόπο μας κατά την διάρκεια της Κατοχής, που τίμησε με ύπατα αξιώματα δωσίλογους, που δεν διεκδίκησε αποζημιώσεις για τις καταστροφές που προξένησαν τα στρατεύματα Κατοχής. Όλη η μεταπολεμική ιστορία της Ελλάδας σφραγίστηκε από την οπτική των νικητών του Εμφυλίου και συγκρότησε ένα κυρίαρχο σύστημα αξιών και ένα πολιτικό σύστημα που τσάκισε κάθε έννοια δημοκρατίας και οδήγησε σε πολλαπλές εκτροπές.
Όμως η μνήμη αυτών των ημερών δεν μπορεί να είναι μνημόσυνο. Είναι καθήκον. Είναι η αφορμή να σκεφτούμε τα ΟΧΙ που πρέπει να ξαναπούμε και τα ΝΑΙ που θα καθορίσουν την ζωή μας.
Γιατί όσα γέννησαν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο εξακολουθούν να παραμένουν ζωντανά και να στοιχειώνουν ολόκληρο τον κόσμο. Είναι ο καπιταλισμός και η βία που γεννά καθημερινά στον τόπο μας και παντού τους νέους πολέμους, που παράγει την εξαθλίωση, που τροφοδοτεί τον καθημερινό ρατσισμό και οδηγεί στην μετανάστευση και στην προσφυγιά εκατομμύρια ανθρώπους. Γιατί η μηχανή του δεν αρκέστηκε στα 80.000.000 νεκρών εκείνου του πολέμου κι όπως αποδεικνύεται έχει πάντα ανάγκη τον πόλεμο, τρέφεται από αυτόν.
Χρειάζεται λοιπόν σήμερα να ξαναδιαβάζουμε την ιστορία και να πούμε τα σύγχρονα ΟΧΙ και τα μεγάλα ΝΑΙ.
Το ΟΧΙ στον πόλεμο σήμερα δεν σημαίνει απλώς ΝΑΙ στην ειρήνη, αλλά ΝΑΙ σε μια ειρήνη που δεν προετοιμάζεται για πόλεμο και βασίζεται στην αυτοδιάθεση των λαών και την κοινή πάλη τους απέναντι στα συμφέροντα των ισχυρών, ενάντια στους ανταγωνισμούς τους, σημαίνει ΝΑΙ στην αλληλεγγύη και κοινός αγώνας για την κοινωνική δικαιοσύνη. Το ΟΧΙ στις πολεμικές συγκρούσεις στην Ουκρανία και σ’ όλες τις άλλες περιοχές του κόσμου, πηγαίνει μαζί με το ΟΧΙ στις πολεμικές δαπάνες, ΟΧΙ στις νέες βάσεις και στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. ΝΑΙ σε μια κοινωνία που εξασφαλίζει ειρήνη για όλο τον κόσμο, μόρφωση και παιδεία χωρίς διακρίσεις, υγεία και αξιοπρεπή εργασία για όλους.
Το ΟΧΙ στην κλιμακούμενη ένταση με τους γειτονικούς λαούς, στον κίνδυνο ενός πολέμου «για τ’ αφέντη το φαΐ» και στην υποταγή στον αστικό εθνικισμό, πηγαίνει μαζί με το ΝΑΙ στην αλληλεγγύη των λαών, τη συμφιλίωση μεταξύ των ανθρώπων, στην προοπτική της κοινωνικής απελευθέρωσης.
Το ΟΧΙ τους υπερεθνικούς ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς του κεφαλαίου, την ΕΕ, το ΔΝΤ, το ΝΑΤΟ και στην καταπάτηση του δικαιώματος στην ανεξαρτησία, τη λαϊκή κυριαρχία και την απελευθέρωση από τα δεσμά του τοκογλυφικού χρέους με την μονομερή διαγραφή του, πηγαίνει μαζί με το ΝΑΙ σε έναν πλανήτη απαλλαγμένο από τα δεσμά του κέρδους, ικανό και δυνατό να εξελίσσεται ως πηγή ζωής, έμπνευσης και δημιουργίας κάθε πολιτισμού. Πηγαίνει μαζί μαζί με το ΝΑΙ στη νέα απελευθέρωση που έχει ανάγκη ο κόσμος της εργασίας από τα δεσμά της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Το σημερινό ΟΧΙ στην αυθαιρεσία των οικονομικά ισχυρών, στην επίθεση κατά του κόσμου της εργασίας από κυβέρνηση και εργοδότες, εν μέσω μεγάλης ακρίβειας, εξευτελιστικών αμοιβών και ακραίας φτωχοποίησης των νοικοκυριών, πηγαίνει μαζί με το ΝΑΙ σε μαχητικούς αγώνες για μεγάλες αυξήσεις στους μισθούς τώρα, για απειθαρχία στις ντιρεκτίβες της ΕΕ, εθνικοποίηση με εργατικό έλεγχο και χωρίς αποζημίωση όλου του τομέα ενέργειας, για να είναι δημόσια αγαθά και όχι εμπορεύματα, η υγεία, παιδεία, κατοικία, το ρεύμα, η θέρμανση και το νερό.
Το ΟΧΙ στο εφιαλτικό κοινωνικό τοπίο ενόψει του χειμώνα του 2022, με τους εργαζόμενους και τον λαό να αγωνιούν ακόμα και για το πώς θα εξασφαλίσουν τα βασικά αγαθά για την καθημερινή επιβίωσή τους. Το ΟΧΙ στο κυρίαρχο μότο ότι «πορευόμαστε με όσα έχουμε», «κόβουμε ζωτικές ανάγκες», με λίγα λόγια, σκοτάδι και ψύχος για την κοινωνική πλειονότητα. Το ΟΧΙ στην κατεργασία συνειδήσεων από την κυβέρνηση και τα συστημικά ΜΜΕ, που κατευθύνουν την όποια «διέξοδο» στον περιορισμό βασικών αναγκών και στην «ατομική ευθύνη», πηγαίνει μαζί με το ΝΑΙ στον αγώνα του κόσμου της εργασίας ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης ΝΔ, όπως και των κυβερνήσεων άλλων χωρών, ενάντια στη συναίνεση των αστικών κομμάτων και δυνάμεων. ΝΑΙ στον αγώνα ενάντια στο αποκαλούμενο Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, που αντικειμενικά είναι ένας αγώνας ενάντια στην ΕΕ και στις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που κυοφορούν και εφαρμόζουν αυτές τις πολιτικές.
ΝΑΙ στον αγώνα λένε όλο και πιο μαζικά και μαχητικά οι εργαζόμενοι, με πρώτο μεγάλο σταθμό την πανελλαδική απεργία στις 9 Νοέμβρη, διαμηνύοντας ταυτόχρονα προς κάθε κατεύθυνση, ότι «δεν θα κρυώσουμε και δε θα πεινάσουμε για τα κέρδη των ενεργειακών ομίλων και του πολέμου», ότι εμείς θα καθορίσουμε τη ζωή μας, κόντρα στα σχέδιά τους, και κόντρα σε όλες τις δυνάμεις που στηρίζουν την πολιτική της Ε.Ε. και τη φτωχοποίηση του λαού για τα κέρδη τους.
Για το σύγχρονο περήφανο ΟΧΙ, για να ανατραπεί η κυβέρνηση και η πολιτική του κοινωνικού πολέμου από το ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα, από τον κόσμο στους δρόμους και τις πλατείες, στις καταλήψεις και στα οδοφράγματα κι όχι μπροστά από τις τηλεοράσεις και πάνω από τις κάλπες, πρέπει τώρα το ταξικό εργατικό κίνημα να πει ΟΧΙ στις “ντουφεκιές” στον αέρα και στην απεργοσπαστική λογική των υποταγμένων καθεστωτικών παρατάξεων. Να πει ο κόσμος της εργασίας οργανωμένα ΝΑΙ, μαζικά και μαχητικά, σε ένα παρατεταμένο και αποφασισμένο εργατικό και λαϊκό κίνημα. Με την αξιοποίηση των καλύτερων αγωνιστικών παραδόσεων της δεκαετίας του ‘40, της λαϊκής εξέγερσης του Πολυτεχνείου, των μεγάλων και νικηφόρων αγώνων και ιστορικών στιγμών του εργατικού, νεολαιίστικου και λαϊκού κινήματος.
Γιατί αυτός ο κόσμος μπορεί και πρέπει να αλλάξει.
Με ένα κίνημα κομμουνιστικής απελευθέρωσης από όλα τα δεσμά!
