ΓΡΑΦΕΙ Ο Δημήτριος Γεωργούσης, Διευθυντής ΓΕΛ Συκουρίου
Μερικές σκέψεις για τις επικείμενες ψηφιακές εκλογές αιρετών αντιπροσώπων των εκπαιδευτικών.
Δημοκρατική εκλογή μπορούμε να έχουμε μόνο κάτω από κοινά παραδεκτές, ως σήμερα τουλάχιστον, προϋποθέσεις.
Πρώτον να είναι γνωστός, έγκυρος και επικαιροποιημένος ο εκλογικός κατάλογος πριν την εκλογή.
Δεύτερον να πιστοποιείται με τρόπο που δεν επιδέχεται καμμία αμφισβήτηση η ταυτοπροσωπία αυτού που ασκεί το εκλογικό δικαίωμα, αφού προηγουμένως διαπιστωθεί η εγγραφή του στον εκλογικό κατάλογο.
Τρίτον και σημαντικότερο, η ψήφος του καθενός, να είναι προϊόν της ελεύθερης βούλησης του.
Στη πατρίδα μας έχουν γίνει εκλογές – ψηφοφορίες που όταν δεν διασφάλιζαν σε ΑΠΟΛΥΤΟ βαθμό τις τρεις παραπάνω βασικές προϋποθέσεις, εύστοχα από το λαό μας χαρακτηρίστηκαν εκλογές νοθείας, μερικές φορές και βίας.
Τέτοια παραδείγματα ήταν οι βουλευτικές εκλογές του 1961, η ψηφοφορία έγκρισης του χουντικού Συντάγματος το 1968 και στις μέρες μας, πριν δυο χρόνια, αυτό που πρωτοδοκιμαστηκε ως φάρσα, η ηλεκτρονική κάλπη, στις εκλογές αιρετών των εκπαιδευτικών το 2020, με το ψευδό – επιχείρημα του κορονοιου. Απέφερε και στο νομό μας, παρά την συντριπτική αποχή των εκπαιδευτικών σε ποσοστό 93%, δυο βαυκαλιζόμενους δήθεν αιρετούς.
Στην υπεύθυνη αυτή στάση των εκπαιδευτικών συνέβαλαν το 2020 όλες οι δημοκρατικές παρατάξεις τους και κυρίως οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί. Κάποιοι βέβαια, των «υψηλών κλιμακίων», στην κυριολεξία σύρθηκαν στη στάση αυτή. Και εννοώ συνδικαλιστές που πρώτιστος στόχος είναι η προσωπική βόλεψη.
Δυο χρόνια μετά, οι εκπαιδευτικοί – μόνοι αυτοί σε όλο το δημόσιο τομέα, κοντά 150.000 – καλούνται σε μια πρόβα τζενεράλε για το μέλλον, να εκλέξουν με ηλεκτρονική κάλπη τους εκπροσώπους τους. Πλάτη για την ομαλή διεκπεραίωση του ανοσιουργήματος, βάζουν τώρα και οι ηγεσίες των παρατάξεων της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ (της ΔΑΚΕ των ΣΥΝΕΚ και της ΠΕΚ. Δυο χρόνια βλέπεις μακριά από την προσωπική βόλεψη είναι αρκετά θα σκέφτηκαν, αντιστρέφοντας πλήρως τα επιχειρήματα που τότε υποκριτικά όπως αποδεικνύεται υιοθέτησαν.)
Όλες οι δημοκρατικές εκλογές που έχουν διεξαχθεί στο τόπο μας τις τελευταίες δεκαετίες, «υποστηρίχτηκαν» από το ταπεινό «παραβάν» και την αυτοπρόσωπη πιστοποιημένη παρουσία των εκλογέων και για αυτό ποτέ και από κανέναν δεν αμφισβητήθηκαν. Πίσω από το «παραβάν» ο κάθε πολίτης στο μέτρο που η συνείδησή του το επιτρέπει και το επιβάλλει, ελεύθερος επιλέγει τη ψήφο του.
Ποιος μπορεί με απόλυτο και κατηγορηματικό τρόπο, να διασφαλίσει την γνησιότητα των εκλογών, όταν ούτε ανακοινώθηκαν ποτέ οι εκλογικοί κατάλογοι, αλλά και προβλέφθηκε οτι απαγορεύεται να ανακοινωθούν ονομαστικά οι ψηφίσαντες. (Άραγε μπορούν να διανεμηθούν κωδικοί ψηφοφορίας και σε «ηλεκτρονικά δένδρα»;)
Ποιος μπορεί να διασφαλίσει, ότι και οι 150.000 εκπαιδευτικοί, θα βρεθούν μόνοι τους και χωρίς καμιά εκβιαστική παρουσία δίπλα τους, κατά την χρήση των κωδικών τους για την ΕΛΕΥΘΕΡΗ κατάθεση της ηλεκτρονικής ψήφου τους;
Πως θα μπορούσαν να αποτρέψουν μια μελλοντική «οργουελική» κατάσταση, κατά την οποία για κάποια βουλευτική εκλογή, με χρήση ηλεκτρονικής κάλπης, οι εργαζόμενοι μιας επιχείρησης, καλούνται από τον εργοδότη τους σε «εκδρομή – αλά η κόρη μου η σοσιαλίστρια» για να εκφράσουν την «ψήφο» τους;
Στους υπέρμαχους δήθεν της τεχνολογίας και της σημερινής ψηφιακής εποχής, αν γνήσια το πιστεύουν αυτό, ας προτείνουν την κατάργηση όλων των εκλεγμένων σε όλα τα επίπεδα δημοκρατικής αντιπροσώπευσης, βουλευτών, συνδικαλιστών, δημάρχων, συμβούλων κλπ. και για όλα τα ζητήματα, όλοι με έναν κωδικό, «αμεσοδημοκρατικά», ας αποφασίζουμε.
Ζήτημα δημοκρατικής ευθύνης όλων των εκπαιδευτικών, δεξιών, κεντρώων, αριστερών, οποιασδήποτε πολιτικής απόχρωσης, είναι να επαναλάβουμε την στάση του 2020 και να απέχουμε από τις κίβδηλες ψηφοφορίες του Νοέμβρη του 2022.
Ας αφήσουμε μόνους τους αυτούς που διεκδικούν δήθεν την αντιπροσώπευση μας, στο κυνήγι του «τυριού» που ορέγονται.
Να δηλώσουμε με τη στάση μας ότι δεν θα φαλκιδευσουμε, δεν θα υποθηκεύσουμε σε καμία περίπτωση τα μελλοντικά στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα των παιδιών μας, προς χάρη ενός δήθεν «εκσυγχρονισμού».
