ΓΡΑΦΕΙ Ο Βαγγέλης Ζεμπελτζής, αντιπρόεδρος του Συλλόγου Μεταλλοτεχνουργών Ν. Λάρισας & Περιχώρων
Με κασκόλ και δεύτερο πουλόβερ στο σπίτι…
Εισβολές δικαστικών επιμελητών και υπαλλήλων της ΑΑΔΕ σε σπίτια, έρευνες για τιμαλφή και μετρητά, άμεσες κατασχέσεις…
Αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών από το νέο έτος με βάση τον πληθωρισμό…
Όποιος δεν προσαρμόζεται, πεθαίνει…
Διακοπές ρεύματος, κατασχέσεις…
Κίνδυνος γενίκευσης του πολέμου, ελληνοτουρκικά…
Συνάδελφοι μεταλλοτεχνουργοί,
Όσο μένουμε απαθείς απέναντι σε αυτήν την πραγματικότητα, ανοργάνωτοι και περιμένουμε τους σωτήρες τόσο θα μας χτυπάνε. Ειδικά τώρα που η κατάσταση έχει εκτροχιαστεί εντελώς η κυβέρνηση, με μπούσουλα της κατευθύνσεις της Ε.Ε., δείχνει το πιο κυνικό της πρόσωπο.
Η αναμονή που καλλιεργήθηκε τόσα χρόνια όχι μόνο σε ξέφωτο δεν μας οδήγησε αλλά καταλήξαμε -κυριολεκτικά και μεταφορικά- σε μαύρα σκοτάδια.
Όμως, η μοιρολατρία και η απογοήτευση δεν μας ταιριάζουν, δεν μας αξίζουν. Γιατί δεν δημιουργήσαμε εμείς τις κρίσεις, δεν προκαλέσαμε εμείς τους πολέμους, ούτε τους επιθυμούμε. Δεν δημιουργήσαμε εμείς τα χρηματιστήρια ενέργειας και ρύπων, μέσω των οποίων θησαυρίζουν οι ενεργειακοί κολοσσοί πάνω στην αυτονόητη ανάγκη όλων για ρεύμα, θέρμανση, μετακίνηση. Τα χρέη πολλών συναδέλφων δημιουργήθηκαν λόγω της δυσβάσταχτης και άδικης φορολογίας, των αυξημένων ασφαλιστικών εισφορών, της αναδουλειάς για την οποία δεν φταίνε αυτοί.
Η υπομονή δεν είναι αρετή όταν σου ρημάζουν την ζωή. Πάνω από δέκα χρόνια κάνουμε υπομονή αλλά τελικά πάμε από το κακό στο χειρότερο. Θα κάνουμε κι άλλη υπομονή;
Όχι. Δεν πρέπει να μείνουμε κλεισμένοι στο μαγαζί μας, να βλέπουμε τις μεγάλες εταιρίες ενέργειας, μεταφορών, τουρισμού, κατασκευών, πρώτων υλών κ.α. να παρουσιάζουν κέρδη ρεκόρ, την ίδια στιγμή που οι περισσότεροι συνάδελφοι δυσκολεύονται να πληρώσουν τους λογαριασμούς ή -ακόμα χειρότερα- δημιουργούν χρέη.
Οργίζομαι όταν βλέπω όλους τους προμηθευτές να αυξάνουν συνεχώς τις τιμές, ενώ είναι αυτοί που παίρνουν συνεχώς επιδοτήσεις και κάθε είδους διευκολύνσεις, κάποιοι μάλιστα να ανακοινώνουν και αύξηση κερδών (βλέπε Alumil) τη στιγμή που εμείς δυσκολευόμαστε να ανταπεξέλθουμε σε αυτές τις συνθήκες και φτάνουν σε μας κάτι ψίχουλα και διάφορα “pass” της κοροϊδίας. Όταν έμπειροι τεχνίτες μηχανουργοί, σιδεράδες, χυτήρια, αλουμινάδες κάθονται άπραγοι μέσα στα μαγαζιά τους.
Δεν πρέπει όμως να πέσουμε στην παγίδα του ανταγωνισμού, να στραφούμε ο ένας απέναντι στον άλλον. Όπως είπε πρόσφατα συνδικαλιστής από άλλο χώρο… «ότι έχουμε είναι ο ένας τον άλλον, ότι έχουμε είμαστε εμείς». Ξέρω πως σε πολλούς συναδέλφους οι λέξεις ένωση, συνδικαλισμός, σωματείο, αγώνας είναι ξένες ή άλλοι έχουν άσχημη εμπειρία σε σχέση με αυτές ή τις έχουν στρεβλά στο μυαλό τους. Σε πολλούς, επίσης, έχει περάσει η αντίληψη ότι για την οικονομική τους κατάσταση φταίνε οι ίδιοι. Όμως, επιλογή μας πρέπει να γίνει η αλληλεγγύη, όπλο μας η συσπείρωση στο πρωτοβάθμιο σωματείο, ο αγώνας να διεκδικήσουμε και να κερδίσουμε μια καλύτερη ζωή.
Πρέπει να πάρουμε θέση δίπλα στις αγωνιστικές, αντιμονοπωλιακές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα των αυτοαπασχολούμενων, κόντρα στην υπονομευτική -στην πράξη- στάση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Βιοτεχνών Αλουμινο-Σιδηροκατασκευαστών (ΠΟΒΑΣ), του δευτεροβάθμιου συνδικαλιστικού οργάνου μας που η διοίκησή της ακολουθεί πειθήνια τη στάση της ΓΣΕΒΕΕ, η ηγεσία της οποίας πήρε με «κρύα καρδιά» την απόφαση για συμμετοχή στην πανελλαδική απεργία, απλώς για να σωθούν τα προσχήματα. Με «προτροπή» για συγκεντρώσεις και πορείες κατά τόπους, με ευθύνη των τοπικών ομοσπονδιών. Αυτό το έργο το έχουμε ξαναδεί. Δεν λαμβάνεται κανένα μέτρο κινητοποίησης των αυτοαπασχολουμένων πέρα από τα τετριμμένα, κανένα σχέδιο, καμία προετοιμασία.
Η πλειοψηφία των διοικήσεων της ΠΟΒΑΣ και της ΓΣΕΒΕΕ δεν θέλουν και δεν μπορούν να οργανώσουν την αγωνιστική διεκδίκηση. Την όποια συμμετοχή τους στις κινητοποιήσεις την χρησιμοποιούν σαν άλλοθι για να κρύψουν την συμβιβαστική τους στάση απέναντι στα οξυμένα προβλήματά μας.
Για αυτό την Τετάρτη 9 Νοέμβρη 2022 πρέπει να συμμετέχουμε μαζικά στην μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση.
Να ενώσουμε την φωνή μας μαζί με όλους τους άλλους επαγγελματίες, εμπόρους, βιοτέχνες, εργαζόμενους, συνταξιούχους, την νεολαία. Τα προβλήματά μας είναι κοινά και όσο περισσότεροι στον αγώνα τόσο δυνατότεροι.
Μαζί βράζουμε στο ίδιο καζάνι της ακρίβειας που κατατρώει το εισόδημά μας. Μάλιστα, εμείς το βλέπουμε και στις πρώτες ύλες αλλά και στους διπλούς λογαριασμούς (σπίτι – μαγαζί).
Δεν υπάρχει επαγγελματίας ή εργαζόμενος, αγρότης, συνταξιούχος που να μην πλήττεται από την υψηλές τιμές στα καύσιμα και την άρνηση της κυβέρνησης να καταργήσει τον ειδικό φόρο κατανάλωσης, ενώ χαρίζει αφορολόγητο πετρέλαιο στους (αναξιοπαθούντες!) εφοπλιστές. Θα αφήσουμε τα παιδιά μας σε παγωμένες σχολικές αίθουσες και σπίτια, για να συνεχίσουν να πλουτίζουν μια μειοψηφία εφοπλιστών και πετρελαιάδων;
Όχι. Όλοι εμείς, που από την τις τσέπες μας βγαίνει το 95% των ματωμένων, άδικων και εξοντωτικών άμεσων και έμμεσων φόρων, οφείλουμε να βγούμε στον δρόμο και να πούμε «φτάνει, ως εδώ»! Να πληρώσουν τώρα οι μεγάλοι όμιλοι που έχουν μαζέψει δισεκατομμύρια ευρώ, την ώρα που εμείς στενάζουμε.
Καλώ κάθε συνάδελφο να αναλογιστεί τα παραπάνω και να πάρει την θέση του μαζί με τους υπόλοιπους επαγγελματίες, τους εργαζόμενους, τους αγρότες, τους ανέργους, τα παιδιά, την οικογένειά του.
Οι Βιοτέχνες του Μετάλλου πρέπει να δώσουμε δυναμικό παρών στην απεργιακή συγκέντρωση την Τετάρτη 9 Νοέμβρη 2022, στις 10:00 πμ στην Κεντρική Πλατεία της Λάρισας.
Συνάδελφοι, κλείνουμε τα μαγαζιά μας και απεργούμε για να αγωνιστούμε, όχι για να παραδώσουμε τα κλειδιά στην Κυβέρνηση. Όλοι μαζί στις 9 Νοέμβρη να πλημυρίσουμε την Λάρισα, να νεκρώσει η πόλη και να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι θα κάνουμε τον δικό τους χειμώνα δύσκολο, ότι είμαστε πολλοί, έχουμε το δίκιο με το μέρος μας.
Δίνουμε έναν τίμιο και δίκαιο αγώνα, θα νικήσουμε!
