ΓΡΑΦΕΙ Ο Θωμάς Παπαλιάγκας
Το κράτος με το να κάνει υποχρεωτικές τις συναλλαγές μέσω τραπεζών για ποσά άνω των 500,00€ άνοιξε μία ολόκληρη αγορά για τις τράπεζες. Με αυτή την νέα αγορά οι τράπεζες βγάζουν πρωτοφανή κέρδη μόνο από τις προμήθειες που εισπράττουν από κάθε συναλλαγή.
Έπειτα από τρία κερδοφόρα τρίμηνα το 2022 οι τράπεζες ξεπερνούν οριστικά την αυξανόμενη συρρίκνωση που επέφερε η υπερδεκαετής χρηματοοικονομική κρίση.
Σύμφωνα με τις ανακοινώσεις εννεαμήνου, οι συστημικές τράπεζες παρουσιάζουν απίθανα κέρδη: η Εθνική Τράπεζα κατέγραψε οργανικά κέρδη 464 εκατ. ευρώ, ενισχυμένα κατά 41%, με τη διοίκηση να κάνει λόγο για “ισχυρά οικονομικά αποτελέσματα πέραν των προσδοκιών της αγοράς”. Η Eurobank είδε τα βασικά λειτουργικά της κέρδη να εκτοξεύονται κατά 66%, στα 592 εκατ. ευρώ, η Alpha Bank κατέγραψε αύξηση 8% του βασικού εσόδου από τραπεζικές εργασίες, στα 432 εκατ. ευρώ, και η Τράπεζα Πειραιώς άγγιξε τα 400 εκατ. ευρώ σε βασικά οργανικά έσοδα, ενισχυμένα κατά 15,3% σε ετήσια βάση (9Μ 2021 – 9Μ 2022).
Επίσης, στην τεράστια και μη αναμενόμενη κερδοφορία του τρίτου τριμήνου του 2022 συνέτειναν πολλοί παράγοντες, με κύριο την άνοδο των επιτοκίων του ευρώ που ξεκίνησε με “άγριες διαθέσεις” η ΕΚΤ τον Ιούλιο.Το διάστημα από Ιούλιο μέχρι Σεπτέμβριο 2022 το Euribor ενισχύθηκε κατά 1,25%.
Σύμφωνα με τις ανακοινώσεις, τα αποτελέσματα τρίτου τριμήνου βάζουν σταθερά τις τράπεζες σε τροχιά ισχυρής κερδοφορίας με όχημα τα έσοδα από τόκους (ΝΙΙ), από προμήθειες (NFI) και από τις αποδόσεις των επενδυτικών χαρτοφυλακίων (ομόλογα, γραμμάτια, συναλλαγματικά έσοδα κ.ά.).
Η κυβέρνηση, που άνοιξε τη νέα αγορά με την υποχρεωτικότητα των τραπεζικών συναλλαγών, οφείλει αμέσως και χωρίς καμία καθυστέρηση να προχωρήσει: α) Σε επιβολή πλαφόν στις προμήθειες των τραπεζών, ώστε να μην θίγεται ο πολίτης από την επιβάρυνση της διατραπεζική συναλλαγής, β) Σε έκδοση οδηγιών προς τις τράπεζες για αύξηση της δανειοδότησης προς τις επιχειρήσεις, γ) Σε προστασία πρώτης κατοικίας και ελάφρυνση των δανειοληπτών.
Είναι θέμα πολιτικής βούλησης η κυβέρνηση να μη λειτουργεί μονόπαντα υπέρ των τραπεζών και σε βάρος της κοινωνίας.
