ΓΡΑΦΕΙ Ο Γιώργος Τζιαφέττας, φοιτητής Α.Σ.Ο.Ε.Ε.
Τελειόφοιτος φοιτητής πια και συνεχώς ακούω για την αγορά εργασίας και τους τρόπους που μπορεί ο νέος να αποκατασταθεί σήμερα . Συζητήσεις με συμφοιτητές , καθηγητές ,ειδικούς του χώρου λαμβάνουν χώρο σε καθημερινή βάση σχετικά με τις μελλοντικές προοπτικές που υφίστανται στην αγορά -και ενώ στην αρχή παρουσιάζεται στον καθένα μας μια δυναμική αγορά που συνεχώς εξελίσσεται – νέες θέσεις δημιουργούνται ,στην πράξη βλέπουμε ακριβώς το αντίθετο!
Όλοι πιστεύω παρατηρούμε νέους με πανεπιστημιακές σπουδές που εργάζονται σε διαφορετικό χώρο από αυτό που επέλεξαν –και όχι από επιλογή . Βλέπεις , μαθηματικούς, φυσικούς, χημικούς, μηχανικούς, ιστορικούς…..να μην μπορούν να εργαστούν πάνω στο αντικείμενο και να εργάζονται σε οτιδήποτε βρίσκουν προκειμένου να καλύψουν τις βασικές βιοποριστικές ανάγκες –σερβιτόροι , ντελίβερι …
Kαι αυτοί που εργάζονται πάνω στον τομέα να αδυνατούν να κερδίσουν τα προς το ζην. Νέοι 35 ετών και ζουν με τους δικούς τους, από ανάγκη. Άλλοι πάλι εγκαταλείπουν την χώρα και αναζητούν ευκαιρίες στο εξωτερικό . Φαινόμενα που πραγματικά είναι πολύ λυπηρά !
Το πρόβλημα δεν σταματά εκεί. Το θέμα είναι ότι απόψεις του τύπου «οι σπουδές δεν προσφέρουν τίποτα » , «οι σημερινοί νέοι είναι τεμπέληδες» , «σκοπός είναι το χρήμα » και άλλα τέτοια, αποκτούν μεγάλη απήχηση στο κοινό και πολλοί τις ενστερνίζονται ακράδαντα . Και πώς να μην τις αποδέχονται ; Σου λέει ο άλλος , «ωραία τα χαρτιά –ωραίες οι σπουδές αλλά ποιο το νόημα αν είναι να καταλήξω σερβιτόρος (χωρίς να υπάρχει θέμα με το συγκεκριμένο επάγγελμα , το αναφέρω γιατί είναι το πιο συνήθες στην χώρα μας ) ή να δουλεύω για 700 -800 Ευρώ στο σχετικό με τις σπουδές μου κλάδο;».
Πραγματικά , αν βάλει κανείς κάτω και τα νούμερα θα αντιληφθεί την σοβαρότητα της κατάστασης . Ένας νέος σήμερα που αποφασίζει να σπουδάσει χρειάζεται κατά μέσον όρον 800 ευρώ τον μήνα για να καλύψει τις ανάγκες στέγασης, φοίτησης . Στα 4 χρόνια σπουδών , χρειάζεται περίπου 40.000ευρώ και σε συνδυασμό με ένα μεταπτυχιακό εύκολα το συνολικό κόστος φτάνει στα 50.000ευρώ( Το νούμερο βασίζεται στα απολύτως βασικά , μπορεί εύκολα να φτάσει και πάνω από τις 100.000ευρώ-ανάλογα με το πανεπιστήμιο που γίνεται το μεταπτυχιακό).
«Και όλα αυτά γιατί ; »σε ρωτάνε. Για να βρεις δουλειά μετά από 5 χρόνια με μισθό 700-800ευρώ ; Και πραγματικά είναι εκεί που νιώθεις ότι όλη σου η προσπάθεια πάει στον βρόντο . Πόσο μάλλον όταν μιλάνε για τους νέους με τα χειρότερα –πως το μόνο που κάνουνε είναι να καλοπερνούν . Μήπως και η δική μου γενιά λέει τα ίδια για τους επόμενους ; Φαύλος κύκλος μοιάζει.
Όμως οι κατήγοροι της νεολαίας θα έπρεπε να είναι πιο επιεικείς . Αφού συνεχώς υφίστανται οικονομικές κρίσεις είτε παγκόσμιες είτε εθνικές, πως είναι δυνατόν να υπάρξει γόνιμο έδαφος για επενδύσεις και ανάπτυξη ; Άσε που σαν γενιά καμένη γη βρήκαμε.
Ωραία , όλα αυτά αλλά που καταλήγεις, θα ρωτούσε κανείς . Δύσκολη απάντηση και δεν έχω στόχο να προτείνω λύσεις μέσα από το συγκεκριμένο απόσπασμα. ΄Ολα αυτά τα αναφέρω για να ξυπνήσει ο καθένας από εμάς και να αναλάβει ευθύνες , γιατί δυστυχώς αυτήν είναι η πραγματικότητα ! Πάντως , ένα θεωρώ σίγουρο . Το πρόβλημα δεν έχει μόνο οικονομική υπόσταση αλλά αποκτά και πολιτισμική διάσταση από την στιγμή που όλο και περισσότεροι θεωρούν τις σπουδές και την γνώση φρένο στην προσωπική και κοινωνική ανέλιξη…
