Πραγματοποιήθηκε η κοινή συνεδρίαση της “Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Περιφερειών” και της “Υποεπιτροπής Υδατικών Πόρων της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Προστασίας Περιβάλλοντος” της Βουλής, την οποία προκάλεσε η Γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής και Βουλευτής Λάρισας, Ευαγγελία Λιακούλη και στην οποία συμμετείχαν οι φορείς της Λάρισας και της Θεσσαλίας.
Η Λαρισαία Βουλευτής και Αντιπρόεδρος της Επιτροπής Περιφερειών, υπογράμμισε, μεταξύ άλλων, τα εξής:
«Χαίρομαι ιδιαίτερα που η πρωτοβουλία που ανέλαβα στις 17 Φεβρουαρίου 2022, έστω και με σοβαρές καθυστερήσεις , έπιασε τόπο και σήμερα μαζευτήκαμε όλοι μαζί –Βουλευτές, Εκπρόσωποι της Κυβέρνησης και τοπικοί Φορείς- εδώ, στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, έχοντας το βλέμμα και το μυαλό μας στραμμένο στη θεσσαλική γη. Στα χώματα της Θεσσαλίας που σταδιακά στερούνται την τροφοδότρια πηγή της δύναμής τους, το νερό. Το νερό που στις μέρες μας από πηγή ζωής, μετατρέπεται σε αφορμή μαρασμού και σε καταστροφών και θανάτου.
Δεν βρισκόμαστε στο “παρά πέντε”, αλλά στο “και πέντε”. Δεν βρισκόμαστε πια σε φάση κλιματικής κρίσης, αλλά κλιματικής κατάρρευσης, που απαιτεί άμεσα μέτρα, όχι ημίμετρα. Κρούουμε τον κώδωνα του κινδύνου για την επιτακτική ανάγκη καλύτερης διαχείρισης των υδάτινων πόρων, ώστε να μην φτάσουμε στο σημείο, όπως μιλάμε τώρα για την ενέργεια, να μιλάμε αργότερα για το νερό.
Το υδατικό πρόβλημα του θεσσαλικού κάμπου χρονίζει, τα έργα “καρκινοβατούν”, ο αγροτικός κόσμος υποφέρει, η απειλή της κλιματικής κρίσης παραμονεύει καθημερινά.
Ήρθε, επιτέλους, η ώρα να αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του, ώστε όλοι μαζί, ενωμένοι, να αθροίσουμε τις δυνάμεις μας, να συνθέσουμε τις προτάσεις και θέσεις μας, για να γίνουν πράξη όλες οι αναγκαίες λύσεις. Γι’ αυτό έκρινα αναγκαίο να εισηγηθώ αυτή τη συνεδρίαση για να ανεβάσουμε το υδατικό πρόβλημα της Θεσσαλίας στην 1η γραμμή.
Οι μέχρι στιγμής απαντήσεις της Κυβέρνησης, τη στιγμή που ο υδροφόρος θεσσαλικός ορίζοντας εκπέμπει SOS, δεν υπήρξαν πειστικές. Έπειτα από 3,5 χρόνια, καμία καθυστέρηση, καμία ασάφεια δεν μπορεί πια να γίνει ανεκτή. Μετά το Γενάρη του 2020, από όταν μας κάλεσε ο κ. Γεραπετρίτης, “ούτε φωνή ούτε ακρόαση”. Θεωρώ αδιανόητο να ακούμε ακόμα μόνο για σχέδια, μελέτες και δήθεν προγραμματισμό, και να μην ακούμε για ολοκληρωμένα έργα, που να έχουν ήδη παραλειφθεί και να λειτουργούν. Είναι ανεπίτρεπτο έπειτα από χρόνια ολιγωρίας, προεκλογικά τα πάντα να παραπέμπονται στο μέλλον.
Η κλιματική κρίση δεν αφήνει δυνατότητα για εφησυχασμούς. Τα χρονικά περιθώρια έχουν εξαντληθεί. Η αύξηση της θερμοκρασίας κάνει τα χώματα να αποζητούν περισσότερο νερό, τη στιγμή που οι βροχοπτώσεις γίνονται όλο και πιο σπάνιες, ενώ οι λιγότερες βροχές εκδηλώνονται με ακραίο τρόπο, οδηγώντας σε καταστροφικές πλημμύρες. Χαρακτηριστική η περίπτωση της Δ.Ε. Ενιπέα, που οι κάτοικοι ζουν καθημερινά με το φόβο νέας υπερχείλισης και γίνονται κάθε χρόνο στο ίδιο έργο θεατές.
Η επίλυση του υδατικού προβλήματος, που στην ουσία αποτελεί ένα οικολογικό περιβαλλοντικό ζήτημα, είναι πολυδιάστατη. Επαναλαμβάνω ότι χρειάζεται ένα ολοκληρωμένο σχέδιο, εθνικής τάξης .
Και επιτέλους! Ας σταματήσει η διγλωσσία για το θέμα , μεταξύ Κυβέρνησης και αντιπολίτευσης , με τον έναν να ρίχνει στον άλλο την ευθύνη.
Οι ευθύνες είναι διακομματικές και διαχρονικές .
Το έργο διαχείρισης των νερών, του έργου του Αχελώου, των φραγμάτων και συνολικά της λεκάνης της ευρύτερης περιοχής , θέλει καθαρές κουβέντες .
Το έργο του Αχελώου δεν είναι επικαιροποιημένο. Είναι αβέβαιο κατά πόσο εκείνοι που σήμερα πολεμούν αυτό το τόσο μεγάλο έργο πνοής για την περιοχή, γνωρίζουν τι σημαίνει με τους σημερινούς όρους.
Πρότεινα να προχωρήσουμε σε μια σειρά συνεδριάσεων, όσες χρειαστεί εντός Ιανουαρίου- προκειμένου να έχουμε ένα πόρισμα, έχοντας ακούσει όλους τους Φορείς, και να αναδείξουμε πλέον το ζήτημα στην Ολομέλεια του Κοινοβουλίου.»
