Η μεγάλη θεσμική εκτροπή των παρακολουθήσεων (ή “νομίμων επισυνδέσεων”, κατά την κυβέρνηση) έχει ένα μεγάλο θύμα και έναν πρωταγωνιστή στην αποκάλυψή της: τον Νίκο Ανδρουλάκη. Εκτός από θύμα ήταν ταυτόχρονα αυτός που το κατήγγειλε στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Απ’ αυτόν και τη δική του μηνυτήρια αναφορά ξεκίνησε να ξετυλίγεται το κουβάρι του σκανδάλου του “επιτελικού κράτους”, το οποίο στηριζόταν προφανώς σε αντίστοιχους “επιτελικούς πράκτορες”, ηλεκτρονικούς ή αναλογικούς.
Προφανώς ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ ένιωσαν άβολα, μην έχοντας κανέναν ρόλο στο μοναδικό σκάνδαλο της κυβέρνησης Κυρ. Μητσοτάκη που είχε τη δυναμική να τη ρίξει. Έτσι, αποφάσισε να “χτυπήσει ξανά τα ταμπούρλα”, προκειμένου να κάνει ντόρο και να στρέψει την προσοχή όλων στο πρόσωπό του. Για την ακρίβεια, να θυμίσει σε όλους ότι υπάρχει και αυτός.
Το χτύπημα λέγεται “πρόταση μομφής”. Σκοπός του είναι να εκμεταλλευτεί την απουσία του πραγματικού πρωταγωνιστή και θύματος, του Νίκου Ανδρουλάκη, από τη Βουλή, για να δείξει στην κοινή γνώμη ότι μόνο αυτός υπάρχει ως εναλλακτική λύση αντί για την κυβέρνηση αυτή. Λογικά όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ως συνήθως και ως εκ της θέσεώς τους, θα τοποθετηθούν υπέρ της πρότασης.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κυβέρνηση της ΝΔ έχει αποτύχει σε πολλά επίπεδα, μεταξύ των οποίων και το θεσμικό και των ατομικών ελευθεριών. Όμως έχει σύμμαχο τη σύγκριση με την προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Αντίστοιχα, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ως σύμμαχο την ίδια την κυβέρνηση και αντίπαλο τον εαυτό του και τη λογική του από το 2012.
Γι’ αυτό δεν αργεί ο καιρός που στις εκλογές οι Έλληνες πολίτες θα μετατρέψουν το μη λειτουργικό αυτόν “κουτσό δικομματισμό” σε ένα σύστημα με τρεις περίπου ισότιμους πόλους. Και τότε το ΠΑΣΟΚ δεν θα είναι απλώς ρυθμιστής, όπως ονειρεύονται ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, ούτε ο μικρός εταίρος μίας κυβέρνησης, αλλά ένας από τους τρεις πόλους του πολιτικού συστήματος. Ένας πρωταγωνιστής. Και ο Νίκος Ανδρουλάκης θα έχει την ευκαιρία πλέον και στη Βουλή να αποδείξει ότι αξίζει τη θέση του πρωταγωνιστή.
