ΓΡΑΦΕΙ Ο Βαγγέλης Τσόκος
Οι βιοπαλαιστές αγρότες αγωνίζονται ενάντια στην πολιτική που τους φορτώνει με το άγχος της επιβίωσης και τελικά πετάει πολλούς απ’ αυτούς εκτός παραγωγής, προωθώντας τη συγκέντρωση γης και παραγωγής στα χέρια των επιχειρήσεων του αγροτοδιατροφικού τομέα.
Αυτήν την πολιτική πληρώνει συνολικά ο λαός, που βλέπει να μένουν αναξιοποίητες οι τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες του αγροτοκτηνοτροφικού τομέα για την τροφοδοσία των λαϊκών στρωμάτων με φθηνά και ποιοτικά προϊόντα. Την πολιτική αυτή εφάρμοσαν τις προηγούμενες δεκαετίες διαδοχικά όλες οι κυβερνήσεις, αφού είχαν για πυξίδα τους τις κατευθύνσεις της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων.
Οι βιοπαλαιστές αγρότες έχουν διαχρονικά απέναντί τους τους βιομήχανους και τους μεγαλέμπορους, που κυριαρχούν στην αγορά και διαμορφώνουν όπως γουστάρουν τις τιμές στα προϊόντα με κριτήριο το κέρδος τους, πολλές φορές μάλιστα αρπάζουν την παραγωγή σε τιμές και κάτω του κόστους. Ταυτόχρονα, εφαρμόζουν σχεδόν παντού ΤΟ ΑΙΣΧΟΣ ΤΩΝ «ΑΝΟΙΧΤΩΝ ΤΙΜΩΝ », με αποτέλεσμα ο παραγωγός να μη γνωρίζει καν πόσο και πότε θα πληρωθεί.
Για τα τοπικά προϊόντα, περιοχής Τυρνάβου αχλάδια ροδάκινα η γνωστή κουβέντα του εμπόρου «φέρτα και δεν θα αδικηθείς» φυσικά και το αίσχος της ανοιχτής τιμής. Το μόνο σχετικά καλό μαγαζί φέτος απ’ ότι φαίνεται είναι ο συνεταιρισμός, να τα λέμε αυτά και να τα βλέπουμε.
Όλοι οι άλλοι εκμεταλλεύονται τον αγρότη και κερδοσκοπούν σε βάρος του, με τις πλάτες και τους νόμους της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων του κεφαλαίου και της ΕΕ.
Ενδεικτικά, αναφέρουμε ότι όλες οι κυβερνήσεις αρνούνται το αίτημα του οργανωμένου αγροτικού κινήματος για ΚΑΤΩΤΑΤΕΣ ΕΓΓΥΗΜΕΝΕΣ ΤΙΜΕΣ, που θα ανταποκρίνονται στο κόστος παραγωγής και θα διασφαλίζουν εισόδημα επιβίωσης και προσιτές τιμές των προϊόντων στην κατανάλωση.
Έχουμε και τα μονοπώλια της Ενέργειας, που επιδοτούνται με «ζεστό» κρατικό χρήμα για τις «πράσινες» επενδύσεις τους, φορτώνοντας στους αγροτοκτηνοτρόφους πανάκριβο ρεύμα και πετρέλαιο. Ανάλογα διαμορφώνουν το κόστος παραγωγής στα ύψη τα μονοπώλια που ελέγχουν αγροτικά μέσα, εφόδια, μηχανήματα, σπόρους, φάρμακα και λιπάσματα.
Η κυβέρνηση, αφού πετάει τη μπάλα στην εξέδρα για τις ευθύνες της, σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων για τα αδιέξοδα των αγροτών, λέγοντας ότι «εξωγενείς παράγοντες έχουν επιφέρει αύξηση του κόστους παραγωγής στον πρωτογενή τομέα», μιλά για «ρεκόρ πληρωμών για την πρωτογενή παραγωγή», ενώ καλλιεργεί κλίμα αναμονής, υποσχόμενη ότι θα πάρει και νέα μέτρα, παραπέμποντας εκβιαστικά στις κάλπες.
Στην ουσία πρόκειται για ψίχουλα, που δίνονται στο πλαίσιο των σφιχτών «δημοσιονομικών δεδομένων», ενώ κι αυτά ακόμα δίνονται κάτω από την πίεση των κινητοποιήσεων και για να απορροφήσουν την αγανάκτηση που επικρατεί στην ύπαιθρο. Είναι ντροπή τους την ίδια ώρα να επιδοτούν με ζεστό κρατικό χρήμα μεγάλο επιχειρήσεις για τις «πράσινες» επενδύσεις , «πράσινά αλόγα» λέω εγώ.
Οι αγρότες έχουν πια πλούσια πείρα και για να αποκρούσουν όσους επαναλαμβάνουν τα γνωστά περί «αναποτελεσματικότητας των αγώνων». Με τα τρακτέρ στους δρόμους και τον συντονισμένο αγώνα, τη συμπόρευση με τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, οι βιοπαλαιστές αγρότες κατάφεραν τα προηγούμενα χρόνια να αποσπάσουν συγκεκριμένα μέτρα, απέναντι στην αντιλαϊκή επίθεση από τη σημερινή και τις προηγούμενες κυβερνήσεις, καθυστέρησαν μέτρα που είχαν σχεδιαστεί και δρομολογηθεί σε βάρος τους.
Δίκαια και ζωτικά τα αιτήματα για να μείνουν στα χωράφια τους Τα αιτήματα πολλά που ενδέχεται ανά περιοχή και διαφορετικά . Τα βασικότερα εκ των αιτημάτων και σε κοινή γραμμή:
ΑΝΑΠΛΗΡΩΣΗ ΤΟΥ ΧΑΜΕΝΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ
ΜΕΙΩΣΗ ΚΟΣΤΟΥΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ,
ΚΑΤΩΤΑΤΕΣ ΕΓΓΥΗΜΕΝΕΣ ΤΙΜΕΣ
ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΑΠΟ ΦΥΣΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ (παγετός κλπ.…)
