ΓΡΑΦΕΙ Ο Χρυσοβαλάντης Εξαρχος, Γενικός Χειρουργός
Η κήλη του κοιλιακού τοιχώματος δημιουργείται όταν , μέσω κάποιας «αδυναμίας» του μυϊκού τοιχώματος δημιουργούνται χάσματα μέσα από τα οποία προβάλλουν και ψηλαφώνται έξω από την κοιλιά τα εσωτερικά όργανα όπως το παχύ και το λεπτό έντερο, το επίπλουν , η ουροδόχος κύστη κλπ.
Ποια είδη κηλών υπάρχουν;
Κάθε κήλη μπορεί να έχει διαφορετική εντόπιση , ανάλογα με το ανατομικό σημείο που εμφανίζεται.
Αντίστοιχα κάθε κήλη παίρνει και το όνομά της από την θέση της.
Οι πιο συχνές κήλες του κοιλιακού τοιχώματος είναι η βουβωνοκήλη, η ομφαλοκήλη και οι μετεγχειρητικές κήλες, ενώ λιγότερο συχνές είναι η μηροκήλη , η επιγαστρική κήλη, η κήλη λευκής γραμμής, η κήλη Spigheli κλπ
Πώς γίνεται η διάγνωση μιας κήλης;
Η διάγνωση της κήλης γίνεται πολύ εύκολα με το ιστορικό και την κλινική εξέταση.
Ο ασθενής αναφέρει συνήθως ένα αίσθημα βάρους ή “καψίματος” πάνω από το σημείο της κήλης, το οποίο μπορεί να λείπει τις πρωινές ώρες και να εμφανίζεται και να χειροτερεύει κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Σε ποιο προχωρημένες κήλες ο ασθενής μπορεί να βλέπει ένα σημείο να φουσκώνει κάτω από το δέρμα κυρίως στην όρθια θέση ή στον βήχα και στο σήκωμα βάρους.
Κατά την κλινική εξέταση, ο χειρουργός βάζει τον ασθενή να βήξει ακουμπώντας ταυτόχρονα το άνοιγμα της κήλης και εύκολα γίνεται αντιληπτό με την ψηλάφηση, χωρίς να χρειαστεί κάποια άλλη εξειδικευμένη εξέταση.
Κάποιες κήλες επίσης μπορεί να ανακαλυφθούν σε τυχαίο διαγνωστικό έλεγχο όταν κάνουμε αξονική τομογραφία ή υπερηχογράφημα κοιλίας.
Πώς διορθώνονται οι κήλες;
Κάθε κήλη μπορεί να διορθωθεί με ανοικτή μέθοδο αλλά και λαπαροσκοπικά ή ρομποτικά, με 2-3 μικρές οπές 5 χιλιοστών οι οποίες επουλώνονται ταχύτατα μετεγχειρητικά.
Η λαπαροσκοπική ή ρομποτική επέμβαση για κήλη χρειάζεται συνήθως μισή ή μία ημέρα νοσηλεία και ο ασθενής αναλαμβάνει ταχύτατα μετά από 1-2 ημέρες όλες τις καθημερινές του δραστηριότητες.
Κατά την λαπαροσκοπική ή ρομποτική αποκατάσταση των κηλών συνήθως χρησιμοποιούνται ειδικά διπλά συνθετικά πλέγματα ώστε να καλυφθεί το χάσμα χωρίς τάση (tension free hernioplasty). Αυτό εξασφαλίζει και την απόλυτη και οριστική αντιμετώπιση του προβλήματος και αποφεύγονται οι μελλοντικές υποτροπές.
Κάποιες βέβαια φορές, όταν υπάρχουν ειδικοί λόγοι , οι ίδιες επεμβάσεις μπορούν να γίνουν και χωρίς τη χρήση πλέγματος.
Ποιος Χειρουργός Είναι ο Κατάλληλος για τις Κήλες;
Αν και η διάγνωση της κήλης μπορεί να γίνει από διάφορους ιατρούς κατά την κλινική εξέταση (ουρολόγους, ορθοπεδικούς, αγγειοχειρουργούς, παθολόγους κλπ), ειδικός για την σωστή αντιμετώπιση των κηλών είναι ο Ειδικευμένος Λαπαροενδοσκόπος Χειρουργός, ο οποίος έχει την κατάλληλη εκπαίδευση και εξειδίκευση αλλά και την εμπειρία να διορθώσει σωστά μια κήλη, ώστε να μην ξανασυμβεί μετά από λίγα χρόνια.
Πόσο επικίνδυνη είναι μία κήλη;
Αν και φαίνεται παράδοξο, πιο επικίνδυνες κήλες είναι οι μικρές κήλες.
Οι μικρές κήλες έχουν σε μεγάλο βαθμό τον κίνδυνο της περίσφιξης, χωρίς να σημαίνει ότι και πολλές μεγάλες κήλες δεν έχουν φόβο να περισφιχθούν.
Η περίσιφιξη μπορεί να συμβεί συνήθως μετά από κάποιο απότομο σήκωμα βάρους ή μετά από έντονο βήχα ή φτάρνισμα.
Με την πίεση που δημιουργείται, εισέρχεται μέσα στον σάκο της κήλης κάποιο ενδοκοιλιακό όργανο (έντερο, επίπλουν κλπ) και στραγγαλίζεται στο στενό στόμιο της κήλης.
Αυτό ακολούθως προκαλεί οξύ πόνο και ελάττωση της αιμάτωσης του οργάνου (ισχαιμία) και αν δεν αντιμετωπιστεί άμεσα, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να συμβεί νέκρωση και περιτονίτιδα.
Πότε πρέπει να χειρουργείται μία κήλη;
Στα αρχικά στάδια οι κήλες μπορεί να υπάρχουν χωρίς να έχουν δώσει έντονα συμπτώματα, παρά μόνο λίγο αίσθημα βάρους, πίεσης ή “καψίματος”.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουν τον κίνδυνο να συμβεί μια σοβαρή περίσφιξη εκεί που δεν το περιμένουμε, μετά από ένα απότομο σκύψιμο, βήχα κλπ
Γι’ αυτό τον λόγο όλες οι κήλες των ενηλίκων και κάποιες των παιδιών (π.χ. βουβωνοκήλες στα βρέφη) πρέπει να αντιμετωπίζονται άμεσα μετά τη διάγνωσή τους, ανεξάρτητα αν δίνουν έντονα συμπτώματα ή όχι.
