Γράφει ο Βασίλης Ρίμπας Εκπαιδευτικός, Δημοσιογράφος
Ενόψει των επικείμενων εθνικών εκλογών σκέψεις, δράσεις και συζητήσεις έχουν γίνει πιο έντονες στα πολιτικά στρατόπεδα. Ένα όμως μένει δυστυχώς ακλόνητο:
Ο γνωστός – άγνωστος “Δεν πάω να ψηφίσω”. Συνήθως, εκείνοι που αποφασίζουν να απέχουν από την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος , θα έχουν να πουν τα εξ’ αμάξης για όλα τα πολιτικά προγράμματα, γενικεύοντας το δικό τους συμπέρασμα πως όλοι στον πολιτικό στίβο είναι ίδιοι.
Και κάπου εδώ τελειώνει το δικό τους, άνευ ουσίας αφήγημα. Απέναντι σε αυτές τις αερολογίες ό,τι αντεπιχείρημα και να προτάξει κανείς θα βρει τον αρνητισμό τους να πάνε στις κάλπες. Συνεπώς, η τοποθέτηση είναι μία: η θετική ψήφος στο πολιτικό κόμμα της επιλογής μας.
Ζούμε σε μια ευνομούμενη, σύγχρονη κοινωνία με υποχρεώσεις και δικαιώματα. Το “εκλέγειν” συνιστά ταυτοχρόνως τις προαναφερθείσες έννοιες. Αφενός, είναι νομοθετική υποχρέωση όλων, καθώς η αδικαιολόγητη αποχή μπορεί, τυπικά, να επισύρει ποινή, αφετέρου, είναι η έκφραση βούλησης ενός ελεύθερου πολίτη.
Ως εκ τούτου, αν η ευρεία έννοια της ελληνικής δημοκρατίας σου λέει κάτι, οφείλεις να ψηφίζεις. Ειδάλλως, σημαίνει πως δεν εκτιμάς τη θεμελιώδη βάση του πολιτεύματος και αφήνεις τους άλλους να αποφασίζουν για εσένα. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς πως εν έτει 2023 υπάρχουν καθεστώτα που τα παραπάνω δεν αποτελούν δεδομένα αλλά ζητούμενα.
