Την Κυριακή 14 Μαΐου παρακολούθησα στο Θέατρο Κώστας Τσιάνος, στην πειραματική σκηνή του Θεσσαλικού Θεάτρου, την παράσταση «Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα».
Μία πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα παράσταση που θα μπορούσε να θεωρηθεί μία καινούρια θεατρική πρόταση. Θέλω να συγχαρώ θερμά τα νέα παιδιά που τη δημιούργησαν, πρώτα απ΄όλους τον Κωνσταντίνο Ντέλλα που έκανε τη σκηνοθεσία και τη δραματουργία, τους τρεις εξαίρετους ηθοποιούς Μανούσο Γεωργόπουλο, Γιώργο-Πλάτωνα Περλέρο και Γιάννη Σανιδά και όλους τους άλλους καλλιτεχνικούς συντελεστές.
Θέλω, επίσης, να συγχαρώ την Καλλιτεχνική Διευθύντρια του Θεσσαλικού Θεάτρου κ. Κυριακή Σπανού, για την ευκαιρία που δίνει μέσα από την πειραματική σκηνή στους νέους καλλιτέχνες να παρουσιάσουν τη δουλειά τους.
Το έργο και η παράσταση είναι ένας ύμνος στο βάσανο, στον κάματο και τον πόνο της γριάς αγρότισσας. Είναι συγκλονιστικός ο τρόπος που τα τρία νέα αγόρια ηθοποιοί μεταμορφώνονται σε γριές αγρότισσες. Τα σώματά τους, οι κινήσεις των χεριών τους, η εκφραστικότητα των προσώπων τους σε συνδυασμό με τις εξαιρετικές μάσκες, ο ρυθμός της φωνής και της κίνησής τους, όλα μαζί δημιουργούν ένα μοναδικό θεατρικό αποτέλεσμα. Με συγκίνησαν βαθιά.
Μπράβο παιδιά, για εμάς όλους που δημιουργήσαμε το Θεσσαλικό Θέατρο, παραστάσεις σαν αυτή μας δίνουν τη χαρά να καμαρώνουμε για το μέλλον του Θεάτρου μας.
