ΓΡΑΦΕΙ Ο Γιάννης Παιδής
Σε μία χώρα που οι πολίτες της σύμφωνα με όλες τις έρευνες πλήττονται από την ακρίβεια, δεν μπορούν σε πολύ μεγάλο ποσοστό να βγάλουν το μήνα, βλέπουν τα χρέη τους προς την εφορία και τα ταμεία να γιγαντώνονται, χάνουν τα σπίτια τους για χρέη προς τις τράπεζες, δηλώνουν συγκλονισμένοι από το έγκλημα στα Τέμπη, δεν θέλουν να ιδιωτικοποιηθεί το νερό, πληρώνουν πανάκριβα την ενέργεια, ξεσηκώνονται με την ύπαρξη αστυνομίας στα Πανεπιστήμια, δεν θέλει ιδιωτικά πανεπιστήμια, δεν θέλουν ιδιωτικά νοσοκομεία, εξοργίζονται με τις παρακολουθήσεις, τους ενοχλεί η έλλειψη διαφάνειας, αξιοκρατίας, εξορκίζουν την οικογενειοκρατία, ενοχλούνται με τις επιδόσεις της χώρας σε θέματα δημοκρατίας και ελευθερίας του Τύπου, και στις εκλογές ψηφίζουν το …κυβερνών κόμμα, το οποίο ευθύνεται για όλα τα παραπάνω, εύκολα μπορεί κάποιος να πει ή ότι στη χώρα κυριαρχούν οι διχασμένες προσωπικότητες, ή ότι έχει εξαφανιστεί η κοινή λογική.
Είναι όμως έτσι;
Φυσικά και όχι. Ο κόσμος μυαλό έχει, μόνο που έχει μάθει να τρώει αμάσητα ότι του σερβίρουν οι καλοταϊσμένοι μεγιστάνες του Τύπου που τυγχάνει να έχουν αναπτύξει και πολλές και διαφορετικές επιχειρηματικές δραστηριότητες, οι οποίες, με την ευλογία των κυβερνώντων, τους δίνουν όλο και περισσότερο πλούτο.
Σε μια χώρα που βρίσκεται στην 107η θέση της παγκόσμιας κατάταξης στην ελευθερία του Τύπου και υπάρχει μονοφωνία στο σύνολο σχεδόν των media, είναι κάτι περισσότερο από φυσιολογικό να συνεχίσει να κυβερνά το αγαπημένο κόμμα των καναλαρχών και της ολιγαρχίας.
Εχουμε ακρίβεια, φταίει ο ξένος παράγοντας, έγινε έγκλημα στα Τέμπη, το κρύβουμε κάτω από το χαλί και στα τηλεοπτικά πάνελς περί άλλων τυρβάζουμε, είχαμε υποκλοπές, έγιναν για λόγους εθνικής ασφάλειας, και, όταν εμφανίζονται ξένα ΜΜΕ που κατακεραυνώνουν την κυβέρνηση, και πάλι τα κανάλια ή το υποβιβάζουν ως γεγονός, είτε το αποκρύπτουν επίσης επιμελώς.
Ξεσηκώνεται η νεολαία για την πανεπιστημιακή αστυνομία, διαμαρτύρονται οι εκπαιδευτικοί για τη μαϊμού αξιολόγηση της Κεραμέως και για την επικράτηση των δήθεν άριστων, τα media τη δουλειά τους: πετάνε λάσπη σε όποιον διαμαρτύρεται.
Δεν βγάζει ο κόσμος το μήνα; Τα κανάλια πανηγυρίζουν για τα πάσης φύσης pass που σαν τα καθρεφτάκια στους ιθαγενείς τα μοιράζει δεξιά και αριστερά η κυβέρνηση. Καμία έστω και επισήμανση ότι τα χρήματα για τα pass και τα επιδόματα έχουν βγει πολλαπλάσια από τις τσέπες αυτών που τα παίρνουν.
Ζούμε τη λαίλαπα των πλειστηριασμών, τα media και πάλι τη δουλειά τους. Πετάνε την καραμέλα των συμψηφισμών και το ανέξοδο «όλοι ίδιοι είναι».
Αλήθεια πότε είπαν ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ χρωστάνε εκατομμύρια και παρ’ όλα αυτά καμία τράπεζα δεν ζήτησε πίσω τα χρήματά της από τα δύο κόμματα που συγκυβέρνησαν αρμονικά μαζί με το ακροδεξιό ΛΑΟΣ;
Ασε που, όταν είχαν απέναντί τους εκπροσώπους των κομμάτων της αντιπολίτευσης, οι δημοσιογράφοι αντί να συμβάλουν σε μία συζήτηση μέσα από την οποία θα αναδεικνύονταν πτυχές των προγραμμάτων αυτών των κομμάτων και η κριτική τους προς την κυβέρνηση, άρχιζαν και τελείωναν τη συζήτηση με το ποιος θα κυβερνήσει με ποιον, ενώ πάντα έψαχναν να απομονώσουν ατυχείς δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. για να τις φέρουν στα τηλεοπτικά πάνελς και να στρέψουν την πολιτική συζήτηση σε αυτές αποπροσανατολίζοντας ακόμη περισσότερο το λαό.
Κάνει γκάφες ο πρωθυπουργός, κάνει εξοργιστικές δηλώσεις, προκαλεί το λαό με αναφορές του, τα media εκεί, σε διατεταγμένη υπηρεσία. Κρύβουμε επιμελώς τις δηλώσεις και αναδεικνύουμε γκάφες των αντιπάλων.
Δυστυχώς όμως απέναντι σε αυτή την παντοκρατορία, τα media είχαν αντίπαλο έναν αδύναμο να αντιδράσει ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος αντί να βάλει τη δική του ατζέντα στον πολιτικό διάλογο, σερνόταν πίσω από τις καθημερινές επιλογές των μεγολοδημοσιογράφων και των αφεντικών τους, ενώ με αψυχολόγητες κάποιες φορές συμπεριφορές και στάση των στελεχών του, έβαζαν αυτογκόλ, και έριχναν νερό στο μύλο των media, τα οποία πολλές φορές …εκπλήσσονταν από τα δωράκια που τους έδιναν. Ακόμη και ο Αλέξης Τσίπρας έπεσε πολλές φορές στην παγίδα και δεν απέφυγε τις ατυχείς δηλώσεις.
Φυσιολογικά λοιπόν σε ένα τέτοιο περιβάλλον το κόμμα του κ. Μητσοτάκη θριάμβευσε και τώρα βρίσκεται μία ανάσα από το να μπορεί μόνο του να αλλάξει και άρθρα του Συντάγματος!!!
Μόνο που σε μια χώρα με πραγματική ελευθερία του Τύπου, με δημοσιογράφους που σέβονται το λειτούργημά τους και με μία δυναμική και με ενιαία έκφραση αντιπολίτευση, θα είχε άλλα σαφώς μικρότερα ποσοστά και, το κυριότερο, δεν θα πήγαινε στην κάλπη αναποφάσιστο το 36% των ψηφοφόρων!
Επειδή όμως μπροστά μας έχουμε μία ακόμη ιδιαίτερα κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση στις 25 Ιουνίου, και επειδή διακυβεύονται πολλά για το λαό, τη χώρα την Αριστερά, θα πρέπει η ήττα να προβληματίσει όλους τους ηττημένους, αλλά ακόμη και αυτούς που νομίζουν ότι βρίσκονται στην πλευρά των νικητών, και στο διάστημα που μένει να εμφανίσουν ένα διαφορετικό πρόσωπο που θα πείσει και θα ενεργοποιήσει τα αντανακλαστικά του κόσμου.
Εκτός και αν δεν το θέλουν…
Οσο για το διακύβευμα της 25ης Ιουνίου θα επανέλθουμε σύντομα γιατί μία πιθανή παντοδυναμία στη Βουλή εγκυμονεί πολλούς και σοβαρούς κινδύνους.
