Μετά τα αποτελέσματα των Βουλευτικών Εκλογών, πριν από δύο μήνες, είχα πάρει την απόφαση να μην παρεμβαίνω στον δημόσιο βίο παρά μόνο για θέματα που αφορούν τις καλλιτεχνικές μου δραστηριότητες.
Όταν όμως την Τρίτη 22/8 ξυπνήσαμε το πρωί στο Μεταξοχώρι Αγιάς μέσα σε ένα κίτρινο νέφος ατμοσφαιρικής μόλυνσης, που προερχόταν από τις πυρκαγιές που κατακαίνε την Ελλάδα, είπα ότι δεν έχω το δικαίωμα να σιωπώ.
Δεν έχω το δικαίωμα να σιωπώ όταν δηλητηριάζουν εμάς, τα παιδιά και τα εγγόνια μας με τοξικό νέφος πυρκαγιών.
Δεν έχω το δικαίωμα να σιωπώ όταν τους τελευταίους δύο μήνες οι πυρκαγιές έχουν κάψει κυριολεκτικά την μισή Ελλάδα με το κράτος ανίκανο να τις αντιμετωπίσει.
Δεν έχω το δικαίωμα να σιωπώ όταν κόντεψε να καεί ολόκληρη αεροπορική βάση της πολεμικής μας αεροπορίας (Αγχίαλος) και να ανατιναχθούν πόλεις και χωριά στον αέρα (φανταστείτε να είχε γίνει αυτό επί ΣΥΡΙΖΑ, θα μας είχαν πάει για εσχάτη προδοσία).
Δεν έχω το δικαίωμα να σιωπώ όταν σκοτώνονται νέοι άνθρωποι, πιλότοι στο απαρχαιωμένο canadair, στο καθήκον τους να σβήσουν πυρκαγιές.
Δεν έχω το δικαίωμα να σιωπώ όταν φασίστες χούλιγκαν ξένης χώρας διασχίζουν ανενόχλητοι τη μισή μας χώρα και δολοφονούν μπροστά στα μάτια της αστυνομίας έναν νέο άνθρωπο.
Δεν έχω το δικαίωμα να σιωπώ όταν οι τιμές στα σούπερ μάρκετ καλπάζουν και σε λίγο θα είναι απαγορευτικές για καθέναν από εμάς, εκτός και αν ανήκει στην κατηγορία των υπέρ πλουσίων και υπέρ κομψών οπαδών του πρωθυπουργού μας, ο οποίος αρνείται πεισματικά να μειώσει τον ΦΠΑ στα τρόφιμα μήπως και δυσαρεστήσει αυτούς που πλουτίζουν από την αισχροκέρδεια.
Δεν έχω το δικαίωμα να σιωπώ όταν ετοιμάζουν νομοσχέδιο εργασιακών σχέσεων που ταιριάζουν σε σκλάβους και όχι σε πολίτες πολιτισμένης χώρας.
Δεν έχω το δικαίωμα να σιωπώ και νομίζω ότι δεν έχουμε το δικαίωμα να σιωπούμε όσοι πιστεύουμε ότι μας κυβερνά η πιο αλαζονική, αυταρχική και ανίκανη κυβέρνηση που γνώρισε αυτός ο τόπος μετά την μεταπολίτευση.
Και έχουν περάσει μόλις δύο μήνες από τις εκλογές…
