ΤΟΥ ΤΑΣΟΥ ΨΥΡΡΑ
Με αφορμή τις καταστροφικές συνέπειες της πανθεσσαλικής πλημμύρας ας γυρίσουμε στο παρελθόν για να ενημερωθούμε για τις πλημμύρες που έπληξαν τον Τύρναβο.
Πλημμύρες λοιπόν έγιναν δυο (2) μεγάλες το 1935 και το 1972.
Για το 1935 υπάρχουν λίγες αναφορές τις οποίες στο μέλλον θα παρουσιάσουμε πιο εμπεριστατωμένα.
Αυτό που προέχει να αναφέρουμε είναι πως μετά το 1935, οριοθετήθηκε η κοίτη του ποταμού και έγινε απαλλοτρίωση στα χτήματα που υπήρχαν ενώ στα σημεία που έγιναν τα αναχώματα και κόπηκαν στην μέση τα χτήματα ,δόθηκε αποζημίωση στους ιδιοκτήτες . Στην πορεία καταπατήθηκαν και έγιναν μεγάλα χτήματα.( αυτό είναι μια άλλη ιστορία. θα ασχοληθούμε στο μέλλον).
Μετά 37χρονια, Το 1972 έγινε η δεύτερη μεγάλη πλημμύρα επι δημαρχίας Χαράλαμπου Τσώτση. Ο δήμαρχος Χαράλαμπος Τσώτσης κατά την διάρκεια της πλημμύρας έπαιζε κουμκάν στο καφενείο του Τάκη Καραΐσκου (Παράδεισος-τώρα είναι η Τράπεζα Πειραιώς) . Τότε ήρθε ο γνωστός συνταγματάρχης Λαδάς ,έδωσε μια σφαλιάρα στον δήμαρχο δημόσια και έβαλε τις φωνές στους θαμώνες που έπαιζαν αδιάφοροι, αμέριμνοι και απαθείς « χαρτιά», να σηκωθούν να βοηθήσουν. Μην ξεχνάτε ότι είχαμε χούντα. Σε χρόνο ντε τε , πήραν όλοι τα τρακτέρ και βγήκαν για βοήθεια. Που αποδείχτηκε στην πορεία σημαντική.
Γι’ αυτό το συμβάν που έκανε μεγάλη εντύπωση, Έχει γραφεί και τραγούδι για το κουμκάν του δημάρχου Τσώτση που το τραγουδούσε ο Μητσάρας ο Γαρός και το έπαιζαν στην ταβέρνα του Λιάνου. Για την ιστορία οι στίχοι του ποιήματος- τραγουδιού είναι οι κάτωθι «έπεσε η βόμπα μες το κουμπαζάρ κι ο δήμαρχος μας έπαιζε στον «Παράδεισο» κουμκάν»
Να αναφέρουμε πως τότε ο Τύρναβος δεν πλημμύρισε από το ποτάμι αλλά από τα ρέματα που κατέβαιναν από το Λουσφάκι και ιδίως από το ρέμα που ήταν στο τυροκομείο των αφων Ρίζου .Ύστερα από χρόνια έγινε η τάφρος απορροής που βρίσκεται πάνω από τον δρόμο.
Και μετά ήρθε ο Δημήτρης Κουγιώνης , ένας νεαρός φυσικός (μόλις που περνούσε το απαιτητό, από το νόμο, όριο των 25 ετών, για να είναι υποψήφιος Δήμαρχος) που υποστηρίζεται από το ΚΚΕ και κερδίζει, από την πρώτη Κυριακή, τις δημοτικές εκλογές του 1978 .
Την 1/1/1979 αναλαμβάνει το δήμο και στις προγραμματικές του αναφορές, θέτει, ως πρώτη προτεραιότητα, τα έργα του αποχετευτικού δικτύου.
Με βάση το λόγο που εκφώνησε στα εγκαίνια του βιολογικού καθαρισμού (4/12/1994), αντιγράφουμε και σχολιάζουμε.
Το 1988 ολοκληρώνεται η μελέτη της αποχέτευσης, με χρηματοδότηση από το Νομαρχιακό Ταμείο και το 1989 συντάσσεται η μελέτη σκοπιμότητας για τη σύσταση της ΔΕΥΑΤ, με βάση το νόμο 1069/80 .
Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι το ΚΚΕ, που στήριζε τον Δημήτρη Κουγιώνη, ήταν αντίθετο στο νόμο 1069/80(τον χαρακτήριζε φορομπηχτικό). Ο Δημήτρης Κουγιώνης, όμως, ξεπερνώντας αυτή την κομματική αντίληψη, με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου θα συστήσει τη ΔΕΥΑ Τυρνάβου (από τις πρώτες σε πανελλαδική κλίμακα), όπως, αντίστοιχα, έπραξε ο Δήμαρχος Λάρισας, Αριστείδης Λαμπρούλης, που σύστησε τη ΔΕΥΑ Λάρισας.
Οι δύο Δήμαρχοι(ήταν και κουμπάροι) θα πρωτοστατήσουν στη συνέχεια και στη σύσταση της ΕΔΕΥΑ (Ένωση Δημοτικών Επιχειρήσεων Ύδρευσης Αποχέτευσης)
Το 1090-91, στον Τύρναβο, υλοποιείται από το δήμο, τμήμα του έργου της αποχέτευσης στο κέντρο της πόλης με 150 εκ. δραχμές, από το ΕΑΠΤΑ, το οποίο συνεχίζεται, με άλλα 280 εκ. από το 1ο ΚΠΣ (κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης). ¨ΣΩΤΗΡΙΟ ΕΡΓΟ¨.
Παράλληλα, προχωρούν οι διαδικασίες για την κατασκευή του βιολογικού, ο οποίος εγκαινιάστηκε στις 4/12/1994, από τα Δημήτρη Κουγιώνη.
Στην αναφορά των έργων της αποχέτευσης, πρέπει, να σημειώσουμε, με έμφαση, ένα ιδιαίτερα σημαντικό στοιχείο πρόβλεψης που έγινε τότε. Στο σημείο που έβγαινε, παλιά, ο ανοιχτός οχετός, ο γνωστός ως «Μπάλιακας», πίσω από το κλειστό γυμναστήριο, κλείστηκε η έξοδος προς τον Ξεριά και ο νέος αγωγός – υπόνομος υπογειώθηκε. Είναι η τσιμεντένια κατασκευή, μέσα στον Ξεριά, που τη βλέπουμε, παράλληλα με την όχθη, προς την πλευρά της πόλης , η οποία έχει έξοδο μετά την γέφυρα. Με αυτή την κατασκευή ο υπόνομος δεν μπορεί, πλέον, να δεχθεί νερά από το ποτάμι, στην έξοδό του. Βγαίνει κάτω από το ποτάμι και μεταφέρει τα νερά της βροχής σε σημείο, υψομετρικά, πολύ χαμηλότερο.
Το 1993 έγινε η μεγάλη έκρηξη. Με τη συνδρομή του Λαρισαίου, τότε, Υπουργού Παιδείας, κ. Γεωργίου Σουφλιά (μετά από επίσκεψη του Δ. Κουγιώνη με τον Διευθυντή της ΔΕΥΑΤ, Στέλιο Τζιντζιόβα, στο γραφείο του) εντάχθηκε έργο ύψους 2,2 δισεκατομμυρίων δρχ. στο Ταμείο Συνοχής, το οποίο μπορούσε να καλύψει το σύνολο του δικτύου αποχέτευσης ομβρίων και λυμάτων της πόλης, όπερ και εγένετο.
Η ανάλυση της χρηματοδοτήσεων με τα οποία έγιναν, τα έργα της αποχέτευσης και του βιολογικού καθαρισμού, οδηγεί σε ένα σημαντικότατο, για τους πολίτες, συμπέρασμα. Τα πρώτα έργα (του ΕΑΠΤΑ και 1ο ΚΠΣ) έγιναν με προγράμματα μηδενικής συμμετοχής του δήμου, και τα επόμενα (του Ταμείου Συνοχής) με ελαχίστη συμμετοχή της ΔΕΥΑΤ(εμμέσως των δημοτών), της τάξης του 15%. Ο βιολογικός καθαρισμός κόστους 165 εκ. ευρώ έγινε με ίδια συμμετοχή 16%. Η ωφέλεια για το δήμο, τη ΔΕΥΑ και τους πολίτες, ήταν ΤΕΡΑΣΤΙΑ.
Σήμερα, με αφορμή τις καταστροφικές συνέπειες, που βιώνουμε από τις πλημμύρες, σε ολόκληρη τη Θεσσαλία, οφείλουμε στον Δημήτρη Κουγιώνη ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ .
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, γιατί έσωσε την πόλη μας από πλημμυρικά φαινόμενα και
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, για την μηδενική και ελαχίστη συμμετοχή, δήμου και ΔΕΥΑΤ αντιστοίχως, στο κόστος των έργων, που, υποχρεωτικά θα μεταφέρονταν στους πολίτες.
Σ.Σ.: Τη φωτογραφία τράβηξε ο πανταχού παρών φωτογράφος Σπύρος Τσαντόπουλος και αφορά τα έργα που γινόταν τότε με την αποχέτευση στον Τύρναβο του 1991. Στη φωτογραφία διακρίνεται ο δήμαρχος Δημήτρης Κουγιώνης.
