Η 5η Οκτωβρίου είναι μια σημαντική ημέρα για τον κόσμο της εκπαίδευσης. Είναι η ημέρα που η UNESCO καθιέρωσε από το 1994 ως την Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών για να αναδείξει αλλά και να υπενθυμίζει σε όλες και όλους τον εμβληματικό ρόλο αλλά και την καταλυτική επίδραση που διαδραματίζει ο εκπαιδευτικός τόσο στο επίπεδο της σχολικής ζωής όσο και στο πεδίο της κοινωνικής πραγματικότητας.
Σήμερα ο κυνισμός κυριαρχεί και η πραγματικότητα γίνεται όλο και πιο σκληρή, ειδικά για όσους βρίσκονται στο περιθώριο. Ζούμε μια ανείπωτη υποχώρηση αξιών που δυστυχώς πια δεν είναι δεδομένες αλλά και την αμείλικτη υποχώρηση της ηθικής και της αισθητικής.
Το σχολείο του σήμερα καλείται να διαχειριστεί -ανάμεσα στη μετάβαση στον ψηφιακό κόσμο και τις προκλήσεις στο πεδίο της γνώσης- την ανάγκη να παραμείνει επιδραστικό στη διαμόρφωση χαρακτήρων. Τα παιδιά του σήμερα, οι πολίτες του αύριο, λειτουργούν σε ένα πεδίο κοινωνικής πραγματικότητας όπου η άσκηση βίας και η συμπεριφορά χωρίς όρια γίνεται δυστυχώς πολλές φορές ανεκτή. Ακόμη και άνθρωποι με θέσεις ευθύνης παράγουν βαθιά τοξικό λόγο και νομιμοποιούν ακόμη και τη βία. Σε αυτό το πλαίσιο καλούμαστε να αναστοχαστούμε με τρόπο ουσιαστικό και όχι επιφανειακό, τι σχολείο θέλουμε και ποιος είναι ο εκπαιδευτικός που έχουμε ανάγκη.
Πρέπει να θέσουμε νέες προτεραιότητες, προτεραιότητες με κυρίαρχη αναφορά τον άνθρωπο. Η διδασκαλία πρέπει να διατηρήσει την μαγεία και την μοναδικότητα της, τη δημιουργικότητα δηλαδή της συνύπαρξης με το πιο χαρισματικό και δημιουργικό τμήμα της κοινωνίας μας. Τα παιδιά που θα συνθέσουν το ψηφιδωτό του αύριο.
Σε αυτή τη μάχη για το αύριο η κοινωνία οφείλει να σταθεί στο πλευρό των εκπαιδευτικών και να επενδύσει με εμπιστοσύνη και γενναιοδωρία σε όλα τα επίπεδα της λειτουργίας τους. Άλλωστε είναι το έργο τους που διαμορφώνει με μοναδικό τρόπο τον κόσμο του αύριο.
Γιατί το σχολείο είναι η ζωή μας
