Το πρώτο πόρισμα των Ολλανδών εμπειρογνωμόνων δημοσιεύει σήμερα η “ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ” με τίτλο “Ανοίξτε τα ποτάμια. Ξεχάστε τα φράγματα”.
Συγκεκριμένα το δημοσίευμα της “ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ” αναφέρει:
“Σε προτάσεις για ένα νέο μοντέλο διαχείρισης των υδάτων καταλήγει το αρχικό πόρισμα των Ολλανδών εμπειρογνωμόνων που ανέλαβαν να διερευνήσουν τις αιτίες της καταστροφής στη Θεσσαλία, το οποίο δημοσιεύει η Καθημερινή της Κυριακής. Στα ευρήματά τους συγκαταλέγονται περιβαλλοντικά εγκλήματα, όπως παράνομα φράγματα για άρδευση και αυθαίρετες παρεμβάσεις κοντά στις κοίτες των ποταμών. Στην έκθεση που έχουν υποβάλει στην κυβέρνηση, οι Ολλανδοί επισημαίνουν την ανάγκη ενιαίου φορέα διαχείρισης στη θέση του σημερινού κατακερματισμού αρμοδιοτήτων και προτείνουν την ίδρυση ενός οργανισμού παρακολούθησης πλημμυρικού κινδύνου.
Ξεχάστε τα μεγάλα, ακριβά φράγματα. Αντ’ αυτών δώστε ζωτικό χώρο στα ποτάμια. Αυτό είναι ένα από τα βασικά μηνύματα που στέλνει στην κυβέρνηση η ομάδα των Ολλανδών εμπειρογνωμόνων, σχετικά με την αντιπλημμυρική προστασία της Θεσσαλίας. Η ομάδα υποστηρίζει ότι πρέπει να γίνουν παρεμβάσεις σε τρία επίπεδα – πρόληψη, διακυβέρνηση, διαχείριση κρίσεων– και θα συμπεριλάβει στην πρότασή της και την ανάταξη της αγροτικής παραγωγής στον Θεσσαλικό Κάμπο. Από την πλευρά της η κυβέρνηση δείχνει δεκτική στις προτάσεις των Ολλανδών, εκτιμώντας ότι η καταστροφή έχει δώσει την ευκαιρία για μια ευρύτερη ανάταξη της Θεσσαλίας, με οργανωμένο, σύγχρονο και βιώσιμο τρόπο. Η χρηματοδότηση παραμένει ζητούμενο και γι’ αυτόν τον λόγο θα ζητηθεί από τους Ολλανδούς να ιεραρχήσουν έργα και παρεμβάσεις.
Πριν από λίγες ημέρες, η συμβουλευτική εταιρεία HVA International κατέθεσε στην κυβέρνηση το πρώτο από τα τρία «παραδοτέα» για τη Θεσσαλία. Το κείμενο αποτυπώνει τα βασικά ευρήματα της ομάδας και σκιαγραφεί τη στρατηγική η οποία θα πρέπει να ακολουθηθεί για την ανάταξη του Θεσσαλικού Κάμπου. Το νέο σχέδιο διαχείρισης πλημμυρών για τη Θεσσαλία θα παρέχει κατευθύνσεις για την ανάπτυξη υποδομών προστασίας αλλά και μέτρα για τη διαχείριση κρίσεων, βασισμένα σε προσυμφωνηθέντα επίπεδα ασφαλείας. «Τα επίπεδα ασφαλείας οφείλουν να διαφοροποιούνται ανάλογα με τις κοινωνικές, οικονομικές και περιβαλλοντικές λειτουργίες της περιοχής όπου θα εφαρμοστούν. Η ανάπτυξη των διαφορετικών επιπέδων ασφάλειας είναι μια σύνθετη τεχνικά και πολιτικά άσκηση, και θα απαιτήσει τεχνογνωσία, οικονομική ειδημοσύνη και πολιτικό διάλογο», αναφέρουν.
Οι πρώτες προτάσεις των Ολλανδών διαρθρώνονται σε τρία επίπεδα: στα έργα πρόληψης, στην αντιμετώπιση των προβλημάτων διακυβέρνησης και στον τρόπο διαχείρισης κρίσεων. «Oλες οι αντιπλημμυρικές υποδομές πρέπει να αναθεωρηθούν ώστε να αναπτυχθεί ένα πρόγραμμα αναβάθμισής τους. Οι υποδομές για την αντιπλημμυρική προστασία θα είναι ένας συνδυασμός δημιουργίας εγκαταστάσεων συγκράτησης του νερού, εγκαταστάσεων για την αύξηση της αποστράγγισης του νερού και βελτίωσης του δικτύου αναχωμάτων».
Οι εμπειρογνώμονες αναβαθμίζουν στην έκθεσή τους το πρόβλημα των ανθρωπογενών παρεμβάσεων στους ποταμούς της Θεσσαλίας, που είχαν ως αποτέλεσμα τον περιορισμό της κοίτης και των πλημμυρικών ζωνών τους. «Οι ποταμοί και τα ρέματα συχνά περιορίζονται σε στενά περάσματα, “σφηνωμένα” ανάμεσα σε αναχώματα ώστε να μεγιστοποιήσουν τις παρακείμενες καλλιεργούμενες εκτάσεις. Πολυάριθμες βιομηχανίες και περιοχές κατοικίας έχουν χτιστεί επάνω στις πλημμυρικές ζώνες χειμάρρων και ποταμών, επιδεινώνοντας το πρόβλημα. Γέφυρες, δρόμοι και σιδηροδρομικές γραμμές επλήγησαν, καθώς ο σχεδιασμός τους δεν είχε λάβει υπόψη τις σύγχρονες απαιτήσεις για τη διαχείριση των υδάτων. Ως αποτέλεσμα μετατράπηκαν σε εμπόδια, προκαλώντας ακόμη μεγαλύτερη καταστροφή. Δεν υπάρχει επίσης καμία συντονισμένη συντήρηση των υδραυλικών υποδομών», αναφέρει η πρώτη έκθεση των Ολλανδών.
Πλημμυρικές ζώνες
Η δεύτερη σύσταση των Ολλανδών είναι να αυξηθούν και πάλι οι πλημμυρικές ζώνες των ποταμών («Δώστε χώρο στον ποταμό», αναφέρεται χαρακτηριστικά). Οι εμπειρογνώμονες επισημαίνουν ότι βάσει της διεθνούς εμπειρίας, η προοπτική συγκράτησης των πλημμυρικών ροών από ταμιευτήρες και μεγάλα φράγματα είναι περιορισμένη. «Τα μεγάλα φράγματα είναι ακριβά, απαιτούν ειδικές συνθήκες και συχνά εξυπηρετούν άλλους σκοπούς (λ.χ. παραγωγή ενέργειας, άρδευση) που κατά πάσα πιθανότητα έρχονται σε σύγκρουση με τη διαχείριση πλημμυρών», αναφέρουν. Το σημείο αυτό είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον, καθώς σε τοπικό επίπεδο στη Θεσσαλία εξακολουθεί να προβάλλεται ως λύση για τις πλημμύρες η υλοποίηση φραγμάτων που έχουν τα προηγούμενα χρόνια σχεδιαστεί χωρίς να προχωρήσει η κατασκευή τους (συνήθως λόγω κόστους ή δυσθεώρητου περιβαλλοντικού αποτυπώματος).”
