Περίσσευε σήμερα το μεσημέρι η συγκίνηση στη συνάντηση παλιών συμμαθητών που πραγματοποιήθηκε στην ταβέρνα του Μπίτη στην πλατεία του Αμπελώνα με τους συμμετέχοντες να φέρνουν στη μνήμη τους στιγμές από τα ανέμελα χρόνια του σχολείου και παράλληλα να κάνουν πειράγματα μεταξύ τους όπως έκαναν και στις σχολικές αίθουσες και στα διαλείμματα.
Τον τόνο στη σημερινή συνάντηση των αποφοίτων του 1973 από το 6ταξιο Γυμνάσιο του Αμπελώνα έδωσε η κ. Ματούλα Καρανίκα η οποία σε ένα σύντομο χαιρετισμό ανέφερε:
«Αγαπητοί μου σύντροφοι των μαθητικών μας χρόνων. Οταν η ζωή μας αξιώνει 50 χρόνια μετά την αποφοίτησή μας από το Γυμνάσιο να βρισκόμαστε εδώ παρούσες και παρόντες, τότε σίγουρα αξίζει να γιορτάσουμε πανηγυρικά την επέτειο αυτή και να είμαστε ευγνώμονες απέναντι στην ίδια τη ζωή πρωτίστως. Σε αυτή τη συνάντηση μετά από τόσα χρόνια ας καταθέσουμε τις αναμνήσεις μας από εκείνη την εποχή που φτιάχναμε τις προσωπικότητές μας αναπτύσσοντας σχέσεις και φιλίες με στόχο να αντέξουν στο χρόνο κόντρα στις όποιες δυσκολίες.
Κάποιοι από τότε έχουμε διατηρήσει τους δεσμούς αγάπης και φιλίας μέσα από συχνές συναντήσεις στο πέρασμα των χρόνων. Κάποιους οι συνθήκες της ζωής τους απομάκρυναν και κάποιοι δυστυχώς έφυγαν από κοντά μας.
Σήμερα σε εμάς που είμαστε παρόντες μας δίνεται η δυνατότητα να πιάσουμε τα νήματα του τότε και να τα ενώσουμε με το σήμερα. Η συνάντησή μας ύστερα από 50 χρόνια περιέχει το μήνυμα πως άνθρωποι διαφορετικοί που χάραξαν το δικό τους δρόμο, όταν δέθηκαν στα χρόνια της αθωότητας με κοινές μνήμες και εμπειρίες συνδέονται πάντα με ένα αόρατο νήμα φιλίας.
Οι συναντήσεις μας λειτουργούν σαν υπόσχεση πως κάθε φορά θα βρισκόμαστε με την ίδια χαρά και προσμονή, για να ξαναφέρουμε στη μνήμη μας την αθωότητα και την ανεμελιά των εφηβικών μας χρόνων.
Σήμερα νιώθουμε σαν να μην πέρασε μία μέρα και ας πέρασαν 50 χρόνια.
Κανένας μας δεν πρόσεξε τα λίγα παραπάνω κιλά, τα λιγότερα μαλλιά, τις ρυτίδες. Ολοι μας έχουμε γεμίσει με συναισθήματα και αναμνήσεις. Επειδή η μνήμη είναι επιλεκτική ο καθένας μας έχει να θυμάται διαφορετικά κομμάτια της σχολικής ζωής αλλά σίγουρα θα συμπληρώσουμε το πάζλ της σχολικής ζωής.
Αφού κατορθώσαμε και ξαναβρεθήκαμε ας γίνουμε για λίγο παιδιά και πάλι και ας σκεφτούμε πως είχαμε το προνόμιο να ζήσουμε σε ένα πανέμορφο ήσυχο περιβάλλον και σε ένα υπέροχο σχολείο με πολύ καλούς καθηγητές. Ας θυμηθούμε τις παρελάσεις και τις γυμναστικές επιδείξεις με τους αγαπημένους μας γυμναστές.
Εύχομαι στην επόμενη μας συνάντηση να βρίσκονται και όσοι δεν τα κατάφεραν σήμερα. Η ζωή δεν περιμένει και συνεχίζεται. Και όσο βρισκόμαστε σε αυτή απλά να ευχόμαστε να είμαστε γεροί, «να ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε».
Τελικά είμαστε τυχεροί που καταφέραμε 50 χρόνια από την αποφοίτησή μας να διατηρήσουμε ως σημείο αναφοράς την όαση των εφηβικών μας χρόνων.
Ραντεβού ξανά σύντομα και ως τότε να είμαστε όλοι καλά».
