Πρός
Τόν Ἱερό Κλῆρο καί τόν Εὐσεβῆ Λαό τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
Ἀγαπητοί μου,
Κάθε χρόνο αὐτήν τήν ἡμέρα εὐχόμαστε ὁ ἕνας στόν ἄλλο «καλή χρονιά». Καί τό εὐχόμαστε ἀκριβῶς ἐπειδή ἡ ἡμέρα αὐτή εἶναι ἡ ἡμερολογιακή ἀπαρχή ἑνός νέου ἔτους. Καί τό εὐχόμαστε χωρίς πολλές φορές νά ἔχουμε ἐξετάσει ἀκριβῶς τί ἐννοοῦμε. Τό εὐχόμαστε ἐπειδή ἔτσι μᾶς ἔμαθε ἡ μάνα μας, ἐπειδή ἔτσι ἐπιβάλλει ὁ κοινωνικός καθωσπρεπισμός, ἐπειδή ἴσως δέν ἔχουμε τί ἄλλο νά ποῦμε αὐτήν τήν ἡμέρα. Καί τό λέμε ἴσως χωρίς νά τό ἐννοοῦμε, χωρίς νά καταλαβαίνουμε τί ἐκφράζει αὐτή ἡ εὐχή, χωρίς νά καλύπτει ἐνδεχομένως αὐτό πού θά θέλαμε νά ποῦμε.
Τί ἀκριβῶς εἶναι μιά καλή χρονιά; Ποιός τό ὁρίζει ἀντικειμενικά; Ποιά εἶναι τά κριτήρια; Τά συναισθήματά μας; Ἡ αὔξηση ἤ ἡ μείωση τῆς περιουσίας μας; Τά σημαντικά γεγονότα πού μᾶς ἔτυχαν ἤ ὄχι; Ἡ κατάσταση τῆς ὑγείας μας; Ἡ γνώμη τῶν ἄλλων γιά μᾶς; Ἴσως αὐτά νά εἶναι ἀφορμές ἤ ἐξωτερικά χαρακτηριστικά γιά νά ὁριοθετήσουμε μιά χρονιά ὡς καλή. Ἄν ὅμως, δοῦμε βαθύτερα, ἄν ἀλλάξουμε τά κριτήρια, ἄν ἀλλάξουμε νοοτροπία, τότε τό «καλή χρονιά» μπορεῖ νά ἀποκτᾶ τελείως ἄλλη διάσταση.
Τή χρονιά πού μᾶς πέρασε στή Θεσσαλία, πέραν τῆς συνηθισμένης δυστυχῶς καταστροφῆς τῆς σοδειᾶς πολλῶν καρπῶν τῆς γῆς μας, πέραν τῶν ὑπολοίπων τῆς ὑγειονομικῆς πανδημίας, πέραν τῆς οἰκονομικῆς δυσπραγίας, εἴχαμε καί δυό γεγονότα συγκλονιστικά πού ἐπηρέασαν τή ζωή ὅλων μας. Τό πρῶτο ἦταν τό δυστύχημα τῶν Τεμπῶν καί τό δεύτερο οἱ πλημμύρες! Γεγονότα πού κόστισαν σέ ζωές, σέ κίνδυνο ὑγείας, σέ ταλαιπωρία, σέ οἰκονομική ζημία, σέ ἀνατροπές στή ζωή πολλῶν… Ἦταν μιά κακή χρονιά τό 2023;
Ἐξαιτίας ὅλων τῶν παραπάνω δόθηκε ἡ εὐκαιρία σέ πολλούς νά ἀναδείξουν τήν καλή πλευρά τοῦ ἑαυτοῦ τους. Ποιός μπορεῖ νά ξεχάσει τίς οὐρές στήν κεντρική πλατεία τῆς Λάρισας, τόσων νέων ἀνθρώπων πού περίμεναν νά δώσουν τό αἷμα τους στά συνεργεῖα κινητῆς αἱμοληψίας, γιά τούς τραυματίες τοῦ σιδηροδρομικοῦ δυστυχήματος;
Ποιός μπορεῖ νά ξεχάσει τούς ἀναρίθμητους ἐθελοντές πού τήν ὥρα τῆς πλημμύρας, χωρίς νά ἔχουν ὑποχρέωση ἤ χωρίς νά κινδυνεύουν οἱ δικές τους περιουσίες, ἔσπευδαν νά γεμίσουν σακιά μέ ἄμμο γιά νά ἐνισχύσουν τά ἀναχώματα καί νά μήν ἐπιτρέψουν στήν πλημμύρα νά πλήξει ἄλλους εὐάλωτους; Ποιός μπορεῖ νά ξεχάσει τούς χιλιάδες ἐθελοντές πού μέρες μετά τήν πλημμύρα ἔσπευδαν νά βοηθήσουν μέ κάθε τρόπο, ἀπο τό νά ξεφορτώνουν νταλίκες μέ ἀνθρωπιστική βοήθεια, μέχρι τό νά καθαρίζουν σπίτια ἀγνώστων καί Ἱερούς Ναούς;
Ποιός μπορεῖ νά ἀρνηθεῖ ὅτι στόν τόπο μας εἴμαστε μάρτυρες τῆς καλοσύνης τόσων πού ἔσπευσαν ἀπό ὅλα τά μήκη καί τά πλάτη τῆς γῆς νά μᾶς συμπαρασταθοῦν καί νά ἀπαλύνουν τό πόνο μας στέλνοντας τόση ἀνθρωπιστική βοήθεια; Ἕνα εὐχαριστῶ γεμάτο ὁλοκάρδια εὐγνωμοσύνη καί μιά προσευχή γιά ὅλους αὐτούς, ἴσως νά εἶναι κάτι τό πολύ μικρό, ἴσως καί νά εἶναι τό μόνο πού ἀξίζει νά εἰπωθεῖ καί νά γίνει.
Τί συμπέρασμα βγάζουμε ἀπό ὅλα αὐτά; Οἱ προκλήσεις στή ζωή μας εἶναι ἀναπόφευκτες. Κανείς δέν πέρασε ζωή ἀνέφελη, χωρίς δυσκολίες, ἤ καλύτερα χωρίς προκλήσεις. Ἴσα ἴσα, αὐτές οἱ δυσκολίες ἤ προκλήσεις τῆς ζωῆς ἀποδεικνύουν τί ἄνθρωποι εἴμαστε, τί ἔχουμε μέσα μας.
Ὁ Μέγας Βασίλειος θέλοντας νά ἐξηγήσει πόσο εὐεργετικά εἶναι πολλές φορές περιστατικά πού μᾶς δυσκολεύουν, εἶπε μιά φράση καταλυτική: «αἷρε τοὺς πειρασμοὺς καὶ οὐδεὶς ὁ σῳζόμενος», δηλαδή χωρίς τίς πειρασμικές προκλήσεις καί τήν ἀντοχή μας σέ αὐτές, χωρίς τίς δυσκολίες καί τήν ὀρθή ἀντίδρασή μας σέ αὐτές, δέν ὑπάρχει σωτηρία. Ἄν καταργηθοῦν οἱ πειρασμοί δέν πρόκειται νά σωθεῖ κανείς, γιατί ἡ στάση μας ἀπέναντί τους μᾶς καλλιεργεῖ, μᾶς χαρακτηρίζει καί τελικά μᾶς ἀναδεικνύει ὡς ἀνθρώπους συγκεκριμένης ποιότητας.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς δίνει μιά σπουδαία γιά τήν ἀρχή τῆς χρονιᾶς προτροπή: «Βλέπετε οὖν πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μὴ ὡς ἄσοφοι, ἀλλ’ ὡς σοφοί, ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι.» (Ἐφεσ. ε´,15-16). Εἶναι μιά προτροπή νά ἀξιοποιήσουμε τόν χρόνο τῆς ζωῆς μας, ἀνταποκρινόμενοι στίς προκλήσεις σωστά, μέ νοῦ φωτισμένο ἀπό τή Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Εἶναι μιά προειδοποιήση ὅτι πάντα οἱ ἡμέρες θά εἶναι πονηρές, καθώς θά ἐλλοχεύουν παντοδαποί κίνδυνοι, ἐμφανεῖς ἤ ἀφανεῖς, ὑλικοί ἤ πνευματικοί, γενικοί ἤ ἀτομικοί. Τό σπουδαῖο εἶναι νά τούς ἀντιμετωπίσουμε μέ τήν ψυχραιμία τῆς σοφίας, μέ τόν φωτισμό τῆς ἄνωθεν γνώσεως, μέ τή δύναμη τῆς Πίστεως. Ἔτσι μετατρέπεται τό πικρό σέ γλυκύ, τό δυσάρεστο σέ εὐχάριστο, τό δυστυχές σέ εὐτυχές, ἡ στέρηση σέ ἐπάρκεια, ἡ ἔλλειψη σέ πλησμονή, ἡ ἀπογοήτευση σέ αἰσιοδοξία κι ἡ ἀπελπισία σέ ἐλπίδα. Μέ τό τί θά διεκδικήσουμε, σέ Ποιόν θά στραφοῦμε, ποῦ θά στηρίξουμε τίς ἐλπίδες μας καί πόσο θά ἀγωνιστοῦμε.
Μέ λίγα λόγια τό ἄν ἡ νέα χρονιά θα εἶναι καλή ἤ ὄχι, ἐξαρτᾶται ἀπό τίς ἐπιλογές μας, τήν πνευματική μας κατάσταση, τίς ἀποφάσεις, τήν προσπάθειά μας.
Καλή καί εὐλογημένη χρονιά!
Μέ πατρικές εὐχές.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
†Ὁ Λαρίσης καί Τυρνάβου Ἱερώνυμος
