ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΙΑΦΑΡΙΚΑΣ
Με αφορμή την προχθεσινή «ΒΡΑΔΙΑ ΜΝΗΜΗΣ» του Τυρναβίτικου Καρναβαλιού που πραγματοποιήθηκε στο ΜΑΞΙΜ από το Δήμο Τυρνάβου, θα ήθελα με τη σειρά μου να αναφερθώ σε αυτή τη παρέα που πραγματοποίησε την πρώτη παρέλαση, μετά την μεταπολίτευση και έδωσαν το έναυσμα για την μετέπειτα διοργάνωση της παρέλασης του Τυρναβίτικου Καρναβαλιού όπως τη γνωρίζουμε ως σήμερα.
Απόκριες 1978,
Μια παρέα 10-12 ατόμων, αποφασίσαμε να αναβιώσουμε την παρέλαση του Τυρναβίτικου Καρναβαλιού, το οποίο είχε αδρανοποιήσει το 1967 με την επικράτηση της Χούντας. Η ιδέα για τη δημιουργία ενός άρματος προκάλεσε το αίσθημα του ενθουσιασμού και μέσα σε 2 ημέρες (Σάββατο – Κυριακή), με ασταμάτητη δουλειά, καταφέραμε να πραγματοποιήσουμε το στόχο μας.
Το πρώτο άρμα; Ένα καράβι.
Στο χώρο της ξυλουργικής βιοτεχνίας που διατηρούσε ο πατέρας μου, ξεκινήσαμε να δουλεύουμε πάνω σε μια πλατφόρμα, την οποία και μετατρέψαμε σε ένα μεγάλο καράβι. Τα υλικά που χρησιμοποιήσαμε για την κατασκευή του σκελετού ήταν από την επιχείρησή μου, τα χαρτικά για το στολισμό (χαρτόνια, σερπαντίνες κ.τ.λ.) από το βιβλιοπωλείο του κ. Λάμπρου Αλεξάνδρου και το κόστος για τα υπόλοιπα υλικά που χρειάστηκαν, το μοιραστήκαμε.
Επίσης το όχημα που θα ρυμουλκούσε το άρμα (ένα τρακτέρ με μια ανυψωτική πιρούνα μπροστά) μετατράπηκε σε μία βάρκα η οποία, με την κίνηση της πιρούνας , έμοιαζε να ανεβοκατεβαίνει από τα κύματα της θάλασσας. Τελευταία πινελιά ήταν τα φώτα που τοποθετήσαμε στο κατάρτι, με τη βοήθεια του ηλεκτρολόγου αυτοκινήτων κ. Βάϊου Τζαλή.
Κυριακή απόγευμα πλέον και όλα ήταν έτοιμα. Το πλήρωμα φορούσε διαφορετικές στολές και αποτελούνταν από:
- Γιάννης Σιαφαρίκας
- Νίκος Σιαφαρίκας
- Αλέκος και Ελένη Αλεξάνδρου
- Σταύρος και Ουρανία Καμπέρη
- Θεόδωρος και Βασιλική Πατσιαούρα
- Θεόδωρος Μουκούλης
Άρχισε να νυχτώνει κι ενώ ήμασταν έτοιμοι να βγούμε για την παρέλαση, κάποιος άρχισε να μας φοβίζει λέγοντας: Που πάτε;;; Έχετε άδεια;;; Θα κλείσει ο δρόμος… Τότε ανέλαβε δράση ο κ. Λάμπρος Αλεξάνδρου, ο οποίος τηλεφώνησε στον πρώην δήμαρχο κ. Ιάσονα Χατζηκρανιώτη από τον οποίο και πήρε την έγκριση κι εν συνεχεία πήγε στο αστυνομικό τμήμα απ΄ όπου πήρε επίσης την άδεια. Σε μία ώρα δεχτήκαμε το τηλεφώνημα από τον κ. Λάμπρο: Είστε έτοιμοι! ΒΓΕΙΤΕ!!
Ξεκινήσαμε από το ύψος του μπακάλικου του Παπαμαργαρίτη με κατεύθυνση προς την πλατεία, όπου εκείνη την εποχή γινόταν και η περιβόητη ΒΟΛΤΑ και ο δρόμος ήταν γεμάτος κόσμο. Όταν φτάσαμε στον ΟΤΕ ο κόσμος ξαφνιάστηκε και άρχισε να χειροκροτεί και να φωνάζει χαρούμενα!
Κάναμε το γύρο της πλατείας, περνώντας μπροστά από το σημερινό ουζερί ΑΣΤΟΡΙΑ, καθώς τότε δεν υπήρχε ο πεζόδρομος, και μόλις φτάσαμε μπροστά από το γαλακτοπωλείο Πλιάτσικα – Ζιώγα, μας περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη!
Η εικόνα του κυρ Λάμπρου Αλεξάνδρου να είναι στη μέση του δρόμου με σηκωμένα τα χέρια και να μας φωνάζει να σταματήσουμε, θα μείνει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό μου… Μπροστά του είχε ένα τσουβάλι γεμάτο με σερπαντίνες και χαρτοπόλεμο και αφού παρότρυνε και τον υπόλοιπο κόσμο, μας περικύκλωσαν και άρχισαν να μας τα πετάνε. Εικόνες μαγικές, μιας άλλης εποχής….
Αφού τελειώσαμε το γύρο της πλατείας, ξεκινήσαμε την επιστροφή, εισπράττοντας τον ενθουσιασμό και την ευχαρίστηση του κόσμου για την κίνησή μας αυτή. Από το 1980 ξεκίνησε , και επίσημα πλέον επί δημαρχίας Δημήτριου Κουγιώνη, η διοργάνωση της παρέλασης του Τυρναβίτικου Καρναβαλιού όπως την ξέρουμε.
Η συμμετοχή μου, βέβαια, στο καρναβάλι δε σταματάει εκεί, καθώς με το Σύλλογο Αβδελλιωτών «Η ΒΑΣΙΛΙΤΣΑ», του οποίου ήμουν πρόεδρος για 20 συνεχόμενα χρόνια, συμμετείχαμε σε όλες τις διοργανώσεις του καρναβαλιού μέχρι και το 1996.
Σήμερα, μετά από σχεδόν 45 χρόνια, νιώθω υπερήφανος και δικαιωμένος που ήμουν από τους πρώτους που συνέβαλαν στη αναβίωση της παρέλασης του Τυρναβίτικου Καρναβαλιού.
