ΤΟΥ ΤΑΣΟΥ ΨΥΡΡΑ
Για μια καλή και συγκροτημένη άποψη για τα καταστήματα της πλατείας, θα πιαστούμε από την αριστερή πλευρά όπως την βλέπουμε από το δημαρχείο. Είναι η πλευρά που δέχτηκε τις μεγαλύτερες αλλαγές και που άλλαξε και την αισθητική της πόλης. Είναι η πλευρά που μπορεί να είχε τον μικρότερο αριθμό καταστημάτων εστίασης όμως αυτά τα μαγαζιά έφτασαν σχεδόν μέχρι τις μέρες μας και συνεχίζουν ακόμα με αλλαγή ονομασίας.
Είναι η αδικημένη πλευρά φωτογραφικά μιας και υπάρχουν λιγότερες φωτογραφίες αυτής της πλευράς σε σύγκριση με την άλλη όπου είναι τώρα η Τράπεζα Πειραιώς.
Ήρθε η ώρα λοιπόν να ξετυλίξουμε το κουβάρι των καταστημάτων εστίασης που πλαισίωναν την πλατεία και που συνεχίζουν μέχρι σήμερα να διατηρούνται με άλλο όνομα.
Για την χωροθέτηση των καταστημάτων που αναπτύχθηκαν σε αυτό που λέμε πολυκατοικία του Τζινάλα να αναφέρουμε πως πριν γίνει η πολυκατοικία υπήρχαν καταστήματα εστίασης αλλά και άλλα καταστήματα εμπορικού ενδιαφέροντος, από την πλευρά του δρόμου της Ηρώων Πολυτεχνείου πρώην Κ. Ροδοπουλου. Αυτά αναφέρονται στην συνέχεια.
Όταν έγινε η πολυκατοικία, αυτή η πλευρά του δρόμου άλλαξε. Έτσι έγιναν το κατάστημα υφασμάτων των αδερφών Ντόκου, η μπουτίκ ΚΑΤΕΡΙΝΑ του Κώστα και της Κατίνας Ψύρρα, το καραμελαδικο του Σαλτζιδη με την Σταματία, τα είδη μπε-μπε του γαμπρού του Τάκη Κουτινα, το καραμελαδικο του Γιάννη και της Σούλας Μπεκιάρη, πιο πριν ήταν του Χαραλαμπιδη, το κουρείο του Ματρακουλα, το κατάστημα ψυχαγωγίας Ηλεκτρονικών του Σάκη Γκοντυλη, το κατάστημα αρωμάτων της Φανής Ταμπάρα ,το ουζερί του Πάτροκλου Δαμασιωτη, το τυροπιτάδικο του Τζαφερη Μίλτου, το φαστφουντάδικο ΓΚΟΥΦΗ του Βάιου Τζουμερκα, το ζαχαροπλαστείο Ζουμ Σερί. Τώρα υπάρχει η ACS ,Το ΚΕΝΤΡΙΚΟΝ και το εν ΤΥΡΝΑΒΩ. (Θα αναφερθούμε αργότερα σε άλλο αφιέρωμα για αυτά τα καταστήματα).
Ξεκινώντας τώρα την βουτιά στο παρελθόν εντοπίζουμε ότι σαν πρώτο μαγαζί εμφανίστηκε το
ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ ΣΕΡΑΦΕΙΜ
Ήταν πρώτης κατηγορίας και βρισκόταν στην πλατεία, εκεί που είναι τώρα το «ΚΕΝΤΡΙΚΟΝ». Ανήκε στους Σεραφείμ Ι. Φόρο και Θεόδωρο Κ. Γρίβα. Λειτούργησε μέχρι το 1944 οπότε κάηκε από τους κατακτητές Γερμανούς και φονεύθηκε ο ιδιοκτήτης του Σεραφείμ. Είχε στρωμένα λευκά τραπεζομάντηλα ,πράγμα που έδινε την αίσθηση πλούτου στους αστούς Tυρναβιτες της εποχής. Εκεί συνήθως έτρωγαν και όλοι οι αξιωματικοί του στρατού που υπηρετούσαν στον Τύρναβο. Για την ιστορία, στο στρατόπεδο του Τυρνάβου υπήρχε τότε μονάδα μοίρας αυτοκινήτων, που είχε τμήμα τεχνικής υποστήριξης με πτυχίο, ώστε όταν τέλειωναν την θητεία τους, να μπορούν να βγουν έξω στην παραγωγή.
Το εστιατόριο του Σεραφείμ συνόρευε με το καφενείο του Παναγιώτη Πατσίκα (1891-1970), πατέρα του Τάσου του Πατσίκα (1923-1974) που είχε συνεταιρικά το ΚΟΣΜΙΚΟΝ αργότερα μαζί με τον Αποστόλη Πορτέση. Ο Παναγιώτης Πατσικας είχε καφενείο στην γωνία μέχρι την κατοχή. Κάηκε το 1944 μαζί με το εστιατόριο του Σεραφείμ.
Μετά τον πόλεμο και το κάψιμο των καταστημάτων της γωνίας ,το επόμενο κατάστημα ήταν το «Πανόραμα» που το είχε ο Λιοκος Αντρέας που ύστερα πέρασε στον Αχιλλέα Αναστασίου πριν γίνει επίσημα χαλβατζής. Ύστερα για χρόνια ο χώρος αυτός έμεινε ακάλυπτος και χρησιμοποιήθηκε κάποια στιγμή και σαν καλοκαιρινός κινηματογράφος και παιδική χαρά. Όλα αυτά βέβαια συνέβησαν πριν γίνει η πολυκατοικία του Τζιναλα και του Λιόλιου, που είναι σήμερα.
ΠΑΛΛΑΔΙΟ
Το πιο εμβληματικό μαγαζί πάντως ήταν το «ΠΑΛΛΑΔΙΟ» για το οποίο μπορούμε να δούμε την εξέλιξη του χώρου από το 1938.
Η γενιά του 70 και πάνω δεν το πρόλαβε. Ίσως να το έχει ακούσει. Πρόκειται για το εμβληματικό ΠΑΛΛΑΔΙΟ ,που μετά έγινε ΠΑΝΘΕΟΝ ,ύστερα χωρίστηκε στη μέση και το ένα κομμάτι του έγινε η Εθνική Τράπεζα και το άλλο έγινε ΖΙΝΝΑ, ύστερα έγινε ΒΕΡΓΙΝΑ αφού πλέον το κατάστημα αυτό νοίκιασε τον νέο χώρο στην πολυκατοικία που είχε γίνει από την εκκλησία Παναγία Φανερωμένη , μετά έγινε σουβλατζίδικο με την ονομασία πρώτα σαν ΠΛΑΤΕΙΑ και ύστερα μετονομάστηκε σε ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΕΥΣΕΙΣ-δούλεψε βέβαια και λίγο σαν καφενείο. Τώρα λέγεται GUCCI και λειτουργεί μέχρι σήμερα.
Φωτογραφία πριν το 1940 όπου βλέπουμε το μαγαζί του Νώτα και δίπλα υπήρχε και το μαγαζί του Σεραφείμ που κάηκε από τους Γερμανούς και εκεί που είναι η συστάδα των δένδρων φαίνεται το μαγαζί του Παναγιώτη Πατσικα.
Από το 1938 έξι (6)ιδιοκτήτες βρέθηκαν στον ίδιο χώρο .Αυτό το μοτίβο θα επαναλαμβάνεται συνέχεια.
Το ΠΑΛΛΑΔΙΟ λειτούργησε από το 1938-1968. Ιδιοκτήτης ήταν ο Παπαναστασίου Θεόδωρος η Νώτας (1901-1969). Ιστορικά για το όνομα να πούμε πως το δανείστηκε από το Παλλάδιο της Αθήνας που λειτουργούσε από το 1922. Ήταν εκεί που είχε δώσει ραντεβού ο Καρυωτάκης στην Μαρία Πολυδουρη. Ο Νωτας (έτσι θα τον αποκαλούμε τώρα) δανείστηκε το όνομα ,το 1938, και έφτιαξε αυτό το ιστορικό μαγαζί.
Η αλήθεια είναι πως τότε τα καταστήματα εστίασης δανείζονταν ονόματα που είχαν μια ιστορική και μια καλλιτεχνική αίγλη.
Ο χώρος που καταλάμβανε ήταν η μέχρι χθες Εθνική Τράπεζα και το σημερινό GUCCI.
Ψάχνοντας στο βάθος του χρόνου, μας έχει αναφερθεί πως υπήρχε καφενείο πριν το 1938. Δεν υπάρχουν στοιχεία που να μας βοηθούν ώστε να εντοπίσουμε ποιος το είχε και αν υπήρχε όντως.
Το ΠΑΛΛΑΔΙΟ χτυπήθηκε σε δημοπρασία, μιας και ανήκε στην περιουσία της Εκκλησίας της Αγίας Φανερωμένης. το τίμημα ήταν 7000 δραχμές μηνιαίως προ κατοχής. Ποσό πάρα πολύ υψηλό για την εποχή. Μετα τον πόλεμο ο Νώτας έβαλε δικηγόρο για να κατεβεί το ενοίκιο. Το πέτυχε γύρω στο 1950.
Κάποια στιγμή , αλλά πιο πριν είχε συνεταιριστεί με τον Καρδαση. ( τον παππού του πατέρα του ηθοποιού Απόστολου Γκλέτσου).
Το ΠΑΛΛΑΔΙΟ άνοιγε κάθε πρωί στις 4 και έκλεινε στη μια το βράδυ.
Ο Νωτας, ήταν λεβεντανθρωπος και πολύ ψηλός, καθόταν πάντα όρθιος πίσω από τον πάγκο και παρακολουθούσε τους πάντες και τα πάντα. Αν έπεφτε κάτι στην αντίληψη του, που δεν του αρεζε, σήκωνε την φωνή του και έλεγε αυταρχικά ΙΙΙΕΕΕΕΠ. Δεν υπήρχε συνέχεια γιατί όλοι καταλάβαιναν πως μέχρις εκεί τους παίρνει. Ο Νωτας στον πάγκο μάζευε τις μάρκες των σερβιτόρων. Με αυτόν τον τρόπο έλεγχε τους σερβιτόρους η επιχείρηση. Ότι περνούσε μπροστά από τον πάγκο χρεωνόταν στον σερβιτόρο. που απέδιδε τον λογ/μο στον ιδιοκτήτη με το πέρας της βάρδιας του.
Το ΠΑΛΛΑΔΙΟ απασχολούσε τουλάχιστον δέκα υπαλλήλους.
Στο ΠΑΛΛΑΔΙΟ δούλευε σαν ζαχαροπλάστης ο Θανάσης Μουσουλης, ο οποίος και έμεινε σχεδόν μέχρι τέλους. Ύστερα ο Θανάσης Μουσουλης συνεταιρίστηκε με τον Διονύση Τηγανη. Το 1968 ο Θανάσης Μουσουλης άνοιξε το δικό του ζαχαροπλαστείο με την επιγραφή «ΟΜΟΝΟΙΑ» στο Δημαρχείο, που υπάρχει μέχρι σήμερα. Παράλληλα με τον Θανάση Μουσουλη δούλεψε και ο Χατζηνασιος Περικλής που έφυγε αργότερα στην Αθήνα.
Τα γλυκά που σέρβιρε το ΠΑΛΛΑΔΙΟ ήταν πάστα αμυγδάλου, πάστα σοκολατίνα, κορνε σε σφολιάτα χειροποίητη μέσα σε φόρμα, και φυσικά πουτίγκα, κανταΐφι, μπακλαβάς και κοκ ειδικά για βαφτίσια .(όλοι τα προλάβαμε). Τα κοκ από το ΠΑΛΛΑΔΙΟ ήταν μεγάλα και χορταστικά..
Ο τζίρος του καταστήματος τα 2 τελευταία χρόνια ήταν 1500 δραχμές καθημερινά και 5000 την Κυριακή.
Ο καφές χρεωνόταν 0,80 λεπτά της δραχμής.
Από Χριστούγεννα μέχρι Αποκριά γινόταν όλες οι χοροεσπερίδες κάθε Σάββατο από διάφορους συλλόγους όπως η Μέριμνα, οι πρόσκοποι, οι σύλλογοι των Βλάχων, οι αξιωματικοί.
Βασικά τότε η πόλη ζούσε έντονα τον διαχωρισμό των αριστερών και δεξιών καφενείων. Πολύ κακό εμφυλιοπολεμικο κλίμα ,που περνούσε στον κόσμο και δημιουργούσε εκρηκτικές καταστάσεις .Έτσι υπήρχε στον Τύρναβο το καφενείο του Νώτα που δεχόταν χοροεσπερίδες (έτσι λεγόταν τότε οι χοροί και τα γλέντια στα καταστήματα) από συλλόγους δεξιών ας το πούμε απαιτήσεων και ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ αριστερών απαιτήσεων. Ήδη αναφέρθηκαν σύλλογοι της εποχής που έκαναν τις εκδηλώσεις τους στο ΠΑΛΛΑΔΙΟ, ενώ στον «Παράδεισο» έκαναν εκδηλώσεις η «Ανάπλαση» το παλιό ποδοσφαιρικό σωματείο, οι τοπικές οργανώσεις των κομμάτων, οι σύλλογοι Βλάχων που μοίραζαν τις εκδηλώσεις στα 2 καφενεία, και ο μουσικός σύλλογος .
Τα εδέσματα που προσφέρονταν τότε στις χοροεσπερίδες ήταν αρνί ψητό, κοκορέτσι, σπληνάντερο, σαλατικά διάφορα.
Στο καφενείο του Νώτα εκτός από τα μπιλιάρδα (υπάρχει ένα στην κάβα του εγγονου του Νώτα Θοδωρή Σταυράκη που είναι πλέον τραπέζι γευσιγνωσίας οίνου) έπαιζαν και χαρτιά. Πολλές φορές ο Στέλιος Μουσουλης μικρός γιος του Θανάση που μεγάλωσε μέσα στα καφενεία του Τυρνάβου και του άρεσαν οι φάρσες, έδενε την καρέκλα στο τραπέζι που ήταν να γίνει χαρτοπαίγνιο, και τραβούσε το κάθισμα την ώρα που πήγαινε συνήθως ο τέταρτος να κάτσει και έπεφτε. Ήταν ένα από τα αστεία που τους διασκέδαζαν. Το κέρδος του Στέλιου ήταν ένα ξερολουκουμο.
Σερβιτόροι που πέρασαν με βάση τα στοιχεία της κας Βάσως Σταυράκη, κόρης του Νώτα, ήταν ο Λευτέρης Δανωλας γύρω στα 1958 με τα τρία παιδιά του και ήταν γνωστός σαν «μαύρος» λόγω του ότι ήταν μελαχρινός,(έμενε στο ζευγολατιό του Κοντογιάννη) οι αδελφοί Τζιαμιτα Χρήστος, Θεόδωρος και Νίκος (ο Θόδωρος ήταν και λαχειοπώλης και είχε ένα μεγάλο μουστάκι), ο Νίκος Μάρκος, ο Θανάσης Χαλκιάς η «Τζίνας», ο Θανάσης Πιπέρης η Πιπεριάς, επίσης δούλεψε κι ο Γρίβας Θεόδωρος σαν σερβιτόρος ο οποίος στην πορεία έγινε ιδιοκτήτης του μισού μαγαζιού και το ονόμασε ΠΑΝΘΕΟΝ. Ύστερα η Εκκλησία το έδωσε αντιπαροχή και ΕΓΙΝΕ η Εθνική Τράπεζα. Επίσης δούλεψε ο Βασιλάκης Μαλλιωγκας που ήταν ο καφετζής . Όταν ήταν έτοιμος ο καφές χτυπούσε το καμπανάκι για να τον πάρει ο σερβιτόρος και να τον σερβίρει.
Στο ΠΑΛΛΑΔΙΟ επίσης το τσίπουρο έρεε άφθονο με τα γνωστά 25νταρακια, που κάθε 25αρι είχε τον δικό του μεζέ. Οι πιο κλασσικοί μεζέδες της εποχής ήταν τα τουρσιά ,τα ψαράκια τα τηγανιτά, και τα μελιτζανάκια τουρσί. Ο πιο ακριβός μεζές ήταν η αντζούγια και η ρέγκα ψητή στην εφημερίδα. Η καμένη πέτσα της ρέγκας από την εφημερίδα ήταν ο τέλειος μεζές. Τι θυμήθηκα τώρα. ΑΜΑΡΤΩΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.
Άλλος σερβιτόρος ήταν ο Περικλής Τζιάμος η Τζεμος , η «κοκκινομάλλης» ,όπως ήταν το παρατσούκλι του και δούλευε σαν «μαστορουλι» ,από τον Αμπελώνα (έτσι λεγόταν τότε οι βοηθοί του ζαχαροπλάστη) δίπλα στον Θανάση τον Μουσουλη μέσα στο καφενείο. .Ο Περικλής Τζιαμος έφυγε μετα στην Αθήνα και άνοιξε ζαχαροπλαστεία. Τώρα είναι τα παιδιά του μέσα στην επιχείρηση. Επίσης άλλο «μαστορουλι» ήταν ο Καλαμάς Βασίλης.
Να αναφέρουμε πως 2 φορές κάηκε το κτίριο από τους Γερμανούς μέσα στην κατοχή, η δεύτερη φορά ήταν το 1944 όταν κάηκε η αγορά του Τυρνάβου από τους Γερμανούς. Την δεύτερη φορά στην γκλαβανή του ΠΑΛΛΑΔΙΟΥ είχαν κρυφτεί 9 άτομα, μεταξύ αυτών και ο Νωτας για να αποφύγουν τα αντίποινα των Γερμανών, αλλά όταν τους έπνιξε ο καπνός πήδησαν πίσω στην αυλή της Αγίας Κυριακής για να σωθούν. Οι Γερμανοί όμως τους πήραν είδηση την τελευταία στιγμή και τους πυροβόλησαν. Σκοτώθηκε ο τελευταίος ενώ οι άλλοι 8 σώθηκαν.
Χαρακτηριστικό της εποχής και πως λειτουργούσαν οι άνθρωποι τότε, ήταν το 6μηνο σαμποτάζ που επέβαλαν οι αριστεροί της πόλης ώστε να μην επισκέπτονται το συγκεκριμένο μαγαζί γιατί ο ιδιοκτήτης ήταν δεξιός.
Αυτό το διάστημα των 6 μηνών που δεν έμπαινε πελάτης στο μαγαζί η εκκλησία απαιτούσε την πληρωμή των ενοικίων κανονικά.
Έξω από το ΠΑΛΛΑΔΙΟ υπήρχε στάση ταξί με χαρακτηριστικό οδηγό τον Θανάση Ντουσικα.
Το κατάστημα χωρούσε 600 άτομα. Είχε 2 μπιλιάρδα και δούλευε πάρα πολύ με το σωματείο εργατών που ήταν από πίσω. Ήταν το σωματείο φορτοεκφορτωτών με πρόεδρο τότε τον Μπαϊράμη Κωνσταντίνο.
Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο της εποχής ήταν ότι η αστυνομία υποχρέωνε τους επαγγελματίες, ειδικά της εστίασης, απειλώντας τους με πρόστιμο, να ασβεστώνουν κάθε μέρα τα πεζοδρόμια για λόγους υγείας και αισθητικής προτού ανάψουν τα φώτα στο μαγαζί.
Μπροστά στο ΠΑΛΛΑΔΙΟ την δεκαετία του εξήντα γινόταν η κλασσική βόλτα μέχρι την ταβέρνα του Πέκα και είχε χαρακτηριστική ονομασία .Λεγόταν «Μητσοπεκας» λόγω του ότι άρχιζε από την γωνία της σημερινής VODAFONE που τότε ήταν το μπακαλοκαπηλειο του Μητσιου, μετέπειτα κατάστημα ηλεκτρικών ειδών «Δεληχας» και έφτανε μέχρι την ταβέρνα του Πέκα στην Παναγιά Φανερωμένη. Επίσης την δεκαετία του 60 στηνόταν και η εξέδρα για την παρέλαση μπροστά από το ΠΑΛΛΑΔΙΟ.
Να αναφέρουμε πως τότε έκανε και την εμφάνιση της» η παρέα με τα μπλε κουστούμια» (έτσι τους αποκαλούσαν) που άφησε εποχή γιατί ήταν οι γαμπροί της εποχής και έκαναν τα κλασσικά «γκομενιαρισματα» στην βόλτα. Τσαριτσανιωτης Γιώργος, Σφετσιος Ηλίας, Μαμάρας Γιάννης, Πατσιαούρας Κίμων, Λιλής Λάκης.
ΠΑΝΘΕΟΝ
Το ΠΑΝΘΕΟΝ ήταν η επόμενη ονομασία του ΠΑΛΛΑΔΙΟΥ και το είχε ο Παραφεστας Ζήσης μαζί με τον Χρήστο Τζιαμιτα για πολύ λίγο και ύστερα το πήρε μόνος του ο Γρίβας Θεόδωρος που είχε δουλέψει και σαν σερβιτόρος στο ίδιο μαγαζί. Ο Γρίβας Θεόδωρος έγινε ιδιοκτήτης του μαγαζιού και το ονόμασε ΠΑΝΘΕΟΝ. Το ΠΑΝΘΕΟΝ άντεξε 2 χρόνια από το 1968-1970.
Τότε ήταν που η εκκλησία χώρισε το μεγάλο μαγαζί ΠΑΛΛΑΔΙΟ, στα δυο, δίνοντας ένα μέρος του χώρου για την παρουσία της Εθνικής Τράπεζας στον Τύρναβο και στη ΖΙΝΝΑ του Κώστα Στατήρη. Στο ΠΑΝΘΕΟΝ δούλεψε σαν σερβιτόρος ο γνωστός και αγαπητός συμμαθητής μου ψαράς Γιάννης Γκάνας σε ηλικία 8 χρονών (για να καταλάβουμε τι σημαίνει παιδική εργασία, και πόσο δύσκολα ήταν εκείνα τα χρόνια),τότε ο Γιάννης πληρώνονταν 5 δραχμές μεροκάματο και έπιανε δουλειά το μεσημέρι μετα το σχολείο. Κατόπιν ο Γιάννης Γκάνας δούλεψε σαν «τσιουράκι» στη ΖΙΝΝΑ.
ΖΙΝΝΑ
Το κατάστημα «ΖΙΝΝΑ», αποτελεί την συνέχεια του μισού ΠΑΛΛΑΔΙΟΥ και το άνοιξε ο Κώστας η «Κώτσιος» Στατήρης (1937-2009) . Ο Κώστας Στατήρης είχε δίπλα του σημαντικό συμπαραστάτη την σύζυγο του Αργυρώ Αντωνάκη που βρισκόταν μόνιμα μέσα στο μπουφέ. Αποτελούσε το μεγάλο στήριγμα για τον Κώστα Στατήρη . Πριν ανοίξει τη «ΖΙΝΝΑ» ο Στατήρης είχε το Πανόραμα μαζί με τον ξάδερφο του Μενέλαο Στατήρη η «Κούφα» που ήταν το παρατσούκλι του γιατί ήταν κουφός. Όταν χώρισαν, ο Μενέλαος έφυγε για την Αυστραλία.
Η «ΖΙΝΝΑ» άνοιξε το 1969,ενω το Πανόραμα λειτουργούσε από το 1966 μέχρι το 1969. Το Πανόραμα μετά το πήρε ο Αναστάσιου Αχιλλέας μαζί με τον Θεοδόση Μουκούλη. Η «ΖΙΝΝΑ» είχε άδεια ζαχαροπλαστείου καφέ και ουζερί.
Άνοιγε Στις 6 το πρωί. Είχε σαν ζαχαροπλάστη τον Γιώργο Καραφεργια τον παππού του Άλκη του γιατρού. Ο Κώστας Στατήρης είχε μάθει την τέχνη του ζαχαροπλάστη στου «Λεβέντη» τον γνωστό σταθμό των λεωφορείων στην παλιά εθνική οδό για Αθήνα, που βρισκόταν στα Καμένα Βούρλα. Εκεί έμαθε και την τέχνη της μαγειρικής.
Εκεί δούλευε και η μετέπειτα σύζυγος του, Αργυρώ Αντωνάκη σαν ρεσεψιονιστ στου ΛΕΒΕΝΤΗ .Η γνωριμία τους ήταν καταλυτική ,γιατί ο Κώστας που ζητούσε να τον συνδέσει τηλεφωνικά με τον Τύρναβο, η Αργυρώ αργούσε λόγω δουλειάς .Ο Κώστας όπως ήταν αψύς ανέβηκε να ζητήσει εξηγήσεις. Η Αργυρώ του είπε «τι κάνεις έτσι ούτε ο χάρτης δεν σας έχει σαν πόλη». ο Κώστας τα πήρε στο κρανίο, γιατί μίλησε έτσι για τον Τύρναβο, αλλά ενός κακού μύρια καλά έπονται. Τα «φτιάξανε» άμεσα, έμεινε έγκυος, προέκυψε ο Θύμιος και ήρθαν έτσι στον Τύρναβο που δεν τον είχε ούτε ο χάρτης.
Έφυγε 20 χρόνων από τον Τύρναβο, γύρω στο 1957,πηγε «Λεβέντη» από το 1957 έως 1964, ενώ από το 1964 έως το 1966 γύρισε στη Λάρισα και δούλεψε στον Έλατο. Το 1966 με 67 άνοιξε το Πανόραμα στον Τύρναβο.
Εκτός από τον Καραφεργια, δίπλα του έμαθε την τέχνη του ζαχαροπλάστη ο Γιάννης Καραΐσκος και ο Χρήστος Μπουλουμπασης ο οποίος δούλεψε από 13 χρονών έως τα 18. Ο Χρήστος έφυγε από το ζαχαροπλαστείο θυμωμένος ,όταν δεν τον άφησε να πάει να δει την ομάδα του Τυρνάβου που έπαιζε τότε στην Γ εθνική. Τότε ο Κώστας Στατήρης δεν ήθελε να τον αφήσει να πάει.. Ο Χρήστος Μπουλουμπασης έφυγε για δυο μέρες στην Λάρισα σε κάτι φίλους και όταν γύρισε του είπε πως δεν ξαναπάει στη δουλειά. Ο Κώστας Στατήρης ήταν φωνακλάς και ζητούσε από τους υπαλλήλους να κάνουν εξοντωτικά ωράρια. Ο Χρήστος Μπουλουμπασης δούλευε σαν βοηθός ζαχαροπλάστη βασικά, αλλά και σαν σερβιτόρος.
Αλλος υπάλληλος που δούλευε σαν βοηθός ζαχαροπλάστη ήταν και ο Νίκος Μπότης η «Μουσας» που γέμιζε τους κορνέδες και αργότερα άνοιξε το γνωστό ουζερί.
Σερβιτόροι που πέρασαν και άφησαν εποχή ήταν ο Γιώργος Τάμπας, ο μετέπειτα σουβλατζης, ο Κώστας Κουτμουριδης, ο Βασίλης Ρήγας που μετα πήγε στον Τσικο , ο Λάκης Στατήρης αδελφός του Κώστα και η μόνιμη στην κουζίνα Αργυρώ Αντωνάκη σύζυγος του Κώστα.
Τα γλυκά που σέρβιρε ήταν τα σιροπιαστά με τον εκπληκτικό μπακλαβά όπου γράδαρε το σιρόπι με τον γράδο των σταφυλιών.
Άλλο γλυκό ήταν οι πάστες αμυγδάλου και το παγωτό βανίλια με γάλα αγελαδινό και κρόκους αυγών.
Άλλα γλυκά που έφτιαχνε ήταν το ντόμινο, που ήταν σαν κασετίνα και η περίφημη Σουδανέζα.
Στη «ΖΙΝΝΑ» οι υπάλληλοι ήταν άψογα ντυμένοι και φορούσαν στολή με Παπιγιόν και άσπρο πουκάμισο.
Εκδηλώσεις γινόταν την αποκριά μόνο και ήταν το πρώτο μαγαζί που είχε καθιερώσει το “double dot” επηρεασμένος από του ΛΕΒΕΝΤΗ όπου δούλευε.
«Τσιουρακια» που πέρασαν, ήταν ο Μιχάλης Ντάλας η «γκαιντές», ο Σπύρος Καραμιντζος, ο Θανάσης ο «κουνάς» που μάλωνε συνέχεια με το αφεντικό του τον Στατήρη. Ο Άγγελος Καρέλας και ο Ζήσης Γραμμοσιανος.
Η ΖΙΝΝΑ έκλεισε το 1982 επειδή έγινε έξωση από την εκκλησία με σκοπό να γίνει πολυκατοικία.
Το 1982 μεταφέρθηκε στην Αγία Φανερωμένη και έγινε το γνωστό ουζερί «ΤΟΥ ΣΤΑΤΗΡΗ»,
Άλλοι που δούλεψαν μαζί του ήταν ο Μακάριος Γιώργος με το παρατσούκλι ο «άρχοντας της νύχτας» και της μέρας”, ο Άγγελος Γιώτας, ο «Καπετάνιος» που άνοιξε μετά ουζερί ο Δημήτρης Παπαδόπουλος η Βαμλβιδας, ο καρτέλας ο Ηρακλής η εφτάψυχος
Ο Άρης Δράμαλης ,Ο Γιάννης Γκουτσιωνης ,Ο Ουσαλαν αλλιώς Πυπιλιαριδης Γιάννης, ο οποίος δούλευε πίσω στα καζάνια και τον έκαναν πλάκα ρίχνοντας του δυναμιτακια όταν πήγαινε τουαλέτα.
ΒΕΡΓΙΝΑ
Ιδιοκτήτες ήταν οι Γαλάνης και Αποστόλης Ρίζος. ιδρύθηκε στις 11/11/1983 και λειτούργησε ως το 1998.Οι ιδιοκτήτες είχαν την άποψη ότι πρέπει τα καταστήματα να έχουν ελληνικά ονόματα, γιατί τότε άρχισε να παρουσιάζεται η ξενόγλωσση επιγραφή στα καταστήματα. Ήταν η νέα τάση της μόδας στους χώρους εστίασης.
Είχε άδεια σαν καφετέρια και ζαχαροπλαστείο.
Σερβιτόροι που πέρασαν ήταν ο Τάκης Ζιώγας, Σάκης Μπουμπουρακας, Λώλας Αποστόλης,
Για τα γλυκά είχε μάστορα κρητικό
Χαρακτηριστικό γλυκό ήταν το Βεργίνα και το γιαννιώτικο που το πρωτοεφερε η «Βεργίνα».
Κάποια στιγμή δούλεψε σαν ζαχαροπλάστης και ο Γιάννης Λολας, που πιο πριν δούλευε στο ΑΛΦΑ του του Πέτρου Τσαρούχα και του Τάκη Κορδελα.
ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΕΥΣΕΙΣ
Όταν έκλεισε η Βεργίνα το κατάστημα μετατράπηκε σε σουβλατζίδικο από τον Νίκο Λιόλιο του Βασιλείου.
Για το GUCCI θα αναφερθούμε αργότερα.
. Θα σας αφήσουμε σε αγωνία για την επόμενη παρουσίαση. Έτσι κι αλλιώς η συνάντηση μας θα είναι τακτή και θα ενημερώνεστε συνεχώς. για να έχουμε μια πλήρη εικόνα της εποχής βασίζομαι και στις δικές σας αναμνήσεις και τις πιθανές φωτογραφίες που έχετε κρυμμένες στα συρτάρια του σπιτιού σας. Μαζί θα φτιάξουμε το καλλίτερο βιβλίο με καταγεγραμμένα στοιχεία των αναμνήσεών μας από την πόλη μας που αγαπήσαμε, αγαπάμε, που ερωτευτήκαμε και γιατί όχι ,που μεθύσαμε και γλεντήσαμε.
Περιμένω στο e-mail psiras@otenet.gr φωτογραφίες και ιστορίες η να επικοινωνήσουμε τηλεφωνικά στο 6937147899 στέλνοντας μηνύματα η επικοινωνώντας τηλεφωνικά.
Σας ευχαριστώ και για την ανταπόκριση και την αγάπη που δείξατε με την πρώτη μας ανάρτηση για τις πλατείες της πόλης. Ήδη πολλά νέα στοιχεία προέκυψαν που ενσωματωθήκαν στην πληρέστερη καταγραφή για τις πλατείες.
