Το 21ο συνέδριο της ΟΛΜΕ και οι εκλογές για νέο ΔΣ της ΟΛΜΕ διεξάγονται εν μέσω της ανελέητης επίθεσης ενάντια στους εργαζόμενους και τα δημόσια αγαθά από Κυβέρνηση – ΕΕ – ΟΟΣΑ. Στην κρίσιμη αυτή περίοδο κρίνεται η ύπαρξη και το περιεχόμενο του δημόσιου σχολείου, αν οι εκπαιδευτικοί θα μετατραπούμε σε “άβουλους και μοιραίους” ή θα υπερασπιστούμε τον ρόλο μας.
Κρίνεται, επίσης, η ύπαρξη συνδικαλιστικού κινήματος με συλλογικές διεκδικήσεις και ανατρεπτικούς αγώνες ή ενός συνδικαλιστικού κινήματος που θα διεκδικεί ό,τι και όπως του επιτρέπουν και η επικράτηση της λογικής της ανθρωποφαγίας και του ανταγωνισμού. Επείγοντα ερωτήματα που απαιτούν άμεσες απαντήσεις!
Ο μακρόχρονος, αποφασιστικός, αγώνας της εκπαίδευσης ενάντια στην αξιολόγηση, ο μεγαλειώδης αγώνας των φοιτητών, οι ευρύτεροι εργατικοί και λαϊκοί αγώνες, όπως των αγροτών, των υγειονομικών, για τα δημοκρατικά δικαιώματα στρίμωξαν την κυβέρνηση, τραυμάτισαν την εικόνα της παντοδυναμίας της, ανέδειξαν τις δυνατότητες και το δρόμο να ανοίξουν ρωγμές στην κυρίαρχη πολιτική. Επιπλέον, ο αγώνας των εκπαιδευτικών κατά της αξιολόγησης αποκάλυψε τα σχέδια και το ρόλο όλων, από την κυβέρνηση ως τις παρατάξεις και την ηγεσία της ΟΛΜΕ. Ανέδειξε τα πρωτοβάθμια σωματεία, ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ και τις δυνάμεις που τα στηρίζουν ως ατμομηχανή του αγώνα για τη νίκη του κλάδου.
Ούτε βήμα πίσω!
Μέχρι τη Νίκη πάντα!
Μπορούμε να τους χαλάσουμε τα σχέδια!! Τα δικαιώματα μας και το δημόσιο δωρεάν σχολείο είναι αδιαπραγμάτευτα!!
Βαδίζουμε τον δρόμο των αποφασιστικών αγώνων στα χέρια των εκπαιδευτικών και των σωματείων!!
“Η εποχή των τεράτων!
Όταν το παλιό πεθαίνει, σαπίζει και μολύνει ό,τι υπάρχει γύρω του,
αλλά δεν έχει γεννηθεί ακόμη το νέο”
Η Κυβέρνηση με τις ευλογίες ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ -ΚΙΝΑΛ και της ακροδεξιάς, ακολουθώντας τη γραμμή της Ε.Ε. και στη λογική των σιδερένιων δημοσιονομικών πλεονασμάτων- ιδιαίτερα μετά το 2010- παγιώνει τη φτώχεια και διαλύει/ιδιωτικοποιείκάθε δημόσιο κοινωνικό αγαθό, παράλληλαεντείνει τον αυταρχισμό και την πολεμική προετοιμασία. “Είναι ανάγκη η Ε.Ε. να στραφεί σε “οικονομία πολέμου” δηλώνει η Κομισιόν, δύο χρόνια μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία. Ήδη η Γαλλία μιλάει για πιθανή αποστολή στρατού στην Ουκρανία και η Γερμανία για την ανάγκη προετοιμασίας του πληθυσμού για κρίσεις «όπως ο πόλεμος»! Η ΕΕ αποδεικνύεται ένας από τους ενεργούς παίκτες στους οξύτατους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστικών δυνάμενων της εποχής μας. Η Ελλάδα με πλήρη ευθύνη της κυβέρνησης, αλλά και του μεγαλύτερου μέρους της αντιπολίτευσης, εμπλέκεται σε αυτούς, με τη χώρα να έχει μετατραπεί σε μια απέραντη βάση των ΗΠΑ, υπηρετώντας τα επιθετικά πολεμικά σχέδια των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, αυξάνοντας τα ήδη ιλιγγιώδη ποσά για στρατιωτικός εξοπλισμούς καταβυθίζοντας τις δαπάνες για υγεία, παιδεία, μισθούς κλπ. Και όχι μόνο αυτό. Με την ξεκάθαρη θέση της υπέρ του Ισραήλ και την ενεργή συμμετοχή της στις επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ στη Μ. Ανατολή, είναι πλήρως συνένοχη στη συνεχιζόμενη σφαγή στη Γάζα.
Η κυβέρνηση ΝΔ κλιμακώνει τον “κοινωνικό πόλεμο”!
Οι συνεχείς ανατιμήσεις εξανεμίζουν τους ήδη μειωμένους, κατά 40%, μισθούς των εργαζομένων. Εμπαίζει τους εκπαιδευτικούς με τις αυξήσεις-κοροϊδία του 1,5 ευρώ τη μέρα, όταν αυξάνει τα επιδόματα των στελεχών της διοίκησης κατά 30%. Αρνείται την επιστροφή των δώρων που αντιστοιχούν σε δύο μισθούς, ενώ ετοιμάζει σύστημα με μπόνους παραγωγικότητας. Απειλεί τη λαϊκή κατοικία με τους εκατοντάδες χιλιάδες πλειστηριασμούς και τις υπέρογκες αυξήσεις των ενοικίων. Ετοιμάζει νέα αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης από το 2026! Όλα
αυτά καταδεικνύουν τη βαθιά αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης που εξυπηρετεί τα κέρδη του κεφαλαίου. Η «ανάπτυξη» τους, η λεηλασία φύσης και ανθρώπων, σκορπά φτώχεια και θάνατο!
Το αποδεικνύει περίτρανα η πολιτική ιδιωτικοποίησης κάθε δημόσιου αγαθού με το έγκλημα των Τεμπών, αλλά και την υποβάθμιση –διάλυση του δημόσιου συστήματος υγείας, όταν το μεγαλύτερο μέρος των κρατικών δαπανών για την υγεία ενισχύει τους ιδιώτες. Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και η πλήρης επιχειρηματικοποίηση του δημόσιου Πανεπιστημίου που έρχεται να σηματοδοτήσει την επιχείρηση ιδιωτικοποίησης και της εκπαίδευσης συνολικά.
Και όλα αυτά από μια κυβέρνηση που όλο και περισσότερο κυβερνά με τον αυταρχισμό, που απαγορεύει στην πράξη τις απεργίες, παραβιάζει το Σύνταγμα, οξύνει τις διώξεις σε αγωνιζόμενους και προσπαθεί συστηματικά να συγκαλύψει τις ευθύνες της και τα συμφέροντα που εκπροσωπεί.
ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ
Η εκπαιδευτική της πολιτική, βασισμένη στις κατευθύνσεις της Ε.Ε. και του ΟΟΣΑ, επιδιώκει να προσαρμόσει την εκπαίδευση στις ανάγκες της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Κρίσιμους κόμβους αποτελούν η εφαρμογή του ν. 4823/21 και της αξιολόγησης σχολείων και εκπαιδευτικών, η επέκταση της Τράπεζας Θεμάτων, η θεσμοθέτηση του Εθνικού Απολυτηρίου και της Ελεύθερης Επιλογής
Σχολείου, καθώς και η σύνδεση της ΤΕΕ με την αγορά. Συγκεκριμένα:
• Η αξιολόγηση είναι το βασικό πολιτικό εργαλείο με το οποίο η κυβέρνηση επιδιώκει να κατηγοριοποιήσει τα σχολεία και τους εκπαιδευτικούς, να επιβάλει τον ανταγωνισμό ανάμεσα στα σχολεία και τους εκπαιδευτικούς, να καταργήσει την παιδαγωγική ελευθερία και στρατηγικά να οδηγήσει στη σύνδεση της αξιολόγησης με τη χρηματοδότηση των σχολείων. Το μοντέλο που εφαρμόζει είναι αντιγραφή των συστημάτων που εφαρμόστηκαν στη Μ. Βρετανία και τις ΗΠΑ πριν από χρόνια με καταστροφικές συνέπειες για την εκπαίδευση.
• Η «ελεύθερη επιλογή σχολείου» μπορεί να γίνει πράξη μόνο αν τα σχολεία χωριστούν σε «καλά» και «κακά» μέσα από την αξιολόγηση. Θα οδηγήσει τα σχολεία από τη μια στο να επιδιώκουν να προσελκύσουν μαθητές, και από την άλλη στο να επιδιώκουν να «απαλλαγούν» από αδύναμους μαθητές. Η δημόσια εκπαίδευση από κοινωνική παροχή για όλους, όλο και περισσότερο θα αποκτά χαρακτηριστικά εμπορικής υπηρεσίας –προϊόντος που θα την αποκτούν μόνο όσοι μπορούν.
• Η καθιέρωση του Εθνικού Απολυτηρίου και η γενίκευση της Τράπεζας Θεμάτων με εξετάσεις στις τρεις τάξεις του Λυκείου οι οποίες θα υπολογίζονται για το βαθμό του απολυτηρίου και την πρόσβαση στα ΑΕΙ, θα μετατρέψουν το σχολείο σε εξεταστικό κέντρο με στόχο την εκδίωξη των μαθητών από αυτό και τη στροφή τους στις δομές κατάρτισης. Το Εθνικό Απολυτήριο έρχεται από την εποχή του Αρσένη, με τις ίδιες επιδιώξεις από όλες τις κυβερνήσεις που εδώ και 20 χρόνια έχει μπλοκάρει το
εκπαιδευτικό κίνημα.
• Με τον πρόσφατο νόμο για την ΤΕΕ θα δημιουργηθούν μεγάλες δομές τεχνικής εκπαίδευσης ο βασικός μοχλός διοίκησης των οποίων θα αποτελείται απ’ τους εκπροσώπους του ιδιωτικού τομέα και δευτερευόντως απ΄ τον Δήμο. Θα είναι δηλαδή η αγορά και τα συμφέροντά της που θα αποτελέσουν τον βασικό πυλώνα κατευθύνσεων και αποφάσεων στην εκπαιδευτική λειτουργία των ΕΠΑΛ – ΕΚ και των αντίστοιχων δομών κατάρτισης ΕΣΚ – ΣΑΕΚ (ΙΕΚ).
• Η υποχρηματοδότση των σχολείων ακόμα και για στοιχειώδεις ανάγκες των σχολείων θα σηματοδοτήσει την επέλαση των ιδιωτών και χορηγών σε ακόμα μεγαλύτερη έκταση από σήμερα.
Την ίδια στιγμή οι εργασιακές σχέσεις στην εκπαίδευση αλλάζουν ταχύτατα και προς το χειρότερο. Με όπλο την αξιολόγηση δεκάδες χιλιάδες νεοδιόριστοι βρίσκονται σε ομηρία, ενώ δεκάδες χιλιάδες αναπληρωτές καλούνται κάθε χρόνο να καλύψουν τα χιλιάδες κενά στα σχολεία, σε άθλιες συνθήκες που οδήγησαν μόνο φέτος 3000 από αυτούς στην παραίτηση. Σε όλους αυτούς τους συναδέλφους, αντί για μόνιμη και σταθερή εργασία, η κυβέρνηση υπόσχεται νέο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, ώστε να ισοπεδώσει πτυχία και προϋπηρεσία χρόνων. Οι εκπαιδευτικοί με μισθούς πείνας μετατρέπονται γοργά σε “πολυεργαλεία” κάλυψης όλων των αναγκών, της υπέρμετρης γραφειοκρατίας, στοχοποιημένοι ως υπεύθυνοι της διάλυσης του δημόσιου σχολείου, που θα λογοδοτούν αέναα,με υποταγή στον διοικητικό μηχανισμό των managers χωρίς ίχνος παιδαγωγικής ελευθερίας και δημοκρατίας στα σχολεία. Και στο βάθος όλων αυτών βρίσκεται η «αυτονομία» της σχολικής μονάδας με πέρασμα των εργασιακών των εκπαιδευτικών στους Δήμους.
ΩΡΑ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ –ΩΡΑ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ
Στους μεγάλους αγώνες του κλάδου την προηγούμενη διετία δεν έχουν όλοι την ίδια συμμετοχή, ούτε την ίδια ευθύνη για την αναντίστοιχη με τις περιστάσεις παρουσία της ΟΛΜΕ. Η τριπλή συμμαχία ΔΑΚΕ -ΣΥΝΕΚ –ΠΕΚ, είτε ήταν συστηματικά απούσα, είτε υπονόμευσε τις κινητοποιήσεις του κλάδου.
• Μαζί σταμάτησαν την απεργία αποχή από την αυταξιολόγηση και αρνήθηκαν την επαναπροκήρυξη της, όταν κρίθηκε παράνομη. Αρνήθηκαν τη συνέχιση της από τα πρωτοβάθμια σωματεία, ενώ επιδόθηκαν στην ίδια με το ΥΠΑΙΘΑ εκστρατεία τρομοκράτησης των συναδέλφων. Δύο χρόνια μετά τελικά , μαζί με το ΠΑΜΕ έφτασαν στην τακτική των ενιαίων κειμένων αποδοχής της ¨καλής αξιολόγησης” στα χνάρια της αξιολόγησης Γαβρόγλου (20ο Συνέδριο ΟΛΜΕ), επιδιώκοντας να κλείσουν τον αγώνα και να σπείρουν την απογοήτευση. Την απεργία –αποχή για τους μέντορες και τους ενδοσχολικούς συντονιστές αποφάσισαν
να την κηρύξουν με καθυστέρηση ενός έτους.
• Όταν η απεργία – αποχή από την ατομική αξιολόγηση βγήκε παράνομη, συμφώνησαν στην επαναπροκήρυξη της από την ομοσπονδία, κάτω από την πίεση των μαχόμενων εκπαιδευτικών, καθυστερώντας, όμως, την υλοποίησή της. Την ίδια στιγμή που συνδικαλιστικά τους στελέχη φοράνε “το κοστούμι” του αξιολογητή, παίζοντας το παιχνίδι της κυβέρνησης. • Ενώ δύο χρόνια βομβαρδίζεται η εκπαίδευση από μέτρα, καλούν απλά τον κλάδο σε επαγρύπνηση και προετοιμασία, αποφεύγοντας κάθε συζήτηση για την οργάνωση απεργιακού, συγκρουσιακού αγώνα με στόχο την ανατροπή της πολιτικής της κυβέρνησης. Ακόμα και το νομοσχέδιο της ΤΕΕ πέρασε χωρίς την παραμικρή αγωνιστική δράση.
• Δεν οργάνωσαν πανελλαδικές κινητοποιήσεις ούτε καν για τα οξυμένα προβλήματα σχολείων και εκπαιδευτικών (μείωση μαθητών στα τμήματα, κενά, αναπληρωτές, μονιμοποίηση νεοδιόριστων, κτηριακά, κ.ά.). ‘Όχι μόνο δεν οργάνωσαν κινητοποιήσεις για το μπαράζ διώξεων στην εκπαίδευση και την αντιδημοκρατική εκτροπή των δικαστικών προσφυγών, αλλά και δεν είναι λίγες φορές που εμπόδισαν ακόμα και ψηφίσματα αλληλεγγύης σε διωκόμενους συναδέλφους.
Όλα τα παραπάνω έχουν εξήγηση: οι δυνάμεις αυτές είναι δέσμιοι των κυβερνητικών κομμάτων που ψήφισαν και μαζί υλοποίησαν μνημόνιακα, αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα. Συναινούν ως αντιπολίτευση με την πολιτική της κυβέρνησης Ε.Ε,ΟΟΣΑ. Εκπροσωπούν το συνδικαλισμό που κινείται εντός του πλαισίου που αποδέχεται η κυβέρνηση, χωρίς σύγκρουση με τις εφαρμοζόμενες πολιτικές και θεωρούν ότι η λύση του προβλήματος είναι η κυβερνητική –κοινοβουλευτική εναλλαγή, παρόλο που όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών εφαρμόζουν την πολιτική της Ε.Ε. και του ΟΟΣΑ. Είναι συνδικαλισμός των μνημόσυνων με κινητοποιήσεις την ημέρα ψήφισης ενός ν/χ και όχι του αγωνιστικού σχεδιασμού που θα το αποτρέψει ή θα το ανατρέψει.
Τεράστιες όμως είναι και οιευθύνες του ΠΑΜΕ για αυτή την κατάσταση στην ΟΛΜΕ. Συμφώνησε στη συγκρότηση του προεδρείου με τη ΔΑΚΕ και τις ΣΥΝΕΚ, δίνοντάς τους την ανοχή του. Δεν καταθέτει πρόταση κλαδικού και πανεκπαιδευτικού αγώνα στις ΓΣ. Απέρριψε και δεν συνέβαλε στην ενοποίηση και ανώτερη αγωνιστική απεργιακή συσπείρωση όλων των αγωνιζόμενων κλάδων σε υγεία, εκπαίδευση, αγρότες. Ακόμα και στις μεγάλες κινητοποιήσεις των φοιτητών και των μαθητών ενάντια στο άρθρο 16 και την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης, αρκέστηκε στις στάσεις εργασίας συμπαράστασης, αντί για πανεκπαιδευτική απεργιακή απάντηση και πανεργατική κινητοποίηση συνολικής εναντίωσης στην ιδιωτικοποίηση των δημόσιων αγαθών, την ακρίβεια, την καθήλωση των μισθών και την εμπλοκή της χώρας τους πολέμους,
Στη μάχη ενάντια στην αξιολόγηση εμφανίστηκε με 4 γραμμές (Α/Α από ομοσπονδίες κι όχι από πρωτοβάθμια σωματεία, ενιαία κείμενα για αυτοαξιολόγηση, Α/Α από ΑΔΕΔΥ, Α/Α πρωτοβάθμιων με ευθύνη ΟΛΜΕ) στο όνομα μάλιστα της ενότητας, ενώ ξέρει ποιες είναι οι πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις σε αυτά τα όργανα και τι επιδιώκουν. Στα λόγια είναι με την απεργία-αποχή, ισχυρή μορφή του αγώνα μας, αλλά καθυστέρησε χαρακτηριστικά να εμπλακεί στην προκήρυξη της Α/Α από τα πρωτοβάθμια σωματεία και δεν συμμετέχει στο συντονισμό των ΕΛΜΕ ΣΕΠΕ που έχουν αναδειχτεί στη ψυχή του αγώνα του κλάδου, ενώ καλεί σε άλλο συντονισμό. Η ενότητα στους αγώνες νοείται υπό την ηγεμονία του εργοδοτικού συνδικαλισμού και όχι με εμπιστοσύνη στον αγώνα των πρωτοβάθμιων σωματείων και των Γ.Σ. που θα εμπνέει αυτοπεποίθηση στον κόσμο της εκπαίδευσης και θα βάζει εμπόδια και στα πισωγυρίσματα και πραξικοπήματα της πλειοψηφίας ΟΛΜΕ. Έχουν αναγάγει τις Παρεμβάσεις και τους εκπροσώπους τους σε αποκλειστικό εχθρό τους, αντί της αντιπαράθεσης με τις δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού. Η στάση αυτή έχει στην αφετηρία της την εκτίμηση ότι οι αγώνες δεν μπορούν να ανατρέψουν την κυρίαρχη πολιτική. Βλέπει ένα σωματείο που θα αρκείται σε κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας, ώστε να αποκομίζει τα όποια κομματικά -εκλογικά οφέλη, χωρίς σύγκρουση για την ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής
Να αλλάξουμε ριζικά το τοπίο στην ΟΛΜΕ! Οι αγώνες στα χέρια των πρωτοβάθμιων σωματείων και των εκπαιδευτικών
Ως Αγωνιστικές Παρεμβάσεις- Συσπειρώσεις- Κινήσεις η τοποθέτηση και η στάση μας είναι σαφέστατη: η πολιτική του ΟΟΣΑ και τη ΕΕ που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια αλλάζει το DNA και διαλύει το δημόσιο σχολείο, γι’ αυτό και πρέπει να ανατραπεί. Η μάχη ενάντια στην πολιτική αυτή είναι στρατηγική για την εκπαίδευση, το σωματείο, τους εκπαιδευτικούς και τα παιδιά και γι’ αυτό και πρέπει να είναι ανυποχώρητη, διαρκής και πάει μέχρι τη νίκη! Γι’ αυτό και υποστηρίξαμε και υποστηρίζουμε τη γραμμή του ανυποχώρητου μαζικού αγώνα μέσα από τα σωματεία μας.
Την απεργία –αποχή κόντρα και ενάντια στις δικαστικές προσφυγές και την τρομοκρατία από τις ομοσπονδίες και τα πρωτοβάθμια σωματεία. Τον παρατεταμένο απεργιακό αγώνα για την ανατροπή της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής. Για να διατηρηθεί ο δημόσιος χαρακτήρας του σχολείου και της εκπαίδευσης. Για να σπάσει η πολιτική της λιτότητας και να δοθούν πραγματικές αυξήσεις. Την απαραίτητη για την εποχή μας, τέλος, ενεργητική συμμετοχή των σωματείων της εκπαίδευσης στη συγκρότηση του απαραίτητου για την εποχή μας αντιπολεμικού κινήματος.
Στο 21ο συνέδριο η ομοσπονδία πρέπει να αλλάξει πορεία! Η κυριαρχία του παλιού και νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού που θέλει σωματεία άνευρα και μακρύ χέρι της διοίκησης πρέπει να ανατραπεί και η ομοσπονδία να
αποκτήσει το χαρακτήρα που απαιτεί η εποχή. Η στήριξη των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων είναι στήριξη ενός χώρου που έχει πρωτοστατήσει σε όλους τους μεγάλους αγώνες της τελευταίας δεκαετίας στην εκπαίδευση. Είναι πάνω από όλα στήριξη στη γραμμή του μαζικού ασυμβίβαστου αγώνα ενάντια στην εκάστοτε κυβερνητική πολιτική, κόντρα στον αυταρχισμό και την καταστολή, την κλιμάκωση, τον συντονισμό και την ενοποίηση των κινητοποιήσεων λαού και νεολαίας σε ένα κίνημα ανατροπής. Αγώνες που δεν θα σπάνε μόνο την βιτρίνα της κυβερνητικής παντοδυναμίας, αλλά θα δίνουν ώθηση για μπορεί να επιβάλουν ρωγμές και κατακτήσεις, να ανοίξει δρόμους ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής. Αυτό το σχέδιο προβάλλαμε αυτά τα χρόνια, αυτό το σχέδιο περπατήσαμε.
Με πεποίθηση ότι δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα και από κανέναν! Δεν αποδεχθήκαμε τις λογικές του «μάταιου αγώνα», των «σωφρόνων» αρχών που μας καλούσαν να συνδιαχειριστούμε την πολιτική τους.
• Να σταματήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία! Να σταματήσει τώρα η εισβολή της Ρωσίας και κάθε επέμβαση των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ! Καμία εμπλοκή της χώρας μας! Να κλείσουν όλες οι βάσεις! Έξω από ΝΑΤΟ – ΕΕ! Παλεύουμε για τη συγκρότηση αντιπολεμικού – αντιιμπεριαλιστικού κινήματος για την Ειρήνη και Φιλία των Λαών! Σταθερό μέτωπο αγώνα ενάντια στον ρατσισμό, τον εθνικισμό, την ακροδεξιά και το φασισμό!
• Να ζούμε με αξιοπρέπεια από το μισθό μας! Εισαγωγικός μισθός στα 1200€! Αποκατάσταση όλων των απωλειών από την έναρξη των μνημονίων, την ακρίβεια και τον πληθωρισμό! Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού!
• Κάτω τα χέρια από τα συνδικάτα, τη διαδήλωση και την απεργία! Υπερασπίζουμε τα δημοκρατικά και συνδικαλιστικά μας δικαιώματα! Δεν συναινούμε – δεν εφαρμόζουμε καμία πτυχή του αντεργατικού εκτρώματος «Χατζηδάκη»! (ΓΕΜΗΣΟΕ, ηλεκτρονικές κάλπες – ΓΣ κλπ)! Αγωνιζόμαστε για την ανατροπή του αντισυνδικαλιστικού – αντεργατικού νόμου!
• Γενναία χρηματοδότηση της Παιδείας και της Υγείας από τον κρατικό προϋπολογισμό – όχι στην πολιτική των περικοπών και των ιδιωτικοποιήσεων!
• Φραγμός στις δαπάνες για πολεμικούς εξοπλισμούς! Δημόσια Δωρεάν Υγεία για όλους! Να ενισχυθεί εδώ και τώρα το ΕΣΥ με γιατρούς – νοσηλευτές – εξοπλισμό! • Μαζικοί διορισμοί μονίμων εκπαιδευτικών με βάση την προϋπηρεσία και το πτυχίο – καμιά απόλυση αναπληρωτή! Όχι στο προσοντολόγιο «Γαβρόγλου» και νέο ΑΣΕΠ. Σταθερή και μόνιμη εργασία για όλους. Πλήρη δικαιώματα στους αναπληρωτές!
• Όχι στην αξιολόγηση – αυτοαξιολόγηση, την «αυτονομία» σχολικής μονάδας, την Τράπεζα Θεμάτων, την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής! Να ανατραπεί το σύνολο της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής! Άμεση μονιμοποίηση των νεοδιόριστων.
• Ενιαίο δημόσιο, δωρεάν 12χρονο σχολείο για όλους, με δίχρονη προσχολική αγωγή – εκπαίδευση! Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση ενταγμένη στο δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης και εξ ολοκλήρου στο Υπουργείο Παιδείας. Επαγγελματικά δικαιώματα στους τίτλους σπουδών! Όχι στην εμπορευματοποίηση, τη μαθητεία και το χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων μαθητών – εκπαιδευτικών!
• Να επανέλθει τώρα το ωράριο των εκπαιδευτικών στα επίπεδα προ του 2013!
• Να καταργηθούν τώρα όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι (Κατρούγκαλος, Βρούτσηςκλπ)! Αγώνας για Κοινωνική Ασφάλιση για όλους! Σύνταξη στα 30 χρόνια δουλειάς χωρίς όριο ηλικίας! Καμία περικοπή στις συντάξεις!
• Κάτω η αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης – ΕΕ – κεφαλαίου! Ακύρωση των συμφωνιών των ιδιωτικοποιήσεων. Δεν πουλάμε! Δεν παραχωρούμε τον δημόσιο πλούτο! Κατάργηση όλων των μνημονιακών νόμων, δημοσιονομικών πλεονασμάτων, συμφώνων σταθερότητας. Οι εργαζόμενοι δεν χρωστούν ούτε στο ΔΝΤ, ούτε στην ΕΕ!
• Συνεχίζουμε τον αγώνα μέχρι το τέλος της χρονιάς με Γ.Σ. κλιμάκωσης του αγώνα, απεργία αποχή και στάσεις εργασίας.
• Το 21ο συνέδριο να αποφασίσει τη συνέχιση του αγώνα με ΓΣ των ΕΛΜΕ και ΓΣ προέδρων με την έναρξη της χρονιάς και πρόταση για παρατεταμένο αγώνα διαρκείας (ενημερώσεις, εκδηλώσεις, αποκλεισμούς, συγκεντρώσεις, επαναλαμβανόμενες απεργίες) που η εξέλιξή του θα καθορίζεται από ΓΣ. • Προχωράμε στον αγώνα αυτό με βάση το αναγκαίο πλαίσιο διεκδικήσεων για να σταματήσουμε την αξιολόγηση και να γίνουν δεκτά τα αιτήματα του κλάδου.
• Αξιοποιούμε τη μεγάλη αγωνιστική εμπειρία του κλάδου και κάνουμε τα σχολεία ζωντανά κύτταρα αγώνα, ανοιχτά στις κοινωνία, τους αγώνες και τις αγωνίες της.
• Αξιοποιούμε το ταμείο της ΟΛΜΕ για τη συγκρότηση απεργιακού ταμείου και την ενίσχυση των ΕΛΜΕ για την αγωνιστική κινητοποίησή τους.
ΤΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΣ 8ο ΓΕΛ ΛΑΡΙΣΑΣ
ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΙΩΑΝΝΑ ΓΥΜΝΑΣΙΟ Μ.ΕΥΥΔΡΙΟΥ
ΔΙΒΡΑΜΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΛΤ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ
ΘΕΟΧΑΡΗ ΙΩΑΝΝΑ ΕΠΑΛ ΤΥΡΝΑΒΟΥ
ΙΑΣΩΝΙΔΟΥ ΕΥΓΕΝΙΑ ΕΠΑΛ ΤΥΡΝΑΒΟΥ
ΚΑΖΑΝΤΖΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΕΠΑΛ ΕΛΑΣΣΟΝΑΣ
ΚΑΚΑΓΙΑΝΝΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ (ΒΙΚΗ) ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
ΚΑΛΑΙΤΖΙΔΟΥ ΣΟΦΙΑ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΛΤ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ
ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ ΒΑΣΩ 7ο ΕΠΑΛ ΛΑΡΙΣΑΣ
ΚΑΡΑΝΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ 7ο ΕΠΑΛ ΛΑΡΙΣΑΣ
ΚΑΤΣΑΝΤΑΜΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ ΚΕΔΑΣΥ (ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ)
ΚΟΝΤΕΛΕΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ 7ο ΕΠΑΛ ΛΑΡΙΣΑΣ
ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΛΤ ΜΑΚΡΥΧΩΡΙΟΥ
ΚΟΥΤΕΣ ΒΑΣΙΛΗΣ 2ο ΕΠΑΛ ΛΑΡΙΣΑΣ
ΚΥΡΑΝΟΥΔΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ 14ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΛΑΡΙΣΑΣ
ΛΑΠΠΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ (ΝΟΤΗΣ) ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
ΛΙΑΠΗ ΕΛΙΣΑΒΕΤ 7ο ΕΠΑΛ ΛΑΡΙΣΑΣ
ΜΗΤΣΑΝΑ ΒΑΣΩ 7ο ΕΠΑΛ ΛΑΡΙΣΑΣ
ΜΙΧΑΛΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ 1ο ΕΚ ΛΑΡΙΣΑΣ
ΜΠΙΚΑ ΔΗΜΗΤΡΑ 1ο ΕΠΑΛ ΛΑΡΙΣΑΣ
ΝΤΑΚΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΝΙΚΑΙΑΣ – ΠΛΑΤΥΚΑΜΠΟΥ
ΝΤΡΙΓΚΟΓΙΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ 2ο ΕΠΑΛ ΛΑΡΙΣΑΣ
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ 5ο ΓΕΛ ΛΑΡΙΣΑΣ- ΓΕΛ ΣΥΚΟΥΡΙΟΥ
ΡΕΜΠΑΠΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ 6ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΛΑΡΙΣΑΣ
ΡΟΪΔΟΥΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ 5ο ΓΕΛ ΛΑΡΙΣΑΣ (νεοδιοριστος)
ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ 6ο ΓΕΛ ΛΑΡΙΣΑΣ
ΣΤΟΓΙΑΝΝΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΓΕΛ ΓΟΝΝΩΝ & ΣΥΚΟΥΡΙΟΥ
ΤΑΖΕ ΒΑΣΩ 4ο ΕΠΑΛ ΛΑΡΙΣΑΣ
ΤΣΙΜΠΟΛΗ ΚΙΚΗ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΙΟΥ
ΦΛΩΡΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ 10ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ (ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ)
ΧΑΡΧΑΡΙΔΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ 11ο ΓΕΛ ΛΑΡΙΣΑΣ
ΨΑΡΡΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΦΑΛΑΝΗΣ
