Από τον πρώην υφυπουργό, βουλευτή και δημοτικό σύμβουλο Αστέριο Ροντούλη πήραμε την παρακάτω επιστολή:
«Ως γνωστόν, ισχύει στο επίπεδο των διεθνών σχέσεων μία αδήριτη πραγματικότητα: ο συναισθηματισμός πάντα υποχωρεί ενώπιον του Εθνικού Συμφέροντος, καθόσον δεν υπάρχουν σταθερές έχθρες ή φιλίες , αλλά μόνο εθνικές αναγκαιότητες ή συμφέροντα ενός ολόκληρου λαού που πρέπει να εξυπηρετηθούν.
Τούτου δοθέντος, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τα αισθήματα συμπαράστασης ή αλληλεγγύης των Ελλήνων έναντι του δοκιμαζομένου Παλαιστινιακού λαού, ενός λαού που πρέπει να αποκτήσει μάλιστα και την δική του κρατική υπόσταση.
Ταυτόχρονα, όμως , εμείς οι Έλληνες , στην παρούσα γεωπολιτική κατάσταση πραγμάτων επί της Ανατολικής Μεσογείου , πρέπει να λάβουμε υπόψη και άλλες παραμέτρους.
Πρώτον, το εθνικό όφελος που προκύπτει από την ανάπτυξη μιας αμοιβαίας επωφελούς στρατηγικής σχέσης με το κράτος του Ισραήλ. Το Ισραήλ χρειάζεται την Ελλάδα ως στρατηγικό δίαυλο επαφής με τη Ευρώπη και η Ελλάδα χρειάζεται το Ισραήλ για την ανάσχεση του τουρκικού επεκτατισμού στη νευραλγική περιοχή της Αν. Μεσογείου .
Δεύτερον, πρέπει να έχουμε υπόψη το σφιχτό εναγκαλισμό του Ερντογάν με την παλαιστινιακή Χαμάς . Η Τουρκία έχει αναλάβει εργολαβικά τον ρόλο του προστάτη της Χαμάς, για να εξυπηρετήσει τα δικά της σχέδια στη Μ. Ανατολή, εις βάρος βέβαια των αντιστοίχων ελληνικών συμφερόντων. Εμείς, λοιπόν, τι πρέπει να κάνουμε ; Να παίζουμε εκουσίως ή ακουσίως το παιχνίδι του Ερντογάν ;
Τρίτον, ο ανθρωπισμός δεν μπορεί να είναι μονοδιάστατος . Όταν τρομοκράτες πλήττουν αμάχους δεν μπορεί να προτάσσεται μια επιλεκτική ανάγνωση των γεγονότων. Με άλλα λόγια, σωστό είναι να υψώνουμε και την σημαία των Ισραηλινών, όταν Ισραηλινοί άμαχοι πέφτουν θύματα τρομοκρατικών ενεργειών . Εξάλλου, και το Ισραήλ έχει δικαίωμα ύπαρξης, ενώ… συμφέρει εντέλει και μας η ύπαρξή του.
Συνεπώς, δίπλα από τη σημαία των Παλαιστινίων πρέπει να βάζουμε και τη σημαία των Ισραηλινών, αν θέλουμε να είμαστε και ανθρωπιστές και υπεύθυνοι πολίτες της Ελληνικής Πολιτείας που πρέπει επιτέλους να διασφαλίσει και τα δικά της εθνικά συμφέροντα. Μεταξύ δε των δύο αυτών σημαιών καλό είναι να τοποθετούμε και ένα σύμβολο ειρήνης, για να υπενθυμίζουμε με ενάργεια πως το συμφέρον όλων είναι η ειρηνική συμβίωση λόγω των πολλών αγαθών που προσφέρει σ’ όλους τους λαούς.
Οτιδήποτε άλλο δεν λειτουργεί ευεργετικά για το εθνικό συμφέρον και μάλλον υποκρύπτει φανατισμούς ή ξεπερασμένες μικροκομματικές στερεοτυπικές αντιλήψεις, που δεν λαμβάνουν υπόψη τις γεωπολιτικες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας σε μια δύσκολη γειτονιά της Υφηλίου.
Η εξωτερική και αμυντική πολιτική ενός κράτους είναι μια πολύ δύσκολη άσκηση, που απαιτεί περίτεχνους διπλωματικούς ελιγμούς και ψύχραιμη αντιμετώπιση των αναφυομένων διεθνών προβλημάτων.
Και σίγουρα δεν είναι παιχνίδι σημαιών και φωτογραφιών σε μπαλκόνια…»
