Πέρασε ένας αιώνας από το βίαιο, βάρβαρο ξεριζωμό των Ελλήνων και άλλων μειονοτήτων από τις περιοχές του Εύξεινου Πόντου. Εν μέσω του Α’ Ιμπεριαλιστικού Παγκοσμίου Πολέμου για το μοίρασμα των τότε αγορών, ο Ποντιακός Ελληνισμός, βρέθηκε, στη δίνη και έζησε στο πετσί του τις συνέπειες της διαμόρφωσης και της ανάπτυξης των εθνικών αστικών κρατών των Τούρκων, των Αράβων, των Αρμενίων στην Εγγύς Ανατολή, καθώς και των νότιων Σλάβων στα Βαλκάνια. Κι όλα αυτά μέσα σε συνθήκες χρόνιας αποσύνθεσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που εξελισσόταν βεβαίως, τότε, κάτω από την διαρκή, απροκάλυπτη και άμεση επέμβαση των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών της Ευρώπης.
Σε αυτό το ιστορικό-γεωγραφικό πλαίσιο, και πιο συγκεκριμένα στη βίαιη διαδικασία διαμόρφωσης έθνους-κράτους των Τούρκων από την τουρκική αστική τάξη, υπήρξαν άμεσες καταστροφικές συνέπειες και σχεδιασμένοι διωγμοί των εθνικών μειονοτήτων, ανάμεσά τους, βέβαια, και του ελληνικού ποντιακού πληθυσμού, καθώς και άλλων πληθυσμών της Θράκης και της Μικράς Ασίας.
Ευθύνες όμως έχει και ελληνική αστική τάξη που χρησιμοποίησε αδίστακτα τους πληθυσμούς στον Πόντο, ως αντιπερισπασμό και ως μέσο πίεσης για τα δικά της ανταγωνιστικά και οικονομικά συμφέροντα, εγκαταλείποντάς τους την τελευταία κρίσιμη στιγμή στην τύχη τους.
Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στα όχι ανθρωπιστικά, αλλά πολιτικά κριτήρια εγκατάστασης των ξεριζωμένων προσφύγων σε περιοχές της Βόρειας Ελλάδας, στις άθλιες συνθήκες διαβίωσής τους, στα χρόνια προβλήματα που δημιουργήθηκαν, καθώς και στις επιθέσεις που δέχθηκαν, τόσο υβριστικές αλλά και φυσικής βίας από τους δήθεν «πατριώτες» και «εθνικόφρονες» της εποχής εκείνης.
Ο ποντιακός ελληνισμός έζησε στο πετσί του την προσφυγιά κι έμαθε τι θα πει να μετακινείσαι σε εμπόλεμες ζώνες, τι θα πει εξαθλίωση, αρρώστιες, ρατσισμός. Η ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων συνεχίζει να ανάβει τις φωτιές του πολέμου στην περιοχή της Ευρασίας.
Εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί, εκατομμύρια πρόσφυγες, ο νέος απολογισμός των άγριων ανταγωνισμών μεταξύ των μονοπωλίων, που αξιοποιούν το διαχωρισμό των λαών και των μειονοτήτων με βάση τη θρησκεία και την εθνική καταγωγή, για να κυριαρχούν και να αποκομίζουν κέρδη.
Σήμερα, η ιστορία παραμένει ίδια. Αυτή την ώρα, λαμβάνει χώρα ακόμα μια γενοκτονία εις βάρος του Παλαιστινιακού λαού, με 35.000 Παλαιστίνιους να έχουν δολοφονηθεί, ανάμεσά τους 15.000 παιδιά, 10.000 γυναίκες και 7.000 υπέργηροι, πάνω από 70 χρονών.
Σ΄ αυτό το πλαίσιο, είναι καταδικαστέες όλες οι έως σήμερα ελληνικές κυβερνήσεις, που διαχρονικά αναβάθμισαν την οικονομική, ενεργειακή, στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ, σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού.
Λέμε όχι σε νέους ξεριζωμένους. Λέμε όχι στη σφαγή αθώων ανθρώπων.
Διεκδικούμε άμεσα η πολιτεία να παρακάμψει τις όποιες διπλωματικές δεσμεύσεις με την Τουρκία και να συνδράμει ουσιαστικά στον αγώνα για τη Διεθνή Αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Θυμόμαστε και τιμούμε πάντα όλους τους Πόντιους και τις Πόντιες πού έδωσαν ακόμα και τη ζωή τους για τα ψηλά ιδανικά τους.
