Μέσα σε κλίμα βαθιάς θλίψης και συγκίνησης, συγγενείς, σύντροφοι και φίλοι αποχαιρέτησαν σήμερα τον Κώστα Φράγκο, που «έφυγε» χθες από τη ζωή, σε ηλικία 97 ετών.
Αποχαιρέτησαν έναν άξιο αγωνιστή για τα ιδανικά του ΚΚΕ και του εργατικού – λαϊκού κινήματος, πρωτοπόρο και αταλάντευτο μαχητή της ταξικής πάλης, που στάθηκε όρθιος σ’ όλη τη διάρκεια της 82 χρονης κομματικής ζωής του.
Σε όλη τη διάρκεια της τελετής, ο Κώστας Φράγκος ήταν σκεπασμένος με τη σημαία του ΚΚΕ, στο οποίο παρέμεινε πιστός και υπηρέτησε αταλάντευτα σε όλη τη διάρκεια της ζωής του και παράλληλα είχε τους συντρόφους του σε θέσεις τιμητικής φρουράς στο πλάι του.
Στην κηδεία του παραβρέθηκε και η Μαρία Γαβαλά, μέλος της γραμματείας της ΚΕ, γραμματέας της ΕΠ Θεσσαλίας και υποψήφια ευρωβουλευτής
Αντλούμε διδάγματα από όλη την αγωνιστική πορεία σου
Εκ μέρους της Επιτροπής περιοχής Θεσσαλίας τον Κώστα Φράγκο αποχαιρέτησε ο Άγγελος Σίμος, ο οποίος αναφέρθηκε στο πλούσιο και αγωνιστικό βιογραφικό του, σημειώνοντας μεταξύ άλλων: ” O σ. Κώστας γεννήθηκε το 1927 στον Άγιο Λαυρέντιο Μαγνησίας, καταγόταν από επαναστατική οικογένεια.
Την χρονιά φυλάκισης του πατερά του το 1937 ο νεαρός Κώστας έγινε μέλος της ΟΚΝΕ αναλαμβάνοντας τη μεταφορά κομματικού υλικού από τα Λεχώνια στα χωριά του Πηλίου, και το 1942 έγινε μέλος του ΚΚΕ. Με τη συγκρότηση του ΕΛΑΣ για την οργάνωση της ένοπλης λαϊκής πάλης απέναντι στη Ναζιστική κατοχή , ήταν από αυτούς που πήρε από τους πρώτους το όπλο και βγήκε στο βουνό. Με την απελευθέρωση της Ελλάδας εγκαταστάθηκε στη γενέτειρά του.
Το μετά-δεκεμβριανό καθεστώς τον συνέλαβε και τον φυλάκισε για ένα χρόνο το 1945. Το 1946 εντάχθηκε και πολέμησε από τις γραμμές του ΔΣΕ στην 123 ταξιαρχία με επικεφαλή τον Μιχάλη Παπαδήμα (Φεραίο).
Το 1950 με την υποχώρηση του ΔΣΕ πέρασε ως πολιτικός πρόσφυγας στη Ρουμανία, εκεί παντρεύτηκε τη συντρόφισσα Παναγιώτα και απόκτησαν δύο κόρες την Ειρήνη και τη Βαρβάρα. Από την αναγκαστική προσφυγιά επαναπατρίστηκε με όλη την οικογένειά του στην πατρίδα του το 1983 και εγκαταστάθηκαν στη Λάρισα. Ο σ. Κώστας που έζησε τα αγαθά και τα ιδανικά του σοσιαλισμού , όταν επαναπατρίστηκε στη πατρίδα συνέχισε να αγωνίζεται γι΄αυτά ως μέλος του Κ.Κ Ε μέχρι το τέλος της ζωής του. Την περίοδο των αντεπαναστατικών ανατροπών υπερασπίστηκε αταλάντευτα το χαρακτήρα του Κόμματος τις αρχές του μαρξισμού- λενινισμού, αντιμετώπισε τις επιθέσεις του οπορτουνισμού και του ταξικού αντίπαλου.
Ο σύντροφος Κώστας ήταν ένας ξεχωριστός κομμουνιστής ανάμεσα στους χιλιάδες αγωνιστές και κομμουνιστές που ανδρώθηκαν και ατσαλώθηκαν στο καμίνι του πολέμου και της ταξικής πάλης, την θυελλώδη δεκαετία του 1940 στην Ελλάδα, στην προσφυγιά, τις φυλακές των μετέπειτα πέτρινων χρόνων. Ξανάνιωνε όταν μας διηγούνταν της ανταρτικές ιστορίες αλλά και τα κατορθώματα του ΔΣΕ .”
Στη συνέχεια τόνισε: « Παρά τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες παρέμεινες πιστός στο Κόμμα και όρθιος μέχρι το τέλος. Δήλωση μετάνοιας στον ταξικό αντίπαλο στο βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα δεν υπέγραψες ποτέ. Όρθωσες το ανάστημά σου και υπεράσπισες τη θεωρία, τις αρχές, τα ιδανικά και τα σύμβολα του Κόμματος έκανες το χρέος σου σύντροφε Κώστα και ως άνθρωπος και ως κομμουνιστής στο ακέραιο. Οι σύντροφοι σου, το Κόμμα σου, δεν θα σε ξεχάσουμε. Θα είσαι φωτεινό παράδειγμα στις νέες γενιές. Εκφράζουμε τα θερμά συλλυπητήρια μας στη συντρόφισσά σου Παναγιώτα , στα παιδιά σου και στα εγγόνια σου.”
Εκ μέρους της ΚΟΒ Αμπελοκήπων – Ιπποκράτη, τον αποχαιρέτησε η Κατερίνα Πάσχου, που επισήμανε μεταξύ άλλων τα εξής: ” σύντροφε Κώστα, θα θυμόμαστε πάντα τη συνέπειά σου , το μαχητικό πνεύμα σου, την πειθαρχία που έδειχνες μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής σου. Πάντα μας περίμενες με χαμόγελο, όταν σου φέρναμε τον Ριζοσπάστη, που τον διάβαζες καθημερινά και πάντα ήσουν ενημερωμένος. Όταν καμιά φορά αργούσαμε, εσύ ήδη τον είχες πάρει και με τον ευγενικό σου τρόπο μας έκανες να ντρεπόμαστε, γιατί καθυστερήσαμε και δεν ανταποκριθήκαμε, όπως θα έπρεπε.
Η πρώτη σου κουβέντα ήταν να ρωτήσεις πως τα πάμε, πως πάει το Κόμμα και να μας συμβουλεύσεις να μην εφησυχάζουμε, να δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για να δυναμώσει το Κ., ώστε ακόμα περισσότεροι να δίνουμε τη μάχη για έναν καλύτερο κόσμο. Ένα κόσμο χωρίς φτώχεια, αδικία, προσφυγιά και πολέμους. Για ένα κόσμο όπου οι άνθρωποι θα ζουν ισότιμα αδελφωμένοι και ευτυχισμένοι. (…) Ανάμεσα στις πολλές ιστορίες της ζωής σου που μας έλεγες, ενδεικτική της μεγαλοψυχίας σου, της μεγαλοψυχίας ενός κομμουνιστή είναι η στιγμή που συναντάς στη γειτονιά σου μετά από 45 και πλέον χρόνια, τη γυναίκα του βασανιστή σου, του βασανιστή των συντρόφων σου, η οποία όταν σας βασάνιζαν έβαζε το γραμμόφωνο να παίζει για να μην ακούγονται τα ουρλιαχτά σας. Συναντιέστε τυχαία , την αναγνωρίζεις και τη ρωτάς αν είναι αυτή που έβαζε το γραμμόφωνο, αυτή σκύβει το κεφάλι και φεύγει.
Την ξανασυναντάς γιατί μένετε στην ίδια γειτονιά και παρ’ όλα αυτά την καλημερίζεις. Αυτό το ήθος μας δίδαξες του κομμουνιστή που είναι μεγαλόκαρδος γενναίος και αλύγιστος.
Επικήδειο εκφώνησε και ο Θανάσης Σερδένης πρόεδρος του παραρτήματος Λάρισας της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ , αναφέροντας μεταξύ άλλων ότι, « με θλίψη αποχαιρετούμε τον Κώστα Φράγκο, το γηραιότερο μέλος του παραρτήματος . Ο σ. Κώστας που έζησε τα αγαθά και τα ιδανικά του σοσιαλισμού , όταν επαναπατρίστηκε στη πατρίδα συνέχισε να αγωνίζεται γι΄αυτά ως μέλος του παραρτήματος Λάρισας της ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ τίτλο που τον έφερε ως το τέλος της ζωής του.”
