ΓΡΑΦΕΙ Ο Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Λάρισας
Θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι η κυβέρνηση μετά το εκλογικό αποτέλεσμα της Κυριακής, θα επιδιώξει με κάθε μέσο να αλλάξει την εικόνα των πολιτών σε βασικά θέματα της καθημερινότητας όπως είναι και η Υγεία.
Το ΕΣΥ, όπως αυτό σχεδιάστηκε και λειτούργησε εδώ και 40 χρόνια έχει ολοκληρώσει τον ιστορικό του ρόλο, χωρίς να μπορεί όμως σήμερα να ανταποκριθεί στις πολλαπλές απαιτήσεις της ιατρικής επιστήμης αλλά και της κοινωνίας, με κύριο χαρακτηριστικό την υποστελέχωσή του.
Το ΕΣΥ καταρρέει μέρα με την ημέρα, όπως και οι εργαζόμενοι που βρίσκονται πλέον στο φάσμα της υπερκόπωσης. Η αντίληψη της κυβέρνησης ότι όποιος ασθενεί μπορεί και να πληρώσει και… λίγα από την τσέπη του, δεν βρίσκουν κανέναν σύμφωνο όπως απεδείχθη και στις πρόσφατες Ευρωεκλογές. Οι τελευταίες «διορθωτικές» παρεμβάσεις στο ΕΣΥ, δεν πρόσφεραν απολύτως τίποτα ούτε προς τους πολίτες, αλλά ούτε και προς τους γιατρούς.
Στη χώρα μας, αν μελετήσει κανείς τα δεδομένα που οι ερευνητές επιστήμονες παρουσιάζουν κατά καιρούς, αντιλαμβάνεται ότι δεν λείπουν νοσοκομεία. Λείπει η αξιοκρατία ενώ οι κομματικές επιλογές διαχρονικά έχουν διαβρώσει όλο το σύστημα. Η Ελλάδα γέμισε δομές Υγείας (νοσοκομεία-ΚΥ) επειδή κάποιος τοπικός βουλευτής ή υπουργός ήθελε να εξυπηρετήσει το κομματικό του ακροατήριο και σήμερα τα νοσοκομεία αυτά έχουν χαμηλή πληρότητα και περιορισμένο προσωπικό, ιδιαίτερα στις νησιωτικές και ακριτικές περιοχές.
Το δίλημμα που προβάλλει επιτακτικά σήμερα είναι: αναβάθμιση και ανασυγκρότηση του παλιού ΕΣΥ με κατά προτεραιότητα θεραπεία και επούλωση των βασικών πληγών του ή ο σχεδιασμός και η λειτουργία ενός Νέου ΕΣΥ;
Με αυτά τα δεδομένα, οι δημοσιευμένες κατ’ επανάληψη προτάσεις μας προς την αναδιάρθρωση και την λειτουργία ενός νέου ΕΣΥ, γίνονται επιτακτικές όσο ποτέ άλλοτε:
1. Η εκπόνηση νέου υγειονομικού χάρτη που να αποτυπώνει τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας ανά περιοχή, με παράλληλη σύνταξη νέων οργανισμών στα Νοσοκομεία και στα Κέντρα Υγείας.
2. Η επαρκής και γενναία χρηματοδότηση όλου του συστήματος.
3. Η στελέχωση όλων των υγειονομικών δομών του ΕΣΥ (Νοσοκομεία, Κέντρα Υγείας), με γρήγορες και αξιοκρατικές διαδικασίες πρόσληψης και επιστημονικής ανέλιξης και θέσπιση ειδικών κινήτρων για ορισμένες ειδικότητες (εντατικολογίας, αναισθησιολογίας κ.ά.) και περιοχές. Μονιμοποίηση των επικουρικών γιατρών μετά από αξιολόγηση.
4. Άμεση αναθεώρηση του μισθολογίου των ιατρών ΕΣΥ και επαναφορά στα προ 2012 επίπεδα με τελικό στόχο τον διπλασιασμό του.
5. Το άμεσο άνοιγμα των χειρουργικών αιθουσών στα νοσοκομεία και στην επαναφορά τους τουλάχιστον στα προ covid-19 επίπεδα, ώστε να αποσυμφορηθούν οι χειρουργικές λίστες, με δικαιότερη αναλογική κατανομή του χειρουργικού χρόνου μεταξύ του ιατρικού προσωπικού κάθε κλινικής.
6. Η ανανέωση του ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού με γνώμονα την εξελισσόμενη νέα τεχνολογία.
7. Η ριζική αναδιάρθρωση του ΕΚΑΒ.
8. Η κτηριακή και ενεργειακή αναβάθμιση εκεί όπου χρειάζεται.
9. Εκπόνηση ενιαίων και σύγχρονων εκπαιδευτικών προγραμμάτων για τους ειδικευόμενους, με κοινωνικά χαρακτηριστικά.
10. Η οργάνωση μιας ΠΦΥ που θα αποτελεί πραγματικό ανάχωμα προς την ροή των ασθενών στα νοσοκομεία για αναζήτηση υπηρεσιών πρωτοβάθμιας περίθαλψης, με ελεύθερη επιλογή γιατρού και αξιοποίηση ολόκληρου του ιατρικού δυναμικού της χώρας.
11. Έμφαση και ενίσχυση των μαζικών προληπτικών προγράμματων, που η έγκαιρη διάγνωση ορισμένων ασθενειών και η αντιμετώπισή τους κυρίως, σώζει ζωές αλλά και εξοικονομεί πόρους.
12. Νέα φαρμακευτική πολιτική ώστε να μηδενιστούν οι ελλείψεις φαρμάκων, να επέλθει επιτέλους ο εξορθολογισμός της δαπάνης τους, ενώ η πρόσβαση όλων των πολιτών σε καινοτόμες θεραπείες να είναι εύκολη και ελεύθερη.
Τέλος, ο στρατηγικός σχεδιασμός για το νέο σύστημα υγείας της χώρας μας θα πρέπει να περιλαμβάνει την συνεργασία του ιδιωτικού με τον δημόσιο τομέα σε όλα τα επίπεδα. Σ’ έναν ισχυρότατο δημόσιο πυλώνα, με δομές διαρκώς αξιολογούμενες, να μπορεί να κουμπώνει ένας υποστηρικτικός ιδιωτικός τομέας, διαρκώς πιστοποιούμενος και ελεγχόμενος. Ο πολίτης θα κινείται εύκολα μέσα στο σύστημα, χωρίς φυσικά να πληρώνει από την τσέπη του.
